Klein geneuzel

Zo heerlijk dat er even een dag niets hoeft. Hahah...zou je denken nadat je net al anderhalve week ruim niets hebt 'gehoeven'. Wat een gemuts zeg!

Toch voelt het niet heel vrij; de schilders zijn nog steeds bezig in de buurt en nu wederom (vergeten of zo? bij de buren aan de achterkant die een iets andere pui hebben, dus daar zijn nog ramen die een likje verf nodig hebben. Maar dan eerst een steiger bouwen. Dan uuuuuuuuuuuuren schuren, schoonmaken en dan gronden en daarna lakken. Met inkijk in mijn tuin dus vanaf hun steiger. En harde geluiden.

Komt er ook nog iemand voor de dakgoten, maar daar hoeven we niet voor thuis te blijven. Alleen het tuinhek open laten staan als je er niet bent. Oh..nu staat hij toch echt al in de achtertuin. In de brief stond 1 juli. Wel een enorme rauwdouwer. Spullen in de tuin opzij gezet, maar niet teruggezet. He...als ik een brief krijg dat ze per 1 juli komen, dan weet ik dat ik dan de tuin 'vrij' moet maken. 

Zie een beetje op tegen weer in het echt op kantoor moeten zijn. De drukte in bus en trein, het reizen, het meesjouwen van mijn draagbare kantoor. Nadenken over wat ik aantrek. Wat ik wil uitstralen, of het lekker zit en netjes is (schoon en zonder gaten zeker! Geen tuinkledij). Oh ja, in een bestandje bijhouden wat ik al aan heb gehad. Waar ik thuiswerkend de hele week met een paar shirtjes uitkwam, gaat dat nu niet meer lukken. Nu even nadenken over de variaties op een thema. Wat voor combinaties kan ik maken.

Vind wel dat ik ietwat teveel nadenk over alles. Laat toch lekker komen zoals het komt!

En natuurlijk staat er direct een overleg in de planning precies deze week tijdens mijn thuiswerkdag. Stom tijdstip, midden van de middag, dus daarna nog naar huis gaan om te werken? Ain't gonna happen. Kan ik in de trein werken of zo...

Nou ja...ik plan dit soort overleggen niet, dus jammer de bammer dan maar. Leer nou eens dat dit niet jouw eigen bedrijf is. Je bent maar een klein, heel klein radertje in het geheel en totaal vervangbaar. Dan komt het maar niet af. 

Oh ja..mijn busabonnement om kunnen zetten qua aanvangsdatum. Want die had ik nog voordat ik zo positief was, afgesloten maar nog niet gebruikt of geladen op mijn kaart. Nu nog voor de trein er eentje afsluiten. Duur grapje allemaal. Maar doe maar braaf en declareer het dan maar weer. Nu regelen, dan kan het nog mee met de declaratie voor de maand juni. En kan je er de volgende maand weer eea mee financieren.

Gedoe met treinabonnement. Kan alleen maar NU ingaan en ik wilde dat op de dag dat ik naar mijn werk reis. Maar dan moet ik dat dus in de vroege ochtend doen, voordat ik op de bus en de trein stap. Daar zit ik niet zo op de wachten. Te vroeg om na te denken. Spullen pakken, fiets uit de schuur en gaan!

Kan dit niet aanpassen. Lees dat dit al zo is sinds deze flexibele (not) abonnementen zijn geïntroduceerd. Drie jaar geleden en toen schreef men al dat men zou kijken of dit aangepast kon worden. Nou ja, knoop doorhakken en dus maar inlaten gaan vandaag. Al reis ik pas morgen (DV, vandaag als je dit leest).

Allemaal klein geneuzel. De meesten draaien er hun hand niet voor om. 

Afbeelding van Nicooografie via Pixabay 

Even tot rust komen met een boek in de tuin, als alle schilders etc weer uitgewerkt zijn. En dan daarvoor nog even de abonnementen op mijn OV kaart zetten. 

Alles staat klaar; nog even in mijn werkkamer mijn spullen inpakken en kijken wat ik morgen echt moet regelen op mijn werk. Nieuwe werkplek (alweer!) in een ander gedeelte van het gebouw dus ook weer andere collega's aldaar. Alweer wennen. 

Is het al bijna weekend???

You don't know me

Zag op Netflix de korte serie You don't know me. (Die eigenlijk naar mijn mening nog wel een deeltje korter had gekund; nogal wat overbodige lijntjes).

En vroeg me af hoe goed je inderdaad een nieuw persoon in je leven kent. Wat weet je van die persoon. Voordat je zegt dat je van hem/haar houdt en (denk dat je) niet meer zonder hem/haar kan. Na een paar weken. Wat doet de aanwezigheid van die persoon in je leven. Wat voor invloed is dat.

Gaan er geen alarmbellen rinkelen als je niets van die ander weet. Waar komt hij/zij vandaan. Wie is je vader en wie is je moeder vroeg Tante Es niet voor niets. 

Eigenlijk moet je eerst goed weten wat voor vleesch je in de kuip hebt. Straks is die lieve nieuwe schoonzoon onderdeel van een criminele familie. Zit de broer al met straftijd af 'binnen'. De andere doet in duistere zaken en voor je het weet wordt jouw familie meegezogen in dit negatieve gat. Is de mores in die nieuwe familie geheel anders. Wil je dat en kan je daarmee omgaan.  Zet die roze bril eens af. Wat zie je dan?

