Politie

Toen ik vanochtend vroeger dan normaal naar mijn werk vertrok, stond er al een politieauto vlak bij mijn huis geparkeerd. Op een niet-parkeerplek, op de stoep.

Schoot er direct een gedachte door mijn hoofd dat er iemand dood was. Tjsa...de vrolijkste thuis! Want waarom zouden ze er anders zo vroeg zijn.

Een jaar geleden bijna werd mijn tante zo gevonden. Haar dochter appte zeer zeer regelmatig met haar en ze reageerde al een paar uur niet. Dus dochter heeft uiteindelijk de politie gewaarschuwd, die helaas mijn tante dood naast haar bed vond. Ze wonen nogal uit de buurt, dus eventjes langsfietsen was geen optie. 

Gelukkig dezelfde dag gevonden. 

Niet weken later als de buren het aantal vliegen toch wel wat veel vinden. Of mijn worst-case scenario. Niemand die je mist. Nou ja...dat is nou ook weer overdreven, want kom ik niet op mijn werk, dan gaat er wel ergens een belletje af. Bij HR staat mijn dochter als achtervang-telefoonnummer.

Moet ik natuurlijk niet net in de vakantie dood naast mijn bed liggen. 

Gaar

Lastig dat de telefooncentrale het al een week niet goed doet. Wel als ik thuis werk. Dus ook maar maandagmiddag naar huis gegaan, want ik moest veel bellen. Had een drukke dag; moest een collega van een andere vestiging even uitleggen en online laten zien hoe ik in een applicatie zaken voor Vroegsignalering regel. 

Nu had ik voorheen een manager die daar altijd snel snel snel doorheen fietste, maar ik ben zorgvuldig en leg het dan ook op die manier, stapje voor stapje en uitleggen waar je vooral op moet letten, uit.

Kreeg feedback dat ik het duidelijk uitlegde, dus vertrouw erop dat dit zo is. 

Lunch schoot erbij in. En daarna toch maar richting huis, want geen doen op die manier werken. En nu wel beetje gaar. 

Gelukkig niet half-gaar.

Morgen weer een dag. Op tijd stoppen en dan de boel de boel laten. 

Blij dat mijn broertje toch niet halsoverkop ook langs gaat komen en vandaag geniet van een dagje met zijn Porker en andere Porkers in een zonnige stad aan de zee.

Thuis hou ik alle gordijnen dicht, zodat het relatief koel blijft. Vanochtend vroeg alle deuren opengegooid. Kijken of dat zo morgen ook kan. Maar men verwacht tropische temperaturen. Nu was het vanmiddag 'maar' 27 graden.

Tropenrooster? Extra vroeg beginnen = extra vroeg klaar? Zoiets

Zat vroeger op een lagere school in een gebouw in Finse stijl. Was in de zomer altijd bloedheet, dus vaak tropenrooster meegemaakt (in mijn herinnering dan).

Lekkere groene maaltijdsalade gemaakt. Genoeg ingrediënten op voorraad. Heerlijk. Kleding voor morgen al uitgezocht. Ook altijd fijn. Tot en met de oorbellen aan toe. 

Jammer dat ik moet reizen, maar het is even niet anders. 

Spa

Baalde zo van mijn eigen lamlendigheid door alle familie-gezeik en daarbovenop ook nog niet normale drukte op mijn werk. Dat ik me terugtrok in mijn hol. Waar er niets gebeurt om ook maar iets te prikkelen, uit te dagen. Of os te komen.

Dus na een heel lang telefoongesprek met de beste en oudste (ze zijn al meer dan 70 jaar vriendinnen) vriendin van mijn moeder, wist ik dat ik of me lekker kon wentelen in de zwaarte van alles, of iets leuks verzinnen.

En ik had vrijdagavond al iets fijns gedaan; oppassen op de jongste kleindochter. Was ik zaterdagochtend pas thuis. Mijn zoon kwam uit zijn werk en alsof kleindochter het aanvoelde werd ze toen net even wakker. Het duurde even voor ze weer in diepe slaap was, dus het liep een beetje uit, maar ach...de bus komt nog wel en de volgende dag niets te doen. Dus beetje moe, maar leuk moe. Uit bed direct mijn beddengoed in de wasmachine. Kon het lekker buiten drogen en ruikt dan extra lekker (nee, ik deed niet ook mijn dekbed in de machine).

Ging naar de supermarkt voor lekkere ontbijtbroodjes, beetje feestelijk mocht best. Mijn zoon was weer een jaartje ouder mogen worden. Was er niets vers nog, dat hebben ze daar wel vaker op zaterdag. Oven nog niet klaar of de afbakker ligt nog in bed. Zoiets dan. En geen energie om ergens anders heen te gaan. La maar. 

Maakte lekkere koffie en at iets anders. Kan ook. 

Rommelde wat in de tuin. Er is altijd wel iets te doen in een tuin. Met planten dan. 

Las de krant. Dat was prettig. Las een boek. Nog prettiger. Haalde de was van de droogmolen. Maakte mijn bed weer lekker schoon en fris op. Even geen dekbed in de hoes wegens warmte. 

Dus na dit alles in aktie gekomen: snel via de app van het Rijksmuseum een tijdsslot geboekt voor zondagochtend zodat ik iets had om naar uit te kijken en voor uit bed te moeten. 

