Begin jaren 80 zwijmel

Deze zwijmel doet me zo terugdenken aan het begin van de jaren 80. Mijn leven veranderde snel. Ik woonde op mijzelf in een andere stad, ging uit, ontmoette nieuwe mensen, had leuk werk en kwam daardoor ook weer nieuwe mensen tegen. Ik deed mijn haar anders, begon contactlenzen te dragen. En ontdekte nieuwe facetten van mijzelf. En dacht dat ik met 23 al geheel volwassen was en alles wist van de wereld.

Rotkarweitjes met een timer afhandelen.

Had vandaag ook nog een aantal rotkarweitjes op de planning staan en dan weet ik dat ik niet moet uitstellen, maar gewoon een timer zetten. Vijftien minuten maximum tijd en kijk eens aan.

Die doos met kleding van een vriendin van mijn dochter die al jaren onuitgepakt ruimte stond in te nemen in zakken gedaan die van de week worden opgehaald door de Kringloop en ook ruim binnen die tijd de wc-bril weer gemonteerd.

Zie zo!

Klaar en door met de volgende zaken. Ondanks zeikhumeur. Die kwartiertjes doen wonderen. Ook voor zeikhumeur!

Kleur

Van de week weer even lekker in een auto gereden - als bestuurder. Mijn dochter's auto moest naar de garage en ze had de auto van een vriend geleend omdat ze uuuuuuuuuren voor de zon op ging al op haar werk moest zijn en dat ging ze niet redden met het OV en dus had ze een auto nodig.

Dus ik in haar auto en zij in de zijne en heerlijk een eindje toeren. Goh...ja...ik kan het nog steeds, ben ook niet bang - zoals ik maar al te vaak hoor van vrouwen om me heen die om de een of andere reden niet meer autorijden of autorijden op de snelweg vermijden. Dus heerlijk gewoon.

En dan vanochtend wakker worden in een stille witte wereld. Want eindelijk is hier ook sneeuw gevallen en blijven liggen, Dus wilde vanochtend eindelijk weer eens ouderwets dat geknerp van sneeuw onder mijn voeten horen en voelen. Om met Jeroen Meus te spreken: Zalig he.

Eerst kwam er nog een telefoontje tussendoor en ook nog een whatsappje. Allemaal mensen die mij adviseurskwaliteiten toedichten waarvan ik denk...hoeveel ervaring op die vlakken (De LIEEEEFDE en zakelijk) heb ik nou eigenlijk. Ben ik niet in feite de Lamme die de Blinde adviseert.

Maar goed; stukje lopen en lekker!

Ook eindelijk deze week een hele ruk doorgeslapen. Kennelijk zijn de zorgen van een ander in mijn hoofd blijven rondzingen en lukt het me te weinig om dit los te laten. Kan me niet voorstellen dat er verder iemand over mij wakker ligt, dus loslaten, loslaten en gewoon weer goed gaan slapen.

De hele week soort van menstruatie; dat zal wel komen doordat ik zo'n spiraal heb, maar wat is dat uitermate k. ut met peren. Want ik was zo blij dat ik me geen zorgen over doorlekken meer hoefde te maken, niet altijd een tasje met verschoning bij je en slapen gewoon in je nakie, maar nu ben ik voor mijn gevoel weer die maandverbandenindustrie aan het sponsoren. En voel me ook gewoon niet optimaal merk ik. Oh...bedenk ik net; krijg natuurlijk met dat spiraaltje ook een dosis extra hormonen in mijn lijf...dat zal ook wel zijn effect hebben. Pijn in mijn been, mijn heup. Gezeur en gezever; waar ik verder niemand mee lastig val, maar waar ik wel last van heb, merk ik.

Een wc-bril die loszit. Kan ik zelf prima weer vastzetten; maar wat heb ik een hekel aan dit soort werkjes. Ik wil gewoon een bril die goed zit (pun intended). En die zichzelf reinigt hahaha..

