Erg leuk concept. Ik voelde me wel een dorpeling, want tsjonge....wat zat heel hip Amsterdam daar trendy te wezen.
Er was bijna geen man te vinden zonder hipsterbaard of baardje of een kek hoedje wat vroeger je Opa op had of nog erger zo'n mutsje waar je vroeger op de hoek van de straat je snel vanaf maakte want daar kon je niet mee gezien worden op school.
Het wordt weer tijd voor de baardloze trend. Zoveel mooie mannen verstopt onder al dat haar. Zo zonde.
Was gezellig even samen met mijn zoon te zijn, tussen zijn drukke schema door. En nog wat plannen van hem en zijn vriendin gehoord en dan voel ik wel even dat ik geen enkel plan durf te maken of heb en dat dit me nekt.
Dus vanaf die avond ben ik weer voorzichtig begonnen te dromen, te plannen en misschien ook wel meer te willen. Ik ben tenslotte nog niet dood en begraven. De enige makke die ik nu heb is, dat mijn inkomen en mijn vooruitzichten op zinvol werk zo klein zijn, maar daarvan zou ik van alle mensen toch moeten weten dat dit zomaar snel kan veranderen. Nu dan de negatieve kant op, maar wie weet zit ik wel bij die gelukkigen die iedere maand € 10.000,-- winnen.
2 opmerkingen:
nee, nee, we zijn echt geen schapen. Als ik die jonge meiden zie ;allemaal hetzelfde. Ik denk iedere keer he das mijn nichtje maar nee hoor, iedereen lijkt op haar. lange steile haren, spijkerbroek, zelfde soort jas en laarzen.
Blijf dromen en plannen maken. Ik geloofde er ook nooit in maar sommigen zijn toch maar wel uitgekomen. liefs.
Ik moest eerst even googelen wie Arjan Lubach is...kun je nagaan onder welke steen ik begraven lig haha. (In Duitsland, maar geheel vrijwillig)
Het verbaast mij ook dat iedereen er zo hetzelfde uitziet, ken je die fotoreportages die lange tijd achterop de NRC gestaan hebben van twee fotografen? Iedereen is in hokjes te delen. heb lange tijd gedacht dat ik uniek was maar als ik naar Patty Brard kijk (qua kleding) dan zit ik bij haar in het hokje. Laatst vond ik dat ik nu maar eens die India blouses af moest zweren en heb samen met mijn (zeer Gooise) zus bij een trendy (!) boutique in Soest een deux pieces gekocht, eigenlijk voor een begrafenis. Toen ik het aanhad zei mijn man: je lijkt je moeder wel, ik heb het uitgedaan en wil het nooit meer aan.
En altijd blijven dromen, vooral positieve dromen,bij mij heeft dat veel geholpen in moeilijke tijden.
Kus en fijn weekend!
Een reactie posten