woensdag 18 november 2015

Afsluiten

Toen ik vanochtend naar de bushalte liep, zag ik overal fijne takken liggen en her en der een paar omgewaaide schuttingen. Gelukkig waren mijn sneakers droog, want gisteren lekker door de modder gelopen in het bos met man en hond.

In mijn tuin was er alleen de laatste tuinstoel omgewaaid, gelukkig had ik het weekend de rest van mijn tuinstoelen en tafel al onder een groot zeil gezet en goed vastgesjort - alhoewel het nu alweer lekker heen en weer klappert dat zeil.

Merk dat het helpt als ik mijzelf een beetje meer omring met Favourite Things bij tijden van algehele malaise en dan vooral met betrekking tot de laatste ontwikkelingen op terroristengebied.


Dus gisteren inderdaad heerlijk naar When Harry met Sally gekeken en een beetje breien. En op tijd naar bed. Oh ja...ook nog maar een voetenbadje ertegenaan gegooid en mijn hoeven bijgewerkt.

Vandaag relaxed gewerkt en dat helpt om binnen korte tijd mijn target te halen. Als ik denk dat het allemaal niets uitmaakt - wel of niet halen - dan is dat een ontspannende gedachte en stromen de klanten die 'ja' zeggen lekker binnen. Ik krijg er dus nog steeds alleen maar een veer voor, dus uitsloven doe ik niet aan.  Ook weet ik dat vanaf volgende week het hier megadruk gaat worden; dan bellen we o.a. voor verschillende zorgverzekeraars of mensen willen overstappen.

En daarna weer met de bus huiswaarts en in de bus al bedenken wat ik ga maken van dat stuk kip wat ik gisteren uit de vriezer haalde. Het werd een roerbakschotel met courgette en puntpaprika en sesamzaadjes en wat rode ui. Lekker en snel klaar.

Nu heerlijk mijn haar gewassen, pyama aan en de afwas is klaar en verder hoef ik niets van mijzelf. En dan voelt mijn warme bed heel veilig. Mis ik alleen dat gevoel van rijkdom wat ik heel vroeger had, toen mijn kinderen klein waren en we lekker samen in mijn bed lagen als het onweerde of gewoon voor de gezelligheid.

Wat ook heerlijk ontspannen is, kijken naar Poesjes van de VPRO. Of helemaal NIET kijken en gewoon lezen.

Of even aan mijn zoon denken als ik onderstaande gif zie:









Geen opmerkingen: