Schoenenzwijmel

Gisteren toen ik naar huis ging na mijn werk, begon het al te regenen en toen ik bij de bushalte uitstapte, regende het pijpenstelen.

Nou heb ik schoenen die lucht doorlatende zolen hebben, maar ik heb ze (net even uitgerekend) al acht jaar en loop er nu dus bijna dagelijks op. En ben niet zo van de lekker schoenen shoppen dame, want brede leest en smalle portomonnee.

Maar gisteren kwam ik dus druipnat tot op het bot doorregend thuis en snel alle kleren en mijn schoenen uitgedaan en heerlijke droge kleding weer aangedaan. Zoals ik al dacht waren mijn sokken ook drijfnat, maar ik zag dat beide zolen versleten waren tot aan een gat aan toe! En dit soort zolen zijn niet te repareren las ik al eerder.

Snotvergeme....moet ik toch nog weer geld gaan uitgeven! En aan mijzelf nog wel...altijd moeilijk.

En jammer genoeg kan ik niet wachten totdat er iets interessants in de opruiming voorbij komt, want ze zijn nu zo lek als een mandje en de komende dagen wordt er regen voorspelt. 

Dus de komende tijd maar uitkijken naar goede dagelijkse schoenen, waar ik goed op kan lopen en wandelen. Geen hakjes, maar sneakerachtig dus. Als ze ook weer acht jaar mee gaan, dan valt het aankoopbedrag toch wel mee. En ik weet nu dat goede en vooral fijn zittende schoenen belangrijk zijn.

Draai

Grappig dat ik mijn draai heb gevonden waar ik werk. Ik snap wat er verwacht word en lever nog meer dan dat, dus daar is men blij mee en kennelijk zit daar de lol voor mijzelf erin dat ik het leuk vind om mijzelf uit te dagen.

Met de Pinksteren even bij mijn moeder langs geweest want die had een valpartij gemaakt en haar hele gezicht zag bont en blauw. Maar gelukkig niets gebroken dus geen permanente schade. Ze is altijd nogal nuchter en meldde het pas een dag later aan een kind die het weer aan mij doorgaf. Toch maar even extra reisgeld uitgeven, want wilde zelf even zien hoe het met haar was en zeker weten dat het ok was.

Nu de dagen langer zijn is het heerlijk om uit mijn werk nog in de tuin te kunnen werken of gewoon een beetje doelloos rond te lopen in die tuin, genietend van alle bloemen in knop. Heb nog helemaal niets gekocht aan planten; alles komt weer mooi op en tsja..ik moet een beetje op mijn budget passen, dus zomaar naar een tuincentrum gaan is vragen om problemen.

Elke dag heb ik nog wel mijn afstreeplijstjes en mijn Flylady routines en wat is het zalig om s'avonds in een keurig opgemaakt bed te stappen. En in de ochtend mijn keuken schoon en opgeruimd aan te treffen en niet een wirwar van servies in de gootsteen te zien. En dat komt omdat ik mijzelf door die Flylady routines heb aangewend om zaken direct af te handelen, maar niet langer dan een kwartiertje. Dus niet uren beulen en afgeknoedeld van het werk op de bank te hangen, maar iedere keer een stuk aanpakken. En ook op die manier aangeleerd om goed op mijn voeding te letten.

Gewoon bij het snijden van de groenten voor het avondeten, direct een bakje met allerlei groenten en sla voor naar mijn werk te maken en in de ochtend hoef ik die alleen maar uit de koelkast te halen en mee te nemen. Dressing in een apart bakje. En ook in het begin van de week een aantal eitjes te koken. Heb ik trek, dan kan ik een eitje nemen, of in de salade meenemen.

Ook de routine van in de avond mijn kleding voor de volgende dag klaar te hangen, pas ik al heel lang toe. Scheelt nadenken in de ochtend, wanneer mijn brein nog op gang moet komen.

En op tijd naar bed, zodat ik genoeg slaapuren maak om gezond te blijven en zo minder stressgevoel te zijn.

Wel kneuterig, maar gelukkig is er niemand hier die commentaar levert of kan leveren, dus ik ga gewoon mijn gang.

Gisteren na mijn werk en het avondeten nog even snel naar de bieb voor wat nieuw leesvoer. Dus weer een stapeltje verse boeken.

Soms als ik met de bus langs de terrasjes in de stad waar ik werk rij, dan denk ik wel eens dat ik dat met mijn inkomen me dat nu niet meer kan permitteren. Op een terrasje zitten en daar gezellig wat drinken. Toch probeer ik wel een potje daarvoor te houden. Mijn inkomen is nu dramatisch laag, maar het kan toch niet zo zijn dat werken helemaal niet meer beloond wordt. Moet ik mezelf maar een beetje kietelen.

En vooral blijven kijken naar wat er allemaal wel kan.

Songfestivalzwijmel

Dat jaar zou ik 14 worden en werd onderstaand duo uitgezonden om ons land te vertegenwoordigen.

Helemaal hip met wijde pijpen broek en een shirt met korte mouwen over een shirt met korte mouwen en ook de haarstijl herken ik uit die tijd.

Grappig om het weer terug te zien en ook te zien dat sommige stijlen weer terugkwamen als mode-item.

Zoals altijd in de mode.

De groep die won, die kende ik niet, maar zou daarna de Nederlandse hitlijsten vaak aanvoeren met hun liedjes.

Dat mutsje van de blonde zangeres zag je daarna veel op straat verschijnen. Net als dat soort laarzen. En dat soort look. Die niet echt past bij de Hollandse fietskuiten :)

Bob de Bouwer en zomer??

Had een heel stuk van een boom afgezaagd alweer een tijdje terug en kreeg vandaag de geest om in een stuk van mijn tuin een hekje daarmee te verhogen. Had nog mega grote spijkers, zo'n 10 cm,  in de schuur en lekker timmeren maar. Toch ga ik morgen maar even de boormachine erbij pakken, want het hout splijt en dan is het handiger om voor te boren. En ik heb die machine in huis, dus fluitje van een cent.

En heerlijk om met een fluitje van een cent bezig te zijn en daarmee verstand op nu en blik op oneindig, dus geen muizenissen in den kopf.

Het werk voelt niet langer als working on a chaingang, maar ik zie ook de gezelligheid van collega's onderling en dat is wel weer prettig na een lange tijd. En te merken dat ik nog steeds makkelijk contact maak en leg en ik dat niet verleerd heb. Of een rare zonderling ben geworden doordat ik een tijdje uit het arbeidsproces was - onvrijwillig.

Wat eigenlijk ook niet echt zo was, want al die tijd bezig geweest om juist voor anderen een plek te creeren waar men met lotgenoten contact kon hebben, gratis workshops kon volgen en bovendien contacten gelegd met ministers, provinciale bobo's en gemeentelijke belangrijke mannen en vrouwen. Dat hielp allemaal geen drol, maar het hield me wel van de straat en mijn capaciteiten intact.

Maar liet me ook inzien dat weer terug in de Ratrace - meer, beter, nog meer en nog beter - misschien wel helemaal niet mijn echte ambitie is. Ambitie...is dat een vies woord?  Neen, niet voor mij...want ik merk wel op mijn werk dat ik het prettig vind om in de top 3 van beste agents te zitten dagelijks. En ja, ook voor dat tientje per uur. Het zit kennelijk in mij of ik heb zo'n overtuigende stem dat mensen graag met me in zee gaan hahaha...

Ik zie wel waar het leven me weer heen voert. Er zijn altijd interessante dingen op mijn pad gekomen en ik wist op tijd in te stappen en daardoor in beweging te blijven. Dus ik heb wel vertrouwen in de zaken. En weet dat ik ook taai ben. Lang met weinig kan rondkomen. En creatief ben om dit te kunnen en mijn kansen te benutten waar ze zich voordoen.

Hoorde vandaag een tv presentator ons een geweldige zomer wensen. Zomer.....hoe raar voelt dat...en toch staat juni al bijna op de agenda. Is het dit weekend alweer Pinksteren en komt het mooie weer er aan. Kijk ik naar de tuin dan is alles wat later dan vorig jaar. Lekker het gras met de nieuwe maaier gemaaid. Heerlijk!
De New Dawn roos zit volop in knop, de pioenrozen idem en alles groeit de pan uit. Dus ja...de zomer klopt op de deur en ik ben zo blij dat ik daar blij om ben. Dat ik weer kijk en dingen zie. Dat ik weer dingen voel.

Goed gedaan Jochie!

Applaus voor mijzelf vind ik. Heb vandaag met mijn vakantiegeld mijn laatste stukje schuld volledig afgelost.Schuldenvrij, schuldenloos...Free at last.. of zoiets.



Natuurlijk had ik een fijn reisje kunnen boeken of nieuwe kleren kopen of schoenen of weet ik veel, maar ik bedacht vorig jaar al dat als ik weer een schipje met geld binnenkreeg ik dit direct wilde gebruiken om versneld van dit bedrag af te zijn. Anders verdampt het waarschijnlijk aan allerlei dingen die niet echt nodig zijn.

Lagere maandlasten zijn immers altijd fijner. Wat ik heb nu helemaal geen idee hoelang en hoe stabiel mijn huidige financiele toestand is en blijft.

En omdat ik meerdere keren een groter bedrag kon aflossen ben ik jaren eerder klaar dan meneer Scheringa had gehoopt.

Ik heb hierdoor een aantal doelen voor 2015 gehaald en ook dat is een heerlijk gevoel. Sowieso dat ik mijzelf doelen heb gesteld.

Vanochtend belde de man met de hond af. Hij had last van zijn rug en de weersomslag speelde ook zijn rol op zijn luchtwegen. Nou had ik kunnen gaan sippen en gewoon lekker op de bank gaan hangen, want ik voelde me vanochtend eigenlijk ook helemaal niet zo jofel en blij, maar ik heb mijn wandelschoenen aangedaan en ben alleen gaan lopen. Nadat ik mijn schuld had ingelost haha.. Ondertussen viel er een kort maar heftig regenbuitje op mijn kop. Nou ja...ik bedacht dat als ik thuis was ik gewoon droge kleding aan kon doen en ondertussen toch maar mooi mijn kilometers had gemaakt. Geen onweerswolken, dus alleen regen. En zo was het ook. Genoten van een lekker kopje verse koffie en nu nog de hele middag voor me.

Ik heb geleerd dat stemmingen komen en gaan. Ik hoef niet de hele dag in 'ik ben met mijn verkeerde been uit bed' stemming te blijven hangen. Vooral niet als ik daar last van heb. Gewoon iets anders doen en dan merk ik dat ik veel mooie dingen zie - gewoon gratis - en ze ook echt ZIE en opmerk en ook merk dat ik langer kan lopen, zonder extra inspanning. En daarna nog genoeg energie heb om nog van alles te doen. En dat ik in staat ben om veel milder naar mijzelf te kijken.

Vooral dat laatste is winst. Heb zolang mijzelf geen leuk mens gevonden. Niet de moeite waard. Omdat ik dat vroeger al nooit hoorde of voelde of en misschien vooral: verkeerd begreep. Maar nu ik vorig jaar langdurig bij een psycholoog wat zaken heb aangepakt, is er lucht. Ik ben er nog lang niet, maar ik merk op veel zaken een veranderde blik. En dat is fijn.

Dus nog maar een keertje:

Dillema!!

Vandaag heb ik een feestje van een vriendin; zij viert haar huwelijks jubileum. Leuk dat ik uitgenodigd ben; ik was ook op hun huwelijk en daarvoor kenden we elkaar al.

Nu mijn 'probleem'; ik heb de outfit al uitgezocht. Een jurk die (weer) past. Maar ga ik een donkere panty met donkere schoenen eronder doen, of een lichte panty met schoenen met een wat hogere hak (Mary Jane's) die ik nog niet eerder gedragen heb (maar al wel langer dan een jaar in de kast staan...voor een feestelijke gelegenheid en toen heul flink afgeprijsd).