De toeristenbus genomen en die uiteraard, midden in de vakantietijd, vol met toeristen en hun hele grote rugzakken, koffers en nog meer koffers. Stralend mooi weer. Was blij even een andere omgeving te zien. 

Begonnen met eerst maar een lekkere kop koffie. Had ik net mijn bestelling bijna online geplaatst, kwam er een man mijn bestelling opnemen. Heul fijn en lekker snel en persoonlijk. Even genieten dat ik dit allemaal kan. Ook financieel. 

Volgde een tour via mijn app en via mijn gehoorapparaten kon ik alles op mijn telefoon goed horen. 

Na een uurtje of zo had ik genoeg kunst tot mij genomen en wilde eruit. In de museumtuin deden de fonteinen het weer. Zo zomers!! 

Even zitten kijken hoe anderen zich nat spetterden. Zalig!

Daarna de bus naar richting huis genomen (wel nog overstappen, maar dat boeit niet; voor mijn werk maak ik dat ritje dagelijks), lekker de fiets uit de stalling en naar huis de F1 bekeken. Ook leuk. En dan nog tijd over om in de tuin wat te doen, nog wat te lezen. Allemaal prettig. Zonder druk. 

Something rotten in the state of Denmark

Zou volgende week nu wel samen met mijn moeder naar het ziekenhuis gaan, voor de vervolgafspraak, dus geregeld dat ik alweer een dag vrij kan krijgen (lastige periode, iedereen vrij, voel ik me nog schuldig ook dat ik alweer weg moet), een auto geregeld (ook lastig want F1 weekend in België en autoverhuurbedrijf stuurt daar hun hele wagenpark heen. Dus weinig keus. Auto is even nodig want rondom station waar ik moet zijn rijden wekenlang geen treinen).

Mijn broer uit het buitenland wilde daar ook graag bij zijn, dus ook hij bijna ticket geregeld en vrij genomen en ook hij bezig een auto te regelen.

Heeft de zelfbenoemde medische contactpersoon de afspraak afgeblazen. De schoonzus. Zij had even gebeld met het ziekenhuis of die afspraak echt wel nodig was. Niet eerst even bellen met mij. Ik had haar geïnformeerd over de afspraak, ook omdat de bevestigingsbrief bij mijn moeder in de brievenbus lag. En ook even geplakt en geknipt wat ZIJ schreef over die afspraak (moeder hoeft niet mee!), dat moeder mee moest.

Dat afzeggen las ik pas gisterenochtend in de trein en was echt zo...tsja..van alles en nog wat. Verbaasd en ook weer niet want zo fokking voorspelbaar. Ook het verslag van de casemanager daar vond ik wat van. Want broerlief was daar online bij geweest, maakte als een pro aantekeningen van wat er gezegd is en dat klopt niet met het verslag.

Dat verslag is dan aangeleverd als plak en knipwerk door schoonzus. Dus ik zou heel graag de originele verslagen willen zien. Die toegang daartoe zou ik in mei krijgen, maar is nog steeds niet - door schoonzus - geregeld.

Er is iets rot en ik ruik het.

Als tegenwicht voor die rotlucht een kast in elkaar gezet voor in de tuin, waar ik mijn stoelkussens (hopelijk) droog in kan bewaren gedurende de buitenzitmaanden. Toen ik twee weken geleden een auto huurde *voor snot dus* ook maar even iets gedaan waar ik een auto bij nodig heb. 

In de herfst leg ik ze weer in de schuur. Meer kussens dan stoelen en ook mijn stoelen moet ik nog beitsen net als mijn tafeltjes en ook wil ik nog een nieuw buitenkastje maken, het huidige staat op instorten, maar ook die onderdelen eerst in de beits zetten anders is het volgend jaar ook rot.

Zo blij met mijn nieuwe parasolvoet. Niet meer bang zijn als er een beetje wind staat dat dan mijn parasol weer overdwars ligt. 

Overdwars!

Luchtig houden

Had me voorgenomen de eerste dag van de werkweek het vooral luchtig te houden. Leidinggevende is heerlijk met vakantie, dat geeft al snel een gevoel van veel luchtiger. Een luchtige linnen blouse in een pittige kleur helpt ook altijd. 

Andere, altijd oogje in het zeil willen houdende collega zit overspannen thuis. Nummertje twee van die zeilen, kon iets simpels al niet voor elkaar krijgen dus ook feest. 

Onze telefooncentrale werkte wederom niet optimaal. Clienten kwam niet op hun afspraak opdagen. Maar dat is al vrij normaal. 

Had pas laat gelegenheid om even koffie te halen. Want nog steeds heel druk. 

Toen ik klaar was met mijn werk bij onze balie, ging ik naar boven. Zag dat mensen al desco aten (achter hun beeldscherm) en al eten hadden gekocht. Doen ze meestal bij de vele aanbieders van broodjes en dat soort zaken. Ik neem mijn lunch vrijwel altijd mee van huis. Dan weet ik wat ik eet en kom niet in de verleiding om toch kroketten, patat, hamburgers, pizzaburgers etc etc te halen. En dan zijn zij twintig minuten aan het shoppen en daarna nog een half uur pauze om alles op te eten. Daar zit ik dan ook bij. 

