Lente = het geluid van een hogedrukspuit

Waarschijnlijk is de gebruiker ervan of doof of heeft hij (het zijn vrijwel altijd mannen!) oordoppen in, maar om met dit mooie weer meer dan een uur lang continue de tegels of weet ik veel wat schoongespoten dient te worden,  schoon te spuiten..... Gisterenmiddag ook al; nog net de laatste avondzon en dan ook meer dan een uur lang dat onafgebroken motorgeluid.

Maak toch gewoon een sopje man!!

Of strooi lekker zout over het mos op de tegels....een goede tip van Annemiek. Ik pas hem ieder jaar toe en het scheelt enorm qua zooi. En regelmatig vegen helpt ook.
 
Niet aan het geluid storen werkt het best, want ik neem aan dat hij niet dagelijks de tegels hoeft schoon te spuiten, tenzij hij een nieuwe hobby heeft ontdekt of zich opeens heel mannelijk waant met zo'n grote spuit.

Ben onrustig merk ik. Er zit ook onrust in de lucht voel ik. Meestal triggert onrust dat ik die gevoelens wil weg-eten. Iets zoets, kalmerends. Ben me ervan bewust en probeer het uit te stellen. Andere dingen doen, maar daarvan zijn er weer zoveel dat ik geen van die dingen 100% doe.

Die onrust komt vanuit verschillende zaken; ik zou gebeld worden door de gemeente over mijn aanvraag voor aanvullende bijstand. Nog steeds niet gebeurd. Ik moet wel geduldiger zijn vind ik, dus ik mag maandag zelf bellen.

Er zou contact op worden genomen over re-integratie plan. Ook nog geen contact geweest. Ook hierbij moet ik geduldiger zijn van mezelf. En veel relaxter, - lekker rustig toch?? - maar dat lukt nog niet zo goed. Ik ben nog steeds te plichtsgetrouw.

Ik zou wat horen over mijn ziektewet-uitkering. Ook hierbij is de maximumwachtttijd nog niet bereikt en ook daarom moet ik geduldiger zijn. En ja, dat betekent dat ik geen inkomsten heb, maar je bent er nog steeds!

Advocaat is er een week niet, dus weet ook niet hoe werkgever op ons voorstel heeft gereageerd.

Het is morgen weer bijna een nieuwe maand, dus alle rekeningen moeten betaald worden. Ik heb goed overzicht hoe ik ervoor sta, maar als ik her en der lees over wensbuffers of überhaupt buffers, dan is het frustrerend om mijn kleine buffertje snel te zien slinken.

Draai ik het om, dan mag ik heel erg trots zijn dat ik geen schulden heb. Of gemaakt.
En ik weet ook dat het positiever en heilzamer is om vooral naar zaken te kijken die goed gaan. Of alleen gaan is al genoeg. Minder bang zijn. Alles waar ik bang voor was, is inmiddels al gebeurd en ik ben er nog steeds. En dat zijn dan alleen angsten op gebied van materiele zaken.

Ik hoef niets en toch voel ik me daardoor nutteloos. Maar waarom moet ik me altijd nuttig voelen. Is dat nodig?
Mensch....wees eens een hele dag geheel nutteloos...Je hebt 37 jaar betaalde werkervaring en bijna net zoveel vrijwilligerswerk op je conto staan. Mijn moeder 2 of zo en die voelt zich zo niet. Sterker, die roemt zich nog steeds op die twee jaar en drie maanden betaald werken na mijn geboorte. Dat is toch alweer zo'n 56 jaar geleden.

Mmmmm......zit daar een gedeelte van mijn frustratie? Mijn moeder met haar pensioen (door mijn vader opgebouwd) en haar AOW en daardoor een inkomen wat vergeleken met mijn situatie prettig genoemd kan worden. Ik met aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal die jaren werkervaring en niks.

Al had ik nooit haar man willen hebben.
Had 'm wel als vader.
De echtgenoot die ik had leek op mijn vader qua gedrag maar daar ben ik wel bij weggegaan. Omdat dat beter voor mij en voor mijn kinderen was. Mijn moeder deed dat niet. Die nam als buffer er nog een paar kinderen bij.

Dus (om met boer Riks te spreken van Boer zoekt vrouw).

Het begint hier zachtjes te regenen. Wat goed voor de tuin is.

Dat is zo.

Zo is dat.