Meevliegen

Yeah.....ik mag dit weekend meevliegen op een vlucht van mijn zoon. Kan ik direct zien en meemaken hoe hij zijn werk doet.

Geweldig!!

Ben zo trots dat hij werk heeft wat hij sinds een kleine jongen van 3 al ambieerde. En die ambitie ook heeft waargemaakt, ondanks alle tegenwind.

Lang heeft hij getwijfeld of hij als kind van een alleenstaande moeder wel zo'n megadure opleiding kon doen. Andere ouders namen 'gewoon' een tweede hypotheek of leenden het bedrag voor die studie voor hun kinderen. Wat kon hij nou doen met een moeder met een huurhuis? 

Uiteindelijk is er voor alles een oplossing en heeft hij de hele zomer gevlogen. Ondertussen ook al aan het stage lopen voor zijn HBO studie en laten we hopen dat de economie aantrekt zodat zowel hij als ik werk vinden waar we ons ei in kwijt kunnen. Hij in de lucht; ik op de grond en mijn dochter tussen de auto's. 

Ik zie er geen gat meer in!

Althans...dat hoop ik toch echt nu.

Tot drie keer toe de band van mijn dochters fiets leeggemaakt, door een teiltje water laten gaan en geplakt. Toch liep de band nog steeds leeg. Ook de buitenband nagekeken op scherfjes, maar kon niets vinden.

Nu heb ik denk ik de gaten allemaal ontdekt (nou ja...gaatjes) en blijft de band goed.

Dochter is al naar haar werk en natuurlijk kan ze prima zelf haar band plakken want dat heb ik zowel zoon als dochter geleerd, maar ach...ik heb geen volle agenda vandaag - toevallig - en misschien ook wel eigenbelang als de fiets weer befietsbaar is.

Maar pfffffffffffff....het is nou niet mijn lievelingsklus.

Ondertussen alweer een was lekker buitengehangen, dus die zal straks ook wel droog zijn. Goh...ik kan zo Stay at home mam worden. Maar ja, vandaag is ook Administratiedag en de rekeningen moet ik toch echt zelf betalen. Dus thuisblijven en geen inkomen binnenbrengen is een keus die ik niet kan maken.

Iedere keus heeft zo zijn consequenties. Met een gezin van één inkomen rondkomen, omdat je liever zelf je kinderen opvangt, betekent een minder luxe leven. Maar ook minder stress doordat je (man of vrouw) niet haastig voor je werk nog naar de kinderopvang moet en na je werk weer op tijd bij de poort moet staan, op tijd eten, weinig tijd met je kinderen omdat je werkt en de tijd die je hebt wil je zo goed mogelijk besteden, dus ook dat kan weer stress geven. Vaak heb ik met jaloezie gekeken naar die volledige gezinnen. Vader, moeder en 2,4 kind en dan één kostwinner in zo'n gezin (meestal toch weer de man). Waar ik na werktijd mijn was en boodschappen moest doen, kon zo'n thuisblijver dat in de rustige uren doen en dan de hele dag in de tuin zitten (nam ik aan..).
Maar vooral twee inkomens. Hoe heerlijk leek me dat. 

Toen ik een paar jaar geleden een relatie had, was hij vooral zo blij omdat hij nu een groter huis (met mij) kon kopen en dat (door mij) zijn leven nu veel beter financieel zou worden. Hij zou meer armslag krijgen en hij had na een paar maanden op funda al bekeken wat voor soort huis wij zouden kunnen kopen. Met minimaal 5 slaapkamers zodat al onze kinderen hier konden "Logeren".

Buiten dat zijn motivatie om een relatie aan te gaan een heel grote financiele achtergrond had, vond ik het geheel helemaal niet aanlokkelijk. Werd er aan mij gevraagd of ik dat allemaal ambieerde? Hoezo groter, beter, duurder. Laten we eerst maar eens aan onze relatie werken.

