In het boek wat ik van de bibliotheek meenam van Sara Kroos aan het lezen. "Rood is Ja". Zware kost en toch, ze heeft de gave van het woord, luchtig geschreven. Hoe een opname en therapie luchtig kan beschrijven dan.
Misbruik en de impact hiervan op haar leven. Zelfs misbruik in de kliniek waar ze opgenomen was. Hoe kan een professioneel iemands vertrouwen daar zo misbruiken? Ja, omdat het ook maar een mens is die kennelijk ook grenzeloos is en niet ziet hoeveel schade ze aanbrengt.
Ook pijnlijk te ontdekken en tegelijkertijd bevestigend wat ik altijd al dacht, dat mijn broer toch wel zijn aanvraag voor B ewindvoering en m entorschap heeft ingediend. Al een tijdje terug zelfs en ons en de casemanager daar niet van ingelicht, ondanks de diverse casemanagers-overleggen. Daar werd door hem niets over medegedeeld. Sterker nog, er moest nu een WLZ aanvraag worden ingediend dan maar en daar waren wij, met hem erbij, het over eens. Schijnheilig want toen lag zijn aanvraag al bij de rechtbank. Dat overruled die WLZ aanvraag dan denkt hij.
Toen ik belde met de rechtbank of de bezwaarbrief tegen een eventuele aanvraag was ontvangen (zag dit al wel in mijn app, maar nu nog van de juiste afdeling zelf bevestiging horen) kreeg ik een respons dat me direct antwoord gaf op de vraag of mijn aanvragende broer een transparante handelswijze heeft.
Zo transparant als een zwart laken voor een raam bij nacht zonder maan.
Kreeg ook direct een lichamelijke reactie. Mijn handen begonnen te trillen. Was dit van woede, pijn, verdriet, frustratie (honger???)...you name it?
Lang verhaal kort - er was al een zaaknummer en ons bezwaar was aan die zaak toegevoegd. Waar wij op ons werk ons sterk bewust zijn van AVG, kreeg ik heel snel antwoorden op de hoe en wie en wanneer vragen.
Mijn andere broer gaf me dat ook al eerder aan: It stops when it is stopped.
Nog geen datum bekend van wanneer dit op dit planning staat, maar al bijna twee maanden geleden ingediend.
Kom de hele dag verder tot niets zinniger dan wat snoeien in de tuin. Waar ik rond mijn vijftigste nog lekker alles eruit kon janken; dat vermogen is opgedroogd.
Mijn broertje was online aanwezig bij een gesprek met de case-manager. Ik kon dat niet opbrengen.
Hij gaf me aan dat die ene broer nog steeds niet heeft aangegeven dat hij al twee maanden terug die aanvraag toch heeft ingediend bij de Rechtbank. Keesmanager weet van niets concludeer ik. Ook weer allerlei onzinnige en kleinerende opmerking over onze moeder van de broer. Waar ze bij zit. Broer die alweer dominant aanwezig was. Allemaal om maar aan te geven hoe dement als een deur ze al is. Onbeschoft en niet empathisch.
Gelukkig sprong mijn steelzus in de bres voor mijn moeder en weerlegde zijn aanklacht.
Moeder wilde liever ook niet meer zo vaak naar de dagbesteding. De BSO voor ouderen zeg maar.
En belachelijk dat mijn moeder weer naar een afspraak naar de afdeling Geriatrie gaat. Nergens voor nodig. Maar dat bedacht ik niet, maar is protocol vanuit het ziekenhuis. Nazorg en navraag aan de client hoe het nu gaat. Waar heeft de client behoefte aan. Waar beleeft ze nog plezier aan.
Alweer mag dat niet; met de client praten. Liever over de client, die toevallig zijn moeder is.
Maar wat mijn moeder fijn en prettig vindt, daar heeft een aantal familieleden maling aan. Ze MOET. Moet, moet moet en hun wil is wet.
De grote bekken lijken altijd te winnen.
Hoop op een wijze rechter.
7 opmerkingen:
Wat een zorgen weer of nog steeds. Sterkte
Wat triest allemaal...en wat heb jij er verdriet van. Juist omdat je wél van de goede zorgen bent en wél empathisch bent.
