Ontsnapt

Haalde gisterenavond zelfs het eind niet van de serie Endeavour. Geniet daar altijd enorm van, zit dan helemaal in het verhaal. Maar nu was ik een beetje ingedommeld op de bank, zo moe. Dus besloot naar boven, naar bed te gaan, nadat ik had gekeken of die serie weer terug te kijken was. Mijn tv-aanbieder daar kan je niet alles terugkijken, sommige serie's niet. Of films. Dat ligt uiteraard het het soort abonnement wat ik heb. Het goedkoopste.

Allez. Naar bed en in plaats van nog even wat op mijn telefoon te kijken, nog een hoofdstuk lezen van mijn boek, wat heel passend "De Burn-out" heet, maar wel lichte kost. Heel licht. Ultra licht. Want ik zie echt wel wat de impact is van de stress van de zaken op mijn werk en rondom mijn moeder, het afgesneden gevoel wat mijn broers en zus me wederom geven (dacht gisteren in de trein nota bene nog even aan hoe oud mijn broer was toen hij besloot om mij en mijn toenmalige echtgenoot te boycotten; echt op papier volwassen dus). Maar dat is de familie-mores; uitsluiten als je niet meedoet aan de zwijgplicht over nare zaakjes. 

Laat ik dan maar de eerste zijn die daar niet meer aan mee deed/doet. En mijn kinderen hoop ik andere regels heb meegegeven. En vooral wat Dr. Phil altijd zo treffend zei: a soft place to fall.

En hoe goed ben ik daarin geslaagd? Heb ik al die familieshitmores ook niet vrolijk doorgegeven? 

Dus keek, nadat ik heerlijk had gedouched, de afwas van gisteren had gedaan (prettig gevoel; alles toch weer netjes en schoon), koffie gemaakt en het laatste uur van die serie even teruggekeken en een stukje gebreid. Even anders doen dan rennen voor de boodschappen. Nuttig bezig zijn. Niet nodig. Stapje terug.

Met de tuindeur wagenwijd open, want totaal niet koud. Wel enorm zompig in de tuin. Gisteren was het zo 'warm' dat ik het even betreurde dat ik mijn warme winterjas aanhad in de trein en bus.

Ontsnapte heel kinderachtig ook eerder uit de dwangbuis op mijn werk. Waar de ware aard van gezeur over het belang van afspraken boeken (rupsje nooit-genoeg-gedrag) duidelijk werd. De software was verkeerd geschreven. Dus we liepen niet op target. En oh oh oh...dan zijn de rapen gaar. Ook in deze branche. Targets halen. Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

En zo zat ik veel vroeger in de trein terug. Klaar mee. In de ochtend al. Dus trok mijn plan. De trein die lekker ouderwets vol zat. Net als de bus in de ochtend, waar een vrouw haar man om een luier vroeg die kennelijk in de vakantiekoffer zat, waar hij 5 meter verder mee stond, in het gedeelte van de bus wat scharniert en in de bus lekker dat kind verschonen. Terwijl het dan nog maar 10 minuten is naar een plek waar ze dat gewoon op het toilet kan doen. In alle rust. Lijkt wel comedy soms.

Ben wel dankbaar dat ik nog steeds kan gniffelen om dat soort voorvallen. En om mijn eigen sukkeligheid soms. Zo zette ik in de ochtend mijn fiets onder een afdakje en stevig vast met mijn ketting. Stond er een vrouw tegenover me opeens uitgebreid te vertellen - wat ik ervan verstond, want doe pas mijn gehoorapparaten op mijn werk in - dat ik het niet goed deed, zo komt er een slag in mijn band had de fietsenmaker tegen haar gezegd. Ik moest 'm op de standaard zetten. Niet zoals ik nu deed hoor!

Joh?

Knikte en deed ondertussen mijn ding, in het rekje en mijn ketting door rekje en voorband en voorvork. Vastzetten dus. En dan ook nog een normaal slot, dus tweemaal vast. Maar ja, het is een doodnormale niet elektrieken fiets, dus niet gewild meer bij het dievengilde.

Verbaas me soms erover dat ik kennelijk een uitstraling heb dat mensen een gesprek tegen me beginnen. Had ik niet eens mijn groene laarzen aan he!