zaterdag 9 november 2019

Hoger, hoger, hoger!!!

Had een tijdje terug - eindelijk - mijn Omafiets ingeruild met bijbetaling (uiteraard) voor eentje met  lage instap (dus ook Omafiets eigenlijk). Ik was al zooo blij en opgelucht dat ik eindelijk die stap durfde te zetten, de laatste stap dus, echt naar een fietsenwinkel en daar aangeven dat ik graag dit model wil en mijn oude fiets wil inruilen.

Niet over het onderhandelen over de waarde van de oude fiets, want dat kan ik kennelijk nog steeds. Maar of er voor mij uberhaupt wel iets is. Iets mag zijn, zo voelde dat. Verdien ik wel zoiets.

Dus toen ik een belletje kreeg dat de fiets er was (niet op voorraad) fiets opgehaald en allang blij dat het inderdaad makkelijker ging met op- en afstappen. En dan toch vind ik mijzelf een zeikerd, want ik zat - na een hoge Omafiets jarenlang gehad te hebben - nogal in elkaar gedoken.

Ging ik niet terug naar de fietsenmaker, maar vond dat ik het er maar mee moest doen. Tot de verstandige en zelfstandige dame in mijzelf weer wakker werd en nakeek dat uiteraard deze fiets ook op maat (hoger/lager) gezet kan worden. Kon ik waarschijnlijk ook nog zelf. Als ik moedig genoeg was. Maar kennelijk had ik zoals Gerard Joling altijd roept 'er de kracht niet voor".

Paar weken verder weer.

Sprak met mijn dochter over wat dingen waar ik tegen aan hik, mijn eigen bedachte en neergezette hinderpalen en struikelblokken en zelf-getrainde Beren. Waarop ze zeer verstandige dingen terugzei. Maar niet oordeelde. En vooral dat was zo fijn.
En ik niet anders kon dan nu eindelijk dan maar eens in actie komen. Actie, Actie, Actie!!

Fijn, hoe simpel de dingen soms in werkelijkheid zijn. Het was mooi, droog weer; ik had er werkelijk zin an en nam mezelf voor als eerste afslag naar de Fietsenmaker te nemen. En direct te zeggen waar ik mee zat. Ter plekke verholpen. En mevrouw als het toch niet goed is; wel terugkomen!

Oooooh...wat heerlijk. Dit fietst zoveel fijner!! En ik had dit inderdaad ook zelf kunnen doen, mijn ringsleutel no. 13 hangt gewoon in de schuur en een parker-schroevendraaier heb ik ook. Maar goed; afstrepen maar van het lijstje!



Daarna nog wat van mijn lijstje kunnen schrappen en het voelde alleen maar luchtig en prettig. Had mijn verplichte nummertjes voor deze week allemaal gedaan. En nog een extra dag op mijn vrijwilligerswerk gewerkt en ook dat was heel bevredigend. Tsjonge...het lijkt wel alsof het op rolletjes loopt.

En bij terugkomst van rondje Dorp stond mijn fiets er ook nog steeds. Twee sloten uiteraard, maar ja, dat zegt ook niets. Alhoewel het slot wat ik voor mijn vorige fiets kocht bijna 1/5 van de aanschafprijs fiets was.

Het was fris in de slaapkamer toen ik naar bed ging, ook al vroeger dan gewoonlijk, ik wilde nog een tijdje lezen en geheel tegen mijn gewoonte deed ik (bed)sokken - wat ik van Kliefje leerde -  en de bijpassende pyama-broek aan. Doe ik echt nooit!

Maar werd vanochtend laat wakker en in een ruk doorgeslapen. Heerlijk! En lekker warm dat het in bed was. Vooral toen ik de keiharde regen op mijn schuine dak hoorde tikken.

En te weten dat er vandaag geen verplichtingen zijn, tenzij ik die zelf oppak en wil doen.


4 opmerkingen:

Anoniem zei

Het leven kan zo goed zijn!

Bertiebo zei

Dat klinkt allemaal erg goed, Cellie. Dat doe je zelf!

Sylvia zei

Die sokken juich ik van harte toe!! (Laagje crème er ook opgedaan, op je voeten? ;))

klaproos zei

lekker hoor sokken aan in bed, ik heb een paar noorse die 15 maten te groot zijn eigen gebreide gekregen ooit, en die zijn zó lekker, als je warme voeten hebt slaap je sneller:-) dapper wijffie ben je, zeg dat ik het gezegd heb :-)