Hoop dat ik niet de fout heb gemaakt door te zeggen wat ik zou doen, of wat hij zou moeten doen, maar dat ik naar hem heb geluisterd en hem zelf aan het denken heb gezet.
Over het waarom van het schuren.
Ingewikkeld. En ook niet. Want waarom zou je een situatie maar laten doorduren? De ander hoop geven en zelf er niet echt blij van worden.
Dat je misschien straks die Hazes klassieker uit de kast moet halen? Alleen zijn. Koud bed, koud hart? Niemand die naar je uitkijkt als je uit je werk komt.
En ja, knopen doorhakken doet pijn. Maar mij lijkt het dat maar doorleven met een verkeerde keus nog veel pijnlijker op den duur is. En genoegen nemen met Goed genoeg al helemaal.
1 opmerking:
Dat laatste is helemaal waar. En vaak krijg je er (laat of te laat) toch nog spijt van en kun je alsnog de boel opengooien. Dan beter eerder ingrijpen.
Een reactie posten