Getverdegetver...Het voelt alsof ik zelf een halve meter boven mijn lichaam zweef. Ik ben er wel, maar echt meedoen is wat anders. Ik streep braaf mijn to-do lijstje af (niet zo obsessief als ik van de week een echtpaar zag doen; alleen Gemeenschap stond niet op het lijstje- voor de rest alles!), maar vind mijzelf een kleurloze muts.

En jaha; de enige die wat kleur kan toevoegen ben ik zelf; ik weet het, maar wat heb ik er ontzettend genoeg van om altijd weer mijn eigen inspiratiebron te zijn en alles zelf te doen. En zo tegen mijzelf te lullen; de hele dag door.

Zo gaat 'ie goed, zo gaat 'ie beter!

Van mijn energiemaatschappij kreeg ik een relatief grote som geld terug. Ik had halverwege het jaar mijn maandbedrag al aangepast omdat ik toen weer alleen in huis woonde en ik wist dat ik het geen probleem vond om minder lang te douchen en ook de kachel minder hoog te stoken dan mijn kinderen aangenaam vonden. Dus wist en zag al dat ik geld ging besparen. Heb dit in mijn berekeningen opgenomen.

En dankzij de nog steeds zachte winter van vorig en dit jaar (tot op heden dan nog)  klopt mijn lagere maandbedrag nog steeds. Dat controleer ik wel regelmatig, want betaal ik te weinig, dan stel ik het wel weer naar boven toe.

Maar goed; vanochtend dit bedrag plus nog wat extra's meteen doorgesluisd naar de beheerders van die bank van meneer Scheringa en Ole Ole...bijna weg ermee. Jaren eerder ben ik nu klaar met afbetalen, iets wat ik nooit had durven denken, maar gewoon door slimmer om te gaan met mijn budget en me ook echt aan mijn zelfopgelegde regels te houden gaat het me zeker lukken!

Goed, heel goed gedaan vind ik zelf. Bijzonder goed gedaan. Vooral omdat ik het doe zonder betaalde baan, door slimmer om te gaan met mijn middelen en door veel beter naar de kleine stapjes te kijken. Die in totaal een grote reis kunnen betekenen.

En dus niet toegeven aan toch maar wel die leuke laarsjes kopen, of toch maar wel iets leuks kopen (wat dan??....ik heb eigenlijk wel genoeg 'leuks'), of eindelijk nieuwe matrassen, maar echt zoden aan de dijk zetten door straks lagere maandlasten te hebben en geen schulden. 

Van de week benaderde iemand mij met een Groot Plan. Nu weet ik dat mijn middle name "Kritisch" is, maar dat plan was zo niet ondersteund door wat voor berekening dan ook, of door enig kapitaal dan ook of door zicht op kapitaal, noch door enig ondernemersplan, dat ik snap dat er een verschil is tussen dromen en doen. En dat ik ervoor moet oppassen me niet voor iemands karretje te laten spannen, omdat ik dat altijd zo goed kan uitzoeken/regelen/doen.

Het is namelijk niet mijn droom.

En ik hoef niet meer op alles "ja" te zeggen.

Het is tijd dat ik verder ga met mijn eigen Grote Plan. Niet meer zijwegen inslaan en andere aanhoren, ondersteunen of wat voor afleiding dan ook. Gaan met mijn eigen banaan!

Dynamische zaterdagzwijmel

Leek me geweldig, als 13, bijna 14- jarige, om die vrouw te zijn die als dynamiet gelijk, de kamer binnenkwam en ieder betoverde. Weet jij veel als tiener van die leeftijd. Tiener, de benaming voor pubers in die tijd.

Herinner me nog wel de plateauzool-schoenen die ik eindelijk kreeg in de tijd waarin Mud in de top 10 stond, in 1974. Suede, veters en een plateauzool. Was ik eindelijk ook eens hip! (waren wel iets minder hoog dan onderstaand modelletje). Op de schoolfoto's had bijna iedereen een blouse met puntkraag aan en daarover heen een spencer. Spencer!! Of een t-shirt met korte mouwen over die blouse.

