Familie kreeg van het "knooppunt Mantelzorg" voor mijn moeder een mailtje over verslag van de Keesmanager.
En daarbij had ze nog minstens een net zo lange tekst gezet. Met daarin de zin dat ze uiterlijk voor een datum - die nu al verlopen was, maar binnen 3 dagen of zo, wilde weten wie met Kerst bij moeder (is niet haar moeder) is, want tweede kerstdag doet de allerbeste zoon het (het klonk alsof het inderdaad een opgave is, geen liefde voor je moeder).
Of wij er rekening mee willen houden dat dit de laatste kerst is in haar huis.
Wat een gevalletje van Emotionele chantage. Zo voelt dat voor mij. Dat als ik niet aan hun verzoek voldoe, dat ik dus dit op mijn bordje heb liggen.
Voor mij heel duidelijk hoe ze hun masterplan laten zien. Zo snel mogelijk haar opruimen in een verpleeghuis. Voor Kerst 2025 bij voorkeur.
Nu begrijp ik dat dit zo snel helemaal niet gaat. Daar hoort een indicatie bij en die heeft ze nog niet eens. (Nou ja, dat weet ik dus niet, want men houdt dingen onder de pet). Plus wachtlijsten. En dan moet je alsnog de hoogste indicatie krijgen. Daar is mijn moeder nog te goed voor, want woont zelfstandig en steekt de boel nog niet in de hens.
En dan aan het eind nog een officiële waarschuwing voor mij. Dat als ik me niet meer op hun manier uitdruk in mijn mail, dat ik dan geen inlichtingen meer ontvang van ze. Dat ze mij uitsluiten van berichtgeving.
Wilde hier direct met Fuck You op reageren, maar dat heeft nul zin. Ben ik alleen mijn frustratie even kwijt.
Sowieso hoor ik altijd alles achteraf, zo blijkt uit mijn laatste poging om even bij mijn moeder langs te gaan. Ik heb en krijg geen inzicht in haar dagelijkse agenda, die vol staat met zorgafspraken of dagbesteding. Ook daar wordt weer aan gemord. Nog meer naar de dagbesteding. Het arme mensje heeft nul tijd om lekker naar de vogeltjes buiten te kijken.
Ik zou eerst moeten overleggen met schoonzuster of ik langs mag komen. Bij mijn eigen moeder! Dat weiger ik pertinent.
Dus dan is dit het resultaat. Het maakte me boos, raakte mijn gevoel voor onrecht. Voelde me ook alleen en verdrietig. En hoe is het toch zover gekomen, dat zij alles bepalen?
Maar snap dat ik hier niets en dan ook niets aan kan veranderen. Zij bepalen hoe het gaat met mijn moeder en welke zorg zij krijgt. Omdat mijn moeder nooit heeft beseft dat zij haar wensen echt moet vastleggen. Bij de notaris.
Waar ik wel controle over heb is in mijn eigen leven dus zaken vooraf vastleggen. Hoe ik zou willen dat men met mij omgaat als ik zelf de zaken niet meer kan of weet. Of misschien er voor die tijd er tussen uit piepen. En hoe dat dan te regelen.
10 opmerkingen:
Wat een vreemd mailtje. Bemoeizorg.Laat je niet opjutten
Wat een nare situatie zeg. Wat een vreemd bericht van de keesmanager. Gelukkig hebben wij heel andere ervaringen toen mijn vader ging dementeren. Veel sterkte hoor en probeer het naast je neer te leggen. Ik lees al heel lang met je mee en merk dat jouw bedoelingen oprecht zijn. Zolang je jezelf nog in de spiegel kunt aankijken is het goed. Laat je niet negatief beïnvloeden door anderen, hetzij familie, hetzij zorgverleners.
Als ik het goed begeijp van diverse berichten, in blogs op tv en kranten ben je de totale regie over je eigen leven kwijt. Geen advocaatje bij een gezellige bijeenkomst meer, want ongezond al die alcohol. Niet naar de wc als je moet, eerst je toetje opeten.
En niet meer niks doen, elke dag wordt er voor je beslist dat je wat moet doen bij de dagbesteding. Al hou je niet van kerststukjes aken het hoort erbij dat je dat wel leuk vindt.
Hai,
Wat naar allemaal!
Ik bleef even haken op je zin: "Ik zou eerst moeten overleggen met schoonzuster of ik langs mag komen. Bij mijn eigen moeder! Dat weiger ik pertinent.".
Maar wat is je doel? Soms ff langs gaan bij je moeder via je schoonzus (daarbij kort je irritatie en frustratie verdragen door het contact met je schoonzus) en zeker weten dat je moeder er is? Of in alle vrijheid langskomen en accepteren dat je moeder er (vaak) niet is omdat je weigert te overleggen met je schoonzus?
Qua tijd & energie zou ik het wel weten; meeveren is ook een kunst ;-).
Ik kan me voorstellen dat je met kerst toch even naar je moeder wilde gaan, zou het dan geen optie kunnen zijn dat je dit eerste kerstdag doet?
Oh, ik snap helemaal je tegenstand tegen het idee dat je aan je schoondochter moet vragen of je bij je eigen moeder mag langsgaan. Daar zou ik ook moeite mee hebben.
Wat een hoop verdriet voor jou, ik voel en leef met je mee.
Tot in de privésfeer worden liefde en aandacht, omzien naar en zorg voor elkaar bepaald door derden en (hun) agenda's.
Vreselijk.
Ik wens je sterkte, liefs,
Jeanneke.
Tijd om je eigen wensen goed vast te leggen bij de notaris, Lot? En ook met de huisarts te praten over wat je tezijnertijd wel en niet wil qua levensverlengende zorg?
Ik vind het heel erg voor je.
Het is heel naar. En ik kan zo goed begrijpen dat je dit niet kan loslaten. Wat betreft de kerst kan je verschillende dingen doen. Je viert op 1e kerstdag kerst met je eigen gezin als je die afspraak hebt staan. Heb je die dag nog vrij, gewoon naar haar toegaan. Die dag is ze in ieder geval niet naar de dagbesteding. En is er dan ook andere familie, so be it. En 27 december is ook een optie. Dan is er hoogstwaarschijnlijk ook geen dagbesteding. Of moet je dan werken?
Ik hoop dat je in ieder geval toch van de feestdagen kan genieten. Is je kleinkind weer beter?
Een reactie posten