Miep Zuinig met haar trommeltje.

Maar nu zat ik in mijn eentje, iedereen had al gegeten, haast, druk, straks thuiswerken. 

In de middag lekker doorgewerkt, als dat al kan als je niet kan bellen. Had nog een zakelijke telefoon dus die maar gebruikt.

En op tijd stoppen. Ik zat er al om 08.15 uur. De rest rolt om 08.45 tot 09.00 uur binnen. En gaat gelijk met mij weg. 

Trein had vertraging. Boeien. Ik kon zitten, was op weg naar huis en van plan daar alleen te doen wat echt noodzakelijk is. Eten maken, afwassen en de spullen voor morgenochtend klaar zetten. En nog op tijd voor de bui in huis. Hoera.

Luchtig!

Zwaar

Zo blij dat mijn zoon me even kon helpen met sjouwen van een 40 kg zware parasolvoet. 

Wilde perse een zware voet, want mijn huidige waaide toch nog vaak om, ondanks ook wel 30 liter water, maar een wat minder stabiele constructie. De parasolstang kon er niet diep genoeg in zeg maar. Ik zoek diepgang en zwaarte. 

Ook bij parasolvoeten.

Enfin. Waar ik dacht dat ik 'm kon halen, was de vestiging gesloten op zondag. Zoonlief kon me alleen op zondag helpen. 

Waar ze 'm zouden kunnen hebben, hadden ze 'm niet. Dus uiteindelijk toch maar online gezocht en gevonden en ook nog ergens bij een dorp in de buurt. Laat je zoiets zwaars bezorgen komen daar nog extra euro 30,-- bij. En of de bezorger dat ding dan ook nog eens in de achtertuin zet? 

Dan is het prettig om iemand te hebben die je erheen brengt en ook nog eens het sjouwwerk voor je doet. Hij zou zijn "hondje" meenemen. Heuh?

Hadden ze nu ook een huisdier?

OK..eerst maar uitzoeken wat dit was dan. Een plankje met flexibele wielen dus. Om in en om het huis dingen mee te verhuizen/vervoeren. En hij is in zijn leven al vaak verhuisd dus meer en recentere ervaring dan ik.

Maar bij de doe-het-zelf-winkel aangekomen bleek dat de voet al op een karretje was gezet. Die mee naar de auto, hij tilde 'm in de achterbak en ik weet niet of ik 40 kg alleen had kunnen tillen. Nou ja, ik schat in van wel, als het moet kan ik dat, maar gewoon heel fijn dat hij het voor me wilde doen!

Hij tilde 'm ook weer uit de achterbak op het hondje, hondje kwispelde door mijn huis, naar de tuin en daar zette hij 'm ook nog in elkaar voor me.

Nu schijnt even de zon, dus zo even uittesten, maar wachten totdat mijn terras droog is, want op de plek waar de oude voet stond liggen modder en nog wat wormen. Dus dat eerst even opruimen, maar droog zand is makkelijker opvegen dan natte zooi.

Het past, het staat, alleen geen zon. 

Waarom denk ik nu aan Brigitte Kaandorp en haar befaamde; Ik heb een heeeeel zwaar leven!!

Uiteraard, Tongue in Cheek!  Zware sjouwdingen, heeeel zwaaar. 

Lach even om alles. Om het fijne dat er mensen zijn die me willen helpen. Zie ook de lichtheid der dingen. Kijk dan!!

Heeel erg.

Opgepast op jongste kleinkind. Rechtstreeks uit mijn werk door en dan haast ik me en stop in de ochtend alles in mijn werktas en kom ik daar aan, dan moet er nog omgekleed, gegeten etc. worden. Dus ik gaf al aan dat ik me dan minder had hoeven haasten als ze zo laat pas weggaan. Van nog een beetje werken kwam niets, kleindochter wilde eten, moest poepen en daarna gezellig een beetje spelen. En daarna was ik moe, dus geen focus meer op werken.

Ook ingewikkeld te horen dat mijn incestbroer en familie op bezoek waren geweest bij mijn zoon. En (ik zou bijna zeggen uiteraard, maar dat is niet eerlijk) hun visie gaven op hoe erg dement zijn oma nu toch was.

"Als hij haar nog goed wilde zien, moest hij nu komen".  

Dramaqueen. 

Dat zei de verpleeghuisarts de laatste week van mijn vader. Toen hij dood ging. Maar toch niet in dit soort termen praten over een vrouw die nog thuis woont en kan wonen. Die nog elke dag haar AVG-tje kookt. Elke dag haar routines volgt. 

Bah!

Feit is dat je ouder wordt en dingen minder gaan. Maar echt niet dat mijn moeder al zover heen was als mijn vader toen. 

Word ik bijna weer in mijn allergie geduwd. Of beter gezegd laat ik me duwen. En alweer dat gevoel dat mijn mening er niet toe doet. Of dat ik het toch helemaal fout doe en zie.

En of, zo vroeg mijn zoon, ik het niet erg zou vinden dat ik straks hierdoor geen contact meer heb met zus en broers. 

Lijkt me heel rustig! En trouwens; dat geen contact hebben is al jaren zo, alleen dan oppervlakkig. Koetjes en Kalfjes. 