Opeens weet je het: je wordt Professioneel Knuffelaar!!

Liep vandaag door het winkelcentrum, omdat dit op mijn route lag en het gewoon leuk is om te kijken en zag een bosje tulpen voor € 2,--. Die is voor mij, want het was ook nog eens de laatste bos.

Lang geleden dat ik bloemen voor mijzelf kocht, maar ze staan beeldig, met wat takken uit de tuin. Dacht vanmiddag dat ik het een beetje koud had en de beste methode is dan om lekker naar buiten te gaan, het nog kouder te krijgen (volgt u 'm nog??) en dan thuis te komen, warm kopje thee en het lekker (relatief) warm te hebben.

Zou houden we onszelf voor de gek en mijn energie-rekening laag.

Een goede opdracht uit mijn zelfopgelegde coachweek en met goed boek was het schrijven van twee brieven. Een brief waarin de zaken die ik zou willen zijn gelukt en ik terugkijk op hoe fijn dit is en wat me dit allemaal gebracht heeft en eentje waarin ik besloten heb toch een andere weg te nemen en de frustratie voel van het toch niet hebben gedaan. Erg confronterend, maar ook wel rustgevend. Wat beide opties zijn mogelijk. Of nog wel meer opties natuurlijk. En dat is het het prettige.

Las trouwens een interessante baan met weinig 'pak' kans (en pakkans bedoelt hij mee, de kans dat je je moet verantwoorden voor je daden)  - Massa-moordenaar. Ook een manier van omdenken natuurlijk. Al snap ik dat het cynisch is bedoeld door de heer De Swaan. Heel cynisch.

En dan verderop een artikeltje over een man die er wel brood (hopelijk koolhydraat-arm) in ziet om een professionele knuffelpraktijk te openen. Zal wel niet met Happy Ending zijn. Maar goh...ik kan mijn baankansen zo enorm vergroten, gewoon door een gratis krant te lezen en door buiten de box te denken.

En een portie humor mee te nemen.

Voor ik het vergeet: Iedereen morgen knuffelen he...want het is morgen Internationale Knuffeldag.

Optimistische zwijmel

Ik gooi er nog maar een keertje een heerlijke zwijmel tegenaan met een tekst die weliswaar niet helemaal van toepassing is (want nog steeds niets veranderd in mijn vooruitzichten), maar mijn blik is anders en ik wil ook perse die andere blik behouden. Dus eigenlijk wel helemaal van toepassing.

Ondanks alle doem, ondanks alle berichten van angst om me heen.

Het is hier vanochtend een stralend blauwe lucht, terwijl ik gisterenavond in de regen nat thuis kwam. De zon schijnt, de rijp op de daken geeft het een winterse blik. Blijf het mooie zien van de wereld om me heen. 

Ben deze week mijzelf aan het coachen met behulp van een boek om er nu eens uit te komen welke kant ik op wil gaan, werkgewijs dan. Een advies was dat als je iets bedacht, in het kader van iets leuks doen, denk er dan niet langer dan 9,5 seconden over na en ga het dan gewoon doen.

Gisteren dus spontaan een dagje de hort op geweest (gratis buskaartje dus eerst zo lang en ver mogelijk gebust) en zo stond ik heerlijk uit te wapperen op het pontje over het IJ en bracht ik een bezoek aan het Eye museum (ook nog gratis dankzij mijn museumjaarkaart).

Wat een fantastische plek en idem uitzicht. Beetje enge trap (ben ooit in het pikkedonker in een bioscoop van de trap afgevallen en merk dat ik dat nog steeds met me meedraag; niet de angst voor de trap, maar de angst voor vallen; raar; want daarna ben ik nooit meer gevallen!). En een heerlijk kopje koffie gedronken en genoten van de mensen om me heen en het uitzicht. 

Ook toen scheen de zon. Ik zat in de metro en voelde me gewoon veilig, was dankbaar dat er in dit land goed vervoer is. Ooit heb ik in Afrika 3 dagen op een bus staan wachten, dus dan piep je wel anders over een beetje vertraging. Reisde door naar de metro vlakbij de Ikea in Zuid-Oost en bracht een bezoekje aldaar, want een hele tijd niet geweest en ik wilde daar eigenlijk een hapje eten. Ze hebben daar relatief goede salades met zalm en dat was nog steeds zo. Maar merkte dat ik wel klaar was met zoveel te zien en weinig nodig te hebben en dat ik ook geen zin had om mijn begeerte te laten aanwakkeren. Dus weer richting de metro en daarna de bus huiswaarts gepakt. Toen regende het inmiddels al en zat ik tussen mensen die blij waren dat het weekend begonnen was. 

Het helpt me enorm om elke dag stil te staan bij alle dingen in mijn leven die goed zijn, fijn zijn en waar ik dankbaar voor ben. En me niet te laten overweldigen door golven van emoties. Want die komen en gaan weer en bepalen niet mijn hele dag. Slechts een moment. 

Zoals vandaag fijn; de zon schijnt, de koffie is lekker en de vogeltjes in mijn tuin genieten van de pindakaas en alles wat er in de struiken te vinden is. 

Geld maakt Gouden Bergen Gelukkig veel waard!

Komische programmering op SBS6. Eerst een programma waarin 3 wat minder goed gesitueerde mensen bedelen om geld. Daarna een proefprogramma van een nieuwe Serie met als subtitel dat De Rijken het ook niet makkelijk hebben en tot slot Wat ben je waard.

Het eerste programma kan ik meestal niet echt goed naar kijken, maar stond nog een stukje van op de Recorder (wilde Gouden Bergen zien). Ik zie in dat eerste programma toch wel veel mensen die ontkennen wat hun eigen inbreng is in hun financiele misere. Laat staan dat ze inzicht hebben in hun gedrag. Zodra ze zicht op geld hebben, wordt dit onmiddellijk omgezet in consumentengoederen. Lekker shop until we drop...want dat hebben we wel verdiend. Ik herken het een beetje als mijn eigen eetgedrag. Iets lekkers kopen als het goed gaat, want dat had ik wel verdiend. Als ik het zo type zie ik hoe krom deze redenering is, en toch deed/doe ik het.

En zo dus ook veel mensen met financiele problemen. Als er een scheepje met geld binnenkomt (of iets meer dan er gedacht was) dan wordt dit omgezet in spullen, iets leuks, iets lekkers en zelden in een extra aflossing. Of een spaarpotje.
En Mea Culpa hoor...ik heb het ook door schade en schande mezelf moeten leren en nog steeds kan ik mezelf erop betrappen dat ik soms uit de bocht kan vliegen. Gelukkig zijn dat kleine bochtjes en is vliegen een te groot woord, maar ik merk dat het loont om me ervan bewust te blijven.

Lijkt me raadzamer dat alle mensen die bedelen om geld een financiele coach krijgen. Waarom loop je vast, is het structureel of inderdaad - geheel buiten jouw schuld om? Ik ben bang dan het iets structureels is.

Het volgende programma was heerlijk om even in onder te duiken. Ook mensen die Gouden Bergen hebben ken ik en ja hoor...ook de rijken hebben hun problemen. Hoop dat SBS6 besluit hiermee verder te gaan.



Dan is het laatste programma nog het leukst; mensen die denken dat ze heel veel waard zijn, maar in feite alleen maar schulden hebben, of andersom; mensen waarvan je zou denken dat ze geen nagel hebben om aan hun kont te krabben, die hun zaakjes goed op orde hebben.

Allemaal leerzaam.

Voelde me wat schraal dankzij zetten van spiraal

Spiraal laten zetten door de gynaecoloog en ik zag er eerlijk gezegd niet tegenop. Had natuurlijk gelezen hoe ik me het beste kon voorbereiden erop (pijnstiller van te voren en tijdens gewoon proberen te relaxen - Think of England of zoiets).

