Groen en geel

Als leidinggevende zegt dat je een gesprek met een collega moet aangaan en hij er een neutraal iemand bijzet en die neutrale partij is gewoon werkzaam voor datzelfde bedrijf, dan heb ik grote twijfels over het Zwitser Leven idee van die Neutrale persoon. Niet neutraal, zeker niet de functie die die neutrale persoon heeft. 

Ik geef diverse malen aan dat ik dit een te zwaar iets vind, voor een zaak die we prima onderling kunnen uitpraten. Er wordt niet naar mij geluisterd. Wel naar Sneeuwvlokje. Die hier tijdelijk werkt en pas kort ook.

Dus ik ben op mijn hoede, ook omdat ik al eerder meemaakte, dat de boodschapper altijd vermoord wordt. Want die boodschap is niet zo prettig en onthult precies waarom werkgever niet in staat is om goede mensen vast te houden. 

Denk dus 3 x keer na voordat ik iets eruit gooi en hoe. Nul zin in een aantekening in mijn dossier; LASTIG! Krijg visioenen van weer terug de bijstand in, met betutteling en vooral weer een laag inkomen. Nein nein nein!

Zo´n soort aantekening deed ooit de algemeen directeur van een bedrijf verzuchten dat hij mij er al veel eerder had moeten uitgooien, want lastig.  Nou, nee. Ik kan niet tegen gekonkel en liegen en iets moeten ondertekenen wat niet klopt maar de manager zeer goed uitkomt. En ook toen ondertekende ik niet zijn voorstel tot ontslag. Dat liet ik aan mijn rechtsbijstands-advocaat over. 

Enfin, dat gesprek beginnen met de opmerking door de neutrale persoon dat wij allebei gekwetst zijn. 

Pardon; ik ben niet gekwetst ik ben klaar ermee en wil gewoon mijn werk doen. Het is namelijk druk zat. En dat management kennelijk vindt dat er zoveel aandacht aan zo'n klein ding wordt besteed en mijn leidinggevende dat niet kan/doet vind ik heel jammer. En ook een fout signaal geven.

Leidinggevende is ook een Hans Worst en heeft weinig emotionele intelligentie. Bij alle medewerkers die thuis zitten had hij het niet zien aankomen. Wij wel. Genoeg rode vlaggen, maar als je dan ook nog kleurenblind bent, dan is het inderdaad alsof je het niet zag aankomen.

De heer Worst geeft eerst aan dat dit gesprek op verzoek van Sneeuwvlokje is en bij bellen met de heer van HR (even snuffelen aan elkaar en weten wie hij is ook omdat hij nieuw is, dat vind ik prettiger) een dag later, geeft deze me aan dat management dat wilde. Leidinggevende geeft me ook aan dat dit hem ontlast. Hoezo? 

Dat is je werk toch ook. Maar ja, te druk met allerlei vergaderingen her en der en te zacht om nu Sneeuwvlokje (die met meerdere collega's een probleem heeft) tot de orde te roepen. Te veel drama op de werkvloer door haar. Veel te vaak vrij, veel te vaak thuiswerkend en dus afspraken op kantoor missend, dan mag er weer een collega dit oppakken. Urenlang onbereikbaar. Is niet transparant over waarom alweer niet aanwezig. Maar mag kennelijk wel afwezig zijn. En dan moeten wij het opvangen dus. Iemand die aangetrokken is om juist de drukte op te vangen.

Sneeuwvlokje kreeg ruim de tijd om haar onveiligheid te benadrukken in het gesprek en nergens werden er kanttekeningen gezet dat zij dan maar koos ervoor  'ziek' thuis te blijven, plus ook nog aangeven dat ze geen problemen had met hoe ik mijn boodschap bracht en daar niet overstuur van was hoor...Nee, daar zat ze niet mee. Smiley smiley.

Kan zo niet tegen mensen die twee gezichten hebben. En drama queens.

Heb aan de heer van HR uitgelegd hoe hoog de werkdruk bij ons is nu ruim meer dan de helft van de collega's met een burn-out thuis zitten. Al maanden. Geen zicht op langzaam weer terugkomen. En dat het restant van de collega's hun werk erbij doet.  Oftewel als iemand meent zich te kunnen ziekmelden voor een scheet die haar dwars zit, dit nog meer druk op ons legt. Plus dat de aanwas van dossiers blijft stijgen.

Heb ik denk ik al te veel gezegd. 

Toen leidinggevende de dag na het gesprek aan me vroeg hoe het met me ging...

Oh prima!! Lekker aan het werk. Oh...telefoon. En doei!

Onveilig, om de onzalige uitdrukking maar eens te gebruiken, om mijn echte gevoel te mogen laten zien daar. Want in het voorgesprek gaf hij me aan dat de zaken rondom mijn moeder natuurlijk ook impact hebben op mijn werk. En altijd is mijn ervaring wordt dit op een gegeven moment tegen me gebruikt, mijn openheid. Nee hoor. Alles helemaal toppie, prima en doorrrrrrrrrrrr. 

We belden met elkaar, de collega's, dat we voortaan tape meenemen voor onder een vergadering. Want wat we daar zeggen heeft nul impact, wordt niet genoteerd, wordt weinig mee gedaan en in het slechtste geval wordt het tegen ons gebruikt. Als we allemaal omgevallen zijn. Gewoon mond dicht tapen, dan lopen we ook het risico niet dat er verkeerde dingen uitkomen. Verkeerd voor de tere zieltjes en de leidinggevende.

Nou ja, bij ons omvallen trekken ze gewoon weer een blik juniors of stagiaires open of vanuit de detacheringtak een aantal mensen met nul relevante ervaring, maar wel beschikbaar. Om je groen en geel aan te ergeren. Want wie gaat ze allemaal opleiden?

Moet echt heel goed op mijzelf letten. Niemand anders doet dat.