Jouw familie gaat keurig ter kerke. Sterker nog; ook jij bent actief lid. Bidden en geloven ook in wie goed doet, goed ontmoet. Stelen, mensen bedonderen moedwillig; dat staat ver van je af. Je weet wel dat het er is, maar je doet er niet aan mee. Nog niet een snoepje bij de drogist gejat.

Of ben je zo blind van liefde, dat je niet wil zien wat er gaande is. Dat die ander jou gebruikt om zijn plannen in orde te krijgen. Jij bent de perfecte cover. Wit, dom (dik) en zonder enige smet. Lid van het kerkgenootschap. En vooral geheel niet op de hoogte van de grote boze (onder)wereld. 

Waar mensen gewoon betalen voor een verblijfsvergunning. Betalen voor een huwelijk. Betalen om te mogen werken. Betalen om te kunnen wonen. In een vies kamertje. Betalen om te werken. En dat betalen kan ook in andere vormen dan alleen in baar geld. 

Anderen uitbuiten tegen eigen gewin. Eigen familie ook. Wil je meer in het leven; betaal ervoor. Wil je plezier in wat voor vorm dan ook; betaal mij en ik lever je het. In wat voor vorm dan ook. Alles heeft zijn prijs. Alles en iedereen is te koop in die wereld. 

Betaal je niet of op tijd dan komt Geweld om de hoek kijken.

Ook dat is macht. Angst regeert. Stel dat er iets met jouw geliefden of met jou gaat gebeuren. En dan niet een duwtje uiteraard. 

Je kent die man helemaal niet. Wat weet je van hem? Is hij al getrouwd? Kinderen? Wat doet hij voor de kost? Wat iemand zegt, hoeft geen waarheid te zijn. Maar de waarheid is die, die op dat moment het hem het beste uitkomt. Voor jullie beiden kennelijk. Check de feiten. 

Liefde maakt blind. Dom en doof voor alles wat niet direct zichtbaar is. Ook op de lange termijn. Voor jou. Love is a drug zong men al. Voelt zo fijn om nodig te zijn. Dat iemand zegt dat hij niet meer zonder je kan. Van je houdt. En jij van hem/haar. Is dat echt zo? 

Achteraf hoor je dat er een junk tweeduizend gulden was betaald om te doen wat jij gratis doet - uit liefde, maar die junk was er met zijn geld vandoor. En toen kwam jij voorbij dansen. Handig!

Eikeltjeskoffie

Nu al een tweede verhaal gehoord deze week van iemand die alleen gestorven is en pas na een paar dagen ontdekt werd. Door familie, maar ook omdat de omstandigheden rondom zijn onzichtbaarheid gelukkig opvielen. Ramen die open bleven staan, ondanks dat het enorm regende en waaide. Geen telefonisch contact mogelijk of reactie op whatsapp.

Iets waar ik altijd bang voor was. Onopgemerkt er tussenuit knijpen.

Schaamde me dat toen ik het verhaal van hem hoorde dat ik die persoon niet kon troosten, want wilde vanwege net-uit-isolatie-eerste keer-snel-boodschappen-halen, toch graag afstand houden. Dat vertelde ik ook, maar kan me voorstellen dat ik nogal koud en letterlijk afstandelijk overkwam. Maar die persoon werd wel gemist. Er was vrijwel dagelijks contact.

Ben ruim 1,5 week achter de voordeur gebleven in zelfopgelegde isolatie. Niemand gezien, niemand gehoord en kreeg te horen dat ik dan maar niet had moeten zeggen dat het allemaal wel meeviel. En dus zelf wat had moeten laten horen toen het wat minder meeviel de tweede week. Dat werkt niet voor mij, want, ben dus een zeer slechte hulpvrager. Dan trek ik me liever helemaal terug. Dat weet ik. Besef ik ook terdege. Doe ik helemaal zelf. Niet onder dwang of zo. En denk al te snel dat dit allemaal (eeeeeeeenzaamheid) komt omdat ik niet echt een prettig persoon ben. Enorm door de mand ga vallen als mensen me echt kennen.

Ik verdien het dus, concludeer ik dan zelf,  om Bor de Wolf te zijn. (Jajajajajaj....ik begrijp echt wel dat dit niet zo is. Misschien hooguit een Juffrouw Ooievaar, wat staat uw snavel raar!) Alleen in het enge donkere bos met mijn eikeltjeskoffie. Die ook bijna op is en nog duurder is geworden.

Niks gehoord van collega's. Maar he....dat wist je toch al; je bent onzichtbaar daar. Onbekend maakt onbemind. Nee...dat klopt niet; zo gaat men daar met iedereen om. Daar ben ik niet bijzonder in. Betrek het niet zo op jezelf. Daarom is het verloop bij deze werkgever ook zo groot.

Grappig; zojuist belde een collega (maar meer met de achterliggende vraag wie mijn werk dan oppakt, daar zat hij op te wachten eigenlijk en goh, zou dat niet vandaag kunnen. Dat is manipuleren verpakt in een belangstellend telefoontje. Maar ja, collega, geen vriend. Onthou dat nou eens).

