Inspiratie uit een blog van Kakel. Normaal doen, wat is dat eigenlijk en hoe normaal doe ik dan. Het viel mij op dat mensen bij de werkplek van de opdrachtgever me inschatten als normaal, tot ik foto's van de kleindochters liet zien.
Heuh, maar uhm...ze zijn donker?
Op die opmerking, komend uit de mond van iemand die dat zelf ook is qua huidskleur maar ook altijd op die van mijn huidskleur, antwoord ik graag dat ik ze eerst dubbelgebakken heb. Of elke dag onder de hoogtezon. En een spoelinkje in het vele haar uiteraard. Gekleurde contactlenzen niet te vergeten.
Dat breekt het ijs, maar geeft me ook aan dat vooroordelen bij iedereen leven (ook bij mij dus). Je ziet er op een bepaalde manier uit, dus je zal dan ook wel bepaalde denkbeelden hebben. Of je gedragen als die 'groep'.
Mijn ex-man leerde me trouwens dat in zijn land ook volop gediscrimineerd werd op uiterlijk. Heel donker, bijna blauw zei hij, werd minder mooi en goed gevonden. Koloniale erfenis, maar nog steeds zijn er middeltjes op de markt en die worden nog steeds gebruikt om die huidskleur te bleken.
Ik voelde me nogal abnormaal toen oude omaatjes me daar over mijn armen wreven en uitriepen dat ik mooi was. Mooi door mijn huidskleur? Misschien had ik wel een kutkarakter?!
Feestdagen voorbij, dus tijd om weer normaal te doen. Wat dat dan ook is. Mijn Kerstster haal ik rond 6 januari weg. Nog even wat Licht in deze donkere dagen.
Eerste rondje financiële administratie bijwerken alweer gedaan. Nu snap ik maar al te goed dat die 'rust' van een vast contract bij wijze van spreke morgen ook weer over kan zijn. Mijn werkgever is van naam gewijzigd. Altijd een veeg teken en waar is dat goed voor. Dat we de oude naam en reputatie maar snel vergeten? Oude wijn in nieuwe zakken?
Arbeidsplezier, weten dat je op je plek zit, dat moet ik toch echt zelf creëren. En gewoon 'normaal' plezier buiten werktijden om.
Toch nog even een uurtje aan mijn werk besteed. Ik word heel onrustig van geen overzicht hebben. Zaken die half zijn gedaan. Of helemaal niet. En wil dus niet op mijn werkdag voor verrassingen komen te staan. Wel even onthouden dat uurtje weer ergens te compenseren.
Was ongedurig, kon het niet opbrengen om bij de supermarkt in de rij bij de lege flessen automaat te gaan staan. Veel mensen met 2 volle grote shoppers en dan telkens een piepje horen als de fles toch niet geaccepteerd werd. La maar! Ik doe dat wel een andere keer. Zo geen zin an.
Dus niets leuks of ontspannens gedaan. Oh ja, dat is al vrij normaal. Tijd om eens abnormaal te gaan doen.
Even mijn breiwerk erbij pakken. En mindful breien. Ook fijn dat programma Boedha in de Polder, met dank aan Helene voor de tip!
Wat het betekent om vader te zijn als je eigen vader nogal afwezig was. Mooi. En helemaal ontroerend was die onderwijzer.
En hierdoor toch ontspannen de avond in. En een heerlijk warme kop thee.
Hoe doen jullie dat?
9 opmerkingen:
Inderdaad een mooi programma,zoals "Boeddha in de polder"of een mooi boek
Hoe ik ontspan? Thee, elektrische fleecedeken, poezen, bioscoopje. Ik ben er erg goed in. Verstand op nul en loslaten. Heeft me jaren gekost hoor.
Met stip op nummer 1 staat wandelen met de hond, een boek lezen en langs de zee wandelen staan op een gedeelde tweede plaats.
Ik ben Nederlander, getrouwd met een Afrikaanse man, en samen hebben we twee dochters. Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gekregen of ik ze geadopteerd heb! Blijkbaar zie ik eruit als iemand die aan liefdadigheid doet, maar niet als iemand die een stapje buiten 'normaal' durft te zetten! Grrr.....
Sinds Corona heb ik het wandelen via You Tube ontdekt. Heerlijk ontspannend. Mijn voorkeur gaat uit naar wandelen in New York, vooral Greenwich Village. Wandelen in Moskou is interessant, wil je kerstverlichting zien dan moet je daar naar kijken. Wandelen in Teheran, wat zien de vrouwen er prachtig uit in hun mooi vormgegeven kleren, wandelen in Cairo en Luxor, heimwee. Ik ben daar zo vaak geweest. Moet je de wijk Zamalek in Cairo eens bekijken, wat een architectuur en die bomen........Zo kun je tegenwoordig zo'n beetje overal wandelen.
Hoe ik normaal moet doen? Ik heb werkelijk GEEN IDEE! ;-)
Ik heb mezelf er ook wel eens op betrapt dat ik verbaasd was toen een nieuwe collega een foto van haar partner op haar bureau zette - en hij was zwart (zij niet...). Oeps! Dat viel me wel tegen van mezelf......
Lezen, bloggen, puzzelen, serie kijken, koken. Maar als de spanning in mijn lijf en hoofd erg groot is dan is sporten voor mij het beste middel om de stress te verdrijven.
Adoptie is niet perce liefdadigheid hoor... hier twee geadopteerde kinderen met een licht tintje en mij wordt juist gevraagd of ik een buitenlandse man heb....
@anoniem van 23:20 Ik weet het; mijn zus is geadopteerd. Het is zeker geen liefdadigheid, maar door buitenstaanders wordt het vaak wel zo gezien, en dan wordt gezegd dat ze dankbaar moet zijn dat ze het nu zo goed heeft.....
Een reactie posten