Laat maar gaan Sjaan!

Van de week een weer zeer aparte ervaring hoe men in deze tijd omgaat met werkzoekenden. Had gereageerd op een leuke functie. En eigenlijk reageer ik op alles, leuk of niet leuk, want ik wil gewoon weer mijn eigen geld verdienen. En dan is solliciteren nog steeds spoor 1.

Maar goed: goede brief geschreven en direct gebeld door het bemiddelingsbureau. Of ik echt wel interesse had in deze functie bla bla bla...."Nee, hoor mevrouw; ik moet solliciteren van het U WV, dus ik doe maar wat hahahaha...". Echt; de moed zakt je soms in de schoenen. Wel direct een uitnodiging tot een nader gesprek en het verzoek om een aantal referenties door te geven.

Dus wat oud-managers benaderd, geen probleem, doen we graag Citroenvlinder, het wordt ook wel eens tijd dat men inziet dat ze een goede kracht aan je hebben. Dus fijn en heerlijk om een hart onder de riem te worden gestoken.

Gesprek gehad, referenties ingeleverd, maar na een week had ik nog steeds niets gehoord. Zou ik worden voorgedragen voor deze functie of niet? Kwam er een lang verhaal - en dan weet ik al direct dat er iets niet klopt - dat men er echt ALLES aan gedaan had om mijn referenties te bereiken, maar ja...niet gelukt en nu hadden ze maar iemand anders voorgedragen. En ondertussen nul keer teruggeschakeld met mij.

Dit verhaal even op papier laten zetten, want het leek me zo leuk om de waarheid te achterhalen en ja hoor; al mijn referenten gaven aan niet benaderd te zijn. Behalve één en die had wel degelijk een referentie afgegeven, dus die was helemaal over de kook. Hoe kon men zo hardop liegen. Zij heeft contact met het bureau opgenomen en ze hun vet gegeven en ook gehoord dat "ze" hadden gezegd dat men dat nou eenmaal zo deed.

Dus niet direct in je gezicht zeggen dat het niets wordt en je gewoon niet eens wordt voorgesteld, maar erom heen fantaseren en ondertussen de kandidaat maar aan het lijntje houden.

Ik ben er weer zo klaar mee. Dat spelletje en dat gelieg en gedoe. En de valse hoop waarmee je opgezadeld wordt.

En dan pas vanochtend een belletje waarin het bureau, zonder een enkel excuus, me doorgeeft dat ik het niet geworden ben. En men weet heel goed hoe lamgeslagen je kennelijk bent, na jaren van solliciteren en dan maar op een klein klotebaantje reageren. Dat je toch niet Kannietwaarzijn inschakelt..

Dus ik merkte vanochtend dat ik frisse zin had, maar dat ik die ergens kwijtraakte na dat telefoontje. En dus mijzelf maar weer bij de lurven gepakt en een flinke emmer sop gemaakt. Mijn rondje Bless the house afgemaakt en nu met de buitendeur lekker helemaal open, wachten tot de keukenvloer droog is. Lekkere frisse lucht, zonnetje erbij en ook net nog een Mindfullnes-oefening gedaan. Terug naar de basis.

Terug naar weten dat ik WEL goed genoeg ben, maar alleen geen baan heb. En straks daardoor geen geld. Geen inkomen.

Maar nog steeds elke dag te eten heb, elke dag veilig in mijn bed mag slapen, de twee liefste kinderen in de wereld heb. Dus al is mijn waarde op papier te verwaarlozen, mijn waarde als mens, die staat nog steeds solide en rechtovereind.

Wat alle huppelkutjes van de uitzend-organisaties er ook van denken, of werkgevers, of HR-managers van 29.

Kreeg gisteren wel een ideetje om afslankgoeroe te worden. De markt is groot genoeg en het aantal clienten groeit (hahah, pun intended). En het leuke van die groei-markt is natuurlijk dat je je client afhankelijk maakt van jouw filosofie/idee/middel/overtuiging/methode.

Niet dat hij/zij na een tijdje het zelf kan, neeeeee....na dat tijdje val je weer terug in je oude gedrag, kom je alle verloren kilo's weer aan ben je weer die Dikke Domme Diabeet en klop je toch maar weer aan bij de verkoper/dieetist van pakjes/zakjes en het geheime tovermiddel om dat gewicht te verliezen. Want dat is juist de hele marketingfilosofie achter Afslankmethodes; ze werken maar voor een zeer zeer klein percentage van jouw markt. En de rest komt allemaal weer terug. Voor dat wonder. Kassa!!!!

Zou jouw methode voor 100% van jouw klanten werken, dan bestond er dus nu geen afslankindustrie meer. Overbodig. En les 1 in verkoop/marketing leerde me dat je je klanten altijd moet laten terugkomen voor meer. Of zo bang moet maken dat ze echt dat onderhoudscontract nodig hebben, dat ze dit voor jaaaaaren afsluiten, zonder dat het echt nodig is.

Lees ook eens onderstaand artikel:

Dikke Domme Diabeet