Concludeer dan dus ook al snel dat ik het dan allemaal wel zelf regel. Ga niet appen dat het niet zo jofeltjes gaat. De laatste keer dat ik wel hulp inriep of moest inroepen is zeker 30 jaar terug toen ik een zware longontsteking had en tot niets meer in staat was - de energie was geheel weg. Maar toen moest ik ook nog voor 2 jonge kinderen zorgen alleen dus toen maar wel hulp ingeroepen. Nu is er niemand waar ik verantwoordelijk voor ben.

Lees en hoor over mensen die echt nare onomkeerbare zaken meemaken, ben blij te horen dat er nog een podcast is van Saar, met drie vrouwen en niet twee, maar dat het een aflopende zaak is voor die altijd levenslustige Els, dus wat zanik ik nou met mijn modieuze Eerste van de Nieuwe zomergolf-covidbesmetting. Dat gaat weer over muts!

Nu is dit wel heel zwarte humor maar dacht aan dat grafschrift van een onbekende

I told you I was sick!

Ja, een echte little miss Sunshine!

Tijd voor luchtigheid en mooie dingen.

Wilniet

Wilde niet wakker worden het weekend. Nou ja, dat wilde en deed ik wel, maar veel te vroeg voor een zaterdag (oh en de zondag ook dus) waarop ik ook niet de deur uit mocht. Vanwege de isolatie (nog een hoestje).

Bovendien had ik mijzelf de opdracht gegeven 'te rusten' dus voor dag en dauw opstaan..waarom en waarheen en waarvoor. 

Nu heb ik hele lichte gordijnen in mijn slaapkamer. Wel van dubbele stof gemaakt, maar alsnog als de zon opkomt en het licht wordt, is het in mijn slaapkamer ook licht. Dus in plaats van donkerder gordijnen te fixen, bedacht ik zo'n slaapmasker, die diva's in jaren 80 series opdeden in hun boudoir. Veel goedkopere oplossing.

Maar werkt wel. Niet dat ik een wellustige diva werd, maar weer inslapen, ondanks de vroege zomerzon, dat lukte. Wat zeg ik; werd halverwege de ochtend nog eens een keertje wakker!! Gat in de dag geslapen. 

Heee....maakt niet uit; je hoeft en mag bovendien, nergens heen, dus haasten hoeft niet. Ontspan. Laat alles even los!

Beetje lummelen dus werd het. En in de middag slapen. Lezen, tuinieren, lezen, tuinieren (3 grasjes wegknippen of 2 uitgebloeide blommen, niets groots) etc etc.. beetje licht in het hoofd, maar dat kan ook van de zon komen, al zat ik onder de parasol het grootste gedeelte van de middag. Want dat was het inmiddels al. 

Lichtroze Pioenrozen allemaal uitgebloeid helaas, maar de roze rozen van New Dawn hebben de roze wolk overgenomen aan die kant van de tuin. Aan de overkant de felroze prikneuzen, naast Vrouwenmantel en daar aan die kant meer hardere tinten. Alsof je schildert met bloemen en bloementinten. Gele rozen, die ik eigenlijk dichterbij wil zetten, want ze ruiken zo lekker en nu staan ze te veraf om van te genieten. En ik kocht in het voorjaar een verbena plant, die geeft allemaal felroze bloemen op lange stengels, past ook weer goed in het plaatje. Alles in potten, want zet ik het in de grond, dan vreten de slakken alles al op voor ik weet waar het stond/staat. Kan ik het het jaar erop wel vast zetten als ik merk dat het aanslaat op die plek.

Had 3 leliebollen in potten gedaan om, zoals ik leerde bij Gardener's World, gaten in de tuin op te kunnen vullen, maar dat felrode leliekevertje dook ook weer op. Hun larven vreten gewoon die hele plant op. Knaag knaag knaag! Benieuwd of de knoppen nog uitkomen. Maar vrees ook niet. Eigenlijk ben ik er wel klaar mee.

Nu weet ik weer waarom ik geen Lelie's in de tuin had/meer heb. Het schijnt dat die kevers niet lekker smaken, want vogels en andere kevers-eters blieven ze niet. Jammer. Nou ja, experimentje dan maar. Gelukkig eten ze vrijwel alleen Lelie's las ik. Dus andere planten vreten ze gelukkig niet aan.

Moet mijzelf even aanslingeren. Nog niet klaar met effect van die positieve uitslag. Vooral moe en lusteloos. Dus vandaag ook nog maar niet langs de supermarkt. Al langer dan anderhalve week niet. Kan nog prima. Ben nog steeds dik hoor! Creatief met voorraad. 

Dus toch maar wel ziek gemeld. Zo voelde ik me lange tijd niet. Weer gaan werken, ook al is dat thuis, zou me niet helpen om 'aan te sterken'. Hahah....aan te sterken. Nee, rust te krijgen. In het kader van goed voor mijzelf zorgen, want niemand anders doet dat tenslotte. Niemand. 

Wel goedkoop. 1,5 week al geen boodschappen gedaan. Of geld uitgegeven. 

Kanniet?

Zag wat leuke dingen te doen in het weekend, maar bedacht dat ik nog niet klachtenvrij ben en dus nog niet zomaar de buitenwereld in mag volgens de GGD regels.

