Eucalyptus

Als ik me een beetje "Under the weather" voel, dan douche ik altijd graag met een geur van Rituals waar Eucalyptus in is verwerkt. Dan voel ik me verkwikt plus dat die geur me ook aan Dampoo doet denken, iets wat ik dan ook gebruik voor ik mijn bed induik. 

Geen pillen of wat dan ook; alleen dat. 

En een beetje alles in de eerste versnelling doen. 

Jaren terug kreeg ik zo'n mini-cadeausetje van mijn zoon. Daar doe ik heel lang mee. Wat ook weer aangeeft dat ik me niet vaak zo voel. Dat is dan weer positief. Of ik ben gewoon heel knieperig ermee. 

Zag gisteren bij de bloemist mooie kerststukken staan. Dus maakte wat na, met nepsneeuw (vorig jaar gekocht), wat dennenappels en wat blingbling door kleine kerstballen. Alles uit voorraad. 

Wil niets nieuws kopen dit jaar. Heb nog zoveel en wat moet je met zoveel spullen en dan nog meer erbij. Oh nee, nu spreek ik mijzelf tegen. Kocht bij de plaatselijke boekhandel een eikeltje voor in de boom. Als reminder dat er overal Eikels zijn. En misschien ben ik zelf ook wel een eikel. 

De kerstboom uit de kast onder de trap (he...Harry P. jij ook hier??) gehaald en herinnerde me dat ik vorig jaar een stapel lichtjes naar de kringloop had gebracht. Geen ledlichtjes, dus voor mij niet zuinig in gebruik. Misschien dat het een ander minder kan schelen. Maar nu dus nog maar één doosje lichtjes. 

Het grappig is dat het prima uitkomt. Het is allemaal genoeg. Meer dan genoeg. 

Had toen ik vanochtend wakker werd zo'n vaag gevoel dat er wat met deze datum is. Tot ik mijn Kerstengel uit het papier haalde. Oh ja, dit is de dag dat een oud-collega uit het leven stapte. Hoe kon ik weten dat de stad waar zij woonde, ik nu werk. Herinner me nog hoe een chaotische bende het in haar huis, hoofd en keuken was. En confronterend was; want overduidelijk dat ze hulp nodig had. 

Hoe ik enorm heb moeten aandringen dat haar huisarts kwam. De assistente mocht hem niet sturen, want de patient moest dat zelf aangeven. Zelf bellen. Hoe ik, na het consult, waar ik op de galerij ging wachten, want te privé wat daar besproken werd, haar naar de GGZ heb gebracht; spoedconsult (dit is meer dan 12 jaar terug; denk dat je nu het maar moet uitzoeken). Ook daar weer lang wachten en uiteindelijk ook nog naar de apotheek ben geweest. 

Dat mijn manager dat soort dingen niet aankon of trok. Ze dat ook zo zei. Muts! Herinner me ook weer dat bij dat bedrijf ook elke paar maanden er weer een reorganisatie was. Hoppa....hele afdeling eruit. Hoppa, manager weg. Hoppa, 2 afdelingen bij elkaar gevoegd. Hoppa....de kantoortuin. Nooit eens rust. Onveilig gevoel. De stress die ik daar bijna constant voelde kan ik zo weer oproepen. 

Kaarsjes aan, eentje om haar te gedenken en vooral dankbaar zijn voor alle goede, mooi en liefdevolle zaken om me heen.