Luchtig houden

F1 Spa bekeken. Gewoon op Canvas. Erg plezant daar vanaf Spa met Belgisch commentaar. 

Daarvoor nog even wat snoei-werk gedaan, maar nadat ik een grote berg kattendrollen in mijn grasveldje in de achtertuin ontdekte was ik eigenlijk wel direct klaar met in de tuin wroeten. Kat had wellicht een kater en anders ik wel.

Gatverdarrie!! Leuk een kat, maar graag in eigen tuin schijten! Echt hoor; hondeneigenaren lopen met volle poepzakjes rond, maar de eigenaren van katten kunnen allemaal blij uitroepen dat hun kat zo'n lekkere buitenkat is. Lekker ja.

Hoorde van mijn dochter dat mijn kleindochters nu 3 weken bij hun vader zijn. Zomervakantie natuurlijk. En altijd ingewikkeld als je werkt, die lange vakanties. Fijn dat ze het onderling goed kunnen afstemmen.

Mijn vakantie is wederom weer eens ingewikkeld. En oh ja, ook dat doe ik weer geheel zelf. Omdat ik niet al in januari iets vastleg. Want geen idee. En dan anderen die eerder komen voorgaan en er dan niemand is die mij kan vervangen. Nou ja...die is er structureel al niet. Sowieso. En ik iemand moet vervangen die al eerder vakantie had vastgelegd, dus kan ik ergens in September vakantie nemen. 

Vrijdag toch maar wel vrij genomen want zo leuk; naast al eerder echobeelden te hebben gezien van toekomstige nieuwe kleinkind, nu ook live 3D beelden. Er was nog net geen popcorn bij, maar het zat nogal vol bij de voorstelling. 

Dus moet ik de komende maand proberen zelf een luchtiger kijk op dingen te houden en hebben en een beetje zo het zomergevoel vast te houden. Met de hele week regen in de voorspelling niet eenvoudig, maar dan denk ik maar aan de collega's die nu met vakantie zijn in eigen land met kinderen en heb ik niets te klagen. Nou ja, beetje dan omdat ik twee keer per dag waarschijnlijk natgeregend ga worden.

Mijn kleding voor de werkdag (en onderweg heen en terug met regen) al uitgezocht. Plus oorbellen, die maken de outfit af. En uiteraard ook de lunch al gemaakt en staat ook klaar in de koelkast. 

Nattigheid

Oh cliche; goed voor de tuin. Als het regent. Langdurig. En goed voor de grondwaterstand. Maar man man man, eerst in je regenkleding naar het bussstation, wel goed je fietstassen dichtdoen, anders regent het in.

Bij terugkomst hele fiets onder de kleine stukjes plant en ene tas is toch opengewaaid en ook de binnenkant helemaal gevuld met regen en plantstukjes. Oh ja...ze hebben met zo'n ding alle grasjes tussen de tegels uitgedingest. Oh ja, een strimmer. En als het nat is blijft dan alles overal plakken. Mijn fiets zit nog steeds onder. Hoe kom je nou op het idee om dat te doen als alle nietjes vol staan??

Maar even op laten drogen en dan wegborstelen. 

Zat in de trein, die extra kort was, op de terugweg vrijdag al lekker klem op een klapstoeltje in een stomme hoek bij een trap. Alles vol. Uiteraard als de trein al korter is dan normaal.

Dus moest moeite doen om zen te blijven. Opgehokt in de trein.

Zag ook dat de gemeente met strimmers hier in de buurt bezig was geweest. De stokroos die zo mooi tegen de lantarenpaal groeit...Rats; weg ermee! 

Heb wat er over was toch maar vastgebonden aan de paal. Maar haat die dingen die alles wegstrimmen wat op en bij stoepen groeit. Weg weg weg! Hoezo wil onze gemeente meer groen. Gecontroleerd groen bedoelen ze. Netjes in een perkje.

Geen stokrozen die spontaan groeien waar het niet gewenst is. 

Nooduitgang

Lekker nog in de tuin kunnen werken. Dat is fijn voor mijn brein. Buiten zijn en simpele handelingen verrichten. Had vorige week een bezoekje aan een tuincentrum gebracht, iets te ver om op de fiets te doen en bovendien kan ik op de fiets niet heel veel volumineuze zaken meenemen. En kocht eindelijk, dat mocht van de innerlijke boekhouder, een grote blauwe buitenpot. Omdat ik er eentje zo uit mijn handen liet vallen, tijdens verpotten. In tientallen stukken. Bummer!

Heel bewust - en nog wel driehonderd keer tegen mijzelf gezegd - NIET naar mijn moeder die dag (als ik een auto heb, dan bijna altijd daarvoor), maar een dag voor mijzelf met dingen die ik al lang zou willen als ik even een auto had. In het kader van energie opladen. En ja, ook naar de Ikea geweest. Waar ik op een gegeven moment toch wel aan mijn max aantal banken, stoelen en keukens (wat doe ik daar? Hoe kom ik hieruit....waar is hier de nooduitgang!!!) bezichtigen zat. En verdorie, de Ivarplank die ik kocht is te breed. Heb ik nog wel een jaar de tijd om die om te ruilen, dus het zal wel. Maar dus altijd de maten opschrijven. Niets op impuls uit het vak trekken. Meten is weten.