Ik laat ze niet meer toe in mijn leven, want mijn ervaring is dat ik daar teveel pijnlijk ervaringen mee heb. En zij nooit over de brug komen, maar ik altijd weer over de vrede moet gaan onderhandelen. Altijd. De rest komt nooit over de brug totdat ik weer een poging waag. En dan voelt het niet oprecht. Willen zij ook met harmonie? 

Zo klaar mee.

Moest ik nog aan mijn zoon vertellen hoe die lieve schoonzus me uit zat te schelden of mijn zus die jarenlang door haar man was verkracht een borderliner noemde. En de andere schoonzus, zij die nooit praat, toen opeens wel uit de hoek kon komen en ook vond dat ik niet zo moest zeiken. Zo gaan we het nu regelen. Klaar. Uit.

Ik ga maar eens weer lekker doorlezen in het boek van Sara Kroos - Rood is Ja. En herken daar maar al te veel in. Van de lieve vrede willen bewaren voor het mooie plaatje naar buiten. Alle zes op een familiefoto. Enig! En zo goeeeeeeeeeeeeeeeeeed ook, die adoptiekinderen erbij. 

Wie kijkt er eigenlijk naar dat mooie plaatje?? Wat als men ontdekt dat de appel rot is van binnen. En is dat belangrijk, dat oordeel? Ben jij ook rot dan, als onderdeel van? Klopt het dan, dan je er eigenlijk niet mag zijn. Geen plek voor iets rots? Niks waard. 

Jemig...te heet hoor voor dit soort overdenkingen!

Mijn parasolvoet is kapot, dus heb ik 'm provisorisch gemaakt, maar als er een beetje wind staat, dan waait hij toch weer om. De ring waarmee je de parasol kon vastklemmen is helemaal afgebrokkeld, dus weinig te klemmen. 

Met mijn zoon (voor de spierkracht en auto) ga ik een nieuwe afhalen. Wel duur, maar ja, ik vind alles duur. Gewoon te zuinig voor mijzelf denk ik. 

Dus moet het uitrekenen hoeveel jaren ik met de oude heb gedaan en wat dat per dag was, dan is de verwachting voor deze zeker hetzelfde en dan vallen de kosten ook weer mee. De afschrijving bedoel ik. 

Kon het goed uithouden in de hitte van vandaag. Geen ventilator gebruikt en zelfs in de tuin een beetje kunnen rommelen en lezen. Op de weerapp stond er in de avond dat het NU regende, maar niets van gemerkt, behalve donkere wolken. 

Jullie nog een beetje uit kunnen houden in de hitte?

Lief

Schaamde me om een titel Pijn te noemen, toen ik de herdenking van de MH17 her en der zag. En de impact op zoveel levens. De pijn die het overlijden van dierbaren nog steeds geeft. Het onrecht. 

Maar ook de veerkracht van de achterblijvers. Door kunnen en willen gaan. 

Schaam me ook als ik lees wat alleen al heet weer doet met de lichamelijke reacties en medicatie van iemand die ik graag mag. De pijn die ze daardoor heeft. 

Ga na mijn werk een oppasklusje doen. Meteen door, bepakt en bezakt. Zie er wel tegenop, want inderdaad heet. En moet mijn draai nog in hun huis vinden. Maar weet ook dat ik minder moet miepen en meer mag genieten. Dat ze mij hun liefste toevertrouwen. 

Pijn

In het boek wat ik van de bibliotheek meenam van Sara Kroos aan het lezen. "Rood is Ja". Zware kost en toch, ze heeft de gave van het woord, luchtig geschreven. Hoe een opname en therapie luchtig kan beschrijven dan.

Misbruik en de impact hiervan op haar leven. Zelfs misbruik in de kliniek waar ze opgenomen was. Hoe kan een professioneel iemands vertrouwen daar zo misbruiken? Ja, omdat het ook maar een mens is die kennelijk ook grenzeloos is en niet ziet hoeveel schade ze aanbrengt.

Ook pijnlijk te ontdekken en tegelijkertijd bevestigend wat ik altijd al dacht, dat mijn broer toch wel zijn aanvraag voor B ewindvoering en m entorschap heeft ingediend. Al een tijdje terug zelfs en ons en de casemanager daar niet van ingelicht, ondanks de diverse casemanagers-overleggen. Daar werd door hem niets over medegedeeld. Sterker nog, er moest nu een WLZ aanvraag worden ingediend dan maar en daar waren wij, met hem erbij, het over eens. Schijnheilig want toen lag zijn aanvraag al bij de rechtbank. Dat overruled die WLZ aanvraag dan denkt hij.

Toen ik belde met de rechtbank of de bezwaarbrief tegen een eventuele aanvraag was ontvangen (zag dit al wel in mijn app, maar nu nog van de juiste afdeling zelf bevestiging horen)  kreeg ik een respons dat me direct antwoord gaf op de vraag of mijn aanvragende broer een transparante handelswijze heeft.

Zo transparant als een zwart laken voor een raam bij nacht zonder maan.

Kreeg ook direct een lichamelijke reactie. Mijn handen begonnen te trillen. Was dit van woede, pijn, verdriet, frustratie (honger???)...you name it?

