Moed gezocht

Luie zondag leek het te worden.  Niks mis mee, al voelt het nog steeds 'zonde'. Alsof ik niet zou mogen ontspannen, rustig aan doen, of gewoon niks doen (daar ben ik uitermate slecht in).

Een aantal opgenomen afleveringen van het heel mooi gemaakte Wolf Hall gekeken. De mens is nog niets veranderd in 500 jaar.

Een tijdje gewerkt aan een doe het zelf project wat ik met zoonlief aan het maken ben. Zijn gedeelte is af en nu is mijn inbreng nodig. Vrijdag haalde nog wat materiaal, wat ik nog extra nodig had, want ik had op youtube gekeken naar hoe ik dit het beste zou kunnen aanpakken en vond dit advies. Hij haalde daarop ook nog wat materiaal.

Maar omdat hij een slimme in/omruil actie had gedaan bij een bouwmarkt waar het materiaal een week nadat hij flink had ingekocht met heel veel korting kon worden ingekocht, had hij nog budget over. 

Budget neutraal dus nog steeds nu haha..

Wel lekker om met je handen te werken. En iets te zien ontstaan. Voor iemand anders. Bijna nog leuker.

Lekker mysterieus nietwaar. 

Ook nog een stuk gelopen. Had er niet echt veel zin an, maar kreeg een opwekkend appje van man met hond en toch maar gegaan. En het was heerlijk om uit te waaien, ook al liep ik alleen, want lekker wat wind vanmiddag. Maar weinig mensen te zien. Toen ik op huis aanging, begon het net een beetje te motregenen, dus lekker op tijd weer terug.

Gisteren had ik Erwtensoep gemaakt en dan maak ik niet voor 1 mok, maar daar kan ik wat langer mee doen. Dus vandaag lui dagje, want alleen maar opwarmen. En maar direct mijn bakje salade gemaakt voor morgen op het werk. 

Nu nog even een beetje ontspannen om er morgen weer tegenaan te kunnen. Had verleden week een paar dagen last van 'inplan/nul-urenstress'. Her en der hoorde ik van collega's dat het project waar we voor bellen, verleden jaar een paar weken voor Kerst door de opdrachtgever werd stilgelegd en het duurde maanden voordat men weer doorging met bellen hierop. Dus toen liep mijn 'uitgaveninplan-plan' een beetje averij op, want stel dat....stel dat ik, met mijn riante nul-urencontract dus eigenlijk maar vooruitzichten op werk 1 week vooruit...stel dat ik geen inkomsten ontvang.

Een andere collega (van mijn leeftijd) gaf aan dat ze hem ook nog steeds op andere projecten hebben ingepland en aangezien ze in ons willen investeren zal het echt wel loslopen met 'zonder werk' zitten. Ik ben misschien een doemdenker of heb te vaak mooie praatjes van werkgevers gehoord die nooit uitkwamen of misschien ben ik gewoon een grote angsthaas. 

Allez...wat heb ik eraan. Sinds april heb ik hier nog nonstop kunnen werken. En ja...ik weet al dat men de tent de eerste twee weken van januari dichtgooit, dus weet ik dat ik dan zeker 2 weken geen inkomsten heb. En verder dan dat....dat is nou eenmaal de realiteit van het nul-urencontract. 

Dus hoop ik op een milde winter. Kan ik mijn kachel zo lang mogelijk niet aandoen. En nou ja...verder maar niet teveel doemdenken. En om mij heen blijven kijken of misschien zelfs in de krochten van mijn hoofd oude plannen maar eens wat leven inblazen. Ik voel me precies die Leeuw uit The Wizard of Oz....had ik maar meer moed!! (of won ik eindelijk eens de Staatsloterij!).