Haar moeder behandelt haar als een puber, ze noemt haar altijd Het Kind, hoewel ze ruimschoots de middelbare leeftijd (al ontkent ze dat ook liefst, want ze wil regelmatig horen dat ZIJ er nog zo jong uitziet) heeft bereikt. En zij gedraagt zich ook als een puber wat de relatie moeiteloos in stand houdt. Maar wel handig als de bodem van je portomonnee zichtbaar wordt om dan bij diezelfde moeder uit haar voorraadkast te winkelen, of haar de boodschappen te laten betalen. Of die leuke schoenen. Hele verhalen over waar ze graag shopt, terwijl ze tegelijkertijd claimt weinig geld te hebben.
En als ik me afvraag of ik jaloers ben op het kennelijke gemak waarmee ze toch dingen voor elkaar krijgt, zoals die geldelijke ondersteuning, dan weet ik dat dit een schijnvertoning is. De een is bang om contact te verliezen dus geeft en de ander is bang om te gaan leven, dus vraagt. Allebei niet aantrekkelijk.
Deze dame vond het nodig om mij te vertellen hoe ik dingen moet aanpakken omtrent aan het werk komen en dat het nu toch echt tijd wordt om mijn oogkleppen af te doen, want dat kan niet; dat ik me geen zorgen maak over mijn toekomst. Ik moet dit doen, daar solliciteren, hoppa zo doen. En in actie komen.
Let wel: deze dame is zelf al meerdere jaren zonder betaalde baan. Heeft een paar jaar doelloos rondgedobberd. En heeft nog steeds moeite met zich staande houden en te bepalen hoe zij dingen aanpakt.
Ik was echt verbijsterd over deze actie en van wie. En zei haar dan ook dat ik maar aannam dat ze het tegen haarzelf had.
Pfffffff.......
Het werkt voor mij juist bevrijdend om me niet langer in de zenuwen te werken over wat er eventueel zou kunnen gebeuren als ik aan het einde van mijn uitkering kom of liever; te denken dat ik dan geheel een armoedeval maak en dat niet overleef.
Heb mijn berekeningen gemaakt. Heb mijn bezuinigingen alweer doorgevoerd. Mijn budget voor 2015 is klaar net als mijn actieplan. Maar buiten alle actieplannen heb ik in 2014 ook geleerd, veel meer geleerd, om in het nu te leven. Me niet om alles (en iedereen) zorgen te maken, zoveel zorgen dat ik er slapeloze nachten van had, maar te onderzoeken wat dingen betekenen, uit te zoeken waar ik bang voor ben. En dat onder ogen te zien. En op te ruimen of afscheid van nemen.
Maar ook in te zien dat ik veel sterker en taaier ben, dan ik in mijn angsten toegaf. Dat ik mezelf niet hoef op te knopen als ik mijn inkomen verlies. Of zelfs in de bijstand dreig te verdwijnen. Kom op zeg!! Ondanks het kabinetsbeleid om het sociale stelsel steeds meer af te kalven, schaven, weg te saneren, leef ik nog steeds in Nederland. Veilig, zelfs voedselbanken voor mensen die geen geld hebben voor hun dagelijks brood.
En belangrijker; het verandert niets aan mijn werkelijke waarde. Alleen aan mijn financiele situatie en mijn afhankelijkheid. En alles is tijdelijk. Nou ja, behalve dood zijn dan.
Mij leert het om nog zorgvuldiger te zijn hoe ik dingen zeg en tegen wie. En om een Tefallaag te kweken. Want hoe ik ook zeg dat het me niets doet, toch is dat niet zo.
11 opmerkingen:
Wat een mooi en herkenbaar stukje! Achter de stoere meid die toch alles maar alleen rooit zit ook een kwetsbaar persoontje.
Belangrijkste is in jezelf te geloven, niet te piekeren, niets van anderen aan te trekken ( hoe goed of geweldig ze het wel niet doen...) en je eigen plan te maken.
Dat gaat je( ons ) wel lukken !
Mooi en sterk!
Als iedereen in de bijstand zo goed kon plannen en vooruitkijken als jij, dan waren er geen voedselbanken nodig. Ik weet zeker dat jij je ook dan gaat redden! Maak er een mooi jaar van! x
Snel het raam uit met mevrouw balk. Zet haar maar bij de kerstbomen op straat. Knap geschreven van je.
Tja de beste stuurlui staan aan wal toch !! Met alles wat ik lees ben jij heel goed bezig om je zaakjes te regelen !
...met zulke mensen kun je beter niet omgaan! Ik breek niet snel met mensen maar mensen waarvan ik manier van leven afkeur ( discrimineren, met alcohol op rijden, bewust mensen kwetsen, kwaadaardig roddelen, zich ziek melden bij de baas en thuis aan het klussen etc.) of die mij telkens weer kwetsen of een oordeel over mij vellen zet ik aan de kant! Zonde van mijn energie! Volgens mij doe je het prima en ben je te goed voor zulke mensen!
(m'n vorige reactie verwijderd, want er zat me toch een taalfout in!)
Ik snap best dat dit je diep in je hart niet koud laat, maar soms moet je gewoon hard voor jezelf zijn en het loslaten. Jij zult over bepaalde personen ook zo je mening hebben, net als ik dat zelf heb. Wie heeft dat niet? En dan sta ik er ook niet bij stil dat betreffende personen het misschien niet zo leuk vinden hoe ik over hen denk.
Over mij denkt zeker niet iedereen even vleiend, want ik ben een nogal recht-voor-z'n-raap-type, maar ik aanvaard daar de consequenties maar van. Er gaan al genoeg mensen klakkeloos met de meute mee, moet je maar denken (lees alleen al die woonblogs en reacties daarop maar eens).
Gewoon doorgaan met wat je deed en doet, lijkt me.
Ik ben ook zo goed in het weten hoe een ander het moet doen ;-). Zou het dan toch mens eigen zijn? Krijg hier ook tips over hoe we het aan moeten pakken met huis verkopen/kopen van mensen die hun hele leven in een huurflat wonen, dat maakt dan niet uit als t iets opbouwends is he maar dat is het niet vaak. liefs en fijn weekend.
ik weet zeker dat er aardig mensen zijn die mij maar een vaag figuur vinden met mijn 2e hands kleding en vaak ook andere 2e hands spullen , ook neem ik wel eens iets mee wat bij een ander als grof vuil aan de weg staat. ik trek me er tegenwoordig niet veel meer van aan. ik heb maar een klein inkomen ,maar door mijn zuinige levenstijl die ik niet alleen heb vanwege het geld, maar ook vanwege het milieu, maar wel een hele mooie buffer opgebouwd , waardoor ik mijn dochter aardig op weg kan helpen nu ze op zichzelf is gaan wonen en waardoor ik in noodgevallen iets heb om op terug te vallen. dat vind ik belangrijker dan hoe andere mensen over mij denken.
moet zijn aardig wat mensen zijn
Een reactie posten