Gaat het daar vaak mis...hoe hoger je inkomen wordt, hoe meer je ook gaat uitgeven? En is de weg terug zo moeilijk.
Niet alleen kan je niet direct al je vaste lasten terugschroeven, dus kost het ook tijd voordat je kan gaan besparen, maar is het ook statusverlies wat pijn doet - als je daar gevoelig voor bent.

Gezinnen met twee inkomens hebben vaak ook helemaal geen benul meer dat wat zij per maand binnenkrijgen veel meer is, dan een éénverdiener, laat staan iemand die een uitkering krijgt. En dat hun luxe leven ook zo weer over kan zijn door een financiele strop zoals je baan verliezen, ziekte of dingen waar je geen grip op hebt.

Vaak heb ik onbegrip gevoeld voor het feit dat ik altijd gewerkt heb. Nooit afhankelijk heb willen zijn van een partner. (of kunnen zijn....misschien is dat wel eerlijker!). Nu voelt het goed dat ik weet dat ik mezelf kan bedruipen. Nu dan tijdelijk geen betaalde baan, maar dat komt goed. Het maakt dat ik moet nadenken hoe ik mijn eigen markt moet/kan ontdekken. Waar mijn talenten liggen.

Fietsenfluisteraar?

Gratis vakantieweer

Wat een rijkdrom. Twee dagen tropische temperaturen. Waar je anders een tripje naar de vakantielanden voor nodig hebt, krijgen we gewoon gratis.

Pas me aan aan het weer. Doe de boodschappen en huishoudelijke klussen in de ochtend en in de middag een siesta (sort of..). In huis blijft het redelijk koel doordat ik de luxaflex dichthou overdag en pas in de avond alles weer openzet. Hoppa!

Dit weekend ook naar Haarlem Jazz geweest en genoten van de sfeer, het weer en de muziek.

Had een knalrode zeer pijnlijke kleine teen. Meestal verbijt ik me maar - in het kader van niet aanstellen...zo heb me als kind door een blindedarmontsteking verbeten..hahaha...als je te horen krijgt dat je je niet moet aanstellen, dan doe je dat maar  en die houding zit kennelijk nog verankerd. Toch maar zoeken naar verlichting en ik had al eerder gevonden wat het waarschijnlijk is. Dus toch maar een ibuprofen erin gestopt en man.....wat heerlijk! Geen pijn en gewoon kunnen slapen. Denken dat ik me aanstel; waarom gun ik mezelf geen pijnloos bestaan (op alle fronten).

Meer water drinken dit weekend en nog beter op mijn voeding letten. Minder purine in mijn geval.

Zo; nu weer even de tuin in; onder de parasol en genieten van het mooie weer en het feit dat ik in een topje (GEEN mouwen), kort spijkerrokje (KORT!!!) loop en zelfs daarmee boodschappen ben wezen doen gisteren. In een kort rokje!!... Geen schurende benen....woehoe....

Doet me denken aan een hele leuke collega, eind jaren 70, begin jaren 80. Hij kwam uit Enschede en met zijn twentse tongval en droge humor zei hij tegen me (toen ik 6 weken Modifast had gedaan en 10 kg was afgevallen) 'pas als ik je niet meer hoor aankomen, dan ben je echt afgevallen'.
Hoor aankomen? Ja...je broek maakt zo'n geluid; prr prrr rrr... Hoor je al op de gang aankomen dan!
Jaren 70, Corderoy broek en dikke bovenbenen.

Afwijzingen en toch vrolijk

En alweer een afwijzing in de inbox voor een leuke functie. Ik weet dat ik stug moet doorgaan en dat het gewoon een heel moeilijke tijd is om als 50+-er te solliciteren, maar vrolijk word je er niet van. Op linkedin zag ik een man die zijn 200e afwijzing vierde.