Dan zie ik ook weer zoveel mooie zaken in zo'n tuincentrum dus een beetje logisch denken en de hebberigheid beteugelen is dan zaak. Had cash geld meegenomen en dat mocht ik uitgeven. Ben ik nog vergeten zakken potgrond mee te nemen. Ook zo makkelijk als je een auto hebt; je gooit ze gewoon in de achterbak. 

Nu haal ik die dan maar bij de supermarkt en gooi ze dan gewoon in mijn zogenaamde bejaardensleurhutkarretje. Kan ook. 

De gele courgette geroosterd met een halve groene op de grillpan, met paprika en kruiden en dan in een volkoren pitabroodje, met andere groentes en salade. Erg smakelijk. 

Ergernisje

Behalve dat inwerken van een collega mega veel tijd vraagt is het ook nog vervelend en lastig als ze niet op kantoor kan komen omdat haar kind ziek is en geen opvang heeft. Nou ja, heeeel ziek is. Dat je denkt dat kind naar het ziekenhuis moet. Niet een keertje, maar (in mijn ogen) heel vaak. Terwijl ze nog niet zo lang hier werkzaam is.

Kind heeft gewoon een buikgriepje, maar het drama en dan gewoon gaan thuiswerken, zonder het team op de hoogte te stellen, alleen mij achteraf  en de leidinggevende dat is super vervelend. Ik kan haar dan ook niet zaken uitleggen die echt ter plekke gedaan moeten worden en ja hoor...nu appte ze me op mijn prive nummer (waarom geef ik dat dan ook!) dat haar inlog was verlopen. Precies waar ik voor gewaarschuwd had. En ik blijf niet bezig met waarschuwen. Let erop en check je email account want daarin (en trouwens ook als je aan het werk bent krijg je een pop-up) krijg je dit soort meldingen. Op tijd in actie komen. 

Maar ben je niet ter plekke, kan je, vanwege beveiligingen van dat systeem (is niet van ons maar van onze opdrachtgever) er niet zomaar in. Kennelijk heeft ze zich dat onvoldoende gerealiseerd. 

Trouwens, iedereen is hier op kantoor zo laks daarmee. Oh...daar is onze leidinggevende toch verantwoordelijk voor?

Nou nee, jouw inlogcodes, jouw verantwoording!! Vooral omdat je een persoonlijke log-in hebt. Dat kan een ander toch niet bijhouden? Sukkels.

Image by Lukas Bieri from Pixabay

Nu ben ik nog de enige van mijn bedrijf die een werkend account heeft. Waar ik dagelijkse mee inlog. Heb het ook netjes op tijd weer van een nieuw wachtwoord voorzien. Zou er gewoon een tientje per inlog voor moeten vragen aan die lakse collega's.

Maar zelfs op je vrije dag voor dat soort stomme zaken geappt worden...Haat dat! Hou gewoon zelf je wachtwoorden bij. Noteer zaken!! Werk structureel en onthoud zaken.

Heb haar dus maar even laten wachten op mijn antwoord. Niet zo aardig van mij. Toevallig (nou ja, niet echt; nul zaken op de planning behalve administratie, was doen en schoonmaken) was ik thuis en kon ik bij mijn werkgegevens. 

Zat ik nu wat leuks te doen buitenshuis, dan was het jammer de bammer. 

Koffie is klaar!

Jullie wel eens zulke collega's? 

Nu eerst maar even koffie drinken en dan aan mijn administratieve taken gaan. Is dat ook weer gedaan. 

B & B vol liefde 2023

Heerlijke Verstand op nul tv. En zeer verslavend voor mij. Ook al snap ik dat er in gemonteerd is, voor het drama-effect. Heb dat als ontspanning na drukke werkdagen echt even nodig.

Maar ook hoe ingewikkeld het is om een match te vinden of misschien wel te zoeken. Want op het filmpje leek het allemaal zo leuk, maar in het echt een zuurpruim. Of star. Of gewoon stram. Of te gemaakt. Of toch te oud. (Te jong hoor je zelden). Of te aanwezig. Of een ongevlochten zonnevlecht! Of niet spiruweel genoeg.

Leuk artikel hierover: Waarom kijken we zo graag hiernaar?

Denk dan altijd hoe goed ik het zou doen in zulke programma's. Moet je natuurlijk je wel eerst opgeven en kijk....dat doe ik niet, want geen behoefte eraan op die manier op zoek gaan. En met mijn kop op tv te komen. Om over de rest nog maar te zwijgen.