Lang verhaal kort - er was al een zaaknummer en ons bezwaar was aan die zaak toegevoegd. Waar wij op ons werk ons sterk bewust zijn van AVG, kreeg ik heel snel antwoorden op de hoe en wie en wanneer vragen. 

Mijn andere broer gaf me dat ook al eerder aan: It stops when it is stopped.

Nog geen datum bekend van wanneer dit op dit planning staat, maar al bijna twee maanden geleden ingediend.

Kom de hele dag verder tot niets zinniger dan wat snoeien in de tuin. Waar ik rond mijn vijftigste nog lekker alles eruit kon janken;  dat vermogen is opgedroogd. 

Mijn broertje was online aanwezig bij een gesprek met de case-manager. Ik kon dat niet opbrengen. 

Hij gaf me aan dat die ene broer nog steeds niet heeft aangegeven dat hij al twee maanden terug die aanvraag toch heeft ingediend bij de Rechtbank. Keesmanager weet van niets concludeer ik. Ook weer allerlei onzinnige en kleinerende opmerking over onze moeder van de broer. Waar ze bij zit. Broer die  alweer dominant aanwezig was. Allemaal om maar aan te geven hoe dement als een deur ze al is. Onbeschoft en niet empathisch.

Gelukkig sprong mijn steelzus in de bres voor mijn moeder en weerlegde zijn aanklacht. 

Moeder wilde liever ook niet meer zo vaak naar de dagbesteding. De BSO voor ouderen zeg maar. 

En belachelijk dat mijn moeder weer naar een afspraak naar de afdeling Geriatrie gaat. Nergens voor nodig. Maar dat bedacht ik niet, maar is protocol vanuit het ziekenhuis. Nazorg en navraag aan de client hoe het nu gaat. Waar heeft de client behoefte aan. Waar beleeft ze nog plezier aan. 

Alweer mag dat niet; met de client praten. Liever over de client, die toevallig zijn moeder is.

Maar wat mijn moeder fijn en prettig vindt, daar heeft een aantal familieleden maling aan. Ze MOET. Moet, moet moet en hun wil is wet. 

De grote bekken lijken altijd te winnen. 

Hoop op een wijze rechter.

Druk

Thuis van een hele dag training. Op het hoofdkantoor van onze organisatie. Dus een ochtend treinen naar een andere stad, met overstap. Maar geen probleem. 

Ruim op tijd vertrokken met de bus. Koffie gehaald (jaha...dubbele beker en deksel zeer goed aangedrukt). Ging allemaal gesmeerd. Ook de trein was op tijd. Alleen niet op tijd op aankomststation, dus minder tijd voor de overstap. Dacht dat ik het niet kon halen (Voelde me net Maarten van Rossem die hele einden op dat station ook niet fijn meer vindt), maar gelukkig toch. 

Nog stuk lopen op aankomststation en liep net de verkeerde kant op, maar ook dat ging allemaal weer goed uiteindelijk. 

Fijne dag, want interessante materie. En lekkere lunch. Want aangeboden, dus niets meeslepen :)

De middag is dan altijd even een uitdaging, vooral na de lunch. Het inkak-moment. Dus genoeg water gehaald om telkens wat te drinken. 

Fijne terugreis, met collega van andere vestiging dezelfde kant op. Megavolle (lees veel en grote koffers) trein, maar ik zag nog 2 zitplaatsen voor ons (hahah...veel ervaring!).

Drukke bus ook, want spitstijd, maar kon me allemaal niet schelen. Ik ging lekker naar huis. Uitrusten en eten en dan niks. 

Voelt warm buiten. Vanochtend gaf de thermometer 15 graden aan. Bij terugkeer was het 25 graden. Veel verschil. Blij dat ik laagjes aan had gedaan. 

Meteen bij thuiskomst Vera opgezet. Eten is zo gemaakt, want gisteren al voorbereid. Altijd fijn goed voorbereid te zijn.

Morgen alweer drukke en volle dag op het programma. 

Afgevinkt

Samen met mijn broer hadden we als doel om een brief naar de rechtbank te sturen, mocht mijn andere broer toch zijn plan doorzetten om Bewindvoering aan te vragen. We waren er toch wel een tijdje zoet mee. Ik maakte een opzet, broer vulde aan. Daarna volledig omgekeerd. Etc etc.

We hadden namelijk dit ook als tip van de casemanager meegekregen. Wees op tijd. Zij kende zaken waar familie niet op tijd was met bezwaar maken of er geen rekening mee hield dat sommigen achterbaks toch hun dingen doen en de rechter stelde toen bewind op naam van de achterbakse. Te laat met hun bezwaren de rest van de familie.

Kost veel tijd, want ik wil dan de feiten juist hebben - geen emoties, dat is niet na te kijken. Dus tijdspaden nakijken en in het hoofd van een ander zitten die zo'n brief leest. 

Schrappen, schrappen en wijzigen.

Enfin; we waren het eens dat we niet wekenlang de Perfecte brief moesten maken, maar de brief moesten versturen. Asap.

Dit weekend gooide ik 'm op bij een postagentschap aangetekend in de bus. 

En toen was er tijd voor ontspanning. Weten dat we op dat front er alles aan gedaan hebben. 

Zo fijn dat zondag de zon scheen en het in ieder geval droog was. Kon ik eindelijk de tuin in en aan het werk. Het gras was gegroeid, 2 kontjes hoog bijna. Ok..ik overdrijf, 1 kontje hoog, maar veel van die lange halmen erin. 

