Omgevallen

Viel van mijn fiets terwijl ik een mini-heuveltje en daarna een scherpe bocht verkeerd inschatte en er een auto aankwam. Ik wist al dat ik waarschijnlijk ging (of moest) vallen (vallen of aangereden worden), maar dat maakte het er niet minder lullig om.

Om gewoon daar maar te liggen en het liefste onder je fiets weg te willen kruipen. Er was een lieve dame die stopte en me hielp opstaan en 2 jongens op hun fietsen die bleven ook even in de buurt en vroegen nog heel aardig of het echt wel ging. Joh..ik kon eigenlijk wel janken. Niet van de pijn, maar van het kwetsbaar zijn. . Maar ook om de lieve bezorgdheid van vreemden.

Knie geschaafd, maar goede jeans gelukkig heel nog. Daarna toch maar verder gegaan met waar ik naar toe wilde. Leek me ook goed om knie te blijven gebruiken. En niet toe te geven aan zieligheid.
Maar niemand die thuis gekomen even een kusje op mijn knie geeft.

Van de week had ik heel even een auto dus kon ik snel snel naar de bouwmarkt net voordat ik de auto moest inleveren (die altijd lekker buiten de normale woongebieden liggen) om 1 schroef te kopen. En nee, dat formaat had ik net NIET op voorraad.

Kon ik in mijn tas het voorbeeld niet vinden, wat ik ergens in een zijvak of zo had gestopt. En de auto moest op tijd weer worden ingeleverd, dus toen sprak ik mijzelf ernstig toe en sprak af dat die schroef dan maar moest wachten. Geen stress. Het was belangrijker dat de auto weer op tijd was waar ik hem had gehuurd.

Was dus al heel lang niet meer op de die rondweg rond ons dorpje geweest, waar je alleen met een auto kan komen en wat waren de bomen mooi verkleurd. Wist ook niet dat ze daar aan beide kanten aan het verbouwen waren, maar goed..ik vond het fijn om te merken dat ik nog steeds prima kan autorijden, geen angsten heb en met gemak en vooral plezier over de snelwegen zoef. Heel even terugdenkend aan een vorig leven.

Zou het zeker wel Karma zijn dat ik dan dit weekend van mijn fietsje donderde.  Had ik net mijzelf opgepept om toch maar wel even voor die ene schroef dat eind te gaan fietsen.

Nu kan je tegenwoordig niet meer 1 schroef kopen - tenzij een schroef voor een boot - dus alleen een doosje van 4. En bij de vraag of ik het kon ruilen als het niet goed was, zei de dame bij de kassa dat dit alleen kon als het doosje dicht was gebleven. Uh????? Lekker dan.

Thuisgekomen eerst maar een soepje gemaakt in het kader van goed voor mijzelf zorgen.Vandaag doet buigen een beetje pijn, het gaat wel dus niets ernstig behalve een gekneusd ego.
Het is stralend weer, zou het liefste willen genieten, maar weet eigenlijk niet goed hoe. Wegkruipen onder zo'n berg bladeren en dan in het voorjaar weer naar bovenkomen lijkt me heerlijk.

En tegelijkertijd weet ik dat ik een dochter heb die het hart op de juiste plek heeft. Ze gaat vandaag met de tweede leg van haar vader naar de dierentuin. Omdat ze weet dat haar vader dat soort dingen nooit doet en nooit deed en weet hoe fijn het is om herinneringen te maken. En te genieten van dingen die kinderen het gevoel geven dat ze er mogen zijn. Ik weet nu al dat ze een goede moeder zal worden.

Net even de buitendeur opengedaan en dan volgen al snel de tuinschoenen, tuinhandschoenen en snoeischaar. Dan maar het hoge spul te lijf als bukken wat moeilijker gaat. Maar wel in de zon!