Heb ik nog wel behoefte in een zoektocht uberhaupt. De vrijheid bevalt me eigenlijk heel goed. Ook het niet meer aanpassen aan iemand. En ik weet bijna niet beter dan dat ik alleen ben. Maar dan ook echt niemand die af en toe even een klusje (gewoon klusje he...niet klussen!) voor me kan doen. Iets wat heel hoog is, waar ik niet bij kan.

Daten?

Net zoals die politieman in Lethal Weapon, denk ik vaak, regelmatig en dinsdag: I'm getting too old for this shit. En geloof me, rond mijn veertigste tot een jaarje of wat geleden veel dates gehad. Met mannen waarvan je denkt; dat bestaat toch niet! 

Of dat je op een date bent en de heer in kwestie zegt...tsja..je bent eigenlijk wel te dik voor mij. Of na de sex (andere man). Of dat je kinderen geen Nederlandse vrienden hebben. Toch? Of jouw auto beter en groter is dan die van hem. 

En toch...is die kriebel nog niet geheel over. Was een leuke vent van de week op mijn werk en omdat zijn client iets nodig had van ons weet ik ook nog eens zijn naam. 

En ik kijk ook nog steeds met plezier naar fraaie heren. 

Kijkt er iemand ook naar B&B etc..? 

Verkeerd adres

Heb een sappige gele courgette in mijn koelkast. Gekregen van een dame die, toen ik de voordeur opentrok, zei dat ze voor de stoel kwam. 

Aha...moet u op JantjeenPietjestraat no. 3273 zijn?

Ja, dat moest ze. 

Want dit is KlaasjeenMarietjestraat 3273!

Oeps. Kreeg ik als excuus (niet nodig, het is hier zo'n jaren 80 bloemkoolwijk, waarin de straten heel onduidelijk om elkaar heen kronkelen) een gele courgette van haar. Mocht ook best een bloemkool zijn wat mij betreft. 

Heel Aardig. Niet nodig hoor. 

Image by Krzysztof Jaracz from Pixabay

Als ik voor alle keren dat mensen hier wat kwamen ophalen voor Marktplaats of een pakketbezorger iets wilde afleveren een stuk groente kreeg, kon ik levenslang groentesoep eten.

A rose is a rose

Mijn werkgever heeft bedacht dat het bedrijf een nieuwe naam nodig heeft. Misschien omdat er een smetje aan de huidige naam kleeft? Of gewoon dat de afdeling "Beter, nieuwer en wast nog witter" weer een oprisping had.

Oude wijn in nieuwe zakken.

En als het nou nog uitstekende wijn was, dan was die nieuwe zak nog wel te verdragen. 

De naam wordt al door een ander bedrijf gebruikt zie ik online. Oh, nog eentje zie ik. Goh...origineel ook weer. 

Wat kost dat grapje wel niet allemaal. Oh ja, onze beloofde salarisverhoging. Oh nee, onze wortel die we alleen krijgen als het bedrijf overall de targets heeft gehaald. Met een aantal zwakke broeders ertussen halen we dat dus nooit. Was van te voren al te voorspellen. Dan wordt een belofte doen wel heel simpel. 

Maar genoeg jonge ezels die toch denken dat zij die wortel gaan krijgen. Ook oude trouwens. 

Poetsen

 In de bus op weg naar mijn station, stapte een jonge vrouw in uniform in. Zo'n blauw uniform. Waar donkerblauwe pumps bij horen. Sommige met hoge hakken, sommige lagere en ook sommige heel onflatteuze modellen. Maar dus allemaal donkerblauw. 

Haar schoenen leken op sommige plekken grijs. Nu is grijs trendkleur, maar wat een onverzorgde aanblik. Had bijna de neiging om mijn blikje schoensmeer te pakken. Toen ik nog in een auto het land doortrok om software oplossingen te verkopen, had ik altijd een setje schoensmeer bij me in de achterbak van de stationwagon.

Vroeger thuis was vrijdag de schoenenpoetsdag. Alle schoenen (toen nog allemaal schoenen en van leer, niemand droeg sneakers) op een krant op tafel, de schoenpoetsdoos erbij en eerst insmeren en daarna uitpoetsen. Met borstels en/of oude (stof)doeken. 

Image by JamesDeMers from Pixabay

Dus op zondag allemaal weer keurig nette gepoetste schoenen. En ze gingen langer mee daardoor. 

Heb nog steeds een schoenpoetsdoos. Maar poetsen doe ik zelden meer. Ligt aan het materiaal waar de schoenen van gemaakt zijn. Verzorgen wel, maar dan meer met spray om regen af te weren of vlekken.

Poetsen jullie nog wel eens jullie schoenen?

Doornroosje

Eind van de zaterdagmiddag mijn bed vers opgemaakt met buiten gedroogde lakens en slopen. Het begon te regenen toen ik mijn bed aan het opmaken was. Zag er zo heerlijk uit dat ik besloot even te gaan liggen en naar een podcast te luisteren. 

Twee uur later werd ik wakker. Voelde me net Doornroosje die 100 jaar lag te slapen. Alleen zijn er geen prinsen die zin hebben om me wakker te kussen in de buurt. Uberhaupt prinsen.

