donderdag 17 september 2020

Droombaan in een tijd van grote werkloosheid

Oh ja.. wat me ook opvalt bij de "Moedertjestraining", dat het gaat over wat je graag voor werk zou willen doen. Wat je droombaan zou zijn. Hoe je dat voor elkaar kon krijgen.

Allemaal laag-opgeleide, vrijwel 90% allochtone vrouwen die het Nederlands slecht beheersen en die hadden als droombaan "Grondstewardess" en dan het liefst bij die Blauwe. Een kennis werkt op HR bij die luchtvaartmaatschappij en die vertelde mij dat er 9000 mensen uit moeten. Inclusief hijzelf waarschijnlijk. Waarom zou je dan nu, in deze tijd, nog van zo'n job dromen? Lees je de krant niet? Kijk je niet naar het nieuws? 

Nu willen werken in de luchtvaartbranche. Dat is toch totaal niet realistisch? Buiten dat je niet aan de eisen voldoet van de job.  Ik vond dat opvallend.  Maar nog opvallender ook dat dit niet werd afgeremd. Of bijgesteld. Dat hoort zo'n bureautje toch ook te doen. Hun morele plicht. 




Vind het bijna misplaatst om in een tijd dat honderden ZZP-ers hun werk kwijt zijn door Corona, bedrijven moeten bezuinigen dus nog meer ontslagen her en der. In de media lees ik dat het UWV zelfs geen tijd meer heeft om te controleren of mensen aan hun sollicitatieplicht voldoen. Te druk met al die nieuwe ww-aanvragen. Om dan in deze tijd te gaan fantaseren over een droombaan. Plus dat er in de regels van de bijstand staat dat elke baan geschikt is. Elke baan, binnen 3 uur reistijd. 

En dat het weigeren van zo'n soort baan betekent dat je gekort wordt op je uitkering. 

Wat nou Droombaan. 

Totaal niet pragmatisch.

Wat wel een droombaan is - lijkt mij althans -, is zo'n bureautje hebben. Vrouwen trainen die van toeten noch blazen weten en die makkelijk te beïnvloeden zijn.  Al hun cliënten zijn verplicht hun trainingen te volgen. Hoe fijn is dat. Je klanten stromen vanzelf binnen, je hoeft er niets aan te doen en bij klachten....hahah...daar doen ze ook niets mee. Of de trainer kijkt - zoals hij ooit geleerd heeft - meelevend en zegt neerbuigend "Wat goed dat je dat durft te zeggen".  En gaat over tot de orde van de dag. Er wordt niets mee gedaan. 

Bureautje wat opdrachten krijgt over de ruggen van kwetsbare vrouwen, die de taal onvoldoende beheersen om zelf te kunnen lezen dat er stierepoep of gebakken lucht wordt verkocht. En dat die training op geen enkele manier is afgestemd op de werkelijke behoefte van de cliënt. 

Bureautje kan dan na afloop diverse hokjes aftikken, samen met de ambtenaar van die afdeling waar hun klanten/cliënten vandaan komen.

Weer een training kunnen geven. Vrouwen weerbaarder gemaakt. Klaar voor werk. Zij weten nu tenminste wat hun droombaan is. Stukken beter dan vijftig keer per dag hetzelfde truitje opvouwen bij een grote goedkope kledingzaak uit Ierland. En na een half jaar is ook daar je contract weer klaar. 

Terug naar af. U ontvangt geen kanskaart.






15 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik word woest als ik dit lees!! Op een andere manier heb ik in mijn werkende leven ook te maken gehad met dit soort oplichters. In mijn geval waren het mensen die op het werk cursussen kwamen geven. Echt! Bij de wilde spinnen af! Zo slecht. Ik heb het wel aangekaart en ben -gelukkig- niet ontslagen. En ooit ben ik omgeschoold voor een functie waar ik met computers moest werken door een dame die zelf nog nooit achter een pc had gezeten (ja ik ben al oud) Ze zei bij alles:"Is het easy, of is het gemakkelijk?"...... die uitdrukking gebruik ik nu nog steeds. Heel ergerlijk wat er allemaal over de rug van onwetenden verdiend wordt door dit soort louche bedrijfjes. Ik kan me er zo over opwinden. Is het niet een idee - ik zeg ook maar wat - om het aan de kaak te stellen in een plaatselijke krant? Onder voorwaarde dat jij anoniem blijft? groet, Joke

Anoniem zei

De ellende van anderen gebruiken als verdienmodel. Zwaar intieme zone.

izerina zei

Jij volgt daar wel een training tenenkrullen en gezicht in de plooi houden

Marie zei

Ik snap dit soort dingen nooit. Een tijd geleden toen ik in de ww zat wilde ik me laten omscholen in de avonduren.ik had ernaast een invalbaantje en werkte bijna de uren die ik voorheen werkte. Ik kreeg nog een paar euro per maand aanvulling. Ik zou de opleiding zelf betalen, maar het mocht niet omdat ik dan niet meer in die uren voor werk beschikbaar was.... En als ik dan lees dat er zoveel geld wordt weggegooid om mensen te laten geloven dat ze vast hun droombaan kunnen vinden in deze tijden.... Alle gekheid op een stokje.

