Schuttingtaal

Zou een psycholoog mijn schutting met/bij de buren duiden, dan zal dat vast iets zijn in termen dat ik mijn grenzen niet goed bewaak.

Of dat ik die door een ander laat bepalen. Ik denk vooral dat laatste.

Die schutting stond er opeens, jaren terug, toen ik van mijn werk thuiskwam. Toen ik dit huis betrok, meer dan 20 jaar terug, stond er op de grens een hele hoge en vooral ook brede depressief makende coniferenhaag.

Ik was als vers gescheiden vrouw met twee jonge kinderen allang blij dat ik een huis had gevonden, met tuin en fijn dat er een goede afscheiding tussen mijn tuin en die van de buren stond. Hoefde ik daar niets in te investeren. Want ik had mijn laatste spaargeld in vloerbedekking en gordijnen gestopt. Geld voor een bankstel had ik niet, maar gelukkig wel tuinstoelen en een tuinbankje.

Dus die schutting had de buurman met zijn zonen neergezet, op hun erfgrens, maar wat een waaibomenhout had hij gebruikt. En niet echt lekker stabiel met heel veel ruimte tussen de palen en planken. En de schroeven schots en scheef. Maar goed, op hun erfgrens - nou ja...via slingermethoden dan, dus ik wist dat ik daar niets tegenin kon brengen.

Een hele tijd later had ik de kracht en vooral energie om die coniferenhaag weg te halen - ik had behoefte aan licht en lucht - en ik zaagde me therapeutisch door de haag. Met een gewone zaag he...niet zo'n goede boomzaag of zo. Elke dag een stukje. Pas toen zag ik hoe lelijk die schutting was. Maar ja...er zijn ergere dingen en ik hing wat plantenbakken aan de schutting. En stoorde me er niet aan.

Nu vallen de gaten in de schroefgaten en rotten de planken weg, dus moest ik wat bedenken dat een plank die in een storm eraf was gewaaid, weer recht hing. Geen zin in een nieuwe plank kopen en geen budget dus ik was aan het bedenken hoe en wat.

Eureka: verbindingsstukken!

Moet je nog lang zoeken ook in bouwmarkten die tegenwoordig ook alleen op bedrijventerreinen liggen, dus ver fietsen. Tenminste, voor mij nu, want weinig energie en vertrouwen in eigen benen. Maar...gevonden. Gelukkig geen diepte-investering. Alweer een paar weken terug gekocht, dus die riepen me telkens. Screw me!! (In het Engels is het een grappige zin. In het Nederlands moet er gewoon weer eens geschroefd worden. Ja..duh!).

Nu ik heel even wat energie had, pakte ik mijn schroevendoos, zocht schroeven en mijn accu-schroef/boormachine. Op de foto lijkt het scheef te zitten, maar de verbindingstukken zitten kaarsrecht onder elkaar. Zal er van de week nog wel een schroefje tegenaan gooien en dan vind ik het wel weer klaro die klara.

Ook de tip van Annemiek van het Consuminderhuis - beitsen met gebruikte spijsolie -  ga ik toepassen. Ik heb nooit willen investeren in die k.u.t. schutting, want hij is nooit in overleg neergezet, maar ach....als hij nog iets langer staat, dan gooi er er wel wat olie tegenaan.

Vandaag wat vergeet-me-nietjes herplant in de tuin. Vast ook weer symbolisch. Maar wat bof ik met het weer. De was droogt lekker in de tuin, de katten van de buurt komen even uit mijn vijvertje slobberen (groenig water is blijkbaar extra lekker) en de pioenrozen schieten de grond uit en hebben ondersteuning nodig.

Ben een mooi boek van Anselm Grun aan het lezen. Inspirerend en verder had ik een oude Flow uit de bieb liggen die ook al zo mooi is.

Voor het eerst dat ik in weken geen ellenlange to-do-lijsten heb aangemaakt. En toch 'do' ik dingen. Op kleine schaal, maar zo is Madurodam ook groot geworden tenslotte.