dinsdag 3 november 2015

Pogingen iets van het leven te maken - inspiratiemateriaal!

Dit is de titel van het geheime dagboek van Hendrik Groen. Vermakelijk boek. En tegelijkertijd schrijnend. Want hoe klein is de wereld van een man/vrouw op hoge leeftijd (83 1/4 jaar) met weinig vooruitzichten of geld om vooruitzichten (uitstapjes, vakantie etc) te kopen.

En dan heb ik het nog niet eens over het lichamelijk verval. Dat de geest nog veel wil en kan, maar je lijf het niet meer trekt.

En je daardoor afhankelijk bent van de verzorging. Hij leeft helemaal op als hij een scootmobiel aanschaft. Daardoor wordt zijn wereld weer eens stuk groter. En door het vormen van een groepje met medebewoners die meer willen dan klagen over het weer of het eten.


Hoe simpel is het om elke dag op te staan, je voeten naast je bed te zetten en te kunnen lopen en gaan waar je heen wilt. Een functionerend lijf te hebben. Wat niet lekt of kromgetrokken is.

Is allemaal niet zo vanzelfsprekend.

Maar ook niet dat iedereen maar 'lekker' kan genieten van de dagen na het pensioen. Want misschien is er geen tijd meer om te genieten of geen energie meer. Of ben je dan zo dement als een deur, zoals mijn vader. Of heb je alleen je AOW-tje.

Had gisteren naar mijn werk mijn laarzen aangedaan. Op de een of andere manier zaten ze nu niet fijn en ik voelde dat ik mijn hiel had opengeschuurd. Maar ja...zat op mijn werk inmiddels en om daar mijn laarzen uit te doen, pleisters te plakken etc...was gewoon te ingewikkeld met 60 man om je heen en geen privacy en dus gooide ik er maar een paar paracetamol in en hoopte dat ik die avond nog normaal naar huis kon strompelen. Niet teveel aan denken dus maar.

Dus weer even op een goed werkend lijf gewezen. Hoe vanzelfsprekend we dat vinden, maar dat niet is.

Vanochtend nog even om mijzelf gelachen toen ik bedacht dat ik die plek droog moest houden en dus een plastic zak om mijn voet deed. Onder de douche liep die zak lekker vol met water waardoor ik een prive-zwembadje om de voet creerde in plaats van een droge plek.

Daarna afgetaped wat niet zo simpel is in je eentje en met een niet zo yoga-fehig lijf. Maar gelukkig wel kunnen lopen met de man met hond en wat was dat weer genieten. Lekker weer, geen mist, veel blije honden en gewoon weer lopen op de sneakers van zoonlief uit de USA gehad, die ik nu al maanden achter elkaar draag, ook naar mijn werk. Want representatief hoef ik er voor dat tientje per uur echt niet meer uit te zien vind ik. Zijn wel hele hippe sneakers hoor, maar goed...in mijn vorige werkkringen waren sneakers op het werk in mijn soort beroep not done.

Vandaag ook de weekboodschappen gedaan. Had er zaterdag de kracht niet voor en zag dat ik gewoon genoeg in huis had om nog een stadsbelegering mee te doorstaan, dus die boodschapjes konden wel wachten.

Nu een vers kopje thee en even ontspannen. Kan ik de komende dagen mijn werk weer aan.
Hoppa....daar komt de budgetvriendelijke krant in de bus! Ook fijn.













4 opmerkingen:

Ineke zei

Bedankt voor de tip, ik heb het boek meteen in de bieb gereserveerd. Wellicht vind het het boek 'de vergeetclub' van Tosca Niterinkook wel wat. Dit gaat over haar demente moeder maar dan wel met humor en liefde geschreven. Erg lezenswaardig vond ik.

Anoniem zei

Goed voor je voeten zorgen hoor. Ze zijn de meeste onderschatte delen van ons lijf.
Het boek vond ik geweldig leesvoer.

Pecunia zei

Dank je wel voor de tip. Ik ga kijken of de bieb 'm heeft. Succes met de voeten. Hou ze lekker van de vloer.

Ivy zei

't Lijkt me een interessant boek!
De Vergeetclub van Tosca Nieterink is inderdaad zeer lezenswaardig, evenals het boek 'Ma' van Hugo Borst dat deze maand verschijnt. Het is een bundeling van zijn columns die elke zaterdag in de bijlage van diverse dagbladen staan en gaat over zijn dementerende moeder.