Kan natuurlijk wel, als ik gewoon schijt aan alles heb en mijn eigen genot voorop zet, maar zo zit ik niet in elkaar. Zou dat van een ander ook namelijk ontzettend aso vinden, dus waarom zou ik dan zelf me niet aan die regels houden. 

Bedacht ook dat als dit mijn enige restrictie is, ik niet echt mag klagen. Kan mijn tuin inlopen, als het donker is een rondje in de buurt lopen (doe ik niet, te moe,  of fietsen, heb nog keus volop eigenlijk. Ben niet aan huis gebonden omdat ik afhankelijk ben voor mijn mobiliteit van anderen.

Kan geen boodschappen halen, maar kijk eens naar die overvloed in je koelkast en voorraadkast. Kan je nog wel een maand mee vooruit. Nou ja, dan zijn de verse dingen wel op, maar he...er is te eten en keus.

Dus zeur niet. Kijk naar wat er wel kan. 

Even het huis laten doorwaaien, want men verwacht hele hoge temperaturen, waar ik niet zo'n fan van ben (heet is zweet), maar ook dat duurt maar even die warmte.  Dus alles zo weer dichtdoen, dan blijft de binnengelaten koelte in het huis. 

Afbeelding van Yves Bernardi via Pixabay 

Kop thee en dan maar weer aan het werk,  thuis, want nog in isolatie na de positieve test en bedenken dat wat ik doe er voor sommigen wel toe doet. De clienten namelijk. Heb van de week al velen attent gemaakt op de optie om de energietoeslag te kunnen aanvragen. Die komt niet automatisch, maar moet je - als je een laag inkomen hebt - zelf aanvragen. Uiteraard digitaal. Apart hoe gemeenten dat weinig communiceren. Alsof je als burger elke dag even op de site van de gemeente kijkt. Zo werkt dat niet.

Heb me niet ziek gemeld, maar helemaal jofel voel ik me ook niet. Maar valt me al met al eigenlijk mee. Hoesten, loopneus, in het begin pijn aan een oog, weinig energie, onrustig slapen. Maar ben wel gewend om door te buffelen. En prima zo. Want er is niemand die komt zorgen. 

Hup...naar de werkkamer!

Dus dat. 

De tandjes

 Las een artikel in het Parool vorig weekend over wat een slecht gebit betekent. Niet alleen dat het niet esthetisch meer geaccepteerd wordt (ieder kind krijgt wel een beugel geadviseerd, dat was al in de tijd van mijn kinderen trendy), maar ook een uiting van hoe goed het maatschappelijk met je gaat. Want je kan het je veroorloven.

Slechte tanden = slechte financiële situatie.

Heb dus beide. En pas sinds kort kon ik het naar de tandarts gaan weer betalen. En mijn gebit laten saneren, maar wat is dat duur zeg. En dan alleen maar saneren op gaatjes, niet op fraaiheid. Geen mooie witte rechte tanden en kiezen. 

Toen mijn tante zei dat we voor een foto allemaal breeduit moesten lachen, riep ik dat ik een hoektand mis (voelde me net Wim Sonneveld), dus breeduit doe ik nooit meer sowieso. Een tijd lang viel er ook niet zoveel te lachen, dus dat maakte het makkelijker. 

Tandarts gaf op mijn verzoek aan dat hij die hoektand in het najaar wil aanpakken (er valt niks te pakken; is getrokken), want eerst wil hij zien of de huidige situatie stabiel blijft. Lekker. Tot in de herfst geen lachebekkie meer zijn. Of altijd met je hand voor je mond zitten. 

Het zou voor lage inkomens goed zijn als de mondzorg weer terug in het basispakket komt. Niet alleen omdat het verzorgder oogt, maar ook dat een slecht gebit impact heeft op je gezondheid. Ontstekingen die niet worden aangepakt hebben grotere impact dan een doosje paracetamol per dag kan verhelpen.

Die ontstekingen leiden op de lange termijn weer tot extra zorgkosten want hebben effect op je algehele gezondheid.

De postitivo's

Heb een positieve (thuis)test. Dus deze week nergens henen, ook niet naar mijn werk, waar net vandaag de kick-off van een nieuw project zou zijn. Gelukkig lukte het afsluiten van een NS-abonnement niet goed en zou ik dat vanochtend vroeg nog even regelen. Maar dat hoeft dus niet voorlopig. Lekker isoleren, mijzelf.

Oh verrek; daar ben ik heel goed in!

Snif en/of Snuitje werkt dus thuis, tenzij ik dat ook niet meer kan opbrengen. Maar meer door het gezeik op mijn werk onderling, dan de werkzaamheden zelf. 

Onderstaande komt niet door mij he...

Ook ziek

Commando

Vroeg wakker, op werkweektijd.

Besloot nog voordat ik onder de douche dook en nog maar net uit bed was en wakker, de witte was in de machine te stoppen. Goede eerste daad van die dag.

Nadat ik de was op zaterdagochtend lekker buiten had kunnen hangen (gek he....daar word ik nou altijd vrolijk en dankbaar van) bedacht dat ik niet direct de boodschappen ging doen, maar eerst maar eens een lekker kopje filterkoffie in de zon in mijn eigen achtertuin ging drinken. Nu scheen hij nog tenslotte. De zaterdagkrant erbij. Die boodschappen hadden geen haast. Had er totaal geen zin an.

