Plaatje!!

Wat een heerlijke dag was het gisteren. Het weer deed mee, de mensen deden mee, het verkeer deed mee en wat overbleef was liefde. 

Een verbintenis tussen twee mensen omdat ze van elkaar houden en het beste uit elkaar naar boven brengen. Een verbintenis tussen twee families. Die de wereld weer een stukje kleiner maakt.
Kijk ik naar de foto van alle familie en vrienden dan zie ik de hele wereld vertegenwoordigd op die foto. En alle religies.

Het was wel een dag die zo in een comedy-show zou kunnen. Onderstaand liedje heb ik in de ochtend zeeeeeeeeeer regelmatig gezongen in mijn hoofd. Toen ik achter de auto met de bruid de snelheidslimieten regelmatig doorbrak en met gierende banden achter ze aan reed. Op mijn horloge zag dat we de ETA niet gingen halen. En toch bleven we rustig en sloeg de stress niet toe. Hadden we ook geen tijd voor. Stress.

Toen we in de stad reden waar ze gingen trouwen en het al tijd was en we nog reden, nog geen enorme stress of paniek. En toen snel de fotograaf uit de auto gegooid bij het gemeentehuis en zelf een plek om te parkeren zoeken. In een stad die ik niet ken. Ergens illegaal de auto neergepleurt. En als een gek de trap naar het gemeentehuis op rennen (oh ja...shit..lange jurk, handig om die even op te houden ivm struikelgevaar). Oh ja, rennen met hakken, ook fijn.

Gelukkig zaten alle familieleden al nog geduldig te wachten en was er nog tijd om uit te hijgen, jurk recht te trekken en zonder zweetdruppels plaats te nemen. 

En te zien dat de zaal vol zat. Met familie en vrienden. Wat een weldadig gevoel. Dat mijn dochter het goed doet en en van haar gehouden wordt. Dat mensen de moeite nemen om bij die dag aanwezig te zijn. 

Daarna naar een mooie locatie in de stad gelopen waar ze een heerlijke lunch hadden gereserveerd en aan het eind hun bruidstaart aansneden. En daarna einde van de officiele zaken en naar het strand om foto's te maken. Ook weer met enige hindernissen en een lange detour, maar je ziet nog eens wat van Nederland. In plaats van ons op te vreten, moesten we maar blijven bedenken dat we er later enorm om konden lachen, dus waarom niet nu alvast! 

Ondertussen konden we genieten van de bruidsauto die mijn dochter via haar werk had kunnen regelen en van de meest fantastische snufjes was voorzien. 

Op het strand zo leuk om felicitaties van onbekenden te krijgen en te zien hoe trots mijn schoonzoon op zijn bruid is.  Hoe de sluier van de bruid mooi in de zomerwind waaide en het zonlicht haar bruidsjurk bestreek.

En daarna ze naar de 'geheime' overnachtingslocatie gereden. En ze daar met elkaar achtergelaten om te genieten van elkaar en de locatie. Of doodmoe op bed te storten.