Nou ja, maakt ook niet uit dat ik een gat in de avond sliep. Geen afspraken, niemand die er last van heeft. 

Genoot van het eind van een Finse serie op NPO-3. Ben ik in gedachten wat dichter bij mijn broer. En keek met veel plezier naar de laatste serie van Happy Valley, nu op NPO3. 

Werd op de werktijdwekkertijd wakker met wat onrust in mijn lijf en regen op de ramen, dus maar eruit, lekker douchen, de was aanzetten (de gekleurde zaken) en mijn busabonnement verlengen. Allemaal dure zaken weer en ben blij dat ik dit kan declareren. 

Was hangt, wel binnen wat het waait loeihard buiten (welke code??) en geen zin om mijn shirtjes uit de heg te plukken. Busabonnement geladen op mijn OVcard. 

En nu?

Krant lezen

Zonnebrand aanbrengen! (Met dank aan blog van Bertiebo)

Tuinwerk, weggewaaid afdekzeil weer opnieuw vastmaken. 

Her en der wat snoeien.

Deadheaden. Vooruit: dooie bloemetjes eruit knippen; bevordert de aanmaak van nieuwe bloemen.

Gras bijknippen.

Bibliotheekboek lezen. Neem nou eens de tijd daarvoor! Mag en kan gewoon.

Zorg altijd dat alles voor de werkdag klaar staat. Hoef ik het alleen nog maar te pakken, in mijn fietstas te doen, niet in de ochtend hoeven nadenken.

Zelfs mijn fiets zet ik klaar in de gang. Hoef ik niet te sjouwen met zware tassen naar de schuur, maar gooi ze er zo in. 

Jemig; wat supersaai allemaal. Terwijl ik toch zulk leuk nieuws ontving, waardoor ik fluks op zoek ging naar feestelijke kleding. Wat ietwat te lang duurde, dus voor mijn doen te laat naar bed. En toen bedacht ik dat ik misschien een andere kleur moet kiezen. 

Op mijn werk zijn een aantal vrouwen nog even snel voor de zomervakantie een crash dieet (pillen, crackers en volgens mij speed in een koffiedrankje) aan het volgen. Dan vraag ik me altijd af wat ze denken als ze mij zien. Overduidelijk dik, nooit op dieet en altijd volkoren brood mee, geen kroketten (zij wel) of snacks uit de kantine of van de winkeltjes in de buurt, maar ook geen dieetpillen. Ook mijn lunches zijn saai. Doe dit vooral om juist niet in de verleiding van de kroketten en andere zaken te komen. Want lekker vind ik het allemaal. Alles wat ik wel gezond eet is meegenomen tenslotte. Want thuis hoef ik aan niemand verantwoording af te leggen.

Las ik net dit artikel over superskinny in Trouw. Superskinny

Allemaal sprookjes.

Moi non plus

Wie heeft er niet op geschuifeld van mijn generatie. Of gehoopt dat er op geschuifeld zou worden met die ene, die stoere uit 2A? 

Las dat de zangeres, Jane Birkin, overleden is. 

Ook stiekem gedanst op deze song? Die lekker lang duurde. Zo fijn onder dat visnet. En dan zo balen als het grote licht aanging.

Boos

Kan zo OV-blogger worden. Volle bus heen, veel mensen met grote koffers en hun hele familie op weg naar de luchthaven en nog nooit eerder die bus genomen. Dus geklungel met inchecken, waar moet ik zitten. Oh nergens. Alles vol, waar ga ik hangen en bij iedere bocht rolt die koffer de bus door.

Gisteren had de trein heen 10 minuten vertraging en op de terugweg was het eerst 5 en later werd het ook 10 minuten. En dan terug ook nog een propvolle trein. Kan er niets aan veranderen, dus onderga het maar en probeer al reizend naar een leuke podcast te luisteren. En dan bij uitstappen uit een zeer volle trein en veel uitstappers op mijn station altijd van die leukerds die direct ook willen instappen. Krijg ik toch echt de neiging met mijn laptoptas te gaan zwaaien! Kan ik met mijn lichaamstaal meestal wel voor elkaar krijgen dat men toch maar even wacht. Maar man man man...die 2 seconden tijdswinst? 

Gelukkig was de bus terug wel relatief leeg. Oh ja, herinner me nog even die bozige jonge vrouw die net de andere kant nam bij de uitgang, tegen de stroom in en dus bijna tegen mij aan, omdat ze kennelijk zag dat daar alleen ik liep en geen zin had om met de meute mee te lopen. Dus gaf aan dat ze verkeerd liep (dan blokkeert ook de deur namelijk, vaker meegemaakt) en ik kreeg The Look en nog net geen pats voor mijn kop. Misschien vond ze mij wel een enorme Karen!!