Op google maps zie ik dat er voor de deur parkeergelegenheid is, maar; het is superzonnig vandaag, het terras ligt aan het water en het is een zeer populaire plek. Dus heb ik al gekeken waar ik in de buurt kan parkeren (oh ja..mag de auto van mijn dochter lenen) en dat is dan een eindje lopen. Nou is lopen geen probleem (meer) maar wel op hakken. Van 7 centimeter. Op schoenen die ik niet echt heb uitgelopen. Zitschoenen zeg maar. Die andere zijn iets lager, maar een bredere hak.

Ik voorzie, op de kinderkopjes van de locatie, wel een uitdaging hahah...

Dus: een iets lager hakje en donkere panty of een hoger hakje en lichtere panty...Wat een zalig luxeprobleem toch!!

Zo...nu nog even lekker in de tuin rommelen totdat dochterlief klaar met werken is en ik haar auto kan gebruiken. En ruim daarvoor rustig omkleden natuurlijk.

Eerst nog maar een kopje koffie inschenken. Heerlijke dag vandaag.

Motregenzwijmel

Vanaf vanochtend vroeg motregent het hier al, maar goed voor de tuin zullen we maar denken. En dus maar wat binnenklusjes afgehandeld. Badkamer een sopje, huiskamer en gang gestofzuigd en ondertussen een lekker kopje koffie en genieten van de zaterdagzwijmels.

Dacht eerst om onderstaande als zwijmel te nemen, maar die is wel errug lang...Heb je een uurtje niks te doen en hou je van ELP en hun versie van Moussorski..enjoy. Ik kwam er tijdens mijn middelbare schooltijd mee in aanraking toen ik muziek in mijn vakkenpakket had. En we deze versie uitgebreid behandelde. Tot aan een schilderij maken erover aan toe. Heel erg inspirerend die lessen.

Dus een wat lichter verteerbare keus uit die jaren:

Verfrissend talent en heel prettig dat ze meer was dan een mooi plaatje. 

Lekker

Van de week nodigde mijn zoon me uit om na mijn werk (dat klinkt weer prettig - na mijn 'werk' ) bij hem te komen eten. Hij woont in dezelfde stad waar ik werk en volgens hem lag zijn werk op loopafstand van mijn werkplek.

Helaas is mijn interne navigatiesysteem nogal verouderd en liep ik een rondje en stond weer in dezelfde straat waar ik 10 minuten eerder ook stond. Hij belde gelukkig al waar ik bleef en navigeerde me naar zijn huis. Voelde me nogal sullig. Want voorheen wist ik overal de weg in heel Nederland.

Wat een lekkere plek. Een van zijn huisgenoten had gekookt (het was zijn beurt die avond) en ik kon heerlijk aanschuiven. En als dessert een stuk zelfgebakken taart van zoonlief en als ik wilde ook nog van een andere huisgenoot een stuk van zijn taart. Blijkt dat de heren wekelijks taarten bakken. Niet uit een pakje, maar gewoon op de echte manier. Leuk toch!

En lekker; al nam een ik wel een klein puntje want de punten die zij afsneden waren echt voor grote mannen gemaakt met berehonger.

Al schreef ik dat ik niks ging kopen...ik was van de week bij de Kringloop en daar was ik op zoek naar een fluitketeltje, maar liep tegen een nog nieuw uitziende hand-grasmaaier aan. Van een goed merk. Voor een koopje. Dus toch maar gekocht en alleen bedacht ik me bij de kassa dat het een nogal breed en groot ding was en hoe ik die op de fiets naar huis zou kunnen vervoeren...Nou ja..desnoods maar lopen dan. Maar gelukkig kon de stang van het ding gedemonteerd worden zag ik en zo kon ik de het maaigedeelte in mijn grote fietstas proppen en dat bleef hangen, dus zo maar voorzichtig naar huis gefietst en direct de maaier geprobeerd thuisgekomen. Heerlijk....gras is lekker kort!

Vandaag een extra loopdag met de man en hond en dit keer lekker bij een ander wandelgebied. Hij maakte nog foto's van begin en halverwege om te laten zien hoe groot ons rondje was en wat was het prettig.

