zondag 29 november 2015

(G)een boodschap

Kijkend naar mijn boodschappen budget en de inhoud van mijn graanschuren besloot ik eind van de week dat ik geen boodschappen ging doen.

Eens kijken hoe creatief me dat maakt.

Nou...best wel creatief; van mijn herfstdecoratie maakte ik een heerlijke pompoensoepje. Ik dacht dat ik mijn beide pompoentjes nodig zou hebben, maar eentje voldeed al. Dus genoeg voorraad om nog een soepje van te maken en pompoen blijft lang goed.

Een grote chinese kool haalde ik de buitenste bladeren vanaf en daar ga ik groentenwraps van maken.

Het halve schaap (nou...bij wijze van spreke dan he) wat ik van mijn dochter en schoonzoon kreeg een tijdje terug, zorgt voor heerlijke stoofschotels. Met specerijen uit voorraad en o.a. een winterwortel voor € 0,18. Daar kan ik wel 3 dagen mee varieren.

Ik zorg ervoor om altijd genoeg havermout op voorraad te hebben. Kost geen drol zo'n pak (€ 0,41) en je kan er van alles mee, naast een heerlijk havermout-ontbijt. Zo'n ontbijt daar kan ik de hele ochtend op teren en ik krijg geen 'trek' of neiging tot snaaien. Zelfs niet van de gratis koffiekoekjes op mijn werk.

Eieren zorg ik ook altijd voor dat ik genoeg ervan op voorraad heb. Kan je koken, bakken, door deeg gooien, pannenkoeken mee maken etc...en vullen ook altijd lekker. Ik kook er meestal een paar tegelijk en zet die in de koelkast. Heb ik dan toch een keer in de avond 'snaai-zin' dan neem ik een gekookt eitje.

Amandelen koop ik bij de Turkse supermarkt, 1 x per maand of zo (nou eigenlijk nog wel langer) en die zijn ook fijn als tussendoortje. Ongezouten dan he.

Het is zoveel meer voldoening gevend te kijken naar wat ik wel heb, dan te denken 'shit, kan ik geen eens boodschappen doen'. Ik maak er gewoon een wedstrijd met mezelf van...en het grappig is dan natuurlijk dat ik sowieso altijd win dan.

En voedselbank is geen oplossing, ik eet niet meer uit pakjes en zakjes, maar gewoon groenten van het seizoen en weinig fruit. Wel noten. En die zitten niet in die pakketten. Ook eet ik zelden aardappelen, rijst of pasta. Maar ik red me prima. Voel me niet arm, want gisteren weer een goed gesprek met zoonlief gehad.

Over zijn weg naar zijn huidige beroep. Dat mensen die niet te maken hebben met onderhuidse vooroordelen, niet echt snappen hoe het voelt, of die er gewoon echt werkelijk nooit mee te maken hebben gehad, maar wel zeggen dat ze het snappen,  die subtiele opmerkingen die precies aangeven hoe er naar je gekeken wordt als je iets bereikt hebt wat kennelijk in jouw perceptie niet past bij je afkomst, uiterlijk etc., het hokje waarin 'men' je geplaatst heeft. Daar kan hij het alleen met vrienden over hebben die tegen dezelfde zaken aanlopen.
De 'Walk a mile in my shoes club" zeg maar.

Mijn wandelvriend met hond vertelt me altijd dat talent niet datgene is wat je ver brengt, maar je bereidheid om minimaal 10.000 uren te investeren in trainen. Eigenlijk dus je bereidheid om te investeren. Talent alleen maakt lui. En misschien wel arrogant.

Ik bewonder zijn wijsheid. En alweer zie ik hoe rijk ik ben. Zonder messenzegels, speciale chocoladetruffelspeculaaskruid-rechtsgedraaide yoghurtpepernoten, zonder de Bijenkorf-must-haves, zonder auto, zonder vakanties om naar uit te zien, zelfs zonder 'that special someone'.

Gewoon maar doorgaan en een beetje minder tegenstribbelen, dan kom ik altijd wel weer ergens terecht. Hoe meer ik stribbel, des te meer energie het kost. En dan vergeet ik te kijken waar ik me nu bevind.

En dat nu is misschien helemaal zo slecht nog niet.

Zo...net thuis van een gratis wandeling door het plaatselijke bos/park/aangelegd stuk met bomen/ooit nationale tentoonstelling. Heerlijk! Wind tegen en straks wordt er nog hardere wind/storm voorspeld. Geen regen en bijna niemand in het bos. Raar toch...

Mijn Kerstster opgehangen, wat besjes uit het bos in een vaasje gedaan en zo heb ik al een klein beetje Decembersgevoel in huis. Ook weer geheel gratis.

Wat helemaal helpt om vooral dankbaar te zijn voor alles wat ik wel heb en niet te miepen over wat ik niet (meer) heb/ben: lezen bij dit blog. Zo inspirerend wat die vrouw allemaal voor elkaar krijgt.

Er zijn echt nog lieve mensen in deze wereld!!

























5 opmerkingen:

Anoniem zei

Super.

Elisabeth zei

Ik ben gewoon even stil van alles wat ik lees !!

Lot zei

Je kan "gematigd" zo langzamerhand wel uit je blognaam verwijderen.

Geweldig zoals je dit afgelopen jaar zo positief bent geworden, en zelf gedaan.

Anoniem zei

Zus, we zijn het roerend eens!

LLMM zei

Nou, inderdaad! Ik sluit me helemaal aan bij alle voorgangers!