vrijdag 24 januari 2014

Als je het niet hebt, dan verzin je maar wat!

Ben een vest aan het breien en het is bijna af. Heikel punt, want ben meestal wel goed in het bedenken van allerlei projecten, maar afronden...dan vind ik het vaak al te saai en zit ik met mijn hoofd alweer bij het volgende project. Dus een lesje in leren afronden. Focussen dus en elke dag een beetje breien, dan kom je er ook wel. En elke dag al die kleine eindjes draad afwerken, dan komt t ook wel goed.

Alleen de bies moet ik er nog aan breien en tsjonge....het is een heul eind. Zulke lange breinaalden heb ik niet en de enige rondbreinaald (waar ik nog nooit wat mee heb gedaan) is veel te kort. Dus; hoe gaan we dit oplossen, Breiende Vrouw? Zonder naar de winkel (welke winkel???) te gaan en weer iets te moeten aanschaffen.



Nu had ik in mijn breiende jaren veel vesten en truien gemaakt, maar kennelijk zat dat niet meer in mijn brei-geheugen en moest ik even graven hoe of wat. Ik had nog wel een aantal naalden zonder knop en daarmee had ik verleden jaar al een baret gemaakt, maar die naalden zijn dun en bovendien niet echt lang. Na enig denkwerk kwam ik met de volgende oplossing.

Ik had nog van dat spul waarmee je posters aan de wand kan hangen, door het te kneden en als een soort kauwgum achter de poster te plakken. Werkt alleen goed bij kleine posters en gladde muren. Daarmee kneedde ik dus van die bolletjes die ik op de punten van de naalden deed. Daardoor glijden de steken er niet af en hoppa....breien maar. Onthouden dat ik knopen aan het vest wil zetten dus ook knoopsgaten inbreien!

Ik brei eigenlijk alleen als ik tv kijk. Zo combineer ik ontspanning met 'werk'. Haha...

Maar mijn hoofd zit dus al bij mijn volgende breiwerkje...weet nog niet wat, maar dat komt wel. Vanochtend ook een stukje gelezen van een bijzonder boek over waarom sommige mensen Uitblinken en andere niet. Vooral het laatste stuk gaf me een enorm inzicht in mijn eigen talent. Het snel kunnen analyseren van situatie's en vooral werksituaties. Kennelijk heb ik snel door hoe de hazen lopen. Allemaal leuk en aardig, maar wat heb je eraan als je dat niet in geld kan omzetten, of in een betaalde baan.

De schrijver gaf een voorbeeld van hoe mensen inzicht krijgen in iemands persoonlijkheid en of die persoon zou passen bij de toekomstige werkgever. Zijn voorstel was om eens een paar uur bij iemand in zijn huis rond te lopen. Te kijken wat je ziet, wat je opvalt, hoe dit op je overkomt. Jouw huis zegt meer over hoe je echt bent dan je CV.

En met die ogen keek ik naar mijn eigen woning. Stel dat ik met 'andermans ogen' naar mijn huis keek, wat zag ik dan.

Geen rotzooi meer als je binnenkomt door 40.000 paar Nikes/Timberlands, slippers etc, want mijn kinderen zijn de deur uit en hebben al hun schoenen (nou ja...een paar of 20 staan hier nog) meegenomen. Geen grote hoeveelheden jassen aan een daardoor overvolle kapstok. Alleen 2 jassen van mij, een dun winterjackje en een dikke winterjas. Zwart, zoals elke middelbare vrouw in Nederland die wel bezit. Nette gang, leuk overzicht met allerlei fotolijstjes op een plank op ooghoogte. Niet teveel prutsels en frutsels.

Maar: netjes betekent ook dat ik de controle heb over de chaos. Dat ik georganiseerd ben. Of wil lijken haha... Mijn CD's staan op alfabetische volgorde. Mijn mutsen, sjaals en regenkleding zit in dozen met een deksel en een sticker erop.
Mijn administratie zit in ordners, per jaar georganiseerd. Ik kan alles vinden en mijn financiele administratie klopt als een bus.