Vandaag verder allemaal administratieve regeldingen afgehandeld totdat ik me bedacht dat ik ook nog wel een beetje mocht genieten, dus snel de tuin in daar een beetje snoeien en onkruid wieden.

Was een fijne vrije dag vandaag. En heerlijk dat ik zoveel heb om dankbaar voor te zijn. En het meeste is geen bezit maar zijn ervaringen. Wandelen, eten bij zoonlief, praten met dochter, kijken naar de bloemen in mijn tuintje, de was die gratis in de tuin droogt, een mooie boek uit de bieb.

En een maaltje (afgeprijsde) witte asperges, zonder aardappeltjes, maar met een eitje en gerookte kippenreepjes en een klein klontje roomboter. Om met de Vlaamse kok Jeroen te spreken....Zalig he!

Laatste keer vakantiegeld

Van mijn uitkeringsinstantie kreeg ik bericht dat deze maand het vakantiegeld wordt betaald. Joehoe!!!

Nou is vakantiegeld bij een uitkering een soort van sigaar uit eigen uitkeringsdoos want je krijgt die 8% niet EXTRA erbij, zoals bij de meeste salarissen het geval is, maar dat wordt elke maand ingehouden van je uitkering en net als in je werknemerstijd, in mei uitbetaald.

Bij mijn huidige werkgever wordt er helemaal niets extra's betaald. Ook geen vakantietoeslag, reiskostenvergoeding of wat-doe-jij-geweldig-goed-je-best bonus. En een fulltime werkdag kan er daar niet eens gedraaid worden. Dus moet ik zelf een soort van reserveringspotje maken. Of niet natuurlijk want ik ga al jaren niet meer met vakantie. En ik ben ook benieuwd bang wat er gebeurt als de familie met vakantie wil/gaat want wie runt er dan hun bedrijf? Of gooien ze het gewoon dicht?

Ik had al een jaar geleden gebudgetteerd dat ik mijn vakantiegeld direct doorstort naar het laatste stukje van mijn schuld bij de voormalige bank van de heer Scheringa, waar ik een hele tijd geleden een zeer domme lening afsloot. Nou ja dom; ik heb gewoon niet goed genoeg hun wurgvoorwaarden doorgenomen en niemand in vertrouwen genomen of durven nemen over mijn toenmalige financiele situatie.

Ik heb mijn les voldoende geleerd, want daarna heb ik in een sneltreinvaart alle roodstanden, schulden etc geheel afgelost en bovendien ook geen nieuwe meer gemaakt en nu kan ik over een paar dagen ook de vlag uithangen voor dit laatste stukje.  Geheel schuldenvrij en dat terwijl ik al jaren zonder werk ben!!
Wat er eventueel nog overblijft van mijn vakantiegeld reserveer ik op mijn Rampenplanrekening.

Al moet ik zeggen dat ik al zat te fantaseren over een lekker nieuwe grasknipper of een flonkerend waterketeltje, want daarmee bespaar ik electriciteitskosten uit (gas is goedkoper en een waterkoker schijnt relatief duur in stroomkosten te zijn).

Niet eens over nieuwe schoenen of kleren. Of een boek. Of een tijdschrift.  Of een concert. Of een bioscoopje. Of een borrel op een terrasje. Ergens uit eten gaan. Of een heerlijke korte vakantie op een zonnig eiland. Of een regenachtig eiland voor mijn part.

Oh ja...allemaal wel; maar ik laat voorlopig mijn verstand maar regeren en niet mijn kooplust. Met een uurloon van een tientje per uur is dat verstandiger tenslotte.

Van de week kwam ik, op weg naar mijn werk, een oud-collega tegen. Hij met kekke werktas, zo te zien geheel in een hip nieuw pak gestoken, op weg met een nieuwe collega, naar een opdrachtgever en ik op weg naar mijn werkplek met mijn bakse salade in een tasje. We praten heel kort en wat fijn dat hij nu bij de concurrent gewoon zijn oude werk kon doen en wat ik dan deed....Ik merkte dat ik me schaamde om te moeten zeggen dat ik bij een C all C enter werk. 100+ telefoontjes achter elkaar en constant hetzelfde verhaal afdraaien.

