Nooit de beste, de leukste, de slimste, zeker niet de liefste noch de stoutste, de mooiste, de interessantste, de snelste, de fitste.
Nooit de allerbelangrijkste in het leven van iemand. Er kwamen altijd anderen die nog leuker waren, meer te bieden hadden, of slanker of mooier en meer te bieden in materieel opzicht.
Eventjes wel hoor, toen mijn kinderen nog jong waren, maar die heb ik te leen. Later kregen ze relaties en bouwden hun eigen leven op.
Nooit gehoord toen ik klein was; dat ik de allerliefste was. Wel de lastigste, vooral ziek worden net als je ouders gingen verhuizen. En de dikste en lelijkste, sloomste en saaiste.
Of als ik lees dat iemand weer zo'n gezellige tijd met haar allerbeste vriendin heeft gehad. Heb ik niet, ben ik niet en heb niet genoeg middelen om dat te worden of zijn.
Had ik wat gemaakt voor mijn dochter, dan kende ex-man altijd wel iemand die nog beter kon naaien (wat klopt, en kennen in de Bijbelse zin).
Dat klopt eigenlijk niet helemaal, dat ik nooit ergens de eerste in ben of was. Want de eerste die het huis uitging, de eerste die op kamers ging wonen in een andere omgeving, de eerste die ging trouwen en haha ook de eerste die ging scheiden. De eerste die intercultureel een relatie aanging, de eerste die bleef werken toen ze een kind kreeg, die altijd werkte. De eerste van mijn broers en zussen die een kind kreeg, de eerste die een kleinkind kreeg. En ook de eerste die op bijstandsniveau moet rondkomen.
Voel dat het de hoogste tijd wordt om te snappen en te voelen dat ik weliswaar voor niemand de allerleukste, allerbeste, allerliefste, hartsvriend of hartsvriendin ben, de eerste die je midden in de nacht wil bellen, ik dat in ieder geval voor mijzelf kan zijn. Dat ik mijzelf leuk genoeg moet leren vinden.
En anders blijft de optie om de eerste te zijn die weg gaat naar de eeuwige jachtvelden ook nog over natuurlijk. Leuk op de steen: Toch nog nummer 1.
9 opmerkingen:
ik denk dat je de leukste en liefste mama en oma bent voor je kinderen en kleindochter.
Fijne dag.
Els
Tja.....gooi wat van die negatieve inprentingen overboord, ze zijn niet waar en nog schadelijk ook. Maak liever positieve lijstjes, dan ben je helemaal een topper. En je was al zover gekomen......
Je bent mama en oma en die taak doe je echt heel erg goed.
Je schrijft blogs en daar ben je heel erg goed in.
Je schrijft reacties op andere blogs: bedankt voor al je lieve en inspirerende woorden.
Je doet vrijwilligerswerk en helpt daarmee anderen.
En leer vooral dat heel veel mensen geen nummer 1 zijn, want ergens nummer 1 in zijn hoeft ook helemaal niet.
Maar ik snap best wel dat het niet altijd leuk is, hoor.
Dikke kus xxx
Misschien geen nummer 1 maar hoe vaak nummer 2?
Ik ben maar ook bij 1 persoon nummer 1 hoor.
Nou ja als je de hond niet meetelt want dan bij 2.
Ik weet dat als mr. X kwijtraak ik niets meer heb wat liefde aangaat.
Niet iedereen kan overal nummer 1 zijn, er zijn vast nog eerste plekken die je vergeet omdat je jezelf wegcijfert. Die laatste is wel grappig, maar ik hoop dat dat nog heel lang zal duren voor dat gezet zal worden.
Je hebt jezelf ook een plek gegeven om dit te mogen en kunnen uiten. Een blog is ook een vorm van moeite nemen voor jezelf. Misschien moet jouw super nummer 1 nog komen, en veel van wat je betekent zie je ook niet allemaal , het kan in hele kleine dingen zitten. De eerste zijn is ook niet altijd het leukste hoor ik wel eens, want er is alleen nog een weg terug, of de angst dat je je nummer 1 plek verliest. En een nummer 1 heeft een nummer 2 nodig om die positie te krijgen dus is mega afhankelijk van jou want zonder jou betekent nummer 1 zijn niets. Nummers tweeen zijn eigenlijk veel waardevoller en hebben ook nog eens tijd om langs het ego heen te kijken. Maar een echte goede vriendin (en niet eentje die je moet delen met haar tig andere goede vriendinnen),... ik wens mij dat ook wel toe, waarmee je dan samen op nummer 2 kunt staan.
Als je wel nummer 1 zou zijn geeft dat een druk die niet fijn is, denk ik. Want dan wil je nummer 1 blijven. Niet fijn en niet nodig. Stop nou, je bent goed zoals je bent.
Ik hoop niet dat je het altijd zo voelt en dat je ook vaak kunt zien dat je veel waarde hebt voor je kinderen en kleinkinderen.
Eén keer heb ik het 'songfestival' van school gewonnen met zingen en gitaarspelen. Dat was tijdens havo 4/5. Nou, dan weet je wel hoe slecht de rest was (-:
Behalve die keer heb ik nooit op een gestaan. Ook niet bij mijn ouders; zelfs niet op de tweede plaats.
Maar ik durf te zeggen dat ik een goeie moeder ben. Ik sta voor voor, naast en achter haar. Altijd!
Een reactie posten