Als je niet zeurt, kom je nooit aan (een c.q.) beurt.

Mijn televisie opname kastje was overleden. Tenminste die conclusie had ik zelf al getrokken. Hij bleef in een soort van eeuwige loop hangen en startte niet weer op. Ook niet na alles te laten afkoelen, herinstalleren, smartcard erin, eruit, ernaast, stekker andersom, linksom, rechtsom etc etc.

Ook bij ondersteuning van de klantenservice kwam ik niet verder en de medewerkster van de klantenservice constateerde dan ook hetzelfde. Maar....ik zie dat u al geruime tijd klant bent en dan mag ik u een mooie aanbieding doen.

Kijk; dat hoor ik graag. Dat trouw nu wel eens beloond wordt. En ik kreeg een mooi aanbod en daar ging ik mee akkoord. Alleen nog even de formulieren invullen en dan zou het voor de bakker zijn. En een tijdje zonder live-tv dat was ook niet erg.

Helaas, kwam een beschaamde klantenservice-medewerkster terug met de mededeling dat het aanbod wat ze me had doorgegeven niet mocht. Aha...en van wie dan niet en mag ik die dan even aan de telefoon. Ik bedankte voor de genomen moeite en verweet haar geheel niets...kon ze ook niets aan doen en het kwam in ieder geval uit een goed (klantencontact)hart. En ja, regels zijn regels.

Enfin, ik werd doorverbonden met de desbetreffende afdeling en die meneer begon zijn zin direct al met KAN NIET en MAG NIET. De uitdaging werd nog groter voor mij. Tijd genoeg en een mooie oefening of ik nog steeds kon verkopen of niet. En had ik natuurlijk het Supermooie aanbod langs zien komen her en der online waar nieuwe leden dit kastje gewoon gratis kregen. Daar moesten we toch wel uit zien te komen. Waarschijnlijk stond er een heel warenhuis vol met van die krengen.

Ook hij bleef maar nee zeggen en ik vroeg hem of ik zijn manager dan even mocht spreken. Uiteindelijk lukte mijn Churchill-aanpak (we will never surrender of die andere - never, never, never give up) en hij noemde de prijs waarvoor ik het begeerde apparaat mocht aanschaffen. Nou....daar moesten we nog maar even over onderhandelen, want het verschil tussen gratis en zijn aanbod was toch wel aardig groot, vond deze trouwe klant. En ook daar kwamen we tot een mooi poldercompromis.

Helaas was hij waarschijnlijk vergeten wat de afspraak was of kon hij dit niet in het systeem kwijt zonder een standje van zijn manager te krijgen en dus kreeg ik het verkeerde apparaat thuisgebracht. Allez-hop; weer bellen maar. Aha...ja, we zien inderdaad in het systeem wat er afgesproken is en dit is niet het beoogde apparaat. Ze zouden me een ander apparaat toesturen, dit keer wat we hadden afgesproken.

En zo geschiedde en gisteren de hele boel zelf opnieuw geinstalleerd. Nog maar een keertje bellen voor de administratieve afhandeling, want om nou tweemaal verzendkosten te betalen, dat vond ik een beetje veel en ook dat zal weer gecrediteerd gaan worden.

Een oude directeur van mij zei me ooit dat de verkoop pas een feit was als het geld op zijn rekening stond, dus we wachten nog even af of alles ook inderdaad financieel zo gaat, zoals we hebben afgesproken, maar volgens mij kan ik nog voldoende mensen overtuigen om me een goede deal te gunnen.

Ook een goede deal was het aanbod van een oude lover om met hem een eind te gaan wandelen met zijn hond. Lang gewandeld, veel gepraat en de afspraak gemaakt dit vaker te doen. Horizontaal wandelen komt ook nog wel. Alleen....waar laat je dan die hond??