Het was druk op de terugweg van werk. Ook druk bij de bus. Maar vond het zo jammer dat het kouder aanvoelde en buiten de wereld er grijs en grauw uitzag.
Zou bijna in de bus al onder een dekentje willen gaan zitten. Toch maar gewoon op een klapstoeltje gaan zitten. Snel naar huis fietsen. Had al gisteren bedacht wat handig zou zijn qua eten en laat thuis, dus dat staat klaar.
Dan hoeft er even niets verplicht meer.
Voel even een vlaag van eenzaamheid. Niet iets kunnen delen. Of de dag doorspreken. Doe ik het dan maar op deze plek.
Was fijn toen mijn broer er was dat je met elkaar kon praten over hoe je zaken ervaart. Of je het misschien anders kan zien. Anders met zaken kan omgaan.
Maar ook ziet wat het effect van langdurige stress is, aan zijn lijf en ik denk ook bij mij. Niet vrolijkmakend.
7 opmerkingen:
Het was gisteren inderdaad een beetje een sombere dag. Hopelijk wordt vandaag weer wat beter. Hier zie ik al uit het slaapkamerraam de schapenwolkjes in de blauwe lucht, dat belooft veel goeds voor straks.
Ik hoop dat je een goed weekend tegemoet gaat, met ook wat leuke dingen, naast het onderhoud aan lijf en huis dat ook altijd nodig is, ha ha.
Jammer dat hij zo ver weg woont
Ja, dat is wat alleen zijn met je doet. Niet iemand om de dag mee door te spreken, relativeren moet je zelf doen, zonder sparring partner. Dat kost energie. Afgezet tegen de nood in Gaza is dit natuurlijk klein bier, maar toch.. mijn huisarts liet eens los dat ze mensen die alleen wonen vaak extra in de gaten houdt.
Ik lees je blogs altijd met aandacht en vraag dan mijzelf af,hoe ik zou reageren.Jij toont zoveel moed en doorzettingsvermogen,relativeren is jou ook niet vreemd,ik kan wat van je leren...een pluim op je Verahoedje.
Je hebt wel je blog om van je af te schrijven, dat dat niet alleen maar zaligmakend is begrijp ik goed. Toch maar weer proberen dit weekend de zonnige kanten te zien. Misschien gaat Max een beetje helpen? Sterkte, Marina
Er gebeuren een hoop dingen in je leven, waar je niet echt vrolijk van wordt. Dan mis je gewoon die warme arm om je heen.
Ik hoop dat het nu, nu de zon schijnt, het ook weer iets beter met je gaat.
Ha lieve Cellie, één van mijn vriendinnen zei steeds: La vie est dûre sans confitûre...
Je moet er dus blijkbaar jam op leggen.
Of mooie muziek.
Of goeie gedichten.
Iets, wat het een beetje sjeu geeft...
Hou je haaks lieverd.
X, Marlou
Een reactie posten