zaterdag 19 januari 2013

Truus de Mier

Hoewel ik geen betaalde baan heb, heb ik deze week een drukke agenda achter de rug.

Vooral voor mijn netwerk en dat bestond uit veel lobbyen bij de landelijke en locale politiek. Dan voel ik me helemaal in mijn element. Ik kan goed luisteren en snel tot de kern komen en die eigenschappen kwamen goed van pas. Wel geef je dan direct weer extra geld uit aan reiskosten en een kopje koffie en een lunch hier en daar, waar ik nog geen potje voor heb.


En zo hoorde ik gisteren dat een collega die jarenlang trouw bij mijn vorige werkgever heeft gewerkt en altijd goede beoordelingen kreeg, opeens een hele slechte kreeg en vervolgens dus te horen kreeg dat er ontslag voor hem wordt aangevraagd. Want hij voldeed niet.

Hufters!

Precies hoe ze van mij af zijn gekomen. 

Iemand met zoveel jaren ervaring, waar vooral de klanten heel erg blij mee zijn, want hij denkt altijd mee en snapt de klant...die mag oprotten. Omdat anders de Mercedes van de grote baas een maatje kleiner moet. En omdat de directeur van het kluppie een incompetente oetlul is! Die zouden ze aan de kant moeten zetten. Maar ja...lekker kneedbaar want jong en onervaren, dus laat die alle shit maar oplossen.

Heb mijn collega direct gebeld en hem een hart onder de riem gestoken. Dat het absoluut niet aan hem ligt, maar aan slechte managers, die alleen vol van zichzelf zijn en niet zien wat er echt nodig is. Een leuke naamsverandering doorvoeren en denken dat ze daarmee de oorlog gaan winnen....Tonnen uitgeven aan een nieuw webbureau en dan toch maar zeggen...oh nee...laat maar zitten. Allemaal geld down the drain wat beter in goed personeel gestoken had kunnen worden. Of gewoon niet uitgegeven had moeten worden. En van die achterlijke workshops over wat de onderneming nou precies denkt als missie te hebben...Goh...kom je wel laat achter als je al tientallen jaren bestaat. En ja...een nieuwe huisstijl... En allemaal verspilde tijd en moeite. Ga gewoon werken!

Heerlijk dat ik dat niet meer mee hoef te maken. Ik zou stikken van de stress.

Mijn dochter - die alweer een weekje terug is van haar reis naar het verre Oosten en veel mooie verhalen heeft - vertelde me gisteren dat ze op weg naar de sportschool een dame voor haar op de fiets zag uitglijden. Ze viel en haar been lag zo raar onder haar dat ze onmiddellijk 112 heeft gebeld. Ze wist dat de dame haar been had gebroken en was bang, toen de ambulance kwam, dat ze het bot zou kunnen zien. Heel akelig.
Ze is, samen met een andere jongen, bij haar gebleven tot ze naar het ziekenhuis werd vervoerd en ik bewonder haar koelbloedigheid en daadkracht. Hoeveel mensen zouden niet zijn doorgefietst?

En bewonder haar doorzettingsvermogen; ook al ligt de sneeuw overal; zij gaat op haar fietsje sporten. Want dat vindt ze belangrijk. Wel beseft ze maar weer al te goed dat dingen zo kunnen veranderen. Even uitglijden en klaar.
 Ik heb vanochtend mijn oefeningen weer gedaan. Up up, down down zegt Cher me lachend en het gaat steeds makkelijker.

Droomde van de week van een ex-minnaar en prompt kreeg ik een what's appje van hem. 

Straks nog even wat boodschappen halen - gewoon lopend naar de winkel, want ik durf nu echt niet te fietsen - en dan misschien vanmiddag nog weer even lobbyen voor mijn netwerk. Goh..het is net werk.




1 opmerking:

pourquoi pas ??? zei

Dit is natuurlijk een ongelofelijk rare tijd wat werk betreft. Iedereen maakt rare sprongen als een kat in t nauw. Mijn man ziet zijn collega's ook veranderen in verraders en kontelikkers. Ik herken het uit de periode dat ik werkte en het bedrijf niet goed ging.Er was zelfs een vrouw die haar vriendin, die daar ook werkte ging verraden. Je hebt geen idee hoeveel indruk dat op mijn gemaakt heeft. Trouwesn er waren veel van dat soort verhalen; als je een reden weet hoe ik Hem kan ontslaan krijg jij zijn baan en echt die vrouw ging gewoon naar de bruiloft van die man terwijl de die dag nog negatieve dingen had vertelt tegen de directeur.
Guisteren naar Anne Frank museum geweest en echt dat soort mensen waar ik over schrijf moet je niet treffen in de oorlog.

Haha een ex-minnaar. Was een leuk om een bericht te krijgen? Ik heb leuke ex-minnaren vandaar dat ik t vraag. Hihi. Laatst met een die ik bij toeval was tegengekomen koffie gedronken, vond mijn schatje niet zo.
Fietsen met dit weer? voor geen goud. Pas maar goed op hoor. Ik ben lopend al bang om te vallen. ik wens je een fijne avond en liefs van mij.