Wel vrolijk van de vakantiewas die al helemaal klaar is van mijn dochter. Ze deed gisteren voor het naar bed gaan de wasmachine aan en ach....ik geniet gewoon van iets simpels (geen target - niet elke dag nog meer en de dag erna nog meer wassen) als de was aan de droogmolen hangen. Haal elke dag ruimschoots mijn target. Misschien is dat iets: was-coach!

Vrolijk van het traditionele souvenir wat ik kreeg: een koelkastmagneet.

Ook vrolijk van mijn nog steeds doorgaande Olympische project; iedere dag een aantal keren mijn timer zetten en dan bijvoorbeeld een la uitmesten. Wat betekent; weggooien, bewaren of weggeven. Voornamelijk weggooien.

Yeah; 1 lade (van de 4) is nu helemaal leeg. Nog 3 dan kan die ladenkast naar zolder verhuizen.

Vanochtend ook weer mijn schuur getackeld. Zag ik er eerst met grote vreze tegenop, nu weet ik door het in stukken te hakken, het wel goed komt. Iedere dag een stukje opgeruimder, een stukje meer ruimte. Voorlopig heb ik tijd genoeg.

Vrolijk van mijn tuin. Gisteren een heel stuk gesnoeid en ik denk dat er nog een klein zaagklusje te doen valt.

Vrolijk van de biebboeken. Wat is dat eigenlijk maar een kippe-eindje!

Vrolijk van het vooruitzicht dat ik misschien wel een keer mee mag vliegen met mijn zoon. Als de captain het goed vindt uiteraard.

Vrolijk van het vooruitzicht vrijdagavond met een paar vriendinnen en vrienden een borrel te gaan drinken (voor mij dan een glaasje Aqua).

Ik lijk Alfred J. Kwak wel!

Trend watchen

Een BBC-programma van een aantal jaren terug inspireert nog steeds; het ging over je kosten naar beneden brengen en je inkomsten verhogen.

De eerste opdracht lukt aardig.

Met dit mooie weer staat de kachel uiteraard niet aan. Dat is al een mooie besparing. Verder heb ik al jaren geen droger meer; die vreet ook stroom. De witte was hangt al lekker bijna droog aan de droogmolen. En al wel twee weken (jaja!) geen auto.  :)

Ik wil in ieder geval bekijken hoe me dat bevalt. En ja, wat is nou twee weken....en ik hoef nog nergens naar toe (nee...ook geen sollicitatiegesprekken), dus easy piecy natuurlijk. Misschien piep ik straks wel anders als de zomer voorbij is en ik me een beetje opgesloten voel in mijn huis. Al mijn familie woont zo'n 65 km van mij vandaan en ook vrienden wonen niet echt in de buurt. Maar ook zei een coach me: Denk in HOW to achieve that....ipv van Dat kan niet.

Dus ontdekte ik een hele fijne busverbinding van hier rechtstreeks naar het Leidseplein. Stuk goedkoper dan treinen en redelijke aansluiting op de snelbus die van hieruit naar Schiphol rijdt. Goh.....zo wordt even naar Amsterdam gaat stukken leuker. Geen dure parkeerkosten meer en gewoon midden in de stad eindigen.

Verder verminder ik mijn kosten voor voeding door geen bakken ijs, geen yoghurttoetjes, geen hopjesvla (mmm), geen repen chocolade, geen bonblonblokken (kon er hele blokhutten mee bouwen...zoveul!!), geen bokkepootjes, geen afbakbroodjes, geen bagels, geen franse kazen,  geen bastonjekoeken, geen caramel, geen pizza, geen borrelnootjes, geen nachochips, geen vlees, geen kaas, geen wijn, geen frisdrank, maar momenteel alleen maar verse groente te kopen. Wel natuurlijk mijn dieetproducten, maar dat zie ik maar als investering in een gezonder lijf.

Boeken lees ik via de bibliotheek en ik probeer daar ook tijdschriften te lezen, maar mis daar mijn tuinlounge (TREND!!)bedje....Dus voor een bedrag van 30 euro kan ik zoveel lezen als ik wil. Heerlijk!