Kijken wat de slakken nog hebben laten staan. Mooie combinatie van gele bloemen: Vrouwenmantel en Wederik. Mijn Chinese roos gaat uitkomen en daarboven groeien de halmen van de Vlinderstruik. Dat ziet er mooi uit. 

Hing wat zaken aan het nieuw stukje schutting. Eerst de bakken leegmaken, nieuwe aarde erin, planten erin en direct genieten. 

Zo heerlijk om een beetje te rommelen, een beetje te lezen, te genieten van de vrijheid om te mogen en kunnen doen wat je wil. Voel eindelijk me ook geen snothoofd meer hebben. Nou ja, nog een klein restje dan. 

Je was een beetje dom

Had de huurauto vroeg in de ochtend in de garage afgeleverd en op weg naar de trein om naar mijn werk te gaan.\
Nog tijd genoeg om met korting een lekker bak koffie bij de AH to go te halen. Alleen doe ik meestal nog een beker eromheen, want te heet en dan krijg ik last van mijn handen en vingers, maar nu besloot ik dat niet te doen. En die korting kreeg ik ook al niet.

Heel dom om geen extra beker erom heen te doen, want was ontzettend hete koffie en direct al last ervan. Op het perron aangekomen viel die volle beker koffie dus uit mijn handen en hoppa....daar ging het kostelijke vocht! Dom dom dom! Gelukkig een donkere broek aan.

Gelukkig verliep de werkdag verder tamelijk goed, maar wel druk. Behalve dan dat de nieuwe collega me kwam vertellen dat ze opgezegd heeft. Wacht niet haar contract af, maar doei toedeloei. 

Nou...alweer maanden voor niets geïnvesteerd in inwerken. En toch begrijp ik haar helemaal. En ze fluisterde me toe dat ze helemaal niet hoeft te werken en dit inkomen niet nodig heeft. (Dacht nog heel flauw; oh ja, je hebt een partner). 

Lekker somber en negatief wel he?

Weet gewoon dat ik maar al te vaak dingen aanvoelde en gelijk kreeg. Omdat ik al langer meeloop en bewegingen zie. En onvrede zie. En hoor. 

Door!

Blij dat ik toch maar niet naar de afspraak ben gegaan vrijdagavond, want zodra ik toegaf aan dat het wat minder jofel gaat, nou ja eigenlijk had ik koorts en liep op paracetamol, voelde ik de man met de hamer. Rusten!

De enige pillen die ik in huis heb zijn paracetamol en ibuprofen. Een zeer beperkt medicijnenkastje dus. Wel thee met honing. Kaneel in de havermout. En dampoo. En van die eucalyptussnoepjes, die geven me lucht, want op mijn werk liep ik telkens aan tegen hoestbuien.

Ik noem ze altijd het Gijs Groenteman hoestje. 

Zaterdag niets gedaan, niemand gezien, niemand gesproken. Ook geen boodschappen gehaald. Laat maar. Geen energie voor.

Zondag; ik moet mijn bed uit van mijzelf en douchen en iets actiever zijn. Kom op!  Dus in ieder geval boodschappen halen, zakdoekjes en die hoestsnoepjes en gezonde zaken om de energie weer op te bouwen. 

Maandag; werken. Heel druk. De aanmeldingen blijven maar binnenkomen. Oh en of ik ook nog even nieuwe medewerkster een ochtend mee kan laten lopen bij mijn werk. Kost allemaal geen tijd uiteraard.

Dinsdag; vrij genomen want ik moest naar het ziekenhuis de afdeling Geriatrie (niet voor mijzelf - nog) voor mijn moeder. Die afspraak had regelschoonzus gemaakt op mijn verzoek en ik moest vooral lezen hoe ingewikkeld het was om een afspraak te maken. Er lag een brief met de afspraakbevestiging bij mij moeder, ik kreeg een kopietje hiervan, dan wist ik waar ik me moest melden. 

Had gevraagd of mijn broer online erbij kon zijn, uiteraard nadat onze contactpersoon aldaar toestemming ervoor had gegeven. 

Maar het eerste wat ik daar hoorde of mijn moeder nog op het toilet zat? Nee, die hoefde niet mee te komen gaf regelschoonzus aan.

Dat klopt dus niet, want de afspraak was niet voor mij, maar voor mijn moeder om van haar te horen hoe het nu ging. Gewoon een vervolg-afspraak. Regelschoonzus deed het voorkomen alsof ze, met heeeeel veel moeite een afspraak voor mij had gemaakt, omdat ik graag meer wilde weten over de diagnose en hoe nu verder. Bah!

Mijn broer en ik hebben uitgelegd hoe de familiedynamiek in elkaar zit, dat wij en zus (de helft van de familie dus) achteraf zaken horen en dan ook nog half. Zie ook deze afspraak. Heb de mail bewaard waarin ik de regelschoonzus vroeg wie er nog meer bij de afspraak zouden zijn. 

Wel daar met elkaar zaken doorgenomen waar volgens ons mijn moeder plezier in heeft, vreugde uit haalt, maar zonder het lijdend voorwerp is het alweer dat er over iemand gesproken wordt in plaats van met.