Collega was door een client bedreigd. Collega was daar wel een beetje van onder de indruk want hoe serieus is het als iemand dat doet, telefonisch. En ik zit op een positie waar onze clienten het eerste fysieke contact hebben met onze club. De rest van mijn collega's zit ergens anders in het openbare gebouw.

Image by ErikaWittlieb from Pixabay

Het incident in Leiden Link naar nu.nlgeeft ook weer aan dat het moeilijk is in te schatten. Hoe lang die boosheid voortduurt en of iemand dan echt verhaal komt halen. Regelmatig zeer wanhopige clienten aan mijn bureau. En heb helaas geen toverstokje. Als het over geld gaat zijn de emoties altijd direct aanwezig.

Zaagvrouws

Zaagde nog wat dikke takken van de Japanse Sierkersboom. Die waren zo lang geworden dat ze tegen het dak aantikten. En hun bladeren in de dakgoot vielen of kwamen. Ook aan de straatkant wat snoeiwerk gedaan en toen zat de groenbak propvol. Want lijkt een klein werkje. Al die takken hebben zijtakken en overal bladeren, dus alles strippen en weer kleiner zagen of knippen. En valt zo'n tak van de boom, even opletten, want zijn ook zwaarder dan je denkt, zo'n tak.

Krijg ik wel positief commentaar van een buurman. Dat ik lekker bezig ben. Haha..ik moet wel, want niemand anders komt mijn boom snoeien. Maar doe het met beleid en in gedeeltes en met een takkenzaag aan een lange stok. En een veiligheidsbril op want dat zaagsel stuift alle kanten op. 

Image by Jerzy Górecki from Pixabay

Het was niet eens woensdag toen ik die zaagactie deed. Dat ik de week doormidden kon zagen. De groenbak wordt opgehaald, dus het kan mooi allemaal weer afgevoerd worden. Goed geregeld.

Kleding voor de werkdag had ik al uitgezocht. Lunch ook al klaargemaakt. Ben een beetje moe in mijn hoofd door het inwerken van een nieuwe medewerker. En diverse ontwikkelingen weer in het bedrijf. Die me helemaal niet verbazen. Past precies bij de mentaliteit  "Alles op een koopje".

Dus juist daarom wat lichamelijke arbeid. Buiten en goed voor de tuin, omgeving en mijzelf. Zichtbare arbeid.

Nog een dagje werken en dan weer lekker vrij. 

Zagen jullie wel eens aan een boom?

Papadag

Was al eerder op de NPO te zien, maar toen kon het me niet zo boeien. Maar nu vind ik het vreselijk melig. En grappig. Want die types zijn wel herkenbaar, al is het uiteraard nogal extra dik aangezet.  Heerlijk ook hoe ze de oma's en opa's neerzetten. 

Dat voelt soms ook wel zo; alsof wij ook niet ooit een kind hebben opgevoed of nog gezond verstand hebben om situaties in te schatten. Eten gegeven en een slaapje laten doen. Met duidelijke instructies hoe het moet:

"Nee, blazen!!!".

Nu te zien op Netflix. En misschien ook nog wel ergens bij NPO plus?

Matras

Over een paar dagen weet ik of ik nog een baan heb, of dat ik weer het sollicitatie-circus in moet. Nee, ik heb nog steeds geen vast contract, flexibele schil en dat soort Ruttiaanse opmerkingen. 

Begin van de week achter elkaar clienten die heel emotioneel waren (en ook super kwetsbaar) bij een eerste gesprek met ons. Mijn werk, vind ik zelf dan, is ze op hun gemak stellen, de stress voor dat gesprek zo laag mogelijk houden, zodat ze zich vooral kunnen focussen op wat de collega's gaan bespreken. Soms toch een glaasje water brengen (mag niet) of een doos tissues naar voren schuiven. Ik heb je gezien.

Dat zo iemand op jou dan hun frustratie en angst zou willen botvieren; dat laat ik niet gebeuren. Hahah...jarenlang training gehad thuis met een vader met een zeer kort lontje en ook een echtgenoot die graag over iedereen zijn grenzen heen ging. Sussen, pappen en nathouden, de-escaleren; it comes naturally. Herken agressie ook direct en dat is wat anders dan onmacht.

Vind ik het spannend? Dat ik alweer voor een zwart gat qua werktoekomst sta.

Ja, natuurlijk. En ook niet. Weet dat ik iets kan, maar of dat in deze wereld van dertig-jarige managers ook gezien wordt, dat is de vraag natuurlijk. In hun ogen (hoorde ik vandaag nog op mijn werk), ben je eigenlijk wel slomer op mijn leeftijd, trek je werken niet meer echt, dit hete weer ook niet en misschien in de middag wel toe aan een dutje. 

Pffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff.

Misschien matrassentester worden?? Al lijkt mannentester me ook wel iets.

Image by Julie Rothe from Pixabay

Ed Stafford - First man out

Soms bekijk ik onderstaande serie. Met verbazing. Waarom zou iemand keer op keer op keer zichzelf tot het uiterste moeten pushen. Met welk doel en nut. Ja, leuke tv kennelijk. Een overwinning op jezelf. Maar dat iedere keer weer? 