Het hebben van een tuin is niet zo 'normaal'. Dat hoor ik van jongere collega's die dat best wel heerlijk zouden vinden, maar onvindbaar/onbetaalbaar (nog). Dus balkon. Maar ook dat kan natuurlijk fijn zijn. 

Anywho...even een lesje in dankbaarheid en ook in de zaken anders doen dan normaal. Kom ik uit de sleur. Is de bedoeling.

Voorafgaand aan het tweede kopje koffie (ja, braaf he), ging ik eerst nog even rondje tuin doen. Wat uitgebloeide bloemen wegknippen en al knippende ook maar de lange stengels uit de grasmat en vooruit...de hele grasmat aanpakken en voor ik het wist deed ik iets wat me kalmeert maar ook energie geeft. 

Geheel gratis!

Las het boekje van Maarten Spanjer uit en moest smakelijk lachen om sommige anekdotes. Dat Rob de Nijs in zijn begintijd met zijn binnenverlichting aan in zijn sport-auto rondreed in Amsterdam, dan konden mensen hem goed herkennen. Hilarisch. Of het echt waar is dat blijft de vraag natuurlijk want het is maar een herinnering van Maarten. En hij heeft een aardig dikke duim.

Ooit vertelde ik zoiets aan mijn incest-broer, maar die snapte de clou niet. Hij snapte wel meer niet, maar dat terzijde.

Fijn fietsritje naar de bibliotheek, boeken ingeleverd en een paar nieuwe ervoor terug. Niet teveel....merk dat ik minder snel lees dan voorheen en de druk van 'het moet op tijd uit' die wil ik niet. Ook hele dikke boeken durf ik niet mee te nemen daardoor. Tenzij ik lang vrij heb. En dat heb ik niet nu.

Las nog even een paar tijdschriften en maakte wat foto's van dingen die ik wilde onthouden en zag dat een andere dame dat ook deed. Dus ik begon een gesprekje en daar knapte ik direct van op. Zo'n stom wijf ben ik kennelijk niet en een praatje maken kan ik ook nog steeds. En durf ik ook nog steeds. 

Even nog een stukje verder geweest, maar nog steeds geen zin om boodschappen in te slaan daar. Wel nog een reserve-kabeltje voor de telefoon gehaald. Moest wel om mijzelf lachen, want hoorde tijdens de Podcast van "Weer een Dag" reclame voor de bamboe onderbroeken van een bekend merk met die Panda hoofden (die reclame vind ik eng!) en zag in die winkel sokken van Bamboe (niet van die harde stokken uiteraard he) dus helpt toch...veel van dit soort shit horen. Dan wil je 't ook! Hier met die sokken! Goed voor het milieu; bamboe. Toch?

Wat me terug deed denken aan wat die schrijfster me vertelde over hoe leuk ik het vond dat ze haar nieuwe boek promoten. Dat dit dus echt niet 'zomaar' en zeker niet gratis is. Vind ik de heren direct toch minder leuk en ga ik me afvragen hoe dat dan werkt 'enorme aanrader, goed boek bla bla bla'. Zullen ze zelf uberhaupt Bamboe onderbroeken aanhebben. Misschien gaan ze wel commando?!

Afbeelding van freestocks-photos via Pixabay 

Afgelakt

Dacht dat het klaar was met het schilderen, stond er toch opeens weer een winterschilder in de achtertuin. Had ik net alles weer een beetje normaal neergezet en opgeruimd. Gelukkig besloot ik toch maar niet naakt achter mijn laptop te gaan zitten die ochtend. Deur hoeft niet open, een betonnen randje ergens boven moet nog geschilderd worden. Vooruit dan maar. Voordat het weer gaat regenen. Vanaf 07.15 uur hoor ik alweer vrolijk het geschuur in de buurt en dat geluid gaat overal doorheen. De gehoorapparaten blijven nog maar even in de oplader zitten.

Schoonzoon heeft Corona (alweer?? Volgens mij de tweede of derde keer al) dus of ik de kleindochters uit de opvang wil halen en bij ze kan blijven tot mijn dochter thuis is. Ze is rond 22.30 thuis uit haar werk. Ik was die avond 23.30 thuis, want nog even napraten over hoe het ging met de kinderen en haar werk en dan is het zo weer later. Dus een kortere nacht.

Dit is nou een noodgeval, dus ondanks dat ik weet dat het me veel energie kost (heen en weer reizen en daarvoor nog een volle werkdag en oh ja, nog even een rondje verhuurbedrijf en snelweg), doe ik het wel. Want ik weet hoe eenzaam het voelt als je alles alleen moet doen. En dat doet ze niet eens, want er is co-ouderschap. Gelukkig doet ex-schoonzoon dat wel netjes en houdt zich tot nu toe, aan de samen gemaakte afspraken. 

De vader van mijn kinderen was wat dat betreft ook heel betrouwbaar. Je wist van te voren al dat hij zich aan geen enkele afspraak zou houden.

Alles voorbereiden, zodat als ik de trein naar mijn werk neem, alles klaar ligt. Nadenken over wat ik aan doe, wat ik meeneem voor lunch (ben ik ook bijna de enige, de meeste kopen hun lunch buiten de deur en denk ik nog steeds zuinig ingesteld dat dit elke dag zeker een tientje is, reken dat eens uit per week aan lunchkosten) en dan maar weer op wilskracht de dag doorkomen. Gelukkig zijn er die dag weinig zeikerds in da house. 

