Ontslag

Kreeg gisteren een aantal afmeldingen voor onze bijeenkomst van mijn s tiching en er ging ergens bij mij een belletje rinkelen. Ik ben eea gaan nakijken en zag dat een lid van het cluppie voor zichzelf iets was begonnen.

Prima, maar dan niet achter onze rug om en bovendien gebruikmakend van onze netwerkcontacten en onze leden. En ook nog op precies dezelfde dag, in hetzelfde gebouw, op hetzelfde tijdstip. Dus van de week hem even een bezoekje gebracht en hem geconfronteerd met bovenstaande. Het was grappig zijn gezicht te zien; dat sprak boekdelen want hij had niet verwacht dat ik zou komen binnenvallen tijdens zijn feestje. Een soort van Oeps...betrapt-gezicht.

Uiteraard in overleg met mijn bestuursleden deze aktie gedaan en het eind van het liedje is dat ik hem ontslagen heb. Nou ja...dat klinkt wat zwaar, maar strepen afgerukt en geen lid meer van onze club. Geen toegang tot ons netwerk.

Wat heb ik een enorm hekel aan achterbaks gedrag en bij een heterdaadje dan heel onschuldig doen van 'goh...oh ja joh??....jeeeee....daar wist ik niets van hoor...dat heeft mijn organisatie geregeld....en het aloude Ich habe es nicht gew... kwam ook nog over zijn lippen. Gatverdegatver....dat gedraai en gekronkel om maar niet te hoeven toegeven dat iemand fout heeft gehandeld. Wees gewoon open.

Maar kennelijk is ook de vrijwilligerswereld geheel hetzelfde als de businesswereld. Velen denken met achterbaks gedrag snel te stijgen. Wat ze dan ook doen, maar ze ruiken naar stront.

Poëzieweek"- Graaien maar.

Vandaag is de eerste dag van de Poëzieweek.

Las dit grappige gedicht en dat sluit naadloos aan bij wat Spaarcentje en Vlasje schrijven over de graaicultuur oa. die hele begaafde graaier van Ziggo.

Het Europese Parlement

wordt goed betaald, dat is bekend.

Ook Vlaamse Gaaien delen mee

in het profijt van dit métier.

En zo ontstaat er op den duur

een eigen Vlaamse Graaicultuur

Rikkert Zuiderveld

En....aktie!

Vandaag uitgezocht hoe ik hulp kon krijgen bij het beter omgaan met ingeslo0en gewoontes/gedachten en overtuigingen en daarvoor eerst maar even bij mijn ziektekostenverzekering gekeken.

Daarna de huisarts gebeld voor een verwijsbrief en die kan ik maandag, na een kort consult, halen. De huisarts wilde me toch wel even persoonlijk spreken. Wel 10 minuten lang :). Maar even mijn pitch voorbereiden dus.

Verder nog rondgekeken voor psychologen/coaches in de buurt, die dan weer onder de zorgverzekering vallen. Dat zijn er genoeg, alleen heb ik geen enkele referentie in mijn omgeving die me zo'n dienstverlener aanbeveelt. Als iemand weet waar ik op moet letten, lees ik dat graag.
Ik ben wel erg eigengereid en eigenwijs, want heb zelf ook een coachopleiding gevolgd en weet dus hoe makkelijk je jezelf tot coach kan bombarderen zonder de balk in je eigen oog te zien. En ik had het gevoel dat de meesten (en ik dan kennelijk dus ook) wel een balkje of meer meedroegen.

Enfin...het voelt goed om direct door te pakken en de volgende stappen te nemen. Ook kwam vandaag mijn cursusmateriaal binnen, dus dat kan ik ook gaan inplannen.

Het was een kille koude dag, maar goed ingepakt vond ik het niet zo erg. Des te lekkerder voelt het dan als je weer thuis bent en een kop warme thee kan drinken.

Dochterlief kwam nog even langs en uitgebreid over haar toekomstplannen gesproken. Het viel me op en dat heb ik ook tegen haar gezegd, dat ze haar zaakjes goed op orde heeft. Geen achterstanden, goed overzicht en nog steeds goed bezig met haar gewicht en sporten. Ik vind het ook heel erg bevrijdend dat ik met haar gewoon open over mijn fouten in het verleden kan praten, vooral dan in dit geval op financieel gebied. Welke zaken belangrijk zijn om grip op te houden.

Nog een diepte-investering van een iets meer dan een euro gedaan voor een pot pindakaas voor de vogels. De vorige hadden ze helemaal leeggesnoept. Koolmeesjes verdwenen gewoon in de pot en de grote kauwen en Eksters die even moeten oefenen hoe ze zich vasthouden aan de pot en dan hun kop naar binnen gooien om een hapje pindakaas te verkrijgen. Altijd vermakelijk om te zien.

Waterproof

Vandaag mijn bevreesde gesprek gehad met mijn kinderen en mijn moeder.

Bevreesd omdat ik het vertaalde als "op het matje geroepen worden", terwijl er tegen mij werd gezegd dat ze met me wilden praten omdat ze zich zorgen over me maakten.

Natuurlijk en uiteraard ging het ook over mijn gewicht. Maar wat belangrijker was is dat mijn moeder (of all people) zei dat als het in het hoofd niet goed zit, het ook niet goed met het lichaam gaat. En dat zij dit ook door schade en schande had moeten ondervinden en pas toen zij hulp had gezocht, na 50 jaar huwelijk met mijn moeilijke vader, zich vrijer kon gaan gedragen. Dat zou ze mij ook toewensen. Balans.

Ik baalde van mijn traanbuizen, die zich maar bleven vullen met tranen. En dan niet van die mooie janktranen, maar van die rode neus, doorlopen make-up tranen.

Dat mijn kinderen zich afvroegen hoe het kwam dat ik kennelijk mijn doelen niet meer duidelijk had, of dat ik misschien was vergeten wat ik wilde of mijn doel niet duidelijk durfde uitspreken. En hoe zij mij daarbij konden helpen. Zoals ik hen al die jaren had geholpen.

Dat als ik iemand wilde zoeken die het hoofdprobleem wilde helpen ontrafelen en ik me bedacht dat dit dan wel een duur grapje ging worden (eigen risico, betalen per sessie) ik die last bij hun kon neerleggen. Bij het olijke drietal dus.

Ik vertelde ze dat hun observatie klopt. Ik nog zeer regelmatig mezelf niet goed genoeg vind. En dat ik, toen mijn vader overleden was, ZIJN bandjes waarop hij me iedere keer inpeperde dat ik inderdaad niet goed genoeg was, want te dik dus lelijk en daarom nooit en vriendje, dat ik toen die bandjes in zijn kist heb meebegraven. Om voor mezelf daar een einde aan te maken. Maar kennelijk heb ik toch nog de tekst van die bandjes ergens bewaard en blijft die teksten bij tijd en wijle weer rondzingen.