De grootste besparing komt pas als mijn dochter ook het huis uitgaat. Minder energie-gebruik, watergebruik en die kachel kan dan echt een graadje lager (ze is een koukleum en 19 graden vindt ze koud; misschien ben ik straks in de winter, met minder lichaamsvet, ook wel een koukleum..hahah). En PC's en tv's gewoon uit ipv op stand-by of uhm...aan.

Realiseerde me dat een maillot een kledingstuk is wat ook ik aankan. Met laarzen!! Wat er nu gewoon is, in mijn toekomstige maat en ook al in mijn huidige maat. Die is nu rond de 46. En mijn kledingstijl van bedekken, lange tunieken voor over de kont, sjaals om de aandacht af te leiden....niet meer nodig is. En ook niet meer in dure grote maten winkels kopen.

Ik heb momenteel een topje van euro 4,95 van H&M aan en een oude korte broek van mijn dochter, vast gesjord met een riem op het laatste gaatje, want eigenlijk 2 maten te groot. Een KORTE broek!!
Heerlijk om in de tuin te werken, in de zon, zonder te denken...Goh...straks gooit iemand er een zadel over.

Wil echt perse in de stemming van HOW to achieve that blijven en niet, zoals in artikelen van de weekendbijlage van de NRC, over de crisis en werkeloosheid, vervallen in het gaat niet meer goed komen...het komt goed; alleen anders dan ik voor ogen had.

Misschien moet ik ook Trendwatcher worden. Is tenslotte een vrij beroep. Die bril heb ik al (leesbril van de HEMA ad Euro 5,--)  en de visie ook. Ja...menschen...we gaan meer zelf doen, borduren, haken breien en naaien. Duh....Naaien doe ik al jaren zelf.

Genieten

Noem me kinderlijk naief, maar wat ik momenteel genieten vind, is rond 10.30 uur een verse was aan de droogmolen hebben hangen. En die dan een paar uur later in de kast kunnen opruimen. Bevalt me stukken beter dan een Salesmeeting die nergens over gaat en alleen inhoudt dat de slecht leidende voorzitter alleen de notulen van de vorige keer behandeld en geen enkele keer op inhoud mikt.

Rond 10.30 uur mag ik dan van mijzelf ook pauze houden met een kopje koffie.  Ik weet - uit ervaring - dat het goed is om een vast dagpatroon aan te houden. Niet elke dag uit te slapen, want je hoeft toch niet meer op tijd op te staan, maar gewoon op een normaal uur opstaan.

Vanochtend was ik om 05.45 uur al wakker. Iets te vroeg, maar zo kon ik nog wel even gedag tegen mijn dochter zeggen die om 07.00 uur op haar werk moest zijn. Daarna nog heel even geslapen en toen lekker douchen, eerste was in de machine en ontbijten maar. In mijn geval een dieetontbijt, maar goed...ik ga voor die 7 in mijn gewicht volgende maand. (79,99 kg is dan al heel goed).

Gisteren nog even de voortuin gesnoeid want vanochtend is de Groene Bak-ronde. Dus na het ontbijt de Groene Bak aan de stoep gezet.

Via de geweldig inspirerende Flylady site alweer een Olympische opdracht gedaan (voornamelijk opruimen = weggooien) en gisteren had ik zoveel opgeruimd dat mijn Grijze Bak nokkievol zit. Ook dat opruimen (lees weggooien) doet me onzettend goed. Waarom bewaart een mens zoveel? Waarom bewaar ik zoveel? En ik zie dat ik mijn dochter erfelijk belast heb. Ook zij heeft van die grote supermarkttassen vol met oud-huiswerk, oude papieren, moet-nog-uitzoeken-want-misschien belangrijk. Mijn conclusie is dat het meeste direct weg kan. Weinig MOET echt bewaard worden.
Ook hier helpt de 15 minuten per keer sessie van de Flylady. En gewoon bijhouden. Iedere dinsdag is mijn administratiedag. Bankzaken bijwerken, alles in de map doen Exelsheet bijwerken (ooit geleerd door Motormaniaman).  Geordend werken dus.