Waarom ben ik niet trots erop dat ik mijzelf kan bedruipen. Geen uitkering, maar op eigen benen staand en aan niemand meer verantwoording schuldig. Dat gevoel...die schaamte, daar moet ik zo snel mogelijk vanaf.

Ook dit is werk. En wordt er niet overal heel hard geroepen dat al die luie uitkeringstrekkers gewoon elk werk moeten aannemen 'want er is echt wel werk zat!!!"....

Voila.

Hot Chocolate Zwijmel

Met weemoed hoorde ik dat deze week de zanger van Hot Chocolate is overleden. Ik hield van zijn stem en van zijn looks en de songs die hij met Hot Chocolate maakte.

En natuurlijk deze zwijmel:

En uiteraard deze als afsluiter:

Toen wist ik niet dat ik een echtgenoot zou krijgen met dezelfde looks en een zeker zo lekker kontje!

Patronen

Langzaam begin ik te wennen aan het patroon over hoe men op mijn werk omgaat met goed of minder goed presteren.  Bij goed presteren hoor je de ene dag dat je geweldig bent, je staat te high 5-en met de baas, hij roept dat je bovenmaats presteert en was iedereen maar zo'n topper als jij en dan weet je al dat hij de volgende dag je even precies laat terughoren wat je die dag nou weer fout zegt, te langzaam afhandelt en laat lopen aan potentiele kansen. Stom stom stom...

Ik vind het uitermate grappig om dat patroon inderdaad te zien en ik hoor van anderen dat mijn bazen gewoon familie zijn van Rupsje Nooitgenoeg. Ik vind het meer Rupsje Nooitgoedgenoeg, maar dat is dan weer mijn ding.

Juist door in mijn hoofd dit soort weddenschapjes (zo...nu komt het zoet en dan straks het zuur!) af te sluiten, hou ik het leefbaar voor mijzelf. Wat is fijner dan te weten wanneer je op je lazer krijgt tenslotte!

Want ik wil perse de luchtigheid behouden. Niet me laten beinvloeden door wat men van mij verwacht voor dit schamele uurloon. En de verwachtingen per keer opschroeft, zonder de beloning te verhogen.

Maar ja..als ik dan bij Zuinigaan de verhalen lees over hoe het leven in de Bijstand is en was, dan weet ik dat ik liever dit soort werk doe dan mijn hele hebben en houden op tafel te moeten leggen voor die paar rotcenten.

Wat ben ik blij en dankbaar dat ik geen dure auto heb - wat zeg ik; ik heb al een paar jaar geen auto meer, dus daar hoef ik me ook geen zorgen over te maken. Of ik dat nog wel kan betalen. Ook geen ambitie om ieder jaar ver en lang noch dichtbij op vakantie te gaan. En kleding die kan ik lekker shoppen uit mijn voorraadkast omdat ik gestaag slanker word, dus er steeds meer weer dichtkan en aankan.

Ook kreeg ik deze week mijn zakje gratis zaadjes van het EO moestuin-programma opgestuurd. En wat was ik blij dat ik een bionisch oog heb, want die 3 zaadjes voor ook nog minitomaatjes had ik anders zo over het hoofd gezien. Maar goed; ze zijn in vruchtbare aarde gezaaid, zoals een EO-zaadje betaamd, dus ik hoop op een portie minitomaatjes deze zomer. Gratis!

Vrij lopen

Wat was het weer heerlijk; een flink eind wandelen door een plaatselijk bos(je)/park/aangelegd stuk met bomen waar honden los mogen lopen en dat ook met heel veel plezier - vooral plezier - doen. En af en toe kom je een paard met ruiter tegen, of een hardloper of een andere wandelaar.

Het dreigde vanochtend en er was code geel in het hele land afgekondigd, dus ik vroeg me af of het wandelen door kon gaan, maar we hadden enorme mazzel. Ik had net de voordeur achter mij dichtgedaan, of het weer sloeg om en al snel begon het te onweren en keihard te regenen. Maar toen zat ik alweer lekker thuis met flink wat kilometers in de benen.