Ook nog fijn dat het even droog was toen ik de afspraak had en ik kon beslissen of ik ging lopen, fietsen of met OV. Toch maar de benenwagen genomen, in het kader van meer bewegen. Wel bijna in de sloot gewaaid, maar ach gelukkig heb ik nog genoeg volume om enig tegenwicht te bieden.

Na de ingreep, die af en toe toch een gemeen krampje gaf, maar vrij kort duurde, weer naar huis en omdat ik zeker een kwartier op de bus in de wind moest staan wachten, besloot ik maar te gaan lopen.

Denk dat ik iets te stoer over mijzelf dacht, want thuisgekomen voelde ik mij wat schraal worden, misselijk en een menstruatiegevoel, dus bedacht dat ik me had voorgenomen liever voor mijzelf te zijn en met een dekentje op de bank gaan liggen. En de kachel toch maar iets hoger.

Gelukkig is dit weer achter de rug, de pijn ebte uiteindelijk weg, de misselijkheid idem dito en over een aantal weken nacontrole en weer een uitstrijkje om de stand van zaken dan te bekijken. Heb mijn gynaecoloog hartelijk bedankt voor het tussentijds melden van de goede uitslag en hij vond dat niet meer dan normaal. Anders zat ik toch maar te wachten en hij wist de uitslag al eerder immers? Fijne vent!

Ook nog weer een rondje bloedprikken gedaan en zo vind ik dat ik wel weer genoeg in het medische circuit heb rondgehangen.

Blijft natuurlijk nog het Baanzoek-circuit. En het breng mijn glucosewaarden blijvend naar een gezonder niveau-circuit over. Zandvoort is er niets bij!

Heb mijzelf voor deze week de opdracht gegeven een boek uit te werken en de opdrachten daarin om beter sturing te krijgen in wat ik zou willen en kunnen en dan maar eens een knoop doorhakken. Daarnaast - want het is een meersporenbeleid - ook weer wat sollicitaties de deur uitgedaan, dus ook dat loopt.

En elke dag heel bewust bezig zijn met minder snelle koolhydraten eten. Dus niet in de winkel die heerlijke appeltaart kopen (en waarom zou ik...ik ben in mijn uppie!) of een dessert of een pak koekjes, maar denken denken en denken wat het resultaat is van een snelle bevrediging.
En ook waarom ik denk dat ik dat wil kopen/hebben/opeten??

En me niet storen aan allerlei tv-shows die met snelle programma's komen om in 1 maand 10 kg af te vallen. Ik weet inmiddels dat afvallen niet zo ingewikkeld is, maar het eraf houden een veel gecompliceerdere zaak is. Blijvend eraf dus. Niet voor een jaartje. Of tot het moment van de trouwdag.

Hieperdepiep, het is een normale poliep!!

Door alle shitberichten, vergeten te melden dat mijn gynaecoloog me tussentijds heeft laten weten dat het onderzoek van de verwijderde poliep niets ernstigs uitwees.

Nu nog wel preventieve maatregelen nemen om mijn baarmoederslijmvlies dun te krijgen nemen en daardoor de kans op kanker drastisch te verlagen, maar zo blij dat hij me voor deze afspraak dit nog liet weten.

Wat een bofkont ben ik!

Betekenisvolle zaterdagzwijmel

Vanochtend alweer op zoek naar de zin van dit alles. Maar eigenlijk wist ik al snel dat die niet zit in het Grote Veranderen van de Boze Buitenwereld, maar in mijn eigen leven  de dingen beter en anders doen. Elke dag weer.

Stapje voor stapje. En daardoor er kunnen zijn voor mijn kinderen, de mensen om me heen en op die manier weer betekenis aan mijn bestaan geven. Want soms vind ik dat retemoeilijk; geen baan, geen kinderen op voeden, geen leuke man die van me houdt, vrij anoniem leven in een vinexstadje, geen grote gebaren kunnen maken en misschien straks ook nog wel helemaal geen geld meer.