Niet goed genoeg - Je bent ontslagen, je bent niet goed genoeg als bla die bla manager.
Niet goed genoeg - na 200 afwijzingen op een leuke baan.
Niet goed genoeg - toch weer aankomen na zo goed te zijn afgevallen.
Niet goed genoeg - hallo leeg bed.
Niet goed genoeg - luie werkloze, kansloos kennelijk want oud en uitgerangeerd.

Ik vertelde ze over mijn stickeractie. Dat ik dat niet verzon omdat ik even een goede beurt wil maken bij het olijke drietal, maar dat dit uit mijzelf kwam. Ik wil graag gezonder zijn. En daardoor slanker.

Ik vertelde ze over mijn zoektocht naar inkomen. Over dat ik een cursus ga volgen.

Maar dat hoefde allemaal niet want in hun ogen was ik zo al goed genoeg. En mocht ik, na jaren voor hun een steunpilaar te zijn geweest (oh..shittranen) nu zelf eens gaan leunen.
En ja...ze weten hoe trots ik ben, hoe ik alles alleen wil oplossen, maar dat hoeft dus niet meer. En ja mam...je hebt ons nooit willen vertellen wat nou de echte reden is van de scheiding, maar mam...we zijn ruim volwassen en kunnen de waarheid wel aan. Wij kennen inmiddels meerdere kanten van onze vader. En van jou. Bespaar ons niet van alles.
En kijk eens om je heen; hoe je ons alleen hebt opgevoed. We zijn nu volwassen, hebben nooit drugs gebruikt, hebben geen problemen met justitie of alcohol... omdat jij toen die keus hebt gemaakt ons een beter moreel kompas voor te houden. Jij accepteerde de consequenties van alleen kinderen opvoeden.

Dus leun maar.

(Goh...wat was ik blij met mijn waterproof mascara).

Oh en wat uitermate komisch was dat ik ook nog even wilde weten hoe het kwam dat ze zich zorgen maakte. Ik dacht, de uberstruisvogel, dat ik het zo goed kon verbloemen, dat gevoel van niet goed genoeg zijn. Dat ik toch altijd er leuk uitzag (qua kleding en kleur) en hahah....toch nooit zat te klagen en kijk eens hoe goed ik mezelf onder controle heb met mijn dagritme en mijn to do lijstjes...

Mam....we kennen je. We zien dingen. We zijn geen 4 meer.

Dus: ik ga op zoek naar iemand die me kan helpen bij het opruimen van oude overtuigingen en bezwaren.
Ik ga door met beter voor mezelf zorgen op voedingsgebied.
We houden contact en spreken over een maandje weer af (oh nee...dan zitten beide kinderen in het buitenland, maar hoera voor skype) hoe het staat. En zo gaan we verder. En ik kan altijd bellen als ik me rot voel (waar ik nu al van denk dat ik dat heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel moeilijk ga vinden. Dat deed ik nooit. Ik beet nog liever mijn eigen staart af).

Ik heb echt twee geweldige kinderen, die hun Oma in de arm namen om me te helpen. Niet af te kraken, niet klein te houden, maar groter te maken.  Pfffff....

Overval/Interventie/We houden van je

Mijn zoon kwam langs. Ik verwachte hem al zo half en half omdat er hier nog veel spullen van hem zijn die hij binnenkort in zijn nieuwe baan nodig heeft. Ook mijn dochter was er opeens. Ik voelde al een beetje onraad, want het is tamelijk apart voor hen om toevallig samen aanwezig te zijn.

Mijn zoon vertelde me dat ze gesprekken hadden gehad met mijn moeder over hoe het met me ging en dat ze zich allemaal zorgen maakte. Let op; niemand zei dus...mam...je bent gewoon weer enorm aangekomen, maar de boodschap werd liefdevol verpakt. Hoe ze mij beter konden steunen en dat ik op ze kon rekenen in alle aspecten van mijn leven. Kortom; ik vertaal het dus dat ik van de week op mijn kop ga krijgen en zij zeggen dat ze er voor me willen zijn.

Waar zit de vertaalfout?

Ik vertelde ze dat ik mezelf al een week of 3 weer bij kop en (te grote) kont had gepakt en vertelde van het sticker van de juf systeem, maar het leek wel (misschien is dat het ook wel) alsof ze helemaal geen interesse hadden in dat ik weer terug op de rails wilde zijn of was.

Nogmaals; hoe komt het dat ik de klemtoon op andere zaken leg.

Van de week zou ik met zoonlief langs mijn moeder gaan, maar nu blijkt dus dat we dan met ons vieren gaan praten over hoe ze er meer voor me kunnen zijn. (En nu zegt dat vertaalbureau van binnen dus nogmaals...jaja...hoe jij weer in die broek van maat 44 past en niet met moeite in eentje van maat 46 met een kont als een tafeltje).

Ik hou mijn problemen meestal voor me en regel dan zelf wel iets. Of dan nou financieel is (heeee...hallo DSB-bank - ook wel bijna nu weer zelf opgelost), of afvallen....Oei ik groei. En ook; ik leer meer en meer gezondere keuzes te maken, door schade en schande. Werk....daar doe ik zo vaag mogelijk over met de omgeving/familie. Die snappen - allemaal 2 banen en 3 vakanties per jaar - weinig wat het betekent om zo terug te vallen in een lange uitzichtloze periode van werkloosheid. Het gevoel te hebben dat de maatschappij je niet meer goed genoeg vindt, je bent overbodig, te oud. Alleen zijn, alleenstaand zijn, er alleen voor staan. En elke avond alleen naar bed. Langer gescheiden zijn dan je ooit getrouwd was en geen enkel familielid die vraagt of ik een nieuwe relatie blief. Wat me bevestigt in mijn (niet juiste) redenering dat ik gewoon niet goed genoeg ben voor alle bovenstaande zaken, dus daarom wordt dit nooit gevraagd (niet juist hoor!).

En dan toch nog wel weer zien dat dit niet klopt. Die twee kinderen zullen me niet laten vallen.

Hoe komt het toch dat ik dan dit soort uitingen van hun liefde voor me heel ongemakkelijk vind. Dat ik het bijna niet kan geloven dat iemand er echt voor mij is. Dat ook ik mag leunen. Wat die ouwe Dr Phil ooit zei: you need a soft place to fall.

Ben een beetje de ongelovige Thomas. Dit is een warrig logje. Misschien omdat ik in de war ben, verwacht en al eerder had verwacht op mijn donder te krijgen omdat ik was aangekomen. Ik zag de kritische blikken wel van mijn moeder. Een zus die me omzichtig vroeg wanneer ik nou eens klaar was met mijn dieet. Eerst dat ik nog dacht het te kunnen verbloemen met een sjaal, een wijdere trui (welke dan??)...en pas nu ik zelf ook ontevreden was en in actie kwam, voelt het alsof ik op het matje wordt geroepen. Maar, zet die vertaalmachine nou eens uit en luister eens goed wat er gezegd werd: we willen er voor je zijn.