Volgens een psychologische test was dat één van mijn uitdagingen. Niet alleen iets beginnen, maar ook afmaken. Heeel herkenbaar.

Dochterlief zou graag een kast erbij willen hebben. Bedacht me dat de grote ladenkast van mijn woonkamer prima geschikt is voor al haar nieuwe truitjes. Dus eerst weer opruimen (weggooien) en daarna dat ding naar zolder schleppen en dan is er ruimte voor een leuk kleiner kastje beneden (waar ik al een jaar lang over aan het nadenken ben).

De ideen stromen. En dat is goed. Volgens mij is dit het raam wat geopend is, nadat er een deur is dichtgegaan.

Ben ook lid geworden van een Netwerkkring in mijn omgeving.

Vanavond ga ik met een paar vriendinnen en vrienden naar de film. Daarvoor gaan we nog iets drinken. Gezellig! Zo direct nog even mijn OV-chip opladen.

Routes, Routines en Boeken

Gisteren naar de dieetiste geweest. Nog steeds een lager getal te zien op de weegschaal, dus gewoon maar doorgaan.
Ik zag mijzelf op een foto van een feestje en kon niet geloven dat ik dat was. Waar was die bankbedekkende kont gebleven?? Daar zat een gewoon uitziend mens. Zie mijzelf kennelijk nog steeds als een forse dame en die ben ik niet meer.

Na de dieetiste een was gedraaid en opgehangen. Heb al een aantal jaren geen droger meer, maar mis 'm alleen bij het gevoel die de handdoeken me geven. Die waren zooo zacht uit de droger. Maar goed; in het kader van besparen is dit een goede besparing. En regelmatig wassen dan zijn er geen grote Mount Washmores zoals Flylady me toefluistert. Ook vandaag weer lekker een wasje buiten gehangen.

Wilde ook nog wat boeken brengen en halen bij de bibliotheek. Met de auto was ik er in een zucht en ging - voor het gratis parkeren - liever naar een filiaal in de buurt. Hoe kwam ik daar ook alweer op de fiets?? Alsof ik alle fietsroutes opnieuw aan het ontdekken ben. Buiten het fietsen. Maar goed; ik kwam er (wat een tegenwind zeg..) en haalde een lading nieuwe boeken en daarna nog even langs het winkelcentrum om bij de AH een pitstop te maken. Goede aanbieding van olijfolie.

Heerlijk alles in de fietstas gepropt en weer op huis aan. De route terug was een stuk korter dan heen, dus weer wat geleerd. Het prettige gevoel van onafhankelijkheid, want lekker fietsen zonder geld uit te geven bleef die dag. Het niet meer hebben van een auto is lastig, maar ook zonder auto valt er genoeg te doen en kom ik er wel.

Nog steeds elke dag meedoen met de Olympische Opruimspelen. Wat kan er veel weg!

Het UW V gaf me, bij nabellen, aan dat het vanaf mijn ontslagdatum nog wel 4 weken kon duren voordat ik hoorde of ik een uitkering zou krijgen. Dus zweef ik nu in niemandsland. Maar goed...het voelt niet beroerd hoor; dat zweven. Ondertussen denken en werken aan mijn nieuwe plannen. Van mijn oud-collega's hoor ik niets meer. Zelf heb ik nu ook niet echt behoefte om iedere keer contact te zoeken. Life goes on, zowel hier als daar. Ook zonder mij.