Toch is dat onzin, want goedheid en echtheid zit niet in grote - en vooral zichtbare - gebaren. Juist in het kleine, in het onzichtbare schuilt de kracht van Liefde. En die is nog groter dan De Pen, het Potlood of Het Woord.

Want hadden we de liefde niet, dan was alles betekenisloos. Dus milder zijn voor mijzelf en daardoor ook verdraagzamer voor de wereld om me heen. Zien hoe kwetsbaar het leven is en dat het zo voorbij is. Dan sta je vandaag op een winderige begraafplaats en bedenk je dat je nog zo graag een keer had kunnen horen hoe je vader van je hield. Of jij van hem.

Laat de zon niet ondergaan in je leven. Maar schijn, zodat ook anderen jouw licht en warmte ontvangen.

Vluchten kan niet meer?

Bijna een vervroegde zaterdagzwijmel, maar dit liedje was het eerste wat vanochtend (te vroeg) in mijn hoofd schoot en er niet meer uit wil.

Kan je nog wel vluchten voor wat er gaande is. En is dat wel echt voor mij persoonlijk of voor mijn gezin een bedreiging of laat ik me bang maken. Vlucht je in je hoofd of besluit je om ver weg te gaan.

Moet ik naar een ver zogenaamd veilig land verhuizen om te kunnen denken wat ik wil en om dit ook te mogen zeggen en uiten?

Maar zit er in datzelfde verre land dan ook niet een paranoide gek (en vast wel meer) die ook denkt dat hij zijn land veilig moet houden van buitenlandse invloeden en maakt hij zichzelf god door even wat jonge mensen weg te maaien en her en der een bommetje te laten afgaan? Als waarschuwing.

Moet ik bang zijn voor de vriend van mijn dochter omdat hij een andere Godsdienst aanhangt. Maakt hem dat een potentieel gevaar. Of ben ik dat zelf, omdat ik gelovig ben. Zijn alle Gelovigen potentiele debielen en extremisten? Dan zijn veel van mijn vrienden en de vrienden van mijn kinderen dat dus. 

Was mijn familie 400 jaar geleden een potentieel gevaar omdat ze een andere Godsdienst aanhingen en daarom maar vermoord moesten worden, of natuurlijk snel overstappen naar het officiele geloof van de staat? 

Kortom; wat we van de geschiedenis leren is dat we er niets van leren en we keer op keer de angst laten regeren. Ik doe er ook aan mee. Door bang te zijn, niet voor mijzelf maar voor de toekomst van mijn kinderen. Die er niet als Blonde Germanen uitzien.

Nee, nee, nee, ik weiger om mijn stemming door deze bangmakerij te laten bepalen en ga mijn best doen om toch de mooie dingen van het leven te blijven zien en waarderen. Om de balans te blijven bewaren en de hoop levend te houden. Laat ik de steen in de rivier zijn. Ook een kleintje heeft invloed.

Charlie en Feestboekhuilies

Grappig; hoe er mensen zijn die zichzelf Charlie noemen van mijn  Facebookcontacten, maar die in het werkelijke leven de meest grote schijtebroeken zijn die ik ken.

Die arme ja-knikkers zitten in een zakelijke omgeving en blijven daar jaaaaren zitten als ja-knikkers, omdat ze hun huur moeten betalen zeggen ze tegen me en zich niet kunnen permitteren om eens tegen de baas in te gaan. Die alles maar goed vinden wat hun eigen directeur voordraagt, omdat ze te schijterig zijn om hun nek uit te steken.

En doe je dat wel; dan is daar het gat van de deur en voor jou tien anderen. Voor mij zijn er al tien anderen dus.

Die durven nu wel mee te doen aan meeleven- en voelen met dappere Franse cartoonisten die de ultieme prijs voor hun vrijheid van meningsuiting hebben betaald. Hollande noemt ze helden.

Die feestboekmeehuilers noem ik huilies die populair doen ten koste van iets veel groters dan hun feestboekego.