Ik ben het zo ontwend om gewoon goed te worden bevonden. Eerst een prestatie leveren, dan pas een compliment ontvangen. Of een blijk van waardering. Of een blijk van houden van. Of gewoon voelen dat je er mag zijn.

Misschien is dat het hele enge van zoveel kilo's afvallen. Dat de omgeving je dan opeens ziet staan en dat ook uit. Alsof, neen niet alsof, maar juist bevestigen dat je daarvoor gewoon niet goed genoeg was. Maar nu gelukkig wel. Slank en gelukkig daardoor normaal.

Hi Ha Huttertje, uit is Het Puttertje

Net terug van de bibliotheek. Had bovenstaand boek, omdat het een recente titel is, 2 weken in de leen, maar was pas vorige week begonnen te lezen, omdat ik eerst met een ander boek begonnen was. Haha...925 pagina's in één week. Doet me weer terugdenken aan het lezen voor je lijst voor de middelbare school. En ook nog allemaal gelezen in de avonduren, als ik in bed lig. Overdag is het uhm...werkdag (aka zoek naar werkdag).

Maar wat een mooi boek zeg....ga ik zeker, als het in de Ramsj ligt, of als ik genoeg bol.com bonnen heb verzameld, aanschaffen. Is een boek om nog een keer te lezen, alle details in je op te zuigen. Ik vond het vanochtend bijna jammer toen ik op bladzijde 900 kwam en me realiseerde dat het boek bijna uit was (en weg moest).
Het deed me ook aan mijn vader terugdenken, die bijna zijn hele leven, volières heeft gehad met diverse soorten vogeltjes. Vinken (zoals het Puttertje eigenlijk is), maar ook exoten. Dat gaf het boek nog een extra dimensie.

Kon eigenlijk wel tot maandag wachten, maar dan heb ik een afspraak staan voor mijn s tichting met een hoge ambtenaar van een gemeente en ik vermoed ook dat het weer dan meer winters is geworden en even snel heen en weer fietsen wat minder aantrekkelijk is. Het viel me nog mee buiten. Het is gewoon heerlijk fietsweer; niet glad, niet heel erg koud en weinig wind. Volgens de weersverwachting gaat dat in de loop van de avond veranderen.

Ook net mijn boodschappen in huis gehaald. Een klein lijstje, maar wel een beetje afgestemd op wat dingen op voorraad nemen want stel dat we insneeuwen hahahah.... Nee, laat het nog maar even een weekje of zo wachten met snertweer want mijn zoon moet volgende week weer naar L egoland rijden en dan is het een veiliger idee dat het niet glad is onderweg. Stom mens he....daarna kruipt hij elke dag in een 737 om die even naar Spanje, Turkije of Griekenland te vliegen. Wat nou maak ik me druk om gladheid.


Wat dacht ik dat ik alles al wist toen ik begin jaren 80 (van de vorige eeuw) mijn echtgenoot tegenkwam. In zijn witte pak en Italiaanse schoenen en afrohaar, met eeuwige afrokam in zijn binnenzakje op de dansvloer van een bekende discotheek. Ik dacht dat ik een vrouw van de wereld was. Op mijn 21e.. Nu lach je erom en weet ik dat ik op mijn 53e nog helemaal niet uitgeleerd ben en er nog zoveel te zien en te beleven is. Het leven nog zoveel wendingen kan nemen.

Als je het niet hebt, dan verzin je maar wat!

Ben een vest aan het breien en het is bijna af. Heikel punt, want ben meestal wel goed in het bedenken van allerlei projecten, maar afronden...dan vind ik het vaak al te saai en zit ik met mijn hoofd alweer bij het volgende project. Dus een lesje in leren afronden. Focussen dus en elke dag een beetje breien, dan kom je er ook wel. En elke dag al die kleine eindjes draad afwerken, dan komt t ook wel goed.

Alleen de bies moet ik er nog aan breien en tsjonge....het is een heul eind. Zulke lange breinaalden heb ik niet en de enige rondbreinaald (waar ik nog nooit wat mee heb gedaan) is veel te kort. Dus; hoe gaan we dit oplossen, Breiende Vrouw? Zonder naar de winkel (welke winkel???) te gaan en weer iets te moeten aanschaffen.

Nu had ik in mijn breiende jaren veel vesten en truien gemaakt, maar kennelijk zat dat niet meer in mijn brei-geheugen en moest ik even graven hoe of wat. Ik had nog wel een aantal naalden zonder knop en daarmee had ik verleden jaar al een baret gemaakt, maar die naalden zijn dun en bovendien niet echt lang. Na enig denkwerk kwam ik met de volgende oplossing.

Ik had nog van dat spul waarmee je posters aan de wand kan hangen, door het te kneden en als een soort kauwgum achter de poster te plakken. Werkt alleen goed bij kleine posters en gladde muren. Daarmee kneedde ik dus van die bolletjes die ik op de punten van de naalden deed. Daardoor glijden de steken er niet af en hoppa....breien maar. Onthouden dat ik knopen aan het vest wil zetten dus ook knoopsgaten inbreien!

Ik brei eigenlijk alleen als ik tv kijk. Zo combineer ik ontspanning met 'werk'. Haha...

Maar mijn hoofd zit dus al bij mijn volgende breiwerkje...weet nog niet wat, maar dat komt wel. Vanochtend ook een stukje gelezen van een bijzonder boek over waarom sommige mensen Uitblinken en andere niet. Vooral het laatste stuk gaf me een enorm inzicht in mijn eigen talent. Het snel kunnen analyseren van situatie's en vooral werksituaties. Kennelijk heb ik snel door hoe de hazen lopen. Allemaal leuk en aardig, maar wat heb je eraan als je dat niet in geld kan omzetten, of in een betaalde baan.

De schrijver gaf een voorbeeld van hoe mensen inzicht krijgen in iemands persoonlijkheid en of die persoon zou passen bij de toekomstige werkgever. Zijn voorstel was om eens een paar uur bij iemand in zijn huis rond te lopen. Te kijken wat je ziet, wat je opvalt, hoe dit op je overkomt. Jouw huis zegt meer over hoe je echt bent dan je CV.

En met die ogen keek ik naar mijn eigen woning. Stel dat ik met 'andermans ogen' naar mijn huis keek, wat zag ik dan.

