Van de week echt zo'n dag gehad waarvan ik dacht dat die zo verfilmd kon worden als lachfilm.
In de ochtend bijna de bus gemist. Toen stond de bus klem op de busbaan want een extra grote en lange vrachtwagencombi stond met zijn kop bij het ene hek en met zijn kont bij het andere hek en daarmee blokkeerde hij de busbaan. Van beide kanten.
Een dame zei nog tegen de buschauffeur dat hij wel eventjes achteruit kon rijden, maar dat leek me echt iemand die nog niet eens een Canta mag besturen. Op de busbaan met een grote helling en om de 7 minuten een bus, even een driedubbel lange bus in zijn achteruit naar de halte rijden. Hoe leuk.
Enfin...de trein die ik wilde hebben die miste ik en gelukkig zag ik dat er snel een stoptrein ging, die er dus wel langer over deed, maar omdat ik ruim genoeg had gepland zou ik een andere tram in de stad waar de advocaat zat kunnen nemen en zou toch net op tijd komen. Stoptrein stond wel heeeeeeelemaal achteraan het perron en ik heb toen maar niet gedaan wat de NS adviseert sinds kort. Wel gefloten, toch maar ingestapt. Want anders zou ik zeker te laat komen.
Ik had grote verwachtingen van deze advocaat. Hij stond bekend om zijn werk- en inkomenszaken en we hadden al eerder contact gehad, maar toen was de tijd nog niet rijp om hem in te schakelen, want dat kon ik me toen nog niet permitteren. Gesubsidieerde rechtshulp kijkt 2 jaar terug naar je inkomen en dat was toen nog relatief hoog.
Nu was dat probleem er niet meer, want inkomen is nog meer gezakt en vermogen is nihil en ik kon een peiljaarverlegging aanvragen.
Helaas, ondanks mooi kantoor en ook nog heel fraaie advocaat (ik vond het heel prettig dat ik een Lekker Ding als dusdanig herkende), zei hij me, na de stukken te hebben doorgenomen, dat hij dit soort rotzaken niet meer wil doen. Omdat hij er helemaal niet goed meer van wordt. Van dit soort proletenbazen.
Ik zei hem dus dat hij zich dan wel kan voorstellen hoe ik me voel. Als werknemer van. Die klem zit.
Bleef ik ook nog aan zijn fraaie voordeur versiering haken en een winkelhaak in mijn jas (die heb ik al weer gerepareerd maar ja...het voelt niet fijn).
En toen ik daarna doorreisde (had zo'n treinkaartje waar je de hele dag onbeperkt op kon reizen) om in een naburige stad even een kop koffie met een vriendin te drinken, toen werd het me een beetje teveel. Ik had zo gehoopt dat iemand zou zeggen: Kom maar hier; ik ga ervoor zorgen dat alles rechtgetrokken wordt. En nu was ik weer terug bij af.
Advocaat raadde me aan me aan te sluiten bij een advocaat van een collega die zijn zaak al op de rol heeft staan. Maar het is geen eenvoudige zaak. Werkgever loopt precies op de kantjes van wat mag en niet mag en heeft nu alweer wat zaken een beetje bijgeschaafd. Van de ene maas in de wet naar de andere zwemmend.
Dus na het janken en de koffie nog in de trein die advocaat gebeld en ik kon mijn stukken doorsturen.
Tot ik vandaag de voorwaarden hoorde. Ze werken niet met gesubsidieerde zaken. En of ik dan maar, als ik met hun in zee wilde gaan 1,5 keer mijn maandloon kon overmaken.
Als voorschot.
Nu is mijn maandloon vrij laag, dus lijkt het dramatisch, maar voor mij is dat het wel. Heeft het überhaupt nog wel nut? Ik heb dat bedrag niet eens.
Vriendin gaf aan dat ik aanvullende bijstand kon aanvragen omdat mijn salaris deze maand dramatisch onder bijstandsniveau ligt.
Nee hoor, u moet bij het UWV zijn, daar bent u dan ziekgemeld en werkgever moet u betalen. UWV verwijst mij weer naar werkgever. Die mij helemaal nul ziektedagen heeft betaald. En ik denk dat ik ook niet ben ziekgemeld.
Dus wederom het matras op. Nu al via een andere weg aan het proberen mijn recht te krijgen, maar
ik zou er bijna totaal moedeloos van worden. En toch merk ik dat ik, juist doordat ik fijne en ondersteunende reacties hier krijg, door wil gaan. Niet de grote bekken laten winnen.
Gelukkig ben ik die dag ook nog doorgetreind naar mijn dochter en kleindochter en wat was dat fijn!
Even simpelweg geluk meemaken.
Daarna weer huiswaarts, geheel afgeknoedeld en dan al hoestend de volgende dag weer aan het werk. Want er is geen alternatief (nog).
Gelukkig morgen nog maar 1 dagje werken.
8 opmerkingen:
Dappere stap al heb je robin hood nog niet getroffen, maar wie zoekt zal vinden. Ik duim ervoor!
Heel dapper. Houd vol. Er moet uiteindelijk rechtvaardigheid komen.
Dapper van je dat je de strijd aangaat!
Maar wat is dat voor een advocaat die een "rot" zaak weigert! Dan had hij geen advocaat moeten worden toch?
Gelukkig had je ook nog een geluksmoment met je dochter en kleindochter!
Bij een vakbond werken ook rechtskundige medewerkers. Zij hebben veel ervaring met dit soort zaken. Misschien kun je daar informeren ? Sterkte en moed gewenst !
Nee hoor, je kunt als advocaat kiezen welke zaken je aanneemt, zeker als klein kantoor. Maar ik snap het wel een beetje. Je zit als advocaat achter zo'n werkgever aan, jaagt 'm op, en zoals Gematigd Optimist al aangeeft, vb. de werkgever zweeft elke keer net op het randje, begint een of andere juridische constructie met een buitenlandse firma die niet onder het NnL recht valt.Of wacht een wetswijziging af waardoor hij weer meer ruimte krijgt. Je wordt als jurist idd dol van dit soort arbeidszaken. Let dus op wat je op 15 maart gaat stemmen (kan misschien beetje helpen.. mompelt iets cynisch..)
Ik lees al heel lang mee, maar reageer eigenlijk nooit. Maar nu wil ik je toch een hart onder de riem steken! Je bent zo dapper en ondanks alle ellende die je meemaakt zie je ook de leuke dingen en geniet daarvan. Dat vind ik super van je!
Het is voor iedereen die al wat ouder is (ikzelf ook) heel lastig om aan een (leuke) goedbetaalde baan te komen, of in ieder geval een baan waar je een beetje aardig van rond kan komen, zonder elke maand te moeten passen en meten.
Nu ben ik in de luxe positie dat ik een eigen zaak(je) heb, maar dat is ooit ook uit nood geboren. Na een ellendige tijd bij mijn laatste werkgever, wat uitmondde in een flinke burn-out, het besluit genomen om voor mezelf te beginnen. En ook daar weleens spijt van gehad, want dat is ook niet altijd rozegeur......
Ik hoop dat voor jou de dingen snel ten goede gaan keren. Dat wordt wel een keertje tijd! Of niet dan?
Groetjes Carla
Zou een Buro voor Rechtshulp / Sociale Raadsheren je kunnen helpen? Die werken redelijk standard met toevoegingen, en hebben een hart voor dit soort zaken.
Siebrie
Waarom probeer je niet je ontslag te krijgen en dan een jobke te vinden waar je je centen netto krijgt als je begrijpt wat ik bedoel ;)
Een reactie posten