Bekeek een aflevering van Endeavour en ik zag opeens de verbanden. Wist ook wie die liefhebber uit de oude doos was van 'meisjesfoto's'. In de negentiende eeuw een ''onschuldige'' hobby en dan met de nadruk op het kunstzinnige. Daar kijken we nu toch anders naar.
Maar ook hoe Thursday zijn grenzen verlegde. Door slechte omstandigheden op zijn werk. Het sloop erin. De grote bekken winnen.
Hou ervan in te zoomen op die details en dan later terug te zien dat ze ertoe deden. Zoals ik ooit leerde op een schrijverscursus dat al die zaken niet voor niets worden getoond.
Kijken jullie ook wel eens op die manier?
6 opmerkingen:
Een enkele keer, maar meestal heb ik het geduld niet
Probeer het wel
Ik kijk zelf geen tv, of nauwelijks, lees veel. Maar ik kijk wel met andere ogen naar het verleden en naar dingen die vroeger 'onschuldig' of 'normaal' werden gevonden. Zaterdag naar een familiereünie van 'kleinkinderen van opa en oma, en hun evt. partners'. Het was in de familie heel 'normaal' dat mannen ongevraagd aan vrouwen mochten zitten, nee niet aan de edele delen, maar hand over je rug, klapje op de billen, aai over het hoofd, etc. Overkwam me vorig jaar op uitvaart van mijn moeder, nadat ik een speech had gehouden, dat een oudere neef een opmerking maakte over mijn lichaam en over mijn rug begon te voelen. Ik voelde afgrijzen maar wilde natuurlijk geen scene schoppen op de begrafenis van mijn moeder. Maar zaterdag laat ik dit niet over mijn kant gaan! Groet, Ine
Vreselijk, als iemand zoiets doet als je al zo kwetsbaar bent. Dan zouden mensen toch even extra voorzichtig met je moeten zijn, eigenlijk...
Jazeker doe ik dat: close reading! Gevalletje beroepsdeformatie (en op een ander moment geniet ik gewoon van de verhaallijn hoor, dat dan weer wel...
Jazeker! Want idd, al die details zijn er niet voor niets.
Een reactie posten