Was dus vroeg alweer op pad gisteren; auto terugbrengen die dochter voor me regelde, de trein pakken en naar mijn werk. Uiteraard een spoedgeval op de vrijdagmiddag. Hoort er bijna bij. En dan ook weer het gezanik en gezeur dat het te druk is en of het wel echt spoed is en kon iemand anders dat dan niet eens doen. Zaken waar ik niet over beslis, maar degene die dat wel doet gaf dus aan dat ik het bij die persoon moest neerleggen. Dan is het wel klaar. Niet bij mij zeuren dus.

Nu even bijtrekken, want dit alles kost me wel wat energie. Maar zo bedacht ik me; ik kan het wel. 

Nou ja....merk dat ik vorige week - toen 'men' zo ontzettend aan het zeiken was over van alles en nog wat op mijn werk - best wat zaken vergeten ben af te handelen. Geen vinkje. Wel op de checklist. 

Haat dat; die slordigheidsfoutjes van mijzelf. 

En dat er dan een collega me deze week even dacht te gaan vertellen dat het heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel belangrijk is dat ik eea correct doe. Goed opletten hoor. Maar:

a. niet mijn leidinggevende

b. duh!!

c. Dat toontje stond me zo tegen dat ik me in moest houden niet te helemaal te ontploffen en vroeg of ze werkelijk zei wat ze zei en tegen wie. Dat ik geen behoefte had aan dit soort opmerkingen van haar. 

d. Zo'n type die zich langdurig gaat ziekmelden. Mark my words. 

e. Die mij vertelde dat haar man zoveel verdiende, ze hoefde niet eens te werken. Was een soort hobby eigenlijk. Zoek een andere hobby joh! 

Nu fris gedouched, schone (thuisblijf/weekend) kleren aan, tuindeur opengezet, de was draait al en zo te zien kan die buiten opgehangen worden. Moet dus weer zorgen om mijn energie aan te vullen en vooral de luchtigheid der dingen te blijven zien. En werken aan die Teflonlaag. 

De golven van onzichtbaarheid en eenzaamheid laten gaan. 

Afbeelding van Pezibear via Pixabay 

Aha!

 

Treating "any old job" as if it were your dream job, Cellie, is the fastest way to spark the kind of life changes that will yield your dream job. Same for any old house, friend, day, life, or pair of espadrilles. Yeah,   The Universe

Opgeschuurd

Beetje met frisse tegenzin gisteren op mijn fiets geklommen. Waarheen, waarvoor. Naar het tuincentrum dan maar, gewoon even kijken. Er hoeft niets.

Wel 3 geraniums gekocht. En een pot Lobelia. En dat was het dan wel weer. Mijn diepte-investering. Maar eerlijk is eerlijk; het was wel lekker om gewoon, zonder horloge, ergens heen te fietsen. En de zon scheen, dus maak daar dan ook gebruik van!

Kan gewoon fietsen, op een door mijn eigen benen aangedreven fiets. Met lekkere grote fietstassen, dus iets meenemen is ook appeltje eitje. Heb je echt geen auto (zeurt in mijn hoofd) voor nodig. Want dan haal je toch altijd teveel. Omdat het kan. 

Zo; nu een G&T en nog even het laatste uurtje dat de zon in de achterachtertuin staat, genieten van "vakantie". Wat je aan niemand hebt verteld, dus goh...nogal logisch dat je wederom in je uppie in je achterachtertuin zit. 

Amai, zalig zeg, even in de zon, met een interessant boek. Dat voelt inderdaad heel erg als vakantie. Alleen het zwembad ontbreekt. Hahah!! 

Schurend

Lekker in ochtend op Tweede Pinksterdag in de tuin werken, met het verstand op nul en blik op oneindige struiken die gesnoeid moeten worden. Heerlijke arbeidstherapie. En alweer voordat het enorm ging regenen en in de tuin werken gewoon minder prettig is, want alles nat en blijft aan je snoeischaren kleven.

Zag wel dat mijn boom in de voortuin wat korter gesnoeid moet worden, zodat de takken niet in de dakgoot hangen en de bladeren die goot verstoppen. Van de week maar aanpakken. Lekker zagen. Goed voor de armspieren.

De voortuin in de gaten blijven houden dat het weliswaar er anders uitziet dan de meeste keurige tegeltuinen met 1 pot, want volop begroeiing, maar wel met beleid. Dus nette strakke begrenzingen. En daarbinnen chaos. Die schilders zijn gewoon nogal lomp dus een aantal van mijn akelei-planten gesneuveld, platgetrapt. Voor hen is het waarschijnlijk onkruid. En staat in de weg.

Had nog een leuk klusje gekregen van een mij bekende schrijfster. Ze is bezig met een nieuw boek en had wat informatie nodig. Nuttige informatie; ook met het oog op een eenzame toekomst.

Zoeken en uitzoeken, daar ben ik goed in, heb ik plezier in. En na na een tijdje het nog vinden ook. Misschien had ik toch speurneus moeten worden. 

Wel weer op tijd naar bed gegaan. Want wil perse een goed ritme houden van slapen. Omdat ik weet hoe belangrijk dat voor mijn gezondheid is. Las ik ook nog een interessant artikel over. 

