maandag 11 augustus 2014

Opgeruimd staat netjes

Kan me herinneren - en eigenlijk had ik dat al goed weggestopt - dat ik nog nooit één kaartje of belletje heb gehad op onze/mijn trouwdag. We deden er niet toe. Niet van mijn ouders, niet van mijn broers en niet van mijn zussen. Nooit. Andersom waren sommigen van die familieleden diep en diep beledigd (echt!!) als ik niet een kaartje op hun dag stuurde of ze opbelde om ze feliciteren met alweer een jaar erbij. 

Hoe koud en naar en kil dit is, beseften ze waarschijnlijk niet, want in hun beredenering deden ze mij waarschijnlijk juist plezier, want dit was Foute Boel met Foute Man. Dit huwelijk, deze man en zeker MIJN keus.
Heb ook geen enkel huwelijksgeschenk gehad. Van niemand van de familie. Pas toen onze dochter werd geboren kreeg ik van mijn ouders iets - waar we niets aan hadden, wat volkomen de smaak van mijn moeder was en wat ik - per ongeluk??? - allemaal kapot heb laten vallen of tijdens het afwassen kapot ging en ook de grootouders gaven toen een enveloppe met inhoud, want tsja...met kind - dan zal het wel echt zijn. Dat vonden ze wel kies om ook zo te zeggen. 

Een ander familielid zei dat het sowieso geen echt huwelijk was, want ik was niet in de kerk getrouwd. 

Hoe koud kan je zijn.

Oh en nog erger - die herinnering had ik echt weggestopt - toen ik een jaar getrouwd was kocht IK een bloemetje voor mijn man. Sukkel.
Hij zei alleen maar waarom ik bloemen had gekocht. Jemig de Pemig zeg....wat een droeftoeter toch? Omdat ik blij met hem was of zo?????? En goh.. is het niet de bedoeling dat HIJ iets doet op zo'n dag.
Wat dat betreft sloot hij naadloos aan bij hoe men in mijn familie omging met ons jubileum...De nada, nikkus...nops...helemaal zero aandacht. 

Zo zat ik dus bij elke bruiloft in de familie of vriendenkring (of gewoon op tv) wezenloos en heel zielig te huilen. Zag ik maar een bruidje, dan gingen de sluizen open. Elke keer weer. Alsof ik een rare sentimentele muts ben.

Hoe kom ik trouwens op mijn trouwdag? Ooit hoorde ik collega vertellen dat haar moeder morgen een feestje had. Goh...gezellig joh..is ze jarig?? Neee.....25 jaar gescheiden!!
Dat is van een treurigheid, dat ik me echt niet kon voorstellen dat je op je wc-kalender de datum van je scheiding bijhield en dat dan ook nog ging vieren! Met een taartje. Dan ben je toch wel heel zuur en nog heel erg verbonden met je ex-man. 

Deze week is het de trouwdag van mijn liefste broer. En het is het ook weer niet. Want zijn vrouw heeft de scheiding aangevraagd, voor hem volkomen onverwachts en een paar weken terug hebben ze de boel verdeeld (CD van jou...) en nu woont zij ergens anders, met de helft van hun geld. Hij is er helemaal kapot van, snapt het niet en heeft het niet zien aankomen. En wat zeg je tegen een man die heel graag een nieuwe start maakt, maar zij hem dat niet geeft. Ik kan alleen maar er voor hem zijn, naar zijn verhaal luisteren, mijn visie geven als vrouw - maar niet als relatiedeskundige, want tsja....hoe je het ook wendt of keert, ik ben nu al langer alleenstaand dan iemands echtgenote of vriendin. 
 
Ondertussen is de was wel drooggewapperd met windkracht 10 hier en rijdt de vuilniswagen de straat in. Dus nog net even snel een Flylady extra missie gedaan en met een grote vuilniszak door mijn huis gelopen om snel snel snel 27 dingen weg te doen. Dingen waar niemand wat aan heeft, maar wel hier al tijden werden bewaard voor je weet maar nooit of gewoon omdat ik moeilijk kan weggooien.
Dus dat ruimt weer lekker op.

Zo zou ik dat ook moeten doen met die slechte herinneringen. Hoppa, in de zak ermee en weg! Je hebt er niets aan, neemt alleen maar ruimte in je kop in en als je erlangs loopt doet het nog pijn ook omdat het de ruimte inneemt van mooie herinneringen. 

En ik mag en moet ook aanleren dat NEE ook een antwoord is. Als iemand me iets voorleg hoef ik niet altijd dit te onderzoeken en dan maar ja te zeggen, want anders stel ik ze teleur.... Want wat? Ik wil helemaal niks meer met mijn oude vak te maken hebben. Niks meer. Ik wil die mensen niet meer tegenkomen, niks meer van ze horen. Bah bah bah. Ik weet nog goed wat een huichelaars ik de meeste vond. Vooraan staand met hun grote praatjes, maar helemaal niets laten horen toen ik gewipt ontslagen werd. Omdat ze bang voor hun eigen hachje waren.



Zo.

Da's wel duidelijk toch nu?