Geen rotzooi meer als je binnenkomt door 40.000 paar Nikes/Timberlands, slippers etc, want mijn kinderen zijn de deur uit en hebben al hun schoenen (nou ja...een paar of 20 staan hier nog) meegenomen. Geen grote hoeveelheden jassen aan een daardoor overvolle kapstok. Alleen 2 jassen van mij, een dun winterjackje en een dikke winterjas. Zwart, zoals elke middelbare vrouw in Nederland die wel bezit. Nette gang, leuk overzicht met allerlei fotolijstjes op een plank op ooghoogte. Niet teveel prutsels en frutsels.

Maar: netjes betekent ook dat ik de controle heb over de chaos. Dat ik georganiseerd ben. Of wil lijken haha... Mijn CD's staan op alfabetische volgorde. Mijn mutsen, sjaals en regenkleding zit in dozen met een deksel en een sticker erop.
Mijn administratie zit in ordners, per jaar georganiseerd. Ik kan alles vinden en mijn financiele administratie klopt als een bus.

Maar: mijn meubels zijn oud of van de Ikea (en ook al oud of overgeverfd), heb geen dure apparatuur in huis. Kunst aan de muur is zelfgemaakt, behalve een poster die ik van mijn zoon uit San Francisco kreeg en een foto uit de krant van spelende kinderen op een vuilnisbelt in Afrika. Geeft dus geen geld uit, of geeft het niet uit aan uiterlijk vertoon. Geen standaard roos van Ikea aan de muur in ieder geval.
Oude laptop op eettafel, contant in gebruik. Wel bij de tijd of wil die indruk wekken.
Oud zeil op de vloer, mag wel eens vervangen worden. Of beter worden schoongemaakt. Is deze werknemer wel grondig genoeg?
Mijn koelkast zit aardig vol met koelkastmagneten uit steden waar vooral mijn kinderen zijn geweest. Ik vind mijn kinderen belangrijk dus. Sentimenteel mensch.
Mijn kledingkast is klein, alles past in één kast, zomer en winterkleding. Ik hoef en heb niet veel variatie nodig momenteel. Mijn zakelijke colbertjes zijn me allemaal te groot, die hangen aan een rek, netjes verpakt om ooit eens te verkopen (mmmm....niet heel erg snel dus deze werknemer).
Het bed is netjes opgemaakt. De kleuren passen bij elkaar van dekbed en kamer. Gordijnen mogen wel eens vervangen worden. Groot bureau in slaapkamer. Werk je daar nog wel eens aan? Kan dat niet weg? Scheelt weer rommel. Nette administratie wel.
Geen huisdieren - beide kinderen allergisch voor haren. Ook geen vissen, wel een miljoen koolmeesjes buiten, want de tuin is een waar vogelparadijs. Ook fijn voor de buurtkatten.
Hobbykamer; veel verhuisdozen van zoonlief met inhoud. Veel boeken van jezelf, moet dat allemaal bewaard worden? Veel verfspullen, maar zie haar weinig schilderen...durf eens wat meer te gaan doen wat je leuk vindt.
Zolder: redelijk opgeruimd, maar oude kamer van dochter mag ook wel wat opgeruimder zijn. Veel spullen van haar die misschien wel weg mogen.
Wat voor soort werk zie ik deze dame doen? Wat zie ik mezelf doen. Ik moet (mag nog minstens 14 jaar) werken tot ik met pensioen kan, als tegen die tijd de regels niet nog meer veranderd zijn. Misschien wel tot je 70e doorwerken.

Op mijn werkplek ligt het boek Dit wordt jouw jaar. Daar gaan we dit weekend maar eens mee aan de slag. Dat dit jaar mijn jaar gaat worden. En het jaar daarop ook natuurlijk...

Zou nog uren kunnen doorschrijven, voor een tweekoppig publiek, dat dan wel. Of een heel stadion aan mensen die wel lezen, maar niet reageren.
Ben ik net zo naief als iemand die me vertelde dat hij dit jaar zijn boek ging uitbrengen, of eigenlijk vorig jaar al en waarschijnlijk nu nog steeds aan het schrijven is. Wat hij dan voorheeft op mij is dat hij zijn verlangens wel openbaar maakt. Ik denk gewoon te klein, kan me niet voorstellen dat a. iemand op mij zit te wachten, b. iemand mij nodig heeft, c. ik over een tijdje hier schrijf dat ik blij ben dat het vrijdag is en weer bijna weekend wat het was me toch een drukke werkweek.

Tijd voor lunch. Heb nog wat zalm over van gisteren. Een omeletje met zalm. Luxe toch voor een uitkeringstrekkert?

A Foggy day...

De hele ochtend en een groot deel van de middag hing hier een dichte mist. Ongezellig weer. Ik bedacht me dat mijn Kapperspotje ruim gevuld was en het alweer veul langer dan de 6 weken die de kapper meestal voorstelt om weer eens langs te komen om mijn coupe bij te werken was dat ik een bezoek bij de kapper bracht.

Dus vanmiddag naar de kapper. Meestal een hele rij wachtenden voor me, nu maar één. Heerlijk. Helaas was de kapster die precies snapt wat ik bedoel er niet, maar ja...ik vind dat ik niet echt mag klagen voor het bedrag wat ik met wassen, knippen en ook nog föhnen kwijt ben. En ik heb redelijk makkelijk haar.

Apart toch, dat die paar centimetertjes zoveel verschil maken. Mijn droom is om leuk spontaan krullend haar te hebben, maar ja daar ben ik niet mee geboren en het lijkt wel alsof permanenten niet meer in de mode is, tenzij je 70+ bent. En zo duur ook! Wel grappig dat mijn dochter, met geweldige krullen, juist droomt over stijl haar. Gewoon je haar kunnen kammen zonder klitten! Af en toe gebruikt ze een stijltang en dan is ze een compleet andere vrouw. Maar ja...op een dag als vandaag hoef je dat niet te doen met kroeshaar.

Herinner me toen ik begin 20 was, ik mijn lange haar niet alleen liet knippen, maar ook liet permanenten. Dat was eind jaren 70, begin jaren 80 trendy. Niet het poedel-permanent, maar meer grove slagen en losse krullen. Ook kocht ik contactlenzen en wat zag ik er anders uit en voelde me anders. En daardoor gedroeg ik me ook anders. Het zal natuurlijk ook wel te maken hebben met het feit dat ik in die tijd voor het eerst op mijzelf woonde in een andere stad en met mijn vriendin het uitgaansleven aldaar ontdekte.
Leuke tijd, heerlijk onbezorgd. Totdat zij uitging met een man die in een andere stad al een vriendin had. Dat wist ze en toch ging ze met deze meneer door. Tsja...ik vond dan ook dat ze niet moest zeuren over te weinig aandacht van hem, want ze wist waar ze mee verder ging. Zij zat vanaf toen altijd ieder weekend met die druiloor op haar kamertje, want stel dat iemand ze zag in de stad. Ik mocht het uitzoeken in mijn uppie. Gelukkig had ik wat andere vrienden gemaakt waar ik leuke dingen mee kon doen. Het was eigenlijk het begin van het einde van onze vriendschap. Mijn vriendin wist namelijk altijd heel goed anderen te vertellen hoe ze zich moesten gedragen, alleen leefde ze er zelf helemaal niet naar. Maar voor haar was natuurlijk alles altijd anders.