Waarom dan toch? 

Zou bijna zeggen: mensch...ga toch koken!

Kijkt iemand dit ook wel eens?

En heel erg bedankt voor de input op mijn vorige blog. Dat heeft me zeker aan het denken gezet. Of IK wel zo goed en vooral gezond bezig ben. Met mijn eigen survivalprogramma. Misschien inderdaad gewoon stoppen ermee. He Ed??

Tropisch

Beloofde een hete dag te worden. Dus ik ga mijn boodschappen vroeg halen en lekker onder de parasol in mijn tuin. Hoofd leegmaken.

Steelzus begon alweer allerlei financiele acties. Waar ik woest om werd, maar online kan je veel regelen, zonder dat mijn moeder dat snapt. Even een abonnementje aanpassen. Iets erbij dus. Alleen zie ik dat wel. En moet in aktie komen. Dicht te timmeren is dit dus niet. Vooral niet als mijn moeder alles maar - voor de lieve vrede - goedvindt en mijn zuster haar kansen pakt. Haar oude gedrag weer vertoont. En ze wil ook weer kunnen pinnen voor mijn moeder.

En vervolgens ook nog even in de familie-app de rest beschuldigt dat we zo weinig doen. Of half en dat zij, Onze Charlie's Angel, dan even de puntjes op de i zet. Het pas echt goed regelt.

Om te kotsen hoe weinig zelfinzicht ze heeft, maar ook hoe luchtig ze over het feit (aantoonbaar) stapt dat ze stelselmatig via pinnen de rekening van mijn moeder afroomde. 

Alweer een uurtje online met mijn broer daarover gepraat. 

Voordat ik van binnen te heet word....even in de diepvrieskasten bij de supermarkt staan. En zo wat ijsklontjes maken.

Wat zijn jullie plannen?

Nog eentje

Dacht even dat het al vrijdag was, maar helaas nog niet. Toen ik naar de bushalte fietste zag ik her en der omgewaaide schuttingen, overal afgewaaide takken en blaadjes en nog verderop hele dikke takken van bomen gerukt.

Weet niet waarom, maar de bus heen was heel vol. Trein ook. Oh ja, donderdag, de dag dat men wil dat je live op kantoor verschijnt. 

Terug gaven de borden ook weer vertraging aan voor de trein. Leg me er al bij neer; het is gewoon niet anders op dit traject. Altijd bal. 

Nog steeds een collega aan het inwerken. Dat is ook arbeidsintensief. En altijd fijn als de software niet werkt. 

Zo modderen we maar aan en gelukkig was het heel snel einde werkdag. Kleding voor morgen had ik vanochtend al uitgezocht, vooral met het oog op wederom tropische temperaturen. Maar er wel netjes en verzorgd uit willen zien. Niet als een zweterige Ma Flodder. 

Nog even mijn lunch voor morgen klaarmaken en in de koelkast zetten. Dan is de dag weer gedaan. Hoop dat ik lang genoeg wakker blijf om te zien wie het gedaan heeft bij Lewis. Nu al een paar keer achter elkaar op de bank wakker geschrokken. En was de dader alweer bekend. Maar niet bij mij.

Druk

Dochter wilde graag sporten, maar die week waren de kinderen bij haar, dus dat is dan altijd puzzelen, vooral als je ook nog de hele dag werkt. Vroeg het aan mij, maar ik moest de volgende dag werken en dan weet ik al dat ik te weinig energie overhoud om mijn werk goed te doen en gewoon de dag door te komen. Dus aangegeven dat ik niet kon die dag. 

Maar wel een andere dag, als ik daarna niet hoef te werken en niet om 05.30 uur hoef op te staan. Dus dat maar afgesproken. Moet ik wel als een Vliegend Hert eerst van mijn werkstad reizen naar waar zij woont. Haalt ze me op bij een station, want zij komt ook van haar werk uit een andere stad en moet de kinderen ophalen bij de BSO en KDV. 

En nee, lekker thuisblijven voor de kinderen dat zit er niet in; wie betaalt dan haar huur en andere vaste lasten? Helaas bedacht haar echtgenoot dat hij toch echt liever alleen woonde toen ze zwanger was van hun tweede kind. Dus dan moet je je plannen aanpassen. En aangezien zelfstandigheid hoog in haar vaandel staat, regelt ze haar zaakjes uitstekend.

Nadat ze dan heeft gesport, ga ik wel weer richting huis. Met het OV. Even puzzelen, maar ik kom er wel. Bus, trein en bus en dan nog stukje fietsen. Als alles meezit dan doe ik er iets meer dan een uur over. Met de auto is het maar 20 minuten rijden. Ole, met het OV duurt het dus 3 x zo lang.

Ze had iedereen al afgebeld, niemand kon. Nu snap ik ook wel dat als je dat mega laat gaat regelen, mensen ook al verplichtingen hebben. Of geen zin.

