Embargo

Direct aan de slag helpt me om meer energie te krijgen. Ik wek het als het ware zelf op. Moet ik alleen die energie beter verdelen over de dag, want inkakken is niet zo prettig.

Dus stond om 08.30 uur bij het adres van een vriendin van mijn dochter. Daar stond nog een auto-kinderstoeltje, wat dochter altijd als reserve gebruikt. Maar vriendin had geen tijd meer om het te brengen, druk met verhuizen, dus of ik het kon ophalen. Of eigenlijk was de boodschap dat dit een onmogelijke missie was voor mij, want te ongemakkelijk of te onhandig want ik heb geen auto. Bovendien is het gebouw dicht, dus ik kon er niets eens in.

Goh..is dat hoe ik word gezien. Dat ik niks kan (meer)? Straal ik dat misschien (onbewust) uit? Ooit een keer een grote leunstoel in de trein meegenomen. Wel met moeite, maar ik wilde dat het lukte en het ging daarom ook. Ook toen geen auto. 

En natuurlijk een grote trigger; oh....zeggen/denken jullie dat ik het niet kan? Nou...wacht maar!

Met een paar oude snelbinders (zo'n spinding) was het easy peesy. Maar ook zonder denk ik was het wel gelukt. En dan niet fietsen, maar gewoon lopend terug. Ook geen probleem. Maar wel vroeg op de dag, zodat het nog niet heel heet is. 

Zo; die is binnen!

Nu genieten van een kopje koffie en blij dat ik dat nog steeds kan. Zoiets simpels als een kopje koffie. Ik ruik het nog (niet dement haha, noch Corona) en het aroma komt je tegemoet inderdaad.  

Een uitgeklede Prinsjesdag was het gisteren. Geen optocht, geen balkon-scene...nou ja; daar kwam ik toch al niet mijn bed voor uit. En de troonrede, wat staat ons te wachten. Dat vind ik wel belangrijk. 

Kan me nog herinneren dat ik toen voor een grote krantenuitgever werkte en de hoofdredacteur Max Snijders altijd met een verhit hoofd in de ochtend even kwam vertellen dat de stukken uiteraard al binnen waren, maar dat er een embargo lag op het publiceren of bekend maken van de inhoud voor de troonrede uitgesproken was. Hij maakte een avondkrant, dus altijd weer spannend of hij de stukken op tijd in de krant kreeg. Nieuws van gisteren is immers oud nieuws.

Vond die spanning rond die dag altijd interessant. De redactie was een soort Heilige der Heiligen. Daar gebeurde het. Daar liepen sommige redacteuren ook rond met een air van 'weet jij wel wie ik ben'. 

Later werd een van die redacteuren nog Hoofd van het NOS journaal. Was hij echt belangrijk. Eventjes.

Iemand in de Moedertjestraining zei dat ik bij heel veel verschillende soorten bedrijven had gewerkt. Dat is ook zo, maar niet zo verwonderlijk als je al bijna 40 jaar werkt. Nu is het alleen nog maar leuke vulling voor een blogje. 

Ach ja.