Altijd weer goed om her en der te lezen (en dan niet aangereikt door een algoritme wat Google beheert; ik google niet!) wat de impact van armoede is. Of juist het omgekeerde.
Hoe sommige jongeren in grote steden totaal in een andere wereld leven dan minder bevoorrechten, zich niet bewust van hun positie. En Paps en Mams schaven weinig bij kennelijk. Of geven zelf het 'goede' voorbeeld.
Las een stuk via Blendle uit Trouw over jongeren die thuis laten bezorgen door zo'n flits-bezorgdienst. Gewoon omdat het kan! Gaat er om 23.00 uur in de avond de bel thuis, voor twee zakken snoep en een yoghurtje voor de kids.
Supermarkt al een uur dicht natuurlijk en 'niks' in huis! Och...je zou je verlangen toch maar niet direct kunnen bevredigen!
Dan snap ik wel dat die generatie straks direct dat huis van 5 ton willen met de allernieuwste keuken en badkamer, uiteraard gaan ze niet in een laffe studentenkamer of studio zitten of oh horreur een huurwoning tenzij Pa en Ma die betaalt. Maar voor hen alleen het beste. Dat zijn ze waard. Nu en nu direct!
Vond het al heel wat dat 'opeens de supermarkten tot 20.00 uur open waren in plaats van 18.00 uur en nu zelfs hier tot 22.00 uur en in sommige steden dus tot 23.00 uur. Meer dan twintig jaar terug was ik in de UK en daar waren er supermarkten die 24 uur per dag open waren.
Dat was allemaal nog voor de thuisbezorgdiensten. En de Flits-koeriers. En maaltijdbezorgers.
Lekker nog even in de voortuin gewerkt vandaag; fijn om buiten te zijn. Stukje gefietst en meteen maar mijn voorraad plastic afval in de bak gegooid. Daarna voor het eerst sinds lange tijd weer verse soep gemaakt. Had een soeppakket gekocht bij de Appie zaterdag. Waren in de reclame, dus ik heb me laten verleiden; ik geef het toe.
Lag de wikkel nog in de voorraadkast toen ik zocht naar het recept. Maar gewoon begonnen hoe ik dacht dat het zou moeten en toen ik die wikkel weer vond (hahah) stond de soep al - geheel correct gedaan - op het fornuis te pruttelen. Ik deed alleen de kruiden (Kerrie) bij het knoflook/uienmengel en liet dit even meebakken aan het eind van het bakproces. Meer smaak daardoor. Leerde ik ooit van een hindoestaanse vriendin.
Staafmixer erdoor en fijn zo'n soepje. Geen vlees (niet nodig), wel veel groenten. Dus morgen dagje makkelijk en misschien vries ik nog wel een portie in. Er zat een appeltje bij en die kan je in kleine blokjes gesneden als garnering gebruiken. Lekker fris wel. En goede combi met de Kerrie.
Nu geniet ik van mooie pianomuziek bij Witteman. Meestal kom ik helemaal tot rust door dit programma. De buren niet, aangezien ik het volume nogal hoog moet zetten vanwege de doofheid.
9 opmerkingen:
Ik las een artikel tegelijkertijd over de 250.000 kinderen in Nederland die niks hebben, niet mee kunnen doen aan sport of muziekles of feestjes enzo. 250.000
In Amsterdam was ik wel gewend dat er, vaak Joodse winkels, die in de avond en op zondag open waren.
Toen ik in 1974 naar Den Haag verhuisde was ik nog verbaast dat die er daar niet waren.
Nu woon ik in een Biblebelt en is er op zondag niets open.
Ik heb vroeger ook nooit kunnen sporten of muziekles gekregen. En ook mijn kinderen hebben dat niet. Dat kan bruin niet trekken. Niks zielig hoor. Mijn kinderen leren timmeren metselen en loodgieteren van hun vader en naaien van mij. Feestjes kunnen altijd. Samen met alle vriendinnen poppenkleren naaien met een glas ranja en plak hotelcake. Prima toch.
Ik ben opgegroeid met "een boterham met tevredenheid". Als ik dan die huidige gewoonte van bestellen,rest weggooien e.d. zie,hoop,ik dat die jongeren niet ooit eens minder moeten doen.
Bak zelf!! Veel lekkerder en goedkoper dan hotelcake.
Zelf bakken is leuk, maar helaas niet voordeliger.
Ik heb niet over zielig gesproken. Ik vind alleen dat het zo verschrikkelijk ongelijk is verdeeld. En de kinderen waar ik over las kunnen misschien wel een glas ranja drinken, maar geen cadeautje kopen voor een partijtje bij een andere jarige. En dan zijn zelfgenaaide poppenkleren niet bepaald een goed alternatief. Kinderen weten dat hoor, dus dan gaan ze niet
Izerina, ik ben ook opgegroeid met tevredenheid. Hoewel ik enig kind was en mijn ouders niet heel zuinig hoefden te leven, maar dat wel deden. Iedereen was zuinig, toen
Het instant bevredigen van behoeftes wordt inderdaad behoorlijk gefaciliteerd tegenwoordig...
Ik ben opgegroeid in een arbeidersgezin in Rotterdam en na de scheiding van mijn ouders waren we een bijstandsgezin. Ik heb het nooit als erg ervaren en mijn moeder kon en kan heel goed met geld omgaan. En niemand in onze omgeving was erg welvarend, dus er waren geen grote verschillen.
Door het grote geluk van de studiebeurs kon ik een universitaire studie doen en vond daarna goed en goed betaald werk. Nu woon ik met mijn gezin in een fijn huis in een welvarend dorp. Mijn kinderen hebben het goed en we betalen (te veel) voor de studentenkamer van mijn dochter in Amsterdam. Het zijn fijne kinderen die met veel verschillende mensen kunnen opschieten. In hun jeugd hebben ze bij oma in de jaren’50 flat in Rotterdam gezien hoe het ook anders kan zijn, zonder waardeoordeel. En ja, ze hebben best wel eens iets besteld, omdat het kan. Niet omdat het een vanzelfsprekendheid is.
In mijn armere jeugd waren er vooroordelen en nu in mijn welvarende volwassenheid ook. Dus uiteindelijk maakt het niet uit of je rijk of arm bent. Of de een vindt er wat van of de ander.
Hartelijke groet,
Mirjam
Een reactie posten