Als de oudste kleindochters bij mij zijn, willen ze altijd even in mijn schatkist kijken. Mijn hobbydoos met vakjes, aan twee kanten, vol met plastic oorbellen. Niets van grote waarde dus en alle glitter is nep. Maar voor de dames is het een geweldige ontdekkingsreis. Alle oorbellen worden bekeken en beoordeeld als Mooi, Super, Wow... (meisjes van 3 en7 he..).
Een glinsterende kraal wordt een diamant genoemd. Echt 100% plastic.
Image by JamesDeMers from Pixabay
Ooit kreeg ik een dunne gouden ring uit de erfenis van mijn Oma. Met een lichtblauwe doorzichtige rechthoekige steen en daarom vond ik als enige die ring wel mooi. Dus mocht de ring hebben. Liet ter versteviging van de dunne ring mijn trouwring *toen geen trouwring meer* eraan smelten. Toen ik gescheiden was heb ik die trouwring letterlijk van mijn vinger geknipt met een tang. Kreeg de ring niet meer los. En smeet hem ergens onderin een doos met sieraden van vroeger. Bedelarmbandjes van zilver waar je iedere verjaardag een nieuw bedeltje aan kreeg. De trouwring had ik toen ook nog eens zelf betaald, dus ook niet een romantische herinnering.
Maar die ring van mijn Oma is op wonderbaarlijke wijze verdwenen. Als hij nog ergens in huis ligt, komt hij wel weer terug.
Voorlopig is mijn erfenis dus een doos plastic oorbellen. Geen goud of diamanten of pipo...pppppparels!
Hoop dat mijn schatkist vooral virtueel is en bestaat uit goede herinneringen. Daar bouw ik dagelijks aan.
7 opmerkingen:
Dat mooi vinden door je kleinkinderen snap ik helemaal. Doen ze de kettingen ook even om?
Heerlijk toch, als je zo kunt fantaseren over "meuk"? MIJn ncihtjes vonden de oude dekenkast die ik in mijn kamer heb staan altijd "de schatkist" - zit neits in, behalve (toen ) oude lappen, nu bankdekentjes, tuinkussens etc....
Overigens: de goud- en zilverprijs is imiddels best aardig. Dus ik verkocht op een gegeven moment al die gebroken zilveren kettinkjes, overgebleven schakels van een zilveren horloge, de gouden ring van mijn eindexamen - die een steen miste, en die ik nooit mooi vond...
Aah wat lief! Dat soort dingen zullen je kleindochters vast onthouden. Bij oma mochten we vroeger ....
Wat heerlijk is het toch hoe kinderen de dingen zien. Vond een doosje met veel eurocenten en stuivers en een zeer glimmende portemonnee en ja hoor succes. Ze was meteen stil en geld aan het tellen. haha. Ik weet hoe ik al kind bij mijn grootmoeder ook overal van die schatten zag en soms mocht ik iets uitzoeken. Ketting van echte jade stenen, bleek gewoon plastic maar he toen had ik er al veel lol mee gehad.
Klopt, in mijn speelgoed doos zit ook een portemonnaitje met (oud) geld, en bijv. Een enorme bos met (oude) sleutels. Geweldig speelgoed!!
Oh wat leuk en logisch natuurlijk, bij oma is alles altijd leuker en mooier dan thuis! Mijn oma had een kaptafel met doosjes en potjes en kammen. Ik kon daar ook heerlijk mee zoet zijn. En ze had een pruik voor in de winter en die mocht ik ook op. Sieraden, verkleden en op te grote hakken lopen...heb er nog steeds goede herinneringen aan!
Een reactie posten