Jaaaa, weer weekend!

 Maar voordat ik de vrijdag klaar was met werken, ging er wel weer wat aan vooraf.

Gladheid, dus toch maar lopen met de fiets aan de hand naar het busstation. Laatste stukje wel gefietst. Kiezen of ik de laaaaaaaaaaaangzame route nam, maar wel plek, of iets sneller en minder plek. Toch voor het laatste gekozen, want vrijdag en dan is het toch meestal minder druk. Maar ja, vergeten rekening te houden met toeristen die lekker een weekendje naar de grote stad gingen en ook mee moesten. 

Enfin, werken maar. 

Behalve dat ik in de middag bijna niets hoorde, want rumoerig. Ging in een gesprekshokje zitten, maar nog steeds lastig. Bleek dat de draad van mijn headset kapot was, toen ik op kantoor verder ging werken. Daar zat maar één collega. De rest was vrij, werkte thuis of werkt niet op vrijdagen.

Blijf me daarover verbazen, die kleine bezetting. 

Niet mijn verantwoordelijkheid. 

Collega moest ook al eerder weg en leidinggevende was er ook als een haas op einde werkdag vandoor. Dus daarna heel rustig ingepakt en ook weg, maar niet te vroeg, anders sta ik een kwartier te blauwbekken op het station. Waar alle treinen vertraging hadden, geen intercity ging en ik dus alleen maar het boemeltje kon pakken.

Het is niet anders, dus met mijn hoorapparaten in naar een fijne podcast geluisterd en het werd steeds voller en voller en voller in die trein. Zo niet fijn, dat als je zit je alle rugzakken tegen je hoofd aankrijgt bij het passeren. 

De bus terug kwam ook al niet en de bus die kwam was zo vol dat ik met liefde een ritje oversloeg. Dan nog maar langer wachten. Maar ook de rest van de bussen had oponthoud dus 2,5 uur nadat ik mijn laptop uitdeed, was ik thuis. 

Meteen omkleden in fijne relaxkleding, kantoorkleding uit. Eten had ik onderweg al bedacht en dat was fijn en lekker en dan heerlijk niets meer hoeven voor de rest van de avond. Kaarsen aan en ontspannen maar.  

En zo blij dat het niet sneeuwde of regende toen ik naar huis fietste.