Niemand weet hoe laat het is

Gisteren verliep mijn dag prettig en zonder al te veel obstakels. De dingen op mijn to do lijstje kon ik lekker afstrepen, sollicitatie verzonden voor leuke functie, mijn CV nogmaals kritisch doorlopen en aangepast. Lekkere lunch gemaakt. Zoonlief weer veilig terug van verre vakantie, samen met zijn vriendin.

Totdat de post op de mat viel. Een rouwkaart van mijn voormalige buurman. Nog maar een paar jaar geleden overleed zijn vrouw, veel te jong en dat was voor mij toen al een schok. Zo'n leuke levenslustige vrouw, lieve kinderen..dood. Haar dochters pasten soms in de avond op mijn kinderen, toen ze nog klein waren. Nu lag ze daar in haar kist.

En dan nu hij. Dezelfde tijd van het jaar, hetzelfde effect.

Verdoe toch je tijd niet aan piekeren, somber gestemd zijn en aan allerlei aannames hoe mensen denken of zouden kunnen reageren of dat ik nooit meer aan het werk kom. Ga toch leven mensch!

Jij mag niet doodgaan en ik wil niet sterven 

laat staan onze liefste, denk niet aan ons kind 

zijn dood zal ons leven voor altijd bederven 

terwijl ze misschien een hemel daar vindt 

niemand mag doodgaan, niemand verdwijnen 

maar je weet net als ik, er gaat steeds zoveel mis 

met auto's en veerboten,vliegtuigen, treinen 

niemand weet hoe laat het is 

is het vijf voor twaalf of net half zeven? 

hoeveel uur heb ik nog of rest mij een kwartier? 

hoelang mag ik doorgaan nog doorgaan met leven? 

ik heb echt geen idee en ik grijp het plezier 

Niet

Zou deze week de uitslag van mijn poliepje krijgen, maar door de Kerstvakantie duurt het nog een week langer. Ik kwam dus voor niets op de afspraak. Gelukkig had er niets voor moeten af-/om of opzeggen en was het ook nog eens goed fietsweer, niet glad, geen regen of sneeuw.

Kreeg welgemeende excuses van de arts, maar ik begreep dat hij er ook niets aan kon doen en bedacht me ook dat het dus geen enkele zin had om me daar heel erg druk over te maken of me op te winden. Ik moet gewoon nog een week geduld hebben.

Ben blij dat er de Luisterbieb bestaat, want werd vannacht een paar keer wakker en wist al dat doorslapen niet ging lukken. Deed braaf ontspanningsoefeningen, verbood mijzelf om op mijn telefoon te checken wat de status van diverse mensen was (maar deed het toch), hing daar allerlei onzinnige conclusies aan - wat midden in de nacht NOG beter gaat en luisterde nog maar weer naar dat luisterboek en dommelde toch weer in. Tot ik wakker werd en de hele riedel weer van voren af aan ging. Ik moest eigenlijk wel een beetje om mijn gedrag lachen en merkte - in tegenstelling tot voorheen - dat ik mijzelf een stuk milder bezag.

Wat was het dan ook fijn om toch met de wekker eruit te gaan, mijn haren lekker te wassen (EN te drogen, geen natte slierten om je hoofd, verzorg jezelf goed) en als eerste beneden de dvd met Step-oefeningen van mevrouw Cher te doen.

Gisteren was eigenlijk een geslaagde dag. Alle zaken die ik op mijn To Do lijstje had geschreven afgehandeld en voor vandaag gaat het ook allemaal goed.

Dus; niets te klagen.

En zo blijf ik vooral kijken naar alles wat wel goed loopt, fijn voelt en elke dag even rust nemen om een kleine meditatie-oefening te doen. Dat klinkt zweveriger dan het is, maar ik merk dat het wel effect heeft. Ik laat me minder (door mijzelf en de waan van de dag) gek maken.

(Behalve dan me ergeren aan de buurvrouw die denkt dat ze de voordeur altijd, altijd en altijd met een keiharde klap dicht moet gooien. Jemig de pemig...wat een idioot wijf!)

