Uitstelgedrag

Heb het gevoel dat ik een beetje boven de realiteit zweef. Nou ja... heb wel vanochtend mijn keukenvloer goed geveegd en vervolgens lekker gedweild, dus zo ver van de werkelijkheid ben ik nou ook weer niet.

Ben nog steeds heel erg blij met de tips van de good old Flylady. En ook wat ze ingeeft waar Fly voor staat: Finally Loving Yourself. Kijk..dat is nog eens leuk huishouden. Omdat je het jezelf gunt. Niet omdat het moet. Dus niet meer die paniek als er iemand op de stoep staat en je eerst alles in kasten en laden en plastic tassen moet stoppen zodat je kamer redelijk opgeruimd lijkt (totdat er een kastlawine plaatsvindt wanneer je iets uit die kast moet halen haha).
Ik verbaas me erover dat het me nu al jaren lukt om als ik naar bed ga, een schoon aanrecht te hebben. Geen kopjes of borden in de gootsteen, maar alles in mijn zelfgemaakte afwasmachine - Lees teiltje onder het aanrecht. En elke avond de afwas doe. Wat in je ééntje nou ook niet echt bergen afwas betekent. Maar ik kan me nog herinneren hoe de keuken eruit zag als ik het niet direct deed.

En het nu een sport vind om die gootsteen schoon te houden. Dat het daarmee begonnen is. En van gootsteen naar schonere badkamer, wc, gang, trap...en dan nu het grotere werk; echt alle overbodige spullen ook het huis uit. Naar de Kringloop voornamelijk. En er voor zorgen dat je die ruimte niet weer volstouwt met van alles en nog wat onder het mom van je weet maar nooit wanneer je het nodig hebt. Meestal nooit in mijn geval. Dus opruimen en doe er een ander een plezier mee.

En mijn grootste geheim om mijn huis schoon te houden is natuurlijk de kinderen de deur uitdoen! Heb mijn dochter het schoenenrek meegegeven wat al jaren onder de kapstok stond en waarop hele collecties van vooral schoenen van die kinderen stonden. Van die grote laarzen tot aan diverse Timberlands en allerlei sneakers. We hadden de gewoonte om altijd je schoenen uit te doen bij dat schoenenrek en binnen op sokken of slippers te lopen. Heel Scandinavisch/Turks/Surinaams/Nederlands. Houdt in ieder geval iets van de rommel tegen. Maar ik verplicht mijn gasten niet om hun schoenen uit te doen, zoals ik ook wel heb meegemaakt.

Wat een ruimte in mijn gangetje. Heb nog steeds een schoenenkastje, maar daar zitten nu alleen mijn schoenen in. Past met gemak. En aan de binnenkant van de deur van de kelderkast twee schoenenzakken. Waar ook nog schoenen van de kinderen inzitten, dus ook daar maar weer eens doorheen lopen.

En wat ik ook heel fijn vind; Woensdag is het bij de Flylady altijd anti-uitsteldag. En ik ben me toch een uitsteller!! Ze daagt je uit om een klusje te doen wat je al lang voor je uit schuift. Uitstelt. Jezelf niet gunt als het ware. En als het gedaan is dan denk je; had ik dat maar weken/maanden/jaren eerder gedaan.

Dus heb ik woensdag eindelijk eens het ziekenhuis gebeld voor een herhaalafspraak bij de oogarts. Wat eigenlijk twee jaar geleden zou moeten, maar ja...maar ja...er waren genoeg smoesjes te verzinnen om het niet te doen. Die nergens op sloegen vooral omdat het mijn gezondheid betreft en toch verzon ik ze. Kennelijk omdat ik mijzelf niet belangrijk genoeg vond/vind. Of bang voor een operatie (mwoah...nee; gewoon mezelf dat niet gunnen. Ik ben niet belangrijk).

Ziekenhuis gaf aan dat ik nu wel een verwijsbrief moest hebben, dus dat maar direct geregeld en zo blij dat ik in die direct-regelen modus zat. En niet dacht...pfffffffffffffffffffffffff....ook nog weer de huisarts bellen..la maar.  Gisteren kon ik de verwijsbrief ophalen en vanochtend tadaaaaaa...afspraak gemaakt. Was dat nou zo ingewikkeld?
Kennelijk wel voor een depressief mensch met uitstelneigingen.

Juist door de kracht die ik krijg uit het WEL doen en het niet langer voor me uitschuiven, krijg ik inspiratie om op andere terreinen ook weer in aktie te komen.

Ik merk dat als er nu iets kapot is in huis, ik niet langer denk oh oh oh...daar zal ik wel de schuld van krijgen dus moet ik het er maar mee doen, maar gewoon bel naar mijn woningbouwvereniging. Die, omdat ik een contract heb voor dat soort onderhoudsklussen, gewoon een mannetje stuurt en onderhoud pleegt. Want daar betaal ik voor. Dus na jaren loopt de afvoer weer met een gorgelgeluid door. Of gaat mijn badkamer goed betegeld worden, waardoor lekkages stoppen. En staat er - as we speak - een man in mijn slaapkamer. ER STAAT EEN MAN in mijn slaapkamer!!!

Nou ja...te kijken hoe hij mijn raam kan maken. Wat gewoon slijtage is en niet omdat ik een sukkel ben. Ooit kreeg ik een keer een woon-inspecteur in huis, toen ik over schimmel klaagde. "mevrouwtje, u moet gewoon eens beter schoonmaken". Dat ik die man niet direct heb gerapporteerd zou wel te maken hebben met hoe ik me toen voelde, maar dat is blijven hangen. Dat die schimmel kwam doordat er hier iets lekte, daar kwam men later pas achter. De heren hebben nu allemaal een training gehad hoe ze met huurders moeten omgaan, want alle monteurs stellen zich nu netjes voor. En hebben oog en hart voor de zaak. Deze ouwe mopperkont van een inspecteur zat misschien ook wel niet goed in zijn vel, maar vrouwen 'mevrouwtje' noemen en dan nog gaan zeuren over schoonmaken...."Mevrouwtje" voelde zich jarenlang een sukkel. Die niet eens kan schoonmaken, schoonhouden en door de bomen het bos niet meer zag.

Maar nu al jaren niet meer dus. Dankzij de tips van Flylady. En veel tips houden in dat je niet moet miepen, maar gewoon even een kwartiertje dingen moet doen. Focussen en hoppa...
Mijn huis is nog steeds verre van perfect en ik zal iemand met witte handschoenen niet aanraden over randjes her en der te gaan. Maar perfect is ook niet nodig. Doen is goed genoeg. Juist door die routine en regelmaat blijft het schoon. En hoef ik niet meer met een beitel mijn fornuis te lijf.

Het iebelige gevoel is ook denk ik de impact van een EMDR sessie deze week. En het nauwe contact met mijn broertje. Allemaal dingen die me doen beseffen dat het toch raar is dat je gewoon zonder diploma, keurmerk of wat dan ook aan kinderen kan beginnen en maar moet hopen dat dit evenwichtige mensen worden. Wat een verantwoordelijk werk dit is; kinderen opvoeden. Hoe lang kunnen zaken hun effect nog hebben ook al zegt je verstand dat je nu leeft en zelfstandig en met je volle verstand besluiten neemt.

Ik hoop van harte dat ik het een beetje goed heb gedaan met die twee van mij. Wat ik zie zijn twee bewust levende lieve mensen met het hart op de juiste plek. En met voldoende eigenliefde.