Nu staan de schilders alweer overal in de buurt - nu bij de achterburen - te schuren dat het een lust is. Dus de stofzooi is er nog steeds. Rust is weer voorbij vanaf vroege ochtend. Ook al ben ik vandaag nog een dagje extra vrij (lekker!, maar nul dingen gepland). Net al overal de vuilnis en prullenbakken verschoond. De klikko wordt geleegd dus aan de straat zetten. Krijg zelf een kleinere klikko amper vol en hij wordt om de twee weken geleegd. 

Nog even in de schuur duiken of daar nog zaken staan om weg te gooien.

Jullie nog plannen vandaag? Moet van mijzelf wel iets 'leuks' gaan doen, maar inspiratie nul. Boodschappen al gehaald, al weer de schilder en timmerman over de vloer en tuin gehad. Wat een opwindende ochtend.

De geest gekregen

Slecht geslapen, mijn telefoon kon ik opeens niet meer opladen. En dat zag ik toen ik midden in de nacht even wakker werd voor een plaspauze.

Alle trucjes uit het boek gebruikt, maar helaas pindakaas, de batterij bleef maar lager aangeven. Blij dat de supermarkt om de hoek kabeltjes verkoopt, open is op zondag en ook nog precies de juiste had en dat het euvel inderdaad in een kabelbreuk zat en niet in de ingang van mijn telefoon (duurder grapje). Probleem weer opgelost.

Mijn dochter wilde nog helemaal uit haar woonplaats een kabeltje langsbrengen, maar dat vond ik nogal een dure oplossing met de huidige brandstofprijzen. Dan zou ik mijn simkaart wel in mijn zakelijke telefoon stoppen - momenteel vrij vanwege Pinksteren tenslotte. 

Maar wel lief van haar. Gelukkig met een nieuw kabeltje, bijna de prijs van een liter benzine, verholpen, nou vooruit, twee. Bij de witte pomp. 

Dus niet lekker doorgeslapen en dan nog de belofte dat ik mijn broer even zou spreken als hij weer vertrok vanuit de luchthaven. Maar had hem inmiddels al live gezien en ik weet hoe de wachtrijen zijn momenteel aldaar, dus dat zou dan sowieso geen ontspannen ontmoeting zijn. Mijn broer en mijzelf kennende. Plus dat ik merkte dat ik even rust en mijn eigen tempo nodig had, dus toen de telefoon weer aan het opladen was, appte ik dit naar hem. Dat ik afzag van een ontmoeting vandaag. Geen probleem. We spreken elkaar online wel weer of een volgende keer. 

Ook geleerd om duidelijker aan te geven wat ik wil zodat ik achteraf niet ga lopen mokken (tegen mijzelf denk ik dan voornamelijk hahah). En ook zo snel mogelijk. Niet tot het laatste moment wachten. Neem een besluit en stick to the plan!

Dus eerst in de ochtend alle ramen en vensterbanken schoongemaakt van alle stof van de schilders. Kon bijna niet meer door de ramen heen kijken en stoorde me aan hoe slordig het eruit zag. In de achter- en voortuin ook alle rommel en stof die ze (toch nog) achterlieten opgeruimd en toen ik zo bezig was (meerdere buren zag ik) ook nog even lekker wat struiken gesnoeid. Vooral de struiken die vlak bij de ramen staan. Tot het begon te druppelen en zag dat er later weer buien aan stonden te komen.

Heerlijk dat dit werkje net op tijd gedaan is. Snoeit en sopt toch minder fijn in de stromende regen.

Ik kreeg als het ware De Geest. Met Pinksteren nog wel. 

Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay 

Vlucht terug van broer veranderde eerst van gate en toen van vertrektijd. Alweer vertraging. Tsja..niets aan te doen. Het is nu eenmaal een beetje chaotische daar de laatste tijd. Gelukkig wel vertrokken dus hoop te horen als hij weer in zijn huis is. Maar dat zal pas weer morgen zijn.

Op tijd gaan slapen om een beetje te compenseren wat ik tekort aan slaap ben gekomen. Zo fijn dat het morgen  vandaag ook nog een vrije dag is!

Zin

Broer die in het hoge Noorden woont grenzend aan Rusland was voor zijn werk in Europa en besloot op een vrij laat moment om een pittstop in Nederland te maken. Net zo'n weekend waarin de treinen niet optimaal reden en zijn vlucht ook nog eens enorme vertraging had. Heb hem de meest ideale route met maar 1 overstap doorgegeven en zo kon hij toch nog voor middernacht bij mijn moeder aankloppen, waar hij zou verblijven.

En een zus besloot om iedereen (broers en zussen en aanhang denk ik ook nog) even uit te nodigen voor een lunch bij een leuk tentje bij mijn moeder in de buurt omdat hij weer eens in Nederland was. Waarop alleen ik reageerde. Maar snap het wel, want de meeste mensen hebben altijd een enorm drukke en vooral volle agenda en spontaan kan er dan nog weinig. Moet je echt een paar weken van te voren regelen. Maar ook omdat hij altijd zulke late acties heeft. En het dan gek vindt dat niemand kan.

