De auto van dochter was APK (goed)gekeurd en moest weer opgehaald worden in mijn woonplaats. Dus spraken we af dat zij me bij een treinstation onderweg zou ophalen, doorrijden naar de garage waar ik in haar auto achter haar huurauto zou rijden en zij mij vanaf het huurpunt weer thuis zou brengen.
Heen en terug naar en van mijn werk gingen er alleen stoptreinen door de Prorail staking en ik moest via de grote stad omrijden, want alweer werkzaamheden aan een station op mijn route. Dus doe ik heen er twee keer zo lang over en terug ook. En vroeger met de bus weg, anders mis ik net die ene aansluiting. Ook daar had ik al rekening mee gehouden.
Zo gezegd zo gedaan en ik zei al tegen haar dat ik de bus wel terug nam. Die stopt daar vlakbij en dan hoefde zij niet weer mijn richting op.
Wat heerlijk dat de bus binnen een minuut al kwam. Instappen en dan de dagelijkse routine van zaken in de fietstas gooien, naar huis fietsen en weten wat je gaat eten, want al voorbereid. Wel 1,5 uur later thuis dan normaal, maar met de huidige treinregeling zou ik ook al een half uur later binnenrollen. Dat uurtje...tsja...voor mijn dochter heb ik dat graag over.
De kleinkinderen waren in de middag, na school al naar zwemles geweest, hadden al gegeten en zaten in de auto met hun pyama aan. Konden ze, thuisgekomen, direct door naar bed. Want morgen ook weer een schooldag.
Druk leven heeft mijn dochter. Maar ze doet het heel goed. En lekker dat haar auto voorlopig niet meer gekeurd hoeft te worden.
2 opmerkingen:
Fijn,dat jij je dochter zo kunt helpen
Toen ik die Duitse serie zag dacht ik meteen; dat is ook iets voor Cellie. Echt he. Zal jij je niet af en toe niets eens laten verwennen en je gewoon thuis laten brengen? Het lijkt wel of anderen niets voor jou mogen doen terwijl jij zo lief, attent en behulpzaam bent.
Een reactie posten