En ja, vervelend dat je dan even niets voor jezelf kan doen, maar de week erop zijn de kinderen bij hun vader en dan kan je elke avond sporten. 

Denk daardoor even terug aan hoe het was toen ik jonge kinderen had en gescheiden was. Hun vader nam vrijwel nooit de moeite om ze een weekend op te halen. Het kwam niet bij hem op en het kwam hem ook nooit gelegen. Echt vrijwel nooit. Een keertje per jaar was al veel. Dat was wel overzichtelijk. Hoefde niemand met een koffertje voor niets te staan wachten. Maar wel wrang als mensen tegen me zeiden dat het zo lekker was dat ik dan ieder weekend kind-vrij was omdat ik gescheiden was. Stom gelul om Maarten van Rossem te citeren.

Dus had altijd oppas nodig als ik iets wilde. Altijd. En geen familie in de buurt. Vrienden ook niet, die woonden allemaal verder weg. Was een eenzame en moeilijke tijd in het begin. Gelukkig had ik wel een lieve oppas en die had weer een zoon die later wel eens in de avond kon oppassen toen hij ouder was. Zag hem onlangs nog met zijn puberzoon en echtgenote. Zo leuk!

Dat gevoel van eenzaamheid gun ik mijn dochter niet. Dus als ik kan, dan pas ik op. Maar als het niet kan of ik echt geen zin of puf heb, dan geef ik dat ook aan. Ik wil niet de altijd beschikbare oppas-optie zijn. Of achteraf lopen morren erover. 

Niemand heeft er iets aan, ik zeker niet, als ik afgepeigerd op de bank lig. Moet er zijn voor mijn kinderen en kleinkinderen, maar ook voor mijn moeder en ook nog voor mijzelf. In random volgorde zo lijkt het. 

Storm Poly

Kreeg vanochtend een alert op mijn telefoon. Blijf binnen. Code rood vanwege de storm! Nu was ik zo moe en vooral sloom dat ik nog niet eens uit bed was. Want werk niet vandaag. En al voorgenomen, gezien de voorspelde regen, wat binnen-zaken te gaan doen.

Gelukkig geen plannen, want was gisteren laat thuis want na mijn werk opgepast op de kleinkinderen (dus op de tijd letten want ik moest een trein halen naar haar woonplaats en er was ook nog een meeting precies tot einde werktijd en dan weet ik al dat het meestal wat later wordt). En na het oppassen, met de bus, de trein, de bus en de fiets weer naar huis. Geheel gaar.

Heen met de mazzel dat de meeting heel kort was, de helft van de mensen die erbij zou zijn waren er toch niet en de spreker gaf aan dat hij een uurtje de tijd nam,  haalde dus een boemeltje en die stopte op het station waar ik mijn dochter zou treffen. Was er stukken eerder dus stelde voor de bus te pakken en bij haar thuis te wachten, hoefde zij niet om te rijden. 

Eerdere bus ging gelukkig te laat weg, 3 miljoen padvinders moesten instappen, dus klem tussen rugzakken, opgerolde matrassen en weet ik veel, wat ook weer fijn was, want de chauffeurs van de GVB rijden vrijwel allemaal alsof ze Verstappen nadoen. 

Dus ook eerder dan de planning bij mijn halte en aangezien ik voor de school van kleindochter uitstap maar even gevraagd of ik haar dan uit de BSO moet ophalen, ben er nu toch al. 

Dochter was al onderweg van KDV naar school, dus haalde ons daar allemaal op. Dus fijn te vroeg en dus wat meer adempauze. Ze maakte avondeten en toen wachten op haar sportmaatje. En wachten en wachten en wachten.

Wachten, wachten wachten (Had wel een limiet in mijn hoofd hoor; ga echt niet de hele avond zitten afwachten. Die tijd hebben we gehad).

Ondertussen werd mijn haar door de jongste geborsteld met een poppenborsteltje. Nog nooit zulk glanzend haar gehad, want ze ging maar door en door en door. Zitten Oma, niet bewegen! Af en toe een stuk hoofdhuid mee in de borstel, dus dan moest ik wel bewegen. Au kappertje!

Had een boekje meegenomen om te lezen bij het naar bed gaan. Gingen ze allebei uit voorlezen en allebei de dametjes waren dan de juf en maakten er nog meer verhalen omheen. 

En nog steeds wachten en wachten en wachten totdat mijn dochter aangaf dat degene met wie ze zou gaan sporten toch niet kwam. Te moe. 

Nou moe!

Zij was ook moe en denk voornamelijk teleurgesteld, dus ik bracht de kinderen naar bed voor haar. Even wat rust creëren. En morgen weer een school- en werkdag. 