Anyways...genoeg over vroeger.

Mijn zoon hoorde van de week dat hij vanaf februari (jeee....dat is volgende week al!!) weer in de lucht mag. Weer als standplaats het land van de Kleine Zeemeermin. Wat geweldig voor hem! Tot eind september is hij weer onder de pannen en hopen dat daarna de luchtvaart-economie zodanig is aangetrokken dat hij wat dichter bij huis zijn thuisbasis krijgt. Dus binnenkort weer voor een hele tijd afscheid van hem nemen. Nou ja...hele tijd. Zijn vriendin woont weer hier en dus zal hij best wel regelmatig overkomen.

Nu net even naar De Slimste Mens gekeken wat ik opgenomen had. Leuke serie, spannende finale en kijk altijd of ik ook een slim mens ben. Niet alleen moet je slim zijn, maar ook tactisch inzicht hebben.

Altijd goed om scherp te blijven.

Vanavond ga ik geroerbakte spitskool maken, met reepjes zalm en puntpaprika. Daaroverheen gooi ik meestal nog wat kruiden en sesamzaad. Goh....echt heel lang terug dat ik voorbewerkte zaken maakte als eten. En zoals Maarten t'Hart al zei: ik mag overal in bijten, als ik er maar goed van ga schijten!

Schaakmat

Hoe zorg je ervoor dat je een andere kijk op de dag krijgt. Door iets anders te doen. Ik las dat je bij de bioscoop goedkoper terecht kon als je ouder bent dan 50 en tsja...dat ben ik dus en zag dat de film die draaide er eentje was waar ik het boek wonderschoon van vond.

Dus berekend wat dit uitje me zou kosten, maar heb inmiddels ook geleerd dat je niet alleen naar de kosten moet kijken, maar ook naar het rendement van iets.

En mijn rendement is dat ik me kon verheugen op iets leuks, een hele middag onder de pannen was en me opeens piepjong voelde met heel veel grijsgekleurde kapsels om me heen.

Bedacht dat ik dit ook kon scharen onder beloning voor mijn 15 stickers wegens goed eetgedrag. Ach...bruin kon het gelukkig trekken en dat is ook heerlijk en iets om dankbaar voor te zijn. En nog een gratis kopje koffie en een grote koek (als je wilde) dus wat wil een 50+ mens nog meer (wilde sex).

Het was alweer een tijd terug dat ik het boek las en telkens was het een Oh ja...en goh..mmm..dat hebben nou net niet verwerkt in het script, maar ook....wat een mooie stad en die taal...Obrigado! Wat het lezen van juist dit boek bijzonder maakte is dat het me werd aangeraden door een client bij mijn vrijwilligerswerk bij een telefonische hulpdienst jaren terug. Een heer op stand die regelmatig belde uit eenzaamheid en graag wat van zijn eruditie wilde delen. Mooie gesprekken.

De scene waarin de hoofdrolspeler aan een schaakbord plaatsneemt deed me terugdenken aan mijn verlangen om te leren schaken en ik met die slagzin een interessante man ontmoette. Later las ik dat hij, wat hij me altijd vertelde wat zijn grootste wens was, burgemeester is geworden in de stad van zijn jeugd. Dat leren schaken is niet echt gelukt, omdat we stripschaken speelde. En omdat ik een beginnend schaker was lag ik zeer snel samen op zijn schaakmat.

Ja, groot rendement dus voor bij elkaar met reiskosten nog geen tientje.

Blauwe maandag?

Niet bepaald een Blauwe Maandag voor mij gelukkig. Is ook maar een beetje aangepraat natuurlijk en een leuk item voor bij het koffieapparaat op je werk. Goh....heb tijdens mijn werk heel wat blauwe maandagen gekend. Al was het alleen maar door al die zinloze besprekingen die kennelijk in heel Nederland op maandag moeten plaatsvinden.
Kijk...dat is een voordeel van werkzoekend zijn: dat soort saaie dingen heb je niet meer.

Na mijn Bless the House rondje gedaan te hebben en mijn beddegoed opgehangen lekker schoon uit de wasmachine, heel veel zaken van mijn to-do lijstje afgewerkt. En net toen ik dacht...zo, klaar, kwamen er nog meer taken op die echt vandaag afgerond moesten worden. Joh...ik heb geen tijd om te werken :)

Gisterenavond was er een lange documentaire over Bob Marley op Canvas, maar ik wilde op tijd naar bed en dan is het handig dat de recorder er is. Wat een interessante maar ook tegendraadse mooie man en hoe hij o.a. zong over dat hij juist de foundation zou zijn omdat zijn steen was afgewezen door de bouwer. (mmm...klinkt toch beter in Engels), toen zijn familie hem de deur wees. Nu is hij inderdaad de bekendste van de Marley's. En niet zijn oom die een groot bouwbedrijf op Jamaica had en toendertijd faam en bekendheid genoot.

Vandaag was mijn Flylady taak o.a. het opruimen van wat je onder je bed hebt geschoven. Nu kan dat niet bij mijn bed, maar dan kon je in ieder geval even stofzuigen onder je bed. Dus dat maar gedaan. Huiselijk toch?  Watheb jij voor interessante dingen gedaan vandaag....Onder mijn bed gestofzuigd!

En daarna heerlijke schone lakens en dekbedhoes. Altijd weer even een werkje, maar zo'n lekker vooruitzicht...weten dat je in een knisperend schoon bed stapt. Zo bijna NU al naar bed gaan, verder lezen in Het Puttertje. Fascinerend boek. Heb haar eerste boek gelezen en was heel benieuwd of ze haar stijl vast heeft kunnen houden. Leest als een trein, je ziet de personages zo voor je.

Anyways...de kop is er weer af en ik ben benieuwd wat de rest van de week te bieden heeft.

Onderbroekenlol

Kwam er gisterenavond achter dat ik nog een vrij reizen kaart had (gekocht) voor de NS en dat die nog maar tot vandaag geldig zou zijn.

Uhm...wat zullen we eens gaan doen dan. Ergens iets verder weg dan normale treinritjes dus. Maar zo grappig om op een groot station in te stappen en te denken of ik nou die ene of die andere intercity zou nemen. Had al een beetje gekeken waar ze leuke tentoonstellingen hadden, maar voor iemand die slecht snel kan beslissen is dat nog niet zo eenvoudig. Er zijn nog zoveel mooie dingen te bekijken en te beleven.