Maar: mijn meubels zijn oud of van de Ikea (en ook al oud of overgeverfd), heb geen dure apparatuur in huis. Kunst aan de muur is zelfgemaakt, behalve een poster die ik van mijn zoon uit San Francisco kreeg en een foto uit de krant van spelende kinderen op een vuilnisbelt in Afrika. Geeft dus geen geld uit, of geeft het niet uit aan uiterlijk vertoon. Geen standaard roos van Ikea aan de muur in ieder geval.
Oude laptop op eettafel, contant in gebruik. Wel bij de tijd of wil die indruk wekken.
Oud zeil op de vloer, mag wel eens vervangen worden. Of beter worden schoongemaakt. Is deze werknemer wel grondig genoeg?
Mijn koelkast zit aardig vol met koelkastmagneten uit steden waar vooral mijn kinderen zijn geweest. Ik vind mijn kinderen belangrijk dus. Sentimenteel mensch.
Mijn kledingkast is klein, alles past in één kast, zomer en winterkleding. Ik hoef en heb niet veel variatie nodig momenteel. Mijn zakelijke colbertjes zijn me allemaal te groot, die hangen aan een rek, netjes verpakt om ooit eens te verkopen (mmmm....niet heel erg snel dus deze werknemer).
Het bed is netjes opgemaakt. De kleuren passen bij elkaar van dekbed en kamer. Gordijnen mogen wel eens vervangen worden. Groot bureau in slaapkamer. Werk je daar nog wel eens aan? Kan dat niet weg? Scheelt weer rommel. Nette administratie wel.
Geen huisdieren - beide kinderen allergisch voor haren. Ook geen vissen, wel een miljoen koolmeesjes buiten, want de tuin is een waar vogelparadijs. Ook fijn voor de buurtkatten.
Hobbykamer; veel verhuisdozen van zoonlief met inhoud. Veel boeken van jezelf, moet dat allemaal bewaard worden? Veel verfspullen, maar zie haar weinig schilderen...durf eens wat meer te gaan doen wat je leuk vindt.
Zolder: redelijk opgeruimd, maar oude kamer van dochter mag ook wel wat opgeruimder zijn. Veel spullen van haar die misschien wel weg mogen.
Wat voor soort werk zie ik deze dame doen? Wat zie ik mezelf doen. Ik moet (mag nog minstens 14 jaar) werken tot ik met pensioen kan, als tegen die tijd de regels niet nog meer veranderd zijn. Misschien wel tot je 70e doorwerken.

Op mijn werkplek ligt het boek Dit wordt jouw jaar. Daar gaan we dit weekend maar eens mee aan de slag. Dat dit jaar mijn jaar gaat worden. En het jaar daarop ook natuurlijk...

Zou nog uren kunnen doorschrijven, voor een tweekoppig publiek, dat dan wel. Of een heel stadion aan mensen die wel lezen, maar niet reageren.
Ben ik net zo naief als iemand die me vertelde dat hij dit jaar zijn boek ging uitbrengen, of eigenlijk vorig jaar al en waarschijnlijk nu nog steeds aan het schrijven is. Wat hij dan voorheeft op mij is dat hij zijn verlangens wel openbaar maakt. Ik denk gewoon te klein, kan me niet voorstellen dat a. iemand op mij zit te wachten, b. iemand mij nodig heeft, c. ik over een tijdje hier schrijf dat ik blij ben dat het vrijdag is en weer bijna weekend wat het was me toch een drukke werkweek.

Tijd voor lunch. Heb nog wat zalm over van gisteren. Een omeletje met zalm. Luxe toch voor een uitkeringstrekkert?















10 opmerkingen:

Maria zei

Deze heeft gelezen. :). Je bent zeker een productief schrijver de laatste tijd. Goeie stukjes ook. Je kan inderdaad goed analyseren, ook geordend overbrengen. Volgens mij moet je er iets mee kunnen doen. Ik denk dat je inderdaad groter mag denken!

Groetjes!

Janne zei

..ik vind de benaming 'uitkeringstrekker' denigrerend. Daarmee doe je jezelf tekort.

Anoniem zei

leuk, positief, grappig geschreven. Met een glimlach gelezen.Roos

Anoniem zei

Je doet mij een groot plezier met je stukjes, ik lees ze allemaal met evenveel plezier en steek er ook nog wat van op.

Lies

ConsuminderMuts zei

Ondanks dat je cynische wijze soms van schrijven mag je echt trots zijn op jezelf! Heel veel mensen zouden niet zo consequent zijn als jij!
Ik geniet van je schrijfwijze!

Anoniem zei

Vanuit het stadion: ik lees je blog al jaren, ik hou erg van je schrijfstijl. Het zet me ook aan tot denken over mezelf - nooit verkeerd, toch?

Petr@ zei

Goed opgelost, je breiprobleem, breiende vrouw! ;-)
Je schrijft leuk, ik lees het graag.
Zelfspot is humor, vind ik.
Fijn weekend!

franca zei

Ik lees!
Wellenswaar steeds per drie of meer blogjes tegelijk. Omdat ik weinig blogjes lees als ik aan het werk ben.
Geen energie, tijd of zin meer over.
Nu ben ik vrij ( en zei op mijn blogje dat ik als een witte tornado door het huis zou gaan). Ik lees je graag, geniet van je stukjes.
Blijven schrijven hoor!
Dan ga ik nu ( toch maar eens) aan de slag..
groetjes, Franca ( die je beschrijving van je huis geweldig vond).

Christel | Het rijke wijf zei

Nou, ik bespeur hier al bijna een tienkoppig publiek. Reagerend dan he. Lurkend volk is er vast nog veeeeeeel meer. Ik reageer ook niet bij iedereen :) Dus om met de woorden van Barry Stevens te praten (nouja schrijven) vooral doooooorgaan.

Nietzomaarzooo zei

Ik ben net een mens hoor; heb af ten toe gewoon behoefte aan erkenning en aan respons op wat ik, vooral voor mijzelf, schrijf. Vooral omdat ik merk dat ik de neiging heb me terug te trekken, mijn sociale kring kleiner wordt - vooral als je niet werkt - en ik te vaak nog terugval in de gedachte dat ik dan kennelijk niet zo leuk ben. Of saai. Of niet aantrekkelijk genoeg schrijf.
Nou ja...iedereen bedankt voor het reageren. Dat doet me goed.