Marlou zei

Zooo, wat een goed en pittig stuk, Cellie...
Kun je het niet naar de kracht sturen?
Misschien moet jij wel de journalistiek in!!

Ik zat echt met kromme tenen te lezen.
Kun je nagaan...

Chapeau!
Marlou

Iris Papilio zei

Schandalig gewoon!

Maria Steutel zei

Grrrrr. Dat je nog niet je stoel door het lokaal gooit, is oprecht een prestatie.
Je kunt best dromen van wat je wilt. Dat lijkt me prima als stip op de horizon.
Maar je verwacht toch dat je eerst kijkt naar wat je kunt en wat daarbij aansluit?!

Ik kan me voorstellen dat je stoom afblaast op je blog. Zou je het niet kunnen aankaarten bij de lokale politiek? Die zoekt manieren om te bezuinigen en dit soort bureaus niet inhuren, lijkt me een mooie route.

Bertiebo zei

Ik ben (wederom) verbijsterd. Het is ongelooflijk

Alice K. zei

Scherpe analyse. Schandalig inderdaad... Bied dit stuk van jou aan een krant aan! Het is heel goed geschreven.

ConsuminderSingle zei

De bibliotheken in NL geven vaak gratis taallessen mbv vrijwillers We begeleiden precies dit soort grp naar hun inburgeringsexamen en veel verder. Er is bv een boekclub. We hebben een informele avond waar spelletjes worden gespeeld en ze alleen NL mogen praten, lezingen worden gegeven over praktische onderwerpen. We helpen ze instanties te begrijpen, mee te communiceren maar helaas heb je ook veel buro's die hier misbruik van maken wel geld vragen, subsidies claimen en vervolgens de 'leerling' laten zwemmen met als gevolg dat ze nooit het inburgeringsexamen halen. Te triest voor woorden.

Hemelblauw zei

Hé, “droombaan”, weer een woord voor mijn (hoogst persoonlijke) verzameling innerlijktegenstrijdige woorden! (volledig, hengelsport, werkvakantie, droombaan).

Wat een schandalige bureaucratie heeft deze koopmannenregering toch voortgebracht. Marktwerking boven alles. Met alle “handige jongens” met hun bureautjes die verschijnen waar regelingen extern nog weer moeten aangepast omdat ze een andere uitwerking hebben dan voorzien. Wat vrijwel altijd de toch al kwetsbaren raakt.
En bijkomend idee: werkloosheid is jouw eigen schuld, ongeacht de oorzaak (had je maar een andere opleiding moeten doen, had je maar ergens anders moeten werken, had je maar anders moeten zijn dan je bent). Jij hebt maar te slikken wat wij bedenken, wat dat dan ook is.
Bah.
Het is zo verschrikkelijk de hoogste tijd voor het basisinkomen.

Lena zei

Een heel goed geschreven stuk. Ik sluit me aan bij andere lezers stuur het naar krant. Is het niets voor jou om in de politiek in te gaan?
Je lijkt me er geknipt voor

Anoniem zei

Ik ben het hier 'volledig' mee eens!!
Joke

mrs H. te B. zei

Ik ben het niet helemaal met je eens.... Ik ben ALTIJD voor dromen om het leven dragelijker te maken! En wat ik heb gemerkt: dromen helpen je om richting te bepalen. Bijv. toen ik verhuisde: ik kan dromen van een groot huis met grote tuin, betaalbaar en bereikbaar - maar vanwege de financiën moest ik genoegen nemen met een kleinere tuin, slecht bereikbaar, en met wat moeite betaalbaar... En vwb baan: Ik kan dromen van een leuke baan, met zeer goed salaris, en geen reistijd - maar ik doe het nu voor een leuke baan, met goed-genoeg salaris, en een (te) lange reistijd... Het wordt pas zorgelijk als je denkt / vindt dat alles wat je droomt bereikbaar en haalbaar moet zijn!

Ellen1979 zei

Je haalt me bijna de woorden uit de mond! Dromen zijn inderdaad heel goed om te weten waar je heen wilt.
Het leven is geen permanente extase, zoals mijn vader dan zegt. Maar iets in een baan moet je toch aanspreken wil je er iets mee kunnen?
Zonder verheugen is een feestje ook lang zo leuk niet. Het gaat om de richting waar je op wilt. Ik heb mijn droom nagejaagd, en het is gelukt (vrijstaand, maar wel klus-huis aan de andere kant van het land incl. passende banen). Daarna kwam er een bak ellende en verdriet maar doordat ik op een passende plek zat, sterkte mij dat. Ook dit gaat voorbij. Nu lukt het plannen maken weer voorzichtig, en merk dat ik de richting in mijn leven erg nodig heb.