Uiteindelijk kwam ik in Arnhem uit en ben naar het Museum voor Moderne Kunst getogen. Wat vlak bij het station was wat helemaal in de stijgers staat. Onderweg heerlijk kunnen lezen, dat is fijn van de trein. Ga je met de auto dan lukt dat wat minder, als bestuurder althans.

En wat een prachtig weer was het daar. Veel beter dan bij mij thuis. Het zonnetje scheen en sowieso ligt dat museum op een prachtplek.



Het was weer ouderwets genieten van kunst met een grote K. En soms met een kleine K.

Omdat ik een museumkaart heb, was de entree geheel gratis. Nou dat is heerlijk. Ik ervaarde al eerder dat als je genoeg hebt gezien, je met een onbezwaard hart weer naar buiten kan gaan. Omdat je weet dat je, als je daar behoefte aan hebt, gewoon nog een keer kan gaan. En nog een keer...

Daarna een omweg via Amsterdam om daar nog even de Bijenkorf in te duiken. Ik heb nog steeds een cadeaukaart van mijn oude werkgever waar nog tegoed op staat en ik mocht van mezelf me even vermaken op de boekenafdeling. Oooohw...teveel....ga ik nog weg met een boekje van Martin Bril a 5 euro.

Het beviel me ook dat ik geen last had van stemmen in mijn hoofd die zeiden dat ik alweer alleen op stap was en iedereen om me heen met zijn tweetjes of meer.

Als ik zelf niets verzin om mezelf te vermaken, gebeurt er niks, noppes nada en dus moet ik mijzelf af en toe een schop onder de derriere geven. Kom op...naar buiten erop uit!

Daarna weer de trein in en richting huis. Had zin in een grote kop thee, mijn soepje wat op me stond te wachten en gewoon lekker op de bank zitten, niks doen, na al dat gewandel door diverse steden.

Dus ondanks dat ik bijna vergeten had mijn dagkaart te gebruiken, heb ik toch een interessante dag gehad.

Moest enorm lachen om de dame die helemaal in Jezus is op het stationsplein een jongen toeriep dat hij zijn broek moest ophijsen...hee...we zien je onderbroek!!! Je grote witte onderbroek!.. He jongen...heee..hijs je broek op... Wij dachten het; zij zei het.

Oh ja...voor ik het vergeet; kreeg van 2 dames een compliment voor mijn Groene outfit. En dan niet als in milieubewust, maar als in Groen de kleur. Zo leuk te horen en zo leuk te ontvangen.

Trouwens, hier op mijn eigen station zijn mensen wel een beetje, uhm...bang voor contact. Ik heb diverse mensen mijn dagkaart aangeboden, gewoon gratis...mag je hebben, want ik ga naar huis, hij is nog geldig, maar ze keken me aan of ze water zagen branden en gingen gewoon door met pinnen van een kaartje.
Graag of traag dan.

Morgen Blue Monday...de allerergste dag van het jaar zo schijnt het.

Zaterdagzwijmel

Vond deze wel passen bij mijn stemming. Ging gisteren op tijd naar bed, voor een vrijdagavond, na enorm te hebben genoten van een Canadese stand-up comedian - Russell Peters. Heerlijk hoe hij in één adem alle vooroordelen op een hoopje veegt en die van hemzelf erboven op. Is vooral leuk als je inderdaad flink wat verschillende soorten mensen kent en herkent. En jezelf.

Maar goed; goedgeluimd naar bed, lekker lang liggen lezen en vanochtend direct wakker met het idee om ook maar even alle bad- en wcmatjes te wassen en de badkamervloer dan direct te dweilen.
Lag ik nog in bed hoor, maar dan ratelt er dus zo'n to-do lijstje in mijn hoofd. En dan niet verdorie dat MOET ik nog doen...bleeeh, maar laat ik dat eens even aanpakken. Gewoon omdat het kan en ik het wil.
Werd dus in feite wakker met een wijsje van wat gaan we eens allemaal doen vandaag wakker. Blijmoedig en opgewekt.

Gisteren ook weer gekeken naar een uitzending over Secret Eaters. Mensen die zwaar overgewicht hebben en bij hoog en bij laag beweren dat ze heel weinig eten, nooit snoepen en echt echt echt niet snappen hoe ze aankomen. Dan blijkt dus meestal dat ze ongemerkt snoepen, bijvoorbeeld tijdens het koken iedere 2 minuten even proeven, een hapje hier een hapje daar en zo ongemerkt per dag 700 cal. extra binnen krijgen. Of door de weeks erg weinig eten, bijna niets en dan in het weekend los mogen van zichzelf en dan in één dag eten waar je genoeg aan hebt voor 3 mensen.
Of de man die goed sport en nog steeds niet afvalt. Uitermate komisch te zien dat hij ging mountainbiken met zijn maten en even pauze hield met een bacon-sandwich (mmmm, ik snap hem wel) en een grote kop chocolademelk met slagroom. En bij thuiskomst "even" iets moest eten..ook weer extra veel calorieeen zomaar hoppa erbij. Of een calorieerijk toetje nam en dan ook nog de portie van zijn vrouw stiekem opat.
Al het sporten zette dus qua afvallen geen zoden aan de dijk. Wel qua conditie. Ook niet onbelangrijk. Ik vind dit soort programma's en de testen die ze tussendoor laten zien met publiek over hoe je door de producenten verleidt wordt om meer te eten, echte eye-openers. Ook het zien eten van de kandidaten...erg onaantrekkelijk. Dan zie ik mezelf.

Ik ken mijn eigen valkuilen wel, maar toch betrap ik me regelmatig op het eten van een bakje nootjes, terwijl overal staat een handje. Bakje - Handje.... Zie daar mijn valkuil. Of een brokje donkere chocolade. Niet een blok. Of hele reep. Of die zak rijstwafeltjes  (dan denk ik zijn maar klein, kan geen kwaad) met pure chocolade die me dan roept en die na 10 minuten leeg is. Eentje is ok. De hele zak wat minder ok. Die impulsen vind ik nog steeds moeilijk om te beheersen. Dus dan is het veiliger om niets van dit soort dingen in huis te hebben/halen.

Toch kan ik mezelf niet stom, dom of lui of wat voor label ik mezelf gaf of vroeger kreeg van mijn omgeving, vinden. Leer ervan en doe het voortaan anders.