Mijn dochter heeft een datum voor haar buikwandcorrectie doorgekregen. Ze moet het zelf betalen, want de ziektekostenverzekeraar gaf aan, na het zien van foto's en advies van de chirurg, dat het niet erg genoeg is om aan de norm te voldoen. Dan moet je buik op 1/4 van je bovenbenen hangen en je last van smetplekken hebben. Gelukkig heeft ze enorm gespaard (en dat kan goed als je nog thuis woont) en heeft het geld ervoor op haar spaarrekening. Kan me voorstellen dat ze dit graag wil. Haar lijf is verder nu strak en gespierd, maar haar buik ziet eruit als onderstaande hondjes. En dat valt niet meer te trainen. En ze is jong en verdient gewoon een lijf wat bij haar leeftijd past.

De SDS boren

 Na een hele middag You tube instructiefilmpjes te hebben gekeken over de Power tool die ik kocht en hoe ik dan die boren erin moest doen, werd mijn humeur er niet beter op. De jongen in de winkel zei nog dat het heeeeeeeeeeeeul simpel was. Mijn vorige boormachine voelde je dat de boor erin klikte (boor met sleuven).
 Ik was toch niet zo'n vrouwtje die niet eens zelf met een boormachine om kon gaan! Dus nog maar een keer kijken, proberen en hehe....eindelijk zat de boor correct in de boormachine.

En nu dus die gaten boren. Dat betekent; meten, aftekenen, boren, weer meten, weer aftekenen, alles weer loshalen, volgende kastje...daarna alles stofzuigen en voila; de kastjes hangen.

Hellemaal zelluf gedaan.

Powertools

De dagen dat ik mijn auto nog had heb ik gebruikt om een aantal kleine meubels (voor tuin en gang) te halen bij Ikea. Het meubeltje voor de gang moet worden opgehangen. In de schuur had ik nog een oplaadbare boor/schroefmachine, dus appeltje/eitje dacht ik.

Toen ik alleen ging wonen, was het eerste wat ik kocht een goede boormachine. Ik vond het pretttig dat ik  niet voor iedere stomme plug iemand moest vragen en dat gewoon zelf kon regelen. Ook een gereedschapskist heb ik toen aangeschaft met daarin schroevendraaiers, tangen,etc. Toen ik getrouwd was hadden we gewoon niets van dit soort dingen in huis; mijn ex klustte niet; hij huurde daarvoor kennissen in. Alles wat ik deed werd nogal lacherig afgedaan als klungelig en stompzinnig. De zelfgemaakte zandbak voor de kinderen gaf alleen maar krassen op het parket en spelen in zand was vast niet goed voor kinderen..

Maar goed;de kinderen worden ouder, gaan opzichzelf wonen en lenen eens wat en 'vergeten' wat terug te geven etc etc...kortom; de goede boormachine was zoek. Volgens zoonlief moet hij nog ergens in de schuur liggen, maar die staat zo propvol met spullen van hen (voor als er ooit iemand het huis uitgaat...)dat ik alleen de deur open kan doen en dan een tsunami van wasmachines,bedbodems,bmxfietsen etcetc over me heen krijg. Dit (uitmesten) staat op mijn Olympisch Projecten to do lijst!

En helaas....na 2 dagen opladen gaf de oplaadbare boor/schroefmachine ook geen sjoege! Oud gedrag zou zijn dat ik ging lopen zeuren, zeiken, klagen en vervolgens project hang kastjes op maar voorbij liet gaan.

En oh ja...al die bouwmarkten liggen allemaal op verre industriegebieden. Hoe kom ik daar??

Ik was mijn eigen uitstelgedrag zo zat: gisteren de fiets van mijn dochter gepakt, mijn oude fietstassen erop gegooid en hoppa.....en route naar de bouwmarkt; Koop Boormachine!! Het was schitterend weer en wat nou...had ik niet jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren altijd alles op de fiets moeten doen...Zeur toch niet zo.... Bij de bouwmarkt aangekomen (na te moeten nadenken wat ook alweer de beste fietspad-route was),fiets op slot en kijken naar de aanbieding uit het reclamekrantje...Mmmm....voor 30 euro meer had ik een klophamerboor-goed voor die keiharde betonnen muren. Aangezien ik met niemand hoef te overleggen, behalve met mijzelf -voor de duurdere versie gegaan. Ook direct boren erbij gekocht en pluggen en schroeven. Met dank aan de oprotpremie.