Dus vandaag toch maar nieuwe afspraak gemaakt. Want ik baal ervan dat ik dan weer op die regelschoonzus zou moeten wachten omdat zij zichzelf heeft opgeworpen als medisch contactpersoon. Amehoela!!! Het gaat om mijn moeder dus doe maar een stapje terug met je geregel.

Maar: Weer auto huren, weer dag vrij. Afspraak was in een minuut gemaakt trouwens. Niets ingewikkelds aan.

Moest wachten tot mijn moeder uit de BSO was. Nou ja, Dagbesteding bedoel ik. Gekeken of ze nog boodschappen nodig had, maar alles was er nog voldoende, dus alleen voor haar een lekker bakje fruit gehaald en Oranje soesjes voor De Wedstrijd (al heeft ze nul interesse in voetbal).

Lange dag. Ook dat ik zo'n andere indruk heb, net als mijn broer - ja, wel dement, maar niet debiel, van mijn moeder. Zie ik het dan zo verkeerd? Wordt het aangedikt door de anderen? Spiegelen zij de situatie van hun eigen familie op die van mijn moeder. Of hun eigen angsten. Of komt het wel goed uit dat ze 'opgeruimd' wordt? (Soms zeg ik cynisch 'geruimd', maar dat is dan zeer zwartgallig).

Of bagatelliseer ik het. Wil ik dingen niet zien???

Gisterenavond begon het al te onweren toen ik wegreed en was niet echt fijn autorijden. Slecht zicht, hagel, wind en regen. Gelukkig ging alles goed, maar nu is wel de energie op, terwijl ik dan nu de hele dag heb voor 'leuke' dingen en een auto!

Maar ik weet niks meer. Toch maar zo in de auto stappen en ergens heen rijden. Weet niks, misschien een beddenspecialist en daar heel lang een groot lekker bed uittesten?

Uiteindelijk even langs een tuincentrum gereden. Maar of ik daar nou hele zware en grote dingen meenam of wilde aanschaffen. Ook niet. Daarna alles thuisgebracht en er stond in de schuur nog een kastje (onuitgepakt met bon erop) van dat Zweedse warenhuis. Retour gebracht en geld ook retour gekregen en alleen daar wat gegeten, wat me beetje triest maakte, zo tussen de koppels en gezinnen. Niet de winkel in, maar richting tankstation gegaan. Zuinige auto!

Auto afgetankt in de avond, kan ik in de ochtend 'm zo afgegeven en dan door naar station en werk. Ben al een beetje bang wat ik daar aantref. Met de collega die nergens aan toekomt en ook onduidelijk is gemaakt hoeveel tijd ze aan het ondersteunen in mijn werkzaamheden mag en kan stoppen. 

Maar ja...iets met circus en apen. 

Nu heeft men een nieuw circusaapje. Iemand die gestudeerd heeft!! En zooo slim. Wat zijn we blij. 

Afgezegd

Had een hele leuke afspraak voor vrijdagavond staan, maar in de loop van de dag merkte ik dat ik bleef hoesten, bleef snuiten en Dart Vader nadeed en de paracetamol deed ook niet veel, dus dat wilde ik de beste man niet aandoen.

Dus afgezegd. Met zeer veel spijt.

Zo jammer.

Maar zou nog meer jammer zijn als ik mijn verkoudheid vrolijk doorgeef. Dus vrijdagavond op kindertijd maar naar bed, nadat ik ook nog eens megalaat thuiskwam want de trein had vertraging en bleef onderweg ook nog lang ergens stil staan. 

En het was al zo druk op mijn werk. Waarop collega, die het antwoord allang wist, vroeg of de nieuwe ook nog wat erbij deed.

Nee, die doet nog steeds aan Cherry-picking. Heeft nergens tijd voor en is nergens aan toegekomen. 

Boring

Nogal lamlendig bracht ik mijn dag door. Tot ik genoeg had van mijn lamlendigheid, de boormachine pakte, pluggen en schroeven en een handdoekenrekje in de badkamer ophing.

Mijn vorige plastic rekje had plasticmoeheid en brak spontaan af. Gelukkig had ik, toen er al eerder een stuk afbrak, een andere gekocht, van metaal. Maar nog wel 'even' ophangen. Dus gaten boren. Want de oude gaten pasten niet bij het nieuwe rekje.

Pak boormachine

Pak juiste boor

Hang iets onder gat om boorsel op te vangen (online gezien dat je een driehoekje kan vouwen van een post-it en dat onder het te boren gat plakt en zo verdwijnt daarin alle gruis.

Meet boorlengte uit.

Boor

Plug erin

Herhaal

Schroef vast.

Klaar.

Is dat nou alles? Fijn toch dat dit klusje gedaan is. Zoals alle klussen in en om het huis moet ik die toch echt altijd alleen doen. 

Ging in de middag even op bed liggen en werd een uur later wakker. Oh dear. Komt door Snothoofd. 

Snothoofd

Had gisteren slecht geslapen en lang wakker gelegen vanaf een uurtje of drie. Dan dommel ik in net tegen de tijd dat de wekker gaat. 

En het regende gisteren toen ik vertrok, dus wel regenjas aan en Vera-hoedje op. Om niet als een verzopen kat op het werk aan te komen. 