Keek na wanneer de bus zou komen en net gemist, dus maar een bus later. Die gaf gelukkig een heel goede aansluiting op de trein - als ik even iets sneller doorliep - dus niet nog een half uur wachten daar op het stomste station van Nederland - trein was ook iets later maar dat wordt al niet meer gemeld want nog binnen de marges. Bus daar kwam gelukkig ook redelijk snel, mijn fiets stond ook nog bij het nietje. Alle werktassen erin en gaan met die moeie banaan. Alles weer overleefd. Maak er geen drama van. Je kan het!

Thuis! Even acclimatiseren en dan lekker slapen. Kreeg nog mee dat er vanochtend een storm verwacht werd en op Schiphol de meeste vluchten waren afgelast daardoor. Toen ik thuiskwam was daarvan nog niets te merken. Windstil, een stipje regen. 

Lees net dat er in Haarlem een vrouw is overleden omdat er een boom op haar auto was gevallen. Zo onschuldig is het allemaal niet. Dan mag ik me in mijn handen knijpen dat ik alleen omgevallen tuinmeubelen en omgewaaide potten met planten heb. En een omgewaaide stokroos. 

Image by Joe from Pixabay

Hoe is het bij jullie met de storm? 

Geen wegwerp plastic verpakking meer gratis

Dus hoe moet dat nou op het kantoor waar ik werk. Op het intranet zag ik al leuke discussies. Zoals: Op alle afdelingen een afwasmachine en gewoon weer kopjes en/of mokken neerzetten? Direct kwam ook de discussie op gang wie dan in de ochtend altijd de afwasmachine mocht legen? Of wie dat ging afwassen met de hand. Uhm...ieder voor zichzelf lijkt me! En dan die oproepen in de kitchenettes: Wie heeft mijn Dreft gestolen? Wie gebruikt mijn mok? Waar is mijn mok? Altijd gezeik. Clean desk policy? Sommige collega's hebben een hele collectie drinkflessen, bordjes en crackers op hun bureau staan. 

Nu heb ik op diverse kantoren gewerkt en waar er gewone kopjes waren, moest er dus ook worden afgewassen. Een kantoor met een keukentje zo klein , geen ruimte voor afwasmachine, dat de secretaresse (ik dus) met de hand de hele boel afwast. En droogt en opruimt. Geen plek voor een afwasmachine. Lekker, ben je klaar met werken, staat de afwasboel er nog. De mannen deden dat niet. Ze konden wel hele moeilijke dingen programmeren, maar afwassen? Hoe werkt dat?

Of altijd een collega  die dingen nooit 'zag'. Oh...vieze vaat?  Gut!

Image by Hans from Pixabay

Nu zijn er op mijn kantoor nog kartonnen bekertjes met een plastic coating, voor ieder rondje koffie of thee nieuwe. In sommige koffiemachines komt er een bekertje uit. Andere luxere uitvoeringen moet je zelf een bekertje onder plaatsen. Bij de normale machines past er ook geen mok onder of in. En koud water komt ook in die bekertjes. Tientallen voor onze afdeling per dag. Weggooien is ook een ding. Goh...moet dat weg? In die speciale bekerprullenbak? Oh...hoe werkt dat dan?

Maar moet ik dan dus ook nog een thermosflesje/kannetje meenemen, naast mijn broodtrommel. En ik sjouw al zoveel mee. Zie mijn kantoor ervoor aan dat er ''opeens" geen bekertjes meer zijn. Nergens.

Miniproblemen. Kantoorproblemen vooral. Klein leed.

Hoe gaan jullie om met koffiebekers/mokken/kopje etc op kantoor/werkplek? Of thuis? Al neem ik aan dat thuis er gewoon servies wordt gebruikt, geen wegwerpbekers. 

Meer

 It's rather challenging, Cellie, for those here who've never experienced time and space to actually grasp how formidable you sometimes think your illusions are, because, quite frankly, they see the world around you as just more you.

Cool, huh?

  The Universe

Zomer

Gisterenmiddag terug naar huis een relatief korte dubbeldekker. Meestal is de trein langer. Dus dan weet je al dat het proppen gaat worden. Gelukkig wel een zitplaats, dus dat was prettig. Tas op schoot, laptop tussen de voeten. Lekker naar huis, de bus was in tegenstelling tot vorige vrijdag helemaal niet vol. Maar een paar setjes toeristen met mega grote koffers. 

Groenbak binnenhalen, even snel wat boodschappen doen, want zag al dat het vandaag zou regenen. En klaar. Weekend!

Merk dat ik, omdat de wekker vroeg gaat, lang wakker blijven ook niet echt lukt. Soms dommel ik gewoon weg op de bank en mis dan wie het gedaan heeft bij een detective.  Allerlei late night programma's bekijken ook niet. Maar dan maar niet. 

Heb mijn eerste boeketje Lathyrus gisteren geplukt. In een klein vaasje gedaan (van zo'n mock-cocktail). Voor de heerlijke geur vooral. En het zomerse gevoel. 

Ook al regent het hier, toch mijn best doen om te beseffen dat het zomer is en alweer juli!

En binnenkort de scholen ook weer zomervakantie hebben. 

Voelt het bij jullie ook als zomer?