zaterdag 5 januari 2019

Huisdier of niet; kies verstandig

Op de vraag wat ik zelf echt zou willen als ik niet al mijn argumenten,  zoals daar zijn: - mijn kinderen zijn allergisch voor katten, -ik heb geen budget voor een huisdier en al helemaal niet voor de dierenarts, dus kan ik niet goed genoeg zorgen voor een dier, wat ik wel belangrijk vind, oh ja..hondenbelasting, ook al niet betaalbaar, - altijd oppas nodig als je ergens heen moet (alsof ik dagelijks ergens heen moet hahah! - uit de kast hoefde te halen, maar gewoon alleen maar mijzelf zag met dat huisdier.

Nogal egocentrisch; dat beestje moest zich dus maar aan mijn behoeftes aanpassen. Ik wil iets te knuffelen hebben want niemand knuffelt mij, dus kom maar door kat/hond/ezel/varaan etc.

Toch betrapte ik me erop dat ik op straat keek naar de type honden die er voorbij kwamen. En de honden die ik al kende van vrienden. De hond van man (wilde bijna schrijven 'bijt Hond)met Hond. De hond (een klassieke teckel, zo'n Takkie) van een tante van mijn vader. De hond van mijn overgrootmoeder (ja echt...dat zijn herinneringen van ruim vijftig jaar terug), een boxer die altijd leek te kwijlen als hij je boven aan de trap van het bovenhuis stond op te wachten. Hond van een lieve blogster, de honden van een lieve Freundin.

Allemaal leuk, maar toch kom ik altijd weer terug op het aspect dat ik verantwoordelijk ben voor een goed leven voor zo'n dier. Goed voedsel, goede zorg etc. Van Man met Hond zag ik van dichtbij hoe hij zelf bijna in elkaar klapte van de stress toen zijn hond een operatie nodig had door een ongeluk en hij de kosten hiervan niet kon dragen. Eigenlijk kon hij zich uberhaupt geen hond veroorloven, maar gelukkig had hij groene vingers. Hij gaf mij meerdere malen aan dat juist zijn hond hem zin in leven gaf. De reden om wel op te staan, om naar buiten te moeten. En de liefde van de hond die onvoorwaardelijk was. Nooit teleurstelde. Achteraf gezien nogal triest omdat hij ook nog een volwassen kind had en een kleinkind. Maar die stelden dus kennelijk teleur in de liefde.

Katten vind ik ook heerlijk. Heb nog steeds een kras op mijn hand van een kat die ik met mijn huisgenoot had en waarschijnlijk te vroeg uit het nest was gehaald en je opeens aanvloog. Lekker met zijn klauwtjes richting je ogen. Of een dikke haal op je armen, handen, benen. Toen dachten we eigenlijk helemaal niet na of we geld hadden voor een dierenartsbezoek, maar vonden het gewoon leuk een kat. En dus kwam er een kat. En kochten we bij de visboer een wijtinkje, voor de kat. De goedkoopste vis toen.

Toen mijn kinderen jong waren en ik met ze alleen woonde, kwam er een hamster. En nog een hamster, en nog eentje. Want die diertjes leven niet zo lang. Altijd weer verdriet als het beestje op apegapen lag. Maarten van Rossem zei van de week het al in De Slimste Mens, dat als je kinderen bekend wil laten maken met de Dood je een Rat (of een ander klein knaagdier) moet nemen. Die leven niet zo lang.

En een vis, maar dat vonden we allemaal nogal saai. Door de allergie werd er niet aan honden of katten gedacht. En allergie betekent dat zodra ze in een omgeving waren met katten, ze allebei opeens Aziatisch leken, met van die oogjes zoals De Luizenmoeder al zei. Zodra we in de trein richting huis zaten, slonk de zwelling weer. Want mijn moeder had opeens 4 katten in huis. Aanlopers en/of afdankers. En die kregen zoveel liefde en aandacht dat ik stilletjes wel eens wilde dat ik een kat was.

De andere oma van mijn kleindochter heeft een kat. Dus kleindochter leert gelukkig ook hoe leuk het is om huisdieren te hebben. En hoe je met dieren omgaat.

Had nog even kort wel een muis, maar die heb ik vermoord. Dus ook kennelijk nogal selectief in wat ik huisdier noem of niet. En wie mijn onvoorwaardelijke liefde dan wel of niet mag krijgen.

Nee; voorlopig geen huisdieren en extra verantwoordelijkheid die ik niet kan dragen. Gelukkig komen er in mijn tuin dagelijks een aantal vaste buurtkatten een rondje doen (ik roep altijd dat ze aan alles mogen snuffelen, maar niet mogen poepen in mijn tuin!) en dan vragen ze wanneer het Kattenkruid weer bloeit, dus even aaien kan ik dan zo ook.

Zag een aantal vogels in de tuin die ik niet herkende dus maar de app van de Vogelbescherming op mijn telefoon gezet. Bleek het gewoon om een paartje ordinaire vinken te gaan. Gelukkig geen Blinde Vinken.

Forum: ASR Nederland » ASR Nederland Koers » Pagina: 6 ...

Of deden die ook mee aan die Bird Box challenge?







7 opmerkingen:

Iris Papilio zei

Ik kom geen vogeltje tegen in je opsomming? Super goedkoop, wat zand en voer. Een parkiet van 6 weken kan echt heel erg leuk zijn en zonder problemen echt wel een dag en een nacht alleen. Tam maken en laten babbelen. Het is dat ik te vaak weg ben anders wist ik het wel. Een kooi vind je vast voor weinig bij de Kringloop of een eventuele weggeefwinkel. Ik heb er 2 gehad. De eerste was zo leuk. Zei ook woordjes na. De 2e had geen lang leven en toen ben ik er niet meer aan begonnen... https://geldorpjes.wordpress.com/2014/03/28/lekker-hapje/
Lieve groet, Trees

PetraH zei

En ik heb gehoord van oppasoma's en oppasopa's voor de hond of kat. Ah ja, stichting Oopoeh... https://www.oopoeh.nl/

Voor mensen die wel af en toe op een beestje willen passen maar niet de primair-verantwoordelijke willen zijn.

Unknown zei

Ik vind vogeltjes in kooitjes reuze zielig, eigenlijk alle dieren in hokjes of kooitjes. En ik dacht ook gelijk aan een oppas-hondje. Informeer eens bij je huisarts of welzijnsorganisatie van de gemeente. Er zijn vast wel ouderen / gehandicapten die ondersteuning nodig hebben bij de zorg voor hun hond, misschien kun je je hulp aanbieden.
Ook leuk als bedrijfje: match hondenwensers aan mensen met hondenproblemen. Nou ja, je snapt wel ... (soort mantelzorg voor huisdieren, moet een markt voor zijn!)

Anoniem zei

Ik zou willen dat iedereen er zo goed over nadacht als jij.

Judy zei

Ik ben ook gek op honden, maar ik kan me er ook geen veroorloven.

pourquoi pas ??? zei

Dat vind ik nou zo jammer want ik zou je zo een diertje gunnen omdat ik weet hoeveel geluk het geeft.
Maar je hebt gelijk hoor het is veel geld.
Sofie moet naar de trimsalon 3 keer per jaar en dat kost al 50 euro.
fijne zondag. Wel naar buiten he.

mrs H. te B. zei

Hihi, die blinde vinken! ;-)