Maar zo'n dof gevoel in je voorhoofd. Keek al uit naar een vers kopje koffie op mijn werk met een paracetamol. Was de koffie-machine kapot op onze afdeling. Dan maar naar een andere afdeling en daar kreeg ik toch smerige koffie voorgeschoteld. Zag er heel sexy uit op het plaatje maar ik vond het veel veel te bitter. Brrrrr..Weggegooid. 

De afdeling waar ik de ochtenden doorbrengen, daar kreeg ik niets uit de machine. Gelukkig wist ik nog ergens op die afdeling een apparaat te staan, maar tsjonge....wat een gedoe voor een kopje koffie. En even snel tussen de bedrijven door wat halen. 

En dan is het zo druk, dat mijn koffie geheel koud was. Er kwam een dreigende ontruiming langs, dus snel afspraak regelen. Heel veel telefonische aanmeldingen. En veel aanmeldingen online. 

In de middag thuiswerken en ik hoorde een maandje geleden van de buurvrouw dat het gedeelte van de Woningbouwvereniging van de schutting, vervangen zou worden. Dus of ik alles eraf wilde halen. En oh ja, die emmer moet ook weg.

Emmer?

Oh, u bedoelt de regenton. Dat gaat 'm niet worden. Te zwaar, want vol en te groot. 

Toen ik thuiskwam waren de timmermannen net begonnen en hadden de oude schutting (maar 1,5 meter krijg je..) verwijderd. Die stond er al meer dan 30 jaar en begon in elkaar te storten. Ze konden makkelijk erbij gaven ze aan en binnen korte tijd stond de nieuwe schutting er. Gaf ze een kop koffie en koek. Altijd prettig als je druk bezig bent en even een bijtrekker krijgt.  Ze maakten, tegen mij, grapjes over de waaibomenhouten schutting die de buurman ooit, jaren terug, opeens had opgetrokken, zonder overleg en nu bij iedere storm weer een plank verliest of dreigt om te waaien. Aan mijn kant heb ik een soort open hekwerk staan, met groen gaas ertegen, waar klimplanten doorheen groeien, als een groene muur. Maar die vergt wel veel snoeiwerk. Kort houden en telkens bijknippen. 

De timmermannen gaven aan dat de woningbouwvereniging mij niet had ingelicht, want het verzoek kwam van de buurvrouw voor nieuwe schutting. Wel apart, want die grenst ook aan mijn tuin. Tsja...zo werkt dat. Nou ja...ging allemaal soepel, dus niet miepen.

Maar fijn dat dit ook weer zonder al te veel gedoe klaar is. Ondertussen nam ik telefoontjes aan, pleegde telefoontjes en werkte nog even langer door om overzicht te houden wat er lag. Veel in te voeren. 

Vooral dat overzicht houden geeft me rust. 

Nu dat snothoofd nog wegwerken. Het regent al de hele ochtend, dus maar wat aan de administratie doen. Al zou ik het liefste terug naar bed willen. In het grote niets verdwijnen. 

Bullstronk

Bullstronk:

 Faber

Zie de verschillen: 

Bullstronk is verzonnen.

NB: Het gaat om fout gedrag en akelige ideeen over zaken. 

Afwashulp

 Volgens mij hadden mijn afwashulpen er zelf nog het meeste plezier van. Thuis hebben ze een afwasmachine, dus handmatig afwassen doen ze weinig. 

Maar bij Oma, met haar bak en een Dreftsopje...oh leuk!!! Mogen wij helpen? 

Nou verse schoonmaaksponsjes en een minder heet sop dat ik meestal doen, want dan ook nog huishoudhandschoenen aan. Kinderen en water dat is altijd een goede combinatie. En dan ook nog mogen kliederen. 

En he...dat afdrogen willen we natuurlijk OOK doen. Soms vergaten ze dat er eerst afgewassen moest worden en dan gedroogd, maar ach...we hadden erg veel lol en dat is het belangrijkste. 

Slapen ging ook goed. Voor de dames die direct de volle breedte van mijn bed gebruikten, al slapend. Dan weer een been hier, dan weer een stukje naar rechts. Jongste sliep al sowieso andersom en eindigde ergens horizontaal aan het voeteneind. 

Ik sliep wat minder snel, even opletten of niemand uit bed kukelt. Maar uiteindelijk toch geslapen en zo rijk als je dan wakker wordt met die twee kleindochters. Die eigenlijk direct wilden bellenblazen in plaats van ontbijten (aan tafel), maar gelukkig werd er eerst wel wat genuttigd. Genoeg keus waar ze van hielden. Helaas had ik niet die kleine ronde dingen gehaald. Poffertjes! Maar wel lekker komkommer in de ochtend en he..die olijf kan er ook nog bij. Tomaatje ook. 

En daarna gebel-blaast. En daarna ook nog weer even naar een speeltuintje met uitzicht op de weg waar ze hun moeder aan konden zien komen rijden. Altijd lekker om buiten te kunnen zijn en spelen. De achtertuin moest ik nog even vegen, want onder het zand. Al wast dat nu wel weer weg, want het regent hier. 

Fijn weekend al met al. 

Goede opladers.

Was heel ontspannen en gewoon leuk om weer even wat langer met de afwashulpjes op te mogen trekken.