En fijn dat ik nu alweer bijna 14 stickers van de juf heb verdiend. Gisteren ging ik met mijn bejaardenkarretje boodschappen halen en ik dwaalde niet af naar het pad van de koek en snoep - ik vond het bijzonder want het was weekend en dan denk ik vaak dat ik wel even mag, die rol koekjes, kon de heerlijke Monatoetjes in de bonus laten staan, geen snelle snacks in de vorm van broodjes. Helemaal niets waar suiker in zit gekocht. Wel een bak cashewnoten, veel groenten, sojamelk, kwark en dat soort dingen. En zo direct genieten van een kop koffie met warme sojamelk.
Wat ik bijzonder vind is dat er niemand thuis is die mij controleert. Geen dochter die mijn kasten bekijkt en zegt...goh...voor wie zijn die koekjes?? En al weet dat die voor mij zijn, want zij at/eet ze niet.
Zou nu de hele dag door Secret kunnen eten. Maar doe het dus niet omdat ik weet dat wat ik gewonnen heb aan gezonder eten niet meer kwijt wil.
En nu ik dus al 14 stickers heb ik me veel lekkerder voel dan de periode rond Kerst, waar ik mijn stickers aan de juf moest uitdelen. Hele vellen vol.

Gisteren een bijzonder effectieve en goede workshop voor LinkedIn bijgewoond met een interessante gast. Door mijn eigen kluppie georganiseerd en daar mag ik wel iets trotser op zijn. Dat er zoveel mensen weer blij zijn en weer vertrouwen hebben in hun eigen kunnen door ons. En niet alleen gaan nadenken over hoe weer aan het werk komen, maar ook in actie komen.

We leven nog!

Op tijd opgestaan en de dag begonnen met kijken wat ik allemaal wilde doen vandaag. Misschien ook nog wel boodschappen doen, maar perse nodig was het niet. Alleen eigenlijk maar gewoonte. Elke week op een vaste dag je boodschappen doen.

En aangezien het hier de hele dag goot van de regen, besloot ik binnen te blijven en te kijken wat ik allemaal voor elkaar kon krijgen vandaag.

En nog onder de indruk van de uitzending van Wat ben je waard van gisteren met de inspirerende Annemiek. Ik was het met de financieel adviseur eens; zorg ook voor een buffertje. Het is edelmoedig om veel weg te geven, maar of iedereen even edelmoedig is als jouw nood daar is.. Wat een contrast met de ondernemer die zichzelf wel een half miljoen waard vond, maar in het echt zwaar in de min stond. Alle prulletjes waren niets waard en zijn zaak stond op omvallen.

De boekhouding van mijn stichting over het afgelopen boekjaar staat en is bijna klaar. De bank- en kasboeken kloppen, nu nog wat kleine details afronden. Dan is het alleen een kwestie van iedere week weer bijhouden.

Vacatures bekeken en op wat zaken gereageerd, maar eigenlijk zonder de hoop uberhaupt te worden uitgenodigd. Verder aan mijn eigen plan dus.

Beetje breien in de pauzes en ondertussen ook nog de diverse Flylady taken voltooien, ook al dacht ik dat het niet echt nodig was; ik maak mijn wasbak elke dag schoon (swish & swipe methode). Maar niet zeuren, gewoon doen en genieten van de frisse geur en dan direct nog wat extra dingen doen, als je toch een sopje hebt (wat weer niet echt des Flylady is, maar alla...).

Vanavond lekker uit de diepvriesvoorraad een kom pittige wortelsoep ontdooit, wat speltbrood en een grillburgertje. Het brood belegd met salade, tomaat en komkommer en wat heerlijk zeg. Heb echt nog genoeg, meer dan genoeg om het een tijdje uit te zingen.

En dan lezen dat een goede kennis borstkanker heeft en alweer je realiseren dat het aloude credo...dat ga ik morgen wel doen, of volgend jaar of als ik met pensioen ga...geen waarde heeft.

Ik ben blij dat ik eindelijk een buffertje heb, maar zal altijd mijn kinderen en naasten blijven ondersteunen waar ik dat kan, wanneer ze dat nodig hebben. Het plezier van geven beleef ik namelijk nu, niet als ik straks onder de zoden lig en van onderop de vele bloemen bekijk die ik in mijn leven nooit ontving. Geef nu, leef nu en voor mijzelf....lach nu en geniet nu.

Binnen!!

Zo....lekker binnen voordat de grote regenbui, die op buienradar langzaam deze kant opkomt, losbarst.

Vanochtend op tijd opgestaan, direct tijdens het douchen mijn tegeltjes van mijn douchewand met mijn Magische Paarse Doek afgenomen toen de shampoo in mijn haar trok, dus dubbele woordwaarde zeg maar.

Daarna een havermoutontbijt met blauwe bessen uit de diepvries erdoor. De auteur van het Zandloperdieet kan trots op me zijn. Al at ik dit ruim voordat de hype losbarstte. En in de zomer vaak een shake gemaakt van yoghurt, banaan, havermoutvlokken, blauwe bessen en een lepel gebroken lijnzaad. Niet omdat het moet, maar omdat ik het lekker vind/vond.

Op buienradar zag ik dus een grote bui aankomen en bedacht me dat ik nog wel een uurtje had om nog snel even naar de bibliotheek te fietsen en ook nog een bezoekje aan het Kruitvat te doen. Alleen kopen wat er op mijn lijstje staat en geen impulszaken. Maar goed....zag 2 pakken koffie voor een zeer goede prijs en aangezien ik elke dag koffie drink is dat echt een besparing en geen impuls (zo deelde ik die impulsaankoop zelf in...)

Daarna dus naar de bibliotheek en daar o.a. Het Puttertje meegenomen. Even 2 weken doorlezen dus, maar lezen doe ik altijd voordat ik ga slapen, lekker in bed en ik lees nog steeds alsof ik een boekbespreking ervan moet maken dus op snelheid. Die 2 weken ga ik wel halen. Voor 1,50 extra leenkosten (want nieuw boek) maar. En nog 3 andere boeken, dus leesvoer genoeg voor uhm...een weekje. Ik lees veel, heb grote leeshonger en lees eigenlijk nooit overdag. Overdags "moet" ik nuttig besteden. Van wie.....? Tsja....van mijzelf, van mijn ingebeelde schuldgevoel dat al die luie uitkeringstrekkers maar op de bank hangen met een zak chips en ik zo niet wil overkomen...en dus ben ik door de weeks overdags meestal mijn tijd nuttig aan het besteden. Sollicitereren, netwerken, werken aan plannen, schoonmaken, opruimen, hersorteren en af en toe een beetje mantelzorg.

En op de route naar huis ook nog even langs de supermarkt waar ik alleen eieren en sla mocht kopen, wat ik dan ook netjes gedaan heb. Eitjes waren in de aanbieding, dus dat is fijn.

Nou...opwindend leven weer.

Nu maar een lekkere lunch maken, met die salade en die eitjes en de rest van de spullen die nog in de koelkast liggen.

En vanmiddag heb ik vrij te besteden heb ik besloten.

