Voor mensen die graag prikkels van buiten krijgen klinkt mijn leven denk ik retesaai. In de ochtend even snel een boodschapje halen voor een vakantie-ontbijtgevoel en daarna stukje lezen in de zon, met verse koffie erbij en daarna riep de tuin me. Schep ruimte, haal die slakken weg, die vreten ons op! Doe wat aan dat stuk waar je twee jaar niets aan hebt kunnen doen.
En als ik nadenk als ik op mijn werk zit; waar verlang ik dan naar? Vrije dagindeling. Geen verplichtingen, geen wekker vroeg in de ochtend, niet in een overvolle bus en daarna nog vollere trein. Geen zware tassen sjouwen.
Ja, een zwembad in de tuin hahaha...maar dat kan budget-technisch niet. Ruimte-technisch ook niet trouwens.
Iemand die de hele dag naar me wil luisteren; Nou - bel de Luisterlijn dan maar.
Buiten zijn, in de frisse Schiphollucht.
Of water horen of zien; kijk maar naar je minivijver. Of zet de kraan aan.
Niet door familie me de manier van wat ik voor mijn moeder zou moeten (lees willen) doen laten opleggen. Of opschrijven in de agenda dat ik kom. En hoe vaak. Kan dit afgetikt worden en tegen me gebruikt.
Schoonkutzus noemt dat dit de andere mantelzorgers dan ontlast. Als zij (The goodies) weten dat ik kom, hoeven zij niet. Klinkt niet echt liefdevol, maar meer als een soort plicht.
Kijk ik in het schema van de parkeer app, dan blijken hun inspanningen altijd heel kort te zijn. Even uit werk nog langs moeder, kwartiertje blijven en doorrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Zo kan ik ook ook technisch mantelzorgen.
En dan zondag een pak Merci mee dan is dat nummertje ook weer gedaan.
De treinen, overigens, waren vandaag heel leeg. Vreemd. Vakantie is voorbij toch? Er dreigde een groot onweer bij mijn werk, dus op tijd weggegaan. Helaas hadden de treinen allemaal vertraging. Eentje kwam zelfs op een heel ander spoor aan.
Ook die treinen vrij leeg. En het begon keihard te regenen. Op tijd dus in de trein. Tot het laatste station voordat ik eruit moest lekker leeg, toen was het weer dringen. En buiten was het warm en vochtig en de bus die kwam maar niet. Ruim 25 minuten staan wachten. Bleek er een brug kapot te zijn.
Eerste bus zat zo vol, daar had ik echt nul zin in. Dan liever nog natregenen en laat thuiskomen, want het dreigde steeds meer. Volgende bus ook heel vol, maar goed; niet zeiken - ik had nog een zitplaats.
Even een soort van claustrofobie-gevoel. Zo volgepropt was de bus. Maar stelde mezelf gerust. Het is nog nooit voorgekomen dat je in Timboektoe pas eruit kon. Rustig, wacht af wat er bij jouw halte aan de hand en en komt goed.
Dus zit nu thuis en dus goed gekomen. Zelfs nog droog thuisgekomen. Met zonder jas! Fijn toch!
8 opmerkingen:
Het is juist heel erg fijn om zo tot rust te komen in je eigen tuin. En als je goed kijkt is er altijd iets te zien.
Wij hadden gisteren geen regen, het zag er wel een aantal keer heel erg dreigend uit, maar het bleef droog.
Moest gisteren van Amsterdam Bijlmer naar Utrecht Vaartsche Rijn. Vanaf Utrecht kwam op de geplande tijd een Sprinter aanrijden. Neee, dat klopt niet toch? Oh mededeling: deze Intercity rijdt met een Sprinter treinstel, oftewel, stap gerust in. Terugreis van Vaartsche Rijn naar Utrecht CS was 2 minuten, maar het werden er 12. Er moesten nog 2 treinen wegrijden van het aankomstperron op Utrecht CS. Dan duurt staan in een warme trein, na een lange dag, met spataderbenen en tussen de druk kwebbelende scholieren en opgevouwen vouwfietsen wel lang. En jij hebt dat elke dag, respect hoor! Groet, Ine
Jij zou een boek kunnen schrijven "overleven in het ov".
Fijn toch dat je in je eigen huis en tuin tot rust komt. Dat je daar niet weg voor hoeft. Ik ben gek op mijn huis en tuin maar door rokende buren is het ramen en deuren dichthouden en gestolen minuutjes in de tuin onder hoogspanning.
Ik mag graag een tuinstoel in de auto zetten en dan naar the middle of nowhere rijden om thee te drinken in de natuur en te zitten, te kijken en te lezen.
Ik heb astma die al reageert op in een kamer van 10m2 zitten met iemand die gisteren in deze kleding een sigaret heeft gerookt. Het ov kan ik dus niet nemen. Als jij een vleugje rookt ruikt beginnen mijn longen al dicht te gaan.
Je doet het vast al, maar kan je niet bij je eigen gemeente rondkijken voor een baan? Anne J.
Ach maakt t wat uit wat anderen van je/ons/men denkt. Ik denk het van mijzelf ook regelmatig dat is saai ben maar ben heel blij dat ik niet zo nodig hoef.
of kan. Was is er mooier dan je kleinkinderen die blijven slapen of de kleine dingen te zien in je tuin. Wel kwam vandaag het besef dat ik graag wat diepgaandere gesprekken zou willen hebben met mensen die meer zoals ik denken. Van mensen om mij heen hoor ik vaak; tja dat is nou eenmaal de vooruitgang en dat hou je niet tegen. Beetje domste wat je kan zeggen in mijn ogen. Ik weet niet of je die serie Years and years hebt gezien maar dat zie je wat de vooruitgang ons brengt. Nou ja we zien het zelf al toch?
Een doosje Merci, het is toch triest dat dit alles is wat ze voor haar over hebben.
Ik ben ook een saaie tuinmuts.
Héérlijk!
Een reactie posten