Dit wil ik allemaal niet meer. En hoeft ook niet meer, want ik bepaal de zaken zelf. Als ik een jubileum wil vieren, dan doe ik dat. En heb oog voor die van anderen. Maar vooral voor wat er voor mij toe doet. Echtheid, oprechtheid. Niet wachten totdat die ander belt, maar zelf in aktie komen omdat ik dat fijn vind en niet als een boekhouder bijhou hoeveel, hoevaak en wanneer.

En niet meer bang zijn wat een ander van mij denkt en daarin een afwijziging zien. 












15 opmerkingen:

Anoniem zei

jezus, wat koester jij je ellende van vroeger! Breek met de mensen die jou bezeren of met opzet bezeerd hebben en sluit het verleden toch af! Sterkte ermee! Tecla

Anoniem zei

Ik vind het juist getuigen van kracht, als je in stat bent je scheiding te vieren! Dan zit je niet meer vast aan je ex, maar ben je blijkbaar in staat om er zelf iets van te maken! Vieren dat je alleen bent levert meer op dan akelige herrinneringen ophalen uit het verleden. Misschien ook iets voor jou? Vier het feit dat je het alleen kan, niet afhankelijk bent van man of familie en ga op zoek naar mensen die jou wel waard zijn!

Astrid zei

Ik heb bijna nooit uitbundig mijn verjaardag , trouwdag gevierd ook omdat we in stilte getrouwd zijn , kaartjes achteraf , dus ook nooit gefeliciteerd met zoveel jarig huwelijk etc,. wel heb ik enige tijd geleden mijn hele familie uitgenodigd om alles te vieren wat we nooit gevierd hebben , op een willekeurige dag en ik moet zeggen dat was een succes.

Unknown zei

Bah Thecla, wat een onsympathieke (toon) reactie op iemand die zich kwetsbaar opstelt.
koesteren lijkt me niet de juiste benaming af en toe kan er iets omhoogkomen, dit gebeurt met mooie dingen dus ook met nare dingen.
Verder wel met je eens dat je moet breken met mensen die niet het beste met je voorhebben, nietzomaarzooo is onderweg.
Linda

Mevrouw W. zei

Wat ben ik dan blij dat mijn schoonmoeder ieder jaar op de dag dat wij gingen samenwonen met een bloemetje afkomt. Zo kan het ook.

Laatst wilde mijn ex vrienden met me worden op facebook. Nou mooi niet! Ik heb een heleboel lieve mensen rond me en daar past hij niet tussen. Hij is verleden tijd en een verleden tijd waar ik niets meer mee heb. En ik wil hem zeker niet als 'vriend' in mijn heden toelaten. Daarvoor heeft hij me ooit te diep gekwetst.

pecunia zei

Wat koud, die reacties van de familieleden. Nee, daar zou ik me ook niet bij thuis voelen. Mijn schoonfamilie is ook niet erg warm, maar in elk geval wél boven het nulpunt ( en trouwens, er zitten wel een paar warme tussen).En die gevoelens over je ex- werkgever..dat is een fase die ik ook heb doorlopen toen ik de WAO in ging. Ik wilde zelfs geen foto meer zien, kon dat ook niet. Ik heb alles weggedaan en nu merk ik dat ik milder ben geworden in mijn mening. Dus waarschijnlijk ben je gewoon weer een stapje verder en nu op het punt aangeland dat je je ex werkgever moet verteren.

Loes zei

Ik volg jouw blog ademloos sinds afgelopen zaterdag, toen ik er bij toeval, via via, op stuitte.
Ik herken heel veel en heb diep respect voor je!

Elisabeth zei

Pff wat een kille bedoening .Ik vraag me een ding af en dat is echt niet rot bedoeld .Je schrijft dat familie beledigd was als je geen kaartje stuurde of belde op hun dag ,heb je ze nooit gevraagd waarom zij dat dan niet deden bij jullie ? Nee geen leuk verhaal maar soms komen dingen weer even boven en is het lekker om even weg te schrijven toch ? En slechte herinneringen opruimen tja is een goed idee maar soms komen ze even om de hoek kijken ,met de jaren word de herinnering gewoon wat minder pijnlijk is mijn ervaring .
Groetjes Elisabeth

Nietzomaarzooo zei

Wel aan gedacht; maar denk dat het allemaal weinig zin heeft nu - als ik dingen in mijn leven maar anders doe. En klopt hoor; dit is lang niet meer zo pijnlijk als jaren terug.

Nietzomaarzooo zei

Dank je.

Nietzomaarzooo zei

Ja soms moet je inderdaad je grenzen trekken en vooral op Feestboek :)

Nietzomaarzooo zei

Leuk idee!

Nietzomaarzooo zei

Tjsa Thecla, begrijpend lezen is ook niet zo eenvoudig, zo blijkt.

Nietzomaarzooo zei

Klopt, ben ik hard mee bezig.

Anoniem zei

hallo,ik kwam door een ander blog op het jouwe terecht en ben gaan lezen, wat herkenbaar.
Maar ben het niet eens met het 25 jarige scheidingsjubileum, het feit vieren dat je verlost bent van een relatie die op het laatst alleen maar ellende bracht, mag van mij. ook ik trek wel eens de conclusie dat het vaak eenrichtingverkeer is in vriendschappen en familierelaties. Vaak is er alleen contact als men wat moet of nodig heeft, maar dit zegt meer over hen dan over mij en probeer positief te blijven
ook hou ik dan tijd voor andere dingen waarvan ik kan genieten.
groeten mien