Ik weet geen troostwoorden....ik denk aan je.
Hè, wat moeilijk allemaal, Cellie!
Sterkte ermee.
Ik lees met opengevallen mond.
Verschrikkelijk dit. Ik begrijp jouw (lichamelijke) reactie volkomen.
Veel sterkte
Jemig, wat erg en mijn mond viel ook open. Ik geef je een tip als je moeite hebt met iemand bij een online overleg: plak op je beeldscherm een papiertje/post-it op zijn gezicht. Dan hoef je in ieder geval dat hoofd niet te zien.
Snoeien is ook een goeie afleiding, denkbeeldig knip je je foute broer aan stukken.... STERKTE!!
Oeh, een rechtszaak aanspannen en dat niet laten weten... Ervaring mee, helaas. Heb je de stukken al gekregen/opgevraagd?
Bereid je voor op het ergste en kijk wat er van de grote mond van je broer overblijft in de rechtszaal. Mijn ervaring is dat als iemand toch een grote mond open trekt, dat dat heel snel & ferm gecorrigeerd wordt. Daarbij zingen de meeste mensen echt wel een toontje lager in de rechtszaal (ook al staan de stukken vol leugens, hou dat maar eens vol als je geconfronteerd wordt met de feiten, waar een rechter bij zit). Hou je echt strikt aan de feiten en blijf ver van elke emotie, zowel in een eventuele schriftelijke reactie, als bij de zitting. Laat zien dat je voor je moeder in verbinding wil blijven met de hele familie en geef het het ruiterlijk toe, mocht je iets fouts gedaan hebben, ooit, in dit verband.
Voor de rechtbank is dit niet een heel urgente zaak: alles is al geregeld voor je moeder, alleen wil iemand het nu ànders regelen. Onze rechtszitting was tien maanden na het indienen van de stukken.
Rechters zijn heel goed in het beoordelen of iets noodzakelijk is of niet. Als er nu geen onrechtmatigheden plaatsvinden, dan is er geen verandering noodzakelijk en dus zal je broer met zeer goede argumenten en bewijzen (!) moeten komen, waarom het noodzakelijk is dat de rechter mee gaat in de argumentatie van je broer.
Maar ondertussen zit je met een rotgevoel over de hele situatie en vreet het je misschien wel bijna op.
Geef jezelf alsjeblieft de ruimte en de tijd om woest te zijn en te rouwen: dit is gewoon een rotstreek van je broer.
Daarna kun je, als je wil, een verbindende brief schrijven aan de rechtbank en thuis een dossier aanleggen waarin je alles wat geschreven is door je broer weerlegt met bewijzen (notulen van overleggen enzo). Dit hoef je niet naar de rechtbank te sturen (beter van niet, omdat de 'tegenpartij' dan extra brandstof heeft om los op te gaan en dat wil je eigenlijk niet voor je moeder), maar meer voor jezelf: als houvast tijdens de zitting, om zeker te weten dat je niet 'gek' bent (juist niet, zou ik zeggen, maar dat is een ander verhaal ;-)) en zo beter in balans te kunnen blijven.
Hou vol! Hoe spannend deze tijden ook zijn, je hebt het recht aan je zijde. Dat zal blijken!
Het is voor mij goed om dit te lezen en gewaarschuwd te zijn. Mijn moeder is 87, nog bij volle verstand, maar mijn zus vindt het niet eerlijk dat ik tzt executeur-testamentair ben en oefent druk uit op mijn moeder om haar die rol óok te geven. Maar mijn zus was degene die 13 jaar geleden het contact verbrak! En alleen maar dankzij de inspanningen van mijn moeder hebben zij sinds zo'n 5 jaar weer een beetje contact. We vertrouwen er niet op dat mijn zus de erfenis 100% eerlijk zal verdelen, en dat ze 'm niet in gijzeling gaat houden; dus nee, die wordt geen ex-tes.
Maar dat zij eventueel zonder medeweten van wie dan ook bewindvoering kan aanvragen....oef.
Een reactie posten