Had eerlijk gezegd niet zo'n enorm zin erin om mij weer in het OV-verkeer te storten, vooral met al die omleidingen, maar dacht zoals die Engelsman tegen zijn vrouw zei: Dan maak je maar zin!

Niemand had zich verder nog aangemeld, dus was een klein gezelschap, maar daardoor wel 'rustig' voor mijn moeder. Die eigenlijk niks eet, een kinderbordje is al genoeg. En dan ook nog iets wat je aan kinderen voorschotelt. Ze krimpt ook zienderogen en ik vind dat ze heel moeizaam loopt. Dat valt des te meer op als je elkaar een tijdje niet gezien hebt. En mijn moeder een stuk moest lopen. Nou ja, ministukje. Naar het einde van de straat.

Was gezellig, maar had me voorgenomen om op tijd weer op te stappen, zodat mijn moeder mijn broertje voor zich alleen had. Alleen was haar zuster ook te logeren en als die er is, dan hoef je niets te zeggen, die praat de hele dag door. Dus mijn moeder schoot ook weer in haar rol van Willem de Zwijger. Of eigenlijk Willem de Ikmoetallesmaarleidzaamondergaander.

Gut...al die patronen, wat herkenbaar allemaal toch. Leren inzien dat dit niet meer gaat veranderen. En eens naar mijn eigen patronen kijken. Is daar nog iets wat ik zou willen en kunnen veranderen?

Toen ik thuis kwam (lange route), kon ik gelukkig nog net even met een boekje in het laatste zonnetje zitten. En dat was heel prettig. Daarna eten gekookt en nu alleen nog even schone slopen op mijn bed doen, die stopte ik in de wasmand vanochtend voor ik vertrok, dat ligt weer prinsheerlijk.

Soms heeft het zin om zin te maken inderdaad.

Afbeelding van pasja1000 via Pixabay 

Maken jullie wel eens zin?

Niets is voor altijd

 

Since you're in a position to help so many, Cellie, please remind them, when necessary, that setbacks are only ever devastating when one thinks they'll last forever. They never do. Thanks,   The Universe Afbeelding van Gerd Altmann via Pixabay

Man en koek

Alweer schilders de hele dag over de vloer gehad. En bedacht de dag ervoor dat ik toch echt "Mannenkoeken" in huis moest halen voor ze.

Mannenkoeken?

Beetje stevige bite, wat groter dan een koekje, denk aan gevulde koeken of zoiets. Hahah...

De schilders staan de hele dag buiten, ik word al een beetje zweverig van alle verfluchten, dus vind dat ik ze wel een beetje mag verwennen met of iets te drinken aanbieden (slaan ze meestal af, maar glaasje water dan weer wel ok) of iets te snacken tussendoor. 

Gevaarlijk wel, want deze vrouw lust ook wel een mannenkoek. Een heel pak wel. En die mannen ook erbij trouwens.

Uitgeboord??!!

Toen ik om 18.30 uur van de week uit mijn werk thuis kwam, was de klusjesman al aan het boren bij de buren aan de buitenkant van hun huis. Wat hij aan het boren was (ja, een gat waarschijnlijk); geen idee. Wat het doel was van de boorpartij. Dus eigenlijk is de vraag "Waarheen, waarvoor (waardoor meer)?".

Om 21.00 uur was hij nog steeds aan het boren. Zo'n langzame boor. In beton. Dat klinkt lekker door. Pas na die tijd werd het stil.

Gek

Makend!

Gehoorapparaten lagen allang in de la inmiddels.

Was toch al zo'n dag. Intercity's reden niet richting mijn werkstad. Alleen nog stoptreinen. Gelukkig zag ik dat wel toen ik thuis nog even op de NS-site inlogde. Doe je er toch zo'n 25 minuten langer over. En moest ik via een andere route om die stoptrein op tijd pakken. Zag direct dat het een stuk drukker was op het perron daar dan normaal rond die tijd.

En dus ook later op mijn werk dan de planning en het gevoel voor niets om 05.30 uur de wekker te hebben gezet. Nog steeds netjes binnen de marges hoor, maar heb een hekel aan snel snel snel inloggen en alles klaar hebben staan. 

Op het werk deed de printer het alweer niet, de telefooncentrale was ook uit de lucht; feest! Uiteraard ook een aantal spoedgevallen. Toe maar! En de leidinggevende had de mannengriep. Hij wist al dat hij de volgende dag weer beter zou zijn. Goh! Verder collega's die bij mij klagen waarom ze bepaalde klussen moeten doen. Gelukkig ben ik wel zo slim ze direct naar de leidinggevende door te verwijzen die dat bedacht had. 

Daar klagen!

Of eigenlijk dacht ik dat het altijd dezelfde zijn die zeiken. Dus weet ik ook dat ik daar me niets van aan hoef te trekken. Niet mijn probleem. Ze ook geen ruimte geven. 

Sollicitatie is niks geworden, want de gesprekken zouden of dinsdag of vandaag zijn en dan had ik maandag al iets moeten horen. Dus ook weer doorboren!

Vandaag weer op op werktijdwekker, want de schilder komt is er al weer. Nu aflakken en dan moet alles open blijven staan om te drogen. Wat ook uren duurt uiteraard. Dus kan alweer nergens heen op mijn vrije dag. Dan is het wel fijn als ze al om 07.15 begonnen zijn. Langere droogtijd.