Toen ik daarna thuisgekomen bezoek van de hoofdmeester van de lagere school kreeg en hij me zei dat ik een heel sterk meisje was (goh...had dat nou wat beter onthouden!!) kreeg ik van hem dit boek.
Prachtig en dubbeldik want ook Spiegelland zat erbij. Maar het boek ben ik kwijt. Ondertussen wel een ander, dunner en alleen Alice in Wonderland tweedehands gekocht hele tijd terug, maar dat is het natuurlijk net niet. Herinner me een paarsgekleurde kaft, paperback, maar vooral die prachtige illustraties in zwart/wit. En vreemde gedichten. En bijzondere uitgestorven dieren zoals een Dodo. Of een Griffioen. Geweldige wereld om in weg te dromen.
Nu heb ik het als luisterboek en dat is heerlijk als je niet kan slapen. Dat iemand je voorleest uit een mooi boek uit je jeugd (met stemmen). Oh hoe herinner ik me dat Alice altijd vermanend tegen haarzelf sprak. Doe ik ook. Nog steeds. Maar ook dat ze leert van haar fouten. Het boek heeft diepere lagen, wat het zo fascinerend maakt.
Dit was het boek!
En zo voel ik me nu.
Is het niet grappig dat Alice al zegt dat ze in ieder geval niet groter kan worden door van een koekje te eten, want ze is al zo groot. Ha! Bij mij lukt dat wel hoor.
De les is ook om te blijven zien dat er overal flesjes en koekjes en paddenstoelen zijn die je in staat stellen om groter of kleiner te worden. Vooral groter als mens. Ze staan voor me klaar; ik moet ze alleen leren te herkennen. En ervan eten of drinken! Niet naar blijven kijken.
3 opmerkingen:
Wat leuk! Je toenmalig meester moest eens weten dat je nog steeds veel hebt aan dit boek. Mooie herinnering (niet dat je ziek was natuurlijk ;-))
Een prachtig boek en een leraar met een hart van goud.
Sommige boeken uit je jeugd achtervolgen je een levenlang. Groetjes
Een reactie posten