Perspectief?

Blij dat ik dat kan zeggen; dat ik een tuin heb. Waar ik kan frustratie-snoeien. En geen enkele eikel in mijn tuin duld. Of hoef te dulden. Die ruim ik direct op. Mochten ze hierheen gewaaid zijn. Op dat soort eikels heb ik wel invloed gelukkig.

Muntplant die nu uitgebloeid is - had 'm laten bloeien voor de insecten en vlinders - kortwieken. Wel in een grote pot, tegen het door de hele tuin wandelen, gezet. Nog zelden rook een emmer snoeiafval zo lekker. Wel aangevroten snoeiafval, want slakjes en rupsen vonden de muntplant ook heerlijk. 

Naar de F1 gekeken. Die van Monza. Spannend, vreemd en niet voorspelbaar deze uitkomst. En een vette crash. Gelukkig bleef de coureur ongedeerd.  En nu eens een keertje niet het team van Mercedes op plek 1, 2 of 3. 

Leuk om naar te kijken. Was leuk omdat nu niet de gedoodverfde toppers voorop reden. Er was zicht op de overwinning voor de underdog.

Las ook een mooi artikel in de krant over "Hoe goed kan de mens zonder perspectief?". Dat gaat over de strijd tegen corona. Het zicht op een vaccin en wanneer dan en komt dat er nog wel (op tijd?). Kunnen we wel zonder stip op de horizon? Is het nieuwe normaal normaal. 

Als ik naar mijn werkperspectief kijk dan zie ik (momenteel even) geen stip. Noch horizon. Gelukkig zijn er meer zaken die belangrijk voor me zijn. Maar betaald werk hebben betekent ook dat ik niet allerlei dingen moet doen die niet bij me passen, waar ik ongelukkig van word, moe, opstandig en nog meer van dat soort termen. En boos dat er een hele industrie is opgebouwd rondom het 'bezighouden' van onze soort. Ongecontroleerd.

En bang, angstig en dat zijn dingen die ik nog maar kort heb. Want voorheen kon ik alles aan. Deed alles, durfde alles en niemand "fuckte" met me. (vanaf 8.55 op onderstaande filmpje).

Ben keihard in inkomen (en in aanzien) teruggevallen en heb moeten leren omgaan met een inkomen op bijstandsniveau. En dat daar ook bijhoort dat je nog maar weinig speelruimte hebt. Nadenken over waar ik mijn geld aan uitgeef. Of kan uitgeven. Het scheelt dat ik niet erg impulsief ben. En goed kan bezuinigen op zaken die mijzelf betreffen. 

In diezelfde krant staat ook de bemoediging: 'Blijf ook in angstige tijden optimist". Die moet ik maar op een tegeltje borduren. 

Genoten van dat er het weekend een krant op de mat lag, dankzij een goedkoop zomerabonnement. De laatste, want de zomer is voorbij. Maar er komt vast wel weer een leuke aanbieding langs. Ooit. Winterabonnement of zo. 

Genoten van een pakketje wat in mijn bus viel. Zomaar van een lieve blogger die zelf het helemaal niet makkelijk heeft. En toch geeft. Haar angsten overwint en dit regelt en doet. 

En dat inspireert weer. Blijven kijken naar wat er allemaal wel kan. Wat er wel goed gaat en is. Wat kan ik betekenen voor een ander. In wat voor vorm dan ook.