Licht en luchtig

Deze zondag gebruik ik om me los te schudden van de boosheid en verontwaardiging over iets wat me raakt, maar waarvan ik ook besef dat het geen enkele zin heeft om me daar zo druk over te maken. Het gaat niet over mij; wel over iemand waarvan ik hou. Mijn boosheid heeft te maken dat ik slecht tegen mensen kan die de waarheid verdraaien. Dat dit niet zou mogen, maar de realiteit is dat de meesten daar verder meekomen dan de braverikken die alles keurig en eerlijk doen. Veel verder.

Ik maak me druk omdat de beweringen niet op feiten zijn gestoeld, maar meer passen in het sprookje wat zij heeft geweven en ieder kind in haar situatie weeft. Het doet me ook twijfelen of wat er ooit eerder is gezegd dan ook wel klopt. Zaken waarvoor ik voor die persoon door het vuur ben gegaan en dat met een soort van stempel dat ik te rechtlijnig denk heb moeten bekopen in mijn familie en bovendien een uitsluiting uit hun sociale kring heb gekregen. Die ik met genoegen accepteer als ik daardoor mijn kinderen goed heb kunnen beschermen. En dat zo weer zou doen. Geen tapijt voor mij waar ik alles onder veeg.

Het stuwt in ieder geval mijn stresslevel te hoog op en dat is iets wat ik nu, meer dan ooit, niet meer wil en kan gebruiken. Mijn glucosewaarden moeten omlaag immers!

Dus moet ik loslaten, me niet druk maken, het is haar ding, haar leven en het zegt niets over mij. Ik moet leren dingen te doen, zonder verwachtingen te hebben. Dat scheelt teleurstelling.

Vanochtend nog even heerlijk onder mijn dikke winterdekbed naar een luisterboek geluisterd. Zonder schuldgevoel of wat en daarna lekker douchen met een geurige Rituals douchefoam.

Heb op de voordeur mijn Kerstkrans gehangen. Niks extra's gekocht; hij hing er nog van vorig jaar en is zo duurzaam dat hij hoppa zo weer op de deur kan. En is nog wit ook!
Mijn adventsster heb ik net maar weer aangezet; het is tamelijk donker buiten en ik kan wel wat licht gebruiken.

Licht en luchtigheid. Luchtigheid