Ik geniet van de gesprekken met iemand die anders tegen het leven en werken aankijkt dan ik. Omdat het me scherp houdt en ik door zijn andere visie mijn visie ook kan bijstellen. Of juist niet.

Aan bezoeken aan vrijheidsconcerten doe ik niet; het trekt me helemaal niet om met duizenden mensen opeengepakt te feesten. Laat mij maar genieten van mijn vrijheid op mijn manier.

Ondertussen ook weer wat vacatures gevonden en gesolliciteerd. En wat administratiewerk gedaan en wat weggewaaide zaken uit de tuin weer op de plek gezet.

Nu ik de titel lees, lijkt het alsof ik het over een kip in een vrije uitloopstal heb en wie weet voel ik me ook wel zo; beetje kippig, maar wel aan het lopen

Maandag - hoppa aan de slag met de week

Toen onderstaand lied in de Top 50/40/10 stond, had ik geen enkel probleem om aan werk te komen of dit te vinden. Het was 1983, ik was al een paar jaar werkzaam als Directie Secretaresse en had een goede opleiding en was daardoor zeer gewild op de arbeidsmarkt. Bij mijn diploma uitreiking stonden diverse bureau's te trappelen om onze lichting in te schrijven.

Nu zijn de rollen compleet omgedraaid en in de huidige  economie gaat voornamelijk om flexibele contracten, geen contracten, nul-uren contracten, half jaarscontracten, jaarscontracten, maar weinig zekerheid.

Dus waarmee onze generatie is opgegroeid; iets opbouwen en zekerheden - is vandaag de dag niet meer een vaste waarde op de arbeidsmarkt.

Dus vanochtend wederom ergens gesolliciteerd en dat duurde even want de site accepteerde mijn documenten niet en gaf aan dat het geen Word of Open Office Document was. Wat het wel was, maar goed...flexibel als ik ben, heb ik het maar in PDF aangeleverd en dat werd wel geupload.
Hoera!

Maar ook heerlijk mijn rondje Bless the House afgerond en maar direct de Flylady taak voor vandaag in de keuken uitgevoerd; sopje stond er toch al. En dan mag ik nu - op mijn vrije, geheel onbetaalde - verlofdag, lekker de tuin induiken met mijn lunchsalade en bakse koffie.

De zon schijnt, het gras groeit, diverse zaden worden kleine plantjes...en dat zijn zekerheden die altijd blijven.

Niks te klagen dus en veel te genieten!

Alle verlangens even in de diepvries zetten - zwijmel

Het blijft wonderbaarlijk dat ik kennelijk toch ergens blijf denken dat het morgen vast weer beter gaat.

En toch denk ik dat. Het geeft me moed, kracht en weer zin om door te gaan. Nou ja...alle hoge bomen in mijn tuin zijn omgezaagd, dus andere opties zijn er even niet.

Doen ook de banken even niet mee, dus geld - en ja ik weet dat ik heul blij mag zijn dat ik nog geld ergens heb, wat overgemaakt is van de ene naar de andere bank, zweeft ergens in no no land, dus is het zaak niet te panikeren en weten dat het waarschijnlijk aan de mei-vakantie-dagen ligt. Niet aan mij in ieder geval en ook geen gevalletjes..ik heb altijd pech. De meeste rekeningen voor mei zijn al netjes betaald en de rest kan ook betaald worden.

Pech is als je na jaren op vakantie kan en naar Nepal gaat of in het Poollandschap op te dun ijs loopt.

Dus net wat voorraadzaken gehaald, mocht het eind van de maand er nog steeds grimmig uitzien dan kunnen we in ieder geval nog uit voorraad genoeg eten en anders verkoop ik toch gewoon mijn lichaam? Hoge kiloprijs!

Alle folders met nieuwe voorjaarsschoenen, mode, dekbedhoezen, planten en weet ik veel kunnen direct door naar de oudpapierbak. En vakantie dat heb ik al jaren niet meer gepland of gehad.
Maar niet in de zeikmood:

Dekbedhoes hangt lekker buiten te drogen, ik ga een kop heerlijke koffie voor mijzelf maken en het zonnetje schijnt. Niks mis mee!