Kan ik dit weekend lekker boren!

(Ik verwacht dat ik de oude boormachine (ongeveer 16 jaar oud alweer) straks in de schuur aantref, maar goed...leuk voor één van de kinderen dan).

Was tevreden met mezelf. Lekker op de fiets= beweging =gratis beweging=gratisvervoer en bovendien niet rondblijven hangen in "anderen hebben altijd hulp of een partner die dit soort dingen doet".

Ik weet wel wat dit triggerde; ik was van deweek (met de bus) naar de verjaardag van het kindje van een vriendin gegaan, die door de plotselinge dood van haar partner alles kwijt is; haar auto, haar inkomen, haar partner die altijd alles deed voor haar. Nu zit ze in de bijstand en heeft het ook nog eens financieel zwaar. Ook vertelde ze de visite dat haar wasmachine opeens kapot was gegaan. Toen moest ze wel een andere aanschaffen en had via B ol.c.om een Duur merk wat je niet in de steek laat gekocht. En ook hulp bij opruimen van oude wasmachine en bij allerlei klussen in huis van één van die mannelijke kennissen. Ik merktte dat ik heel erg vervelend gedrag vertoonde.
Alsof ik vond dat zij een veel te dure machine had gekocht voor haar status. En dat toen ik alleen verder moest ik merkgoedkoop kocht omdat ik gewoon helemaal geen geld had voor Duitse Merken die je niet in de steek laten. En ook helemaal niet eens zo groot durfde te denken. Dat was niet voor mij. Mijn soort (dik, dom, lelijk en nu ook nog alleenstaand) moest het maar doen met afdankertjes,tweehands,aanbiedingen en merk-onbekend. En buiten dat....ik had geen mannetjes die me uit de brand kwamen helpen (ja....want ik VROEG ook nooit iets!!!).

Ik gunde MIJzelf gewoon niet het beste. Daar ging het om. Buiten dat ik het ook echt niet kon betalen...maar dat ik nu zo zuur was dat ik even dacht....nou....dan iemand anders ook niet....mmmmmm.... bah! Wat levert dit soort denken mij op?? Behalve zuurheid????

Moet echt leren dat mijn maatlat niet DE maatlat is....en zoals iemand me ooit influisterde; Denk Groot!

Baan- en autoloos

Gisteren was mijn laatste dag in dienst bij mijn nu vorige werkgever. Heb dan ook mijn laptop, telefoon en auto ingeleverd

"Hoe ik dan thuis kwam?".....Nou gewoon met OV, zoals meerdere mensen dat doen. Bij het leeghalen van de auto voelde ik me niet verdrietig. Ooit zei iemand me dat een auto van de zaak (die ook niet gratis is) in feite Gouden Ketenen zijn. Het voelt dan ook als een bevrijding dat ik die heb kunnen afdoen en me bovendien (wel 24 uur later....) niet beroerder voel.

Het U WV laat me nog even bungelen. Men moet eerst onderzoeken OF ik wel een uitkering krijg. Een beambte van het U WV zei me ooit dat iedereen in ieder geval één maand moest kunnen overbruggen, tussen salaris en uitkering.

Buffer hebben dus.

Vanochtend al direct een sollicitatie verzonden. Want dat is nu mijn werk; werk oftewel een daginvulling hebben.

Buiten dat; de was wappert al vrolijk buiten en ik doe sinds de start van de O lympische Spelen mee met de Flylady Olympiade. Elke dag rotzooi weggooien! Hele ordners zijn al opgeruimd.

Zo...nu even pauze. Kopje koffie in de zon!