Zen
Zen
Zen

Back to the future 2015 zwijmel

Blijft nog steeds leuk om naar te kijken, vooral dat deel waarin ze in 2015 zijn verzeild. Nu dus. Raar idee. Back to the future is nu. The Power of Love is gelukkig nog steeds geldig.

Dit soort schoenen bijvoorbeeld:

Ideaal voor treuzelende kinderen toch? Of als je haast hebt.

Balk en splinter

Bijzondere actie van iemand in mijn omgeving.

Haar moeder behandelt haar als een puber, ze noemt haar altijd Het Kind, hoewel ze ruimschoots de middelbare leeftijd (al ontkent ze dat ook liefst, want ze wil regelmatig horen dat ZIJ er nog zo jong uitziet) heeft bereikt. En zij gedraagt zich ook als een puber wat de relatie moeiteloos in stand houdt. Maar wel handig als de bodem van je portomonnee zichtbaar wordt om dan bij diezelfde moeder uit haar voorraadkast te winkelen, of haar de boodschappen te laten betalen. Of die leuke schoenen. Hele verhalen over waar ze graag shopt, terwijl ze tegelijkertijd claimt weinig geld te hebben.

En als ik me afvraag of ik jaloers ben op het kennelijke gemak waarmee ze toch dingen voor elkaar krijgt, zoals die geldelijke ondersteuning, dan weet ik dat dit een schijnvertoning is. De een is bang om contact te verliezen dus geeft en de ander is bang om te gaan leven, dus vraagt. Allebei niet aantrekkelijk.

Deze dame vond het nodig om mij te vertellen hoe ik dingen moet aanpakken omtrent aan het werk komen en dat het nu toch echt tijd wordt om mijn oogkleppen af te doen, want dat kan niet; dat ik me geen zorgen maak over mijn toekomst. Ik moet dit doen, daar solliciteren, hoppa zo doen. En in actie komen.

Let wel: deze dame is zelf al meerdere jaren zonder betaalde baan. Heeft een paar jaar doelloos rondgedobberd. En heeft nog steeds moeite met zich staande houden en te bepalen hoe zij dingen aanpakt.

Ik was echt verbijsterd over deze actie en van wie. En zei haar dan ook dat ik maar aannam dat ze het tegen haarzelf had.

Pfffffff.......

Het werkt voor mij juist bevrijdend om me niet langer in de zenuwen te werken over wat er eventueel zou kunnen gebeuren als ik aan het einde van mijn uitkering kom of liever; te denken dat ik dan geheel een armoedeval maak en dat niet overleef.

Heb mijn berekeningen gemaakt. Heb mijn bezuinigingen alweer doorgevoerd. Mijn budget voor 2015 is klaar net als mijn actieplan. Maar buiten alle actieplannen heb ik in 2014 ook geleerd, veel meer geleerd, om in het nu te leven. Me niet om alles (en iedereen) zorgen te maken, zoveel zorgen dat ik er slapeloze nachten van had, maar te onderzoeken wat dingen betekenen, uit te zoeken waar ik bang voor ben. En dat onder ogen te zien. En op te ruimen of afscheid van nemen.

Maar ook in te zien dat ik veel sterker en taaier ben, dan ik in mijn angsten toegaf. Dat ik mezelf niet hoef op te knopen als ik mijn inkomen verlies. Of zelfs in de bijstand dreig te verdwijnen. Kom op zeg!!  Ondanks het kabinetsbeleid om het sociale stelsel steeds meer af te kalven, schaven, weg te saneren, leef ik nog steeds in Nederland. Veilig, zelfs voedselbanken voor mensen die geen geld hebben voor hun dagelijks brood.

En belangrijker; het verandert niets aan mijn werkelijke waarde. Alleen aan mijn financiele situatie en mijn afhankelijkheid. En alles is tijdelijk. Nou ja, behalve dood zijn dan.

Mij leert het om nog zorgvuldiger te zijn hoe ik dingen zeg en tegen wie. En om een Tefallaag te kweken. Want hoe ik ook zeg dat het me niets doet, toch is dat niet zo.