Misschien het schilderij voor mijn zus afmaken. Of toch lezen in Het Puttertje?? Of die afleveringen van Luther bekijken....(en even wegdromen bij de fraaie Idris)

Impulsbeheersing

Het viel me op dat, toen de grote stapel folders in de bus viel, ik ze eigenlijk allemaal direct in de oud-papiertas kon doen. Het meeste kijk ik niet eens in, sommige zaken vind ik leuk om door te kijken ter inspiratie, maar de grote honger naar kopen, nu nu nu...die lijkt een beetje onder controle. Uiteraard weet ik van de Ja Nee sticker, maar soms is het leuk om wel wat krantjes en folders door te bladeren.

De grote honger is beter onder controle omdat ik gewoon netto minder te besteden heb en wel gek zou zijn om mijn oude patroon nog aan te houden. Maar ook omdat ik merk dat ik beter nadenk. Is de gigantische aanbieding wel echt een nu-of-nooit aanbieding. Heb ik het echt nodig?

Meestal is het antwoord dan ontkennend. Alleen bij zaken die niet kunnen bederven en echt nodig zijn is het interessant om wat bulk aan te schaffen, maar ik merk dat ik me iedere keer afvraag hoeveel Deo een mens op voorraad moet hebben. Hoeveel is genoeg. Nu ik alleen ben gaat de voorraad sowieso minder hard (we gebruikten allemaal dezelfde Deo, die van de duif), dus dat scheelt. Maar me niet meer laten beheersen door wat een goede aanbieding die moet ik nu onmiddellijk gaan halen, is een stuk rustiger.

Een truc die ik ook toepas is gewoon minder frequent naar de winkels gaan. Wat je niet ziet, kan je ook niet kopen. Natuurlijk hebben we daar een oplossing voor gevonden en die heet online winkelen, maar ook daarvan weet en besef ik....al die zogenaamde lastminute aanbiedingen komen over een paar maanden ook weer voorbij.

Hetzelfde geldt voor snacken en snaaien. Wat je niet in huis hebt, kan je ook niet opeten.
Het enige nadeel van weinig naar winkels gaan is dat je dagelijkse uitje dan ook niet meer bestaat en je daar iets anders voor moet bedenken. Voor de broodnodige zuurstof en beweging. En misschien dat je al lopende nog eens iemand tegen het lijf loopt.

Al schrijvende besef ik dat ik dus nu naar buiten ga, even zuurstof happen in plaats van de hele dag vacatures najagen, de badkamer een sopje geven of mijn administratie bij te werken. Heb niemand gezien, niemand gesproken en ga een beetje op een kluizenaar lijken zo.

Oeps...zoonlief komt even langswaaien. Ook gezellig. Even samen Groene thee drinken en horen hoe blij hij is dat zijn vriendin eind van de week weer terug in het land is, na een half jaar stage in het land van ABBA.

Hij moest even naald en draad hebben om een gat in zijn broek te maken. Heeft dit zelf ook wel, maar zit kennelijk nog ergens in een verhuisdoos. Dus thee gedronken en hij maakte ondertussen zijn broek.

En dus nu maar even naar buiten en blij zijn dat ik naar buiten kan, zelfstandig. Ik kan gewoon lopen, lopen waar ik wil, waarheen ik wil. Mijn benen doen het gewoon. Kom ik terug, staat mijn huis er nog, kan ik straks veilig slapen en heb ik een koelkast vol met voedsel.

En een foldertas vol met impulsaandrang.

Kunstgebit

En weer is het maandag.

Fijn weekend gehad. Gezellige verjaardag van mijn moeder die alweer 74 werd. Veel van mijn familie gezien die had besloten allemaal op hetzelfde tijdstip binnen te vallen dus er moesten overal stoelen vandaan worden getoverd, maar mijn moeder heeft op elke verdieping genoeg stoelen voorradig voor een heel leger bezoek, dus dat kwam goed. Ik bleef eten en kreeg een heerlijke kop ouderwetse groentensoep met ballen.

Had een lift gekregen van zoonlief die daarna bij een broer van mij zou blijven eten en dus had ik mijn OV opgewaardeerd zodat ik met de trein kon reizen, maar onderweg naar mijn moeder gaf hij aan dat hij zelf met de trein naar huis zou gaan want hij wilde nog wel een beetje drinken en drinken en rijden is niet zo'n goede combi. Dus in de avond met de auto naar huis Kan het nog steeds, maar wel even wennen aan de nieuwe afrit bij ons durp.

Altijd als ik op die afrit rij denk ik...zou ik naar rechts gaan en even langs het huis van mijn oude minnaar rijden. Kijken of hij thuis is...Maar ja...dan voel ik me echt zo'n stalker. Wat heb ik eraan. Hij heeft kennelijk geen enkele behoefte meer aan contact met mij, dus waarom zou ik dat weer aanslingeren?

Ben een heel inspirerend leuk boek aan het lezen; de Viagra Dagboeken wat gaat over een dame van over de 60 die op aandringen van haar volwassen dochter via een datingsite mannen van haar leeftijd ontmoet en de meeste van die mannen kunnen het nog steeds dankzij Viagra. Wat de titel verklaart. En ook dat de meeste 60+ mannen helemaal niet op zoek zijn naar leeftijdsgenoten, maar een lekker jong ding willen, minstens 20 jaar jonger met grote tieten. Ze schrijft leuk, herkenbaar en ook kwetsbaar want kennelijk zijn die gevoelens van verliefd zijn, afgewezen worden niet anders dan dat je 20 bent. Alleen je lijf is anders. Met kunstheup of kunstknie. En glijmiddel.

Gisteren was het het droog en zonnig en dus een eindje lopen naar het bos hier in de buurt. Waar iedereen dezelfde gedachte had. Moest mezelf wel even over een drempeltje heen helpen om wederom in mijn uppie te gaan lopen, maar als ik het niet doe, dan zit ik de hele zondag alleen thuis en daar word ik ook niet vrolijk van. Dus lekker uitgewaaid thuisgekomen, wat opgenomen series kijken, beetje lezen en daarna een spruitjes wokschotel gemaakt met vega-balletjes erbij.

Het is een goed gevoel om beter voor mezelf te zorgen. Ook qua voeding. Me echt te voeden en niet vol te proppen of frustratie-eten te kopen en dat dan ook nog op te eten. Weer terug naar de basis dus. En dat gaat nu al een hele week goed. En het grappig is dat een "foutje" zoals Monchou-taart, ik niet beschouw als fout en daardoor een aanleiding bestaat om dan maar helemaal af te zakken naar fout eetgedrag, maar gewoon...het mag. En daarna weer verder met goede voeding. Dus niet meer die zware druk van HET dieet, maar gewoon; een andere manier van omgaan met eten en dit blijvend doen. Niet voor zomerslank.

Zoals altijd op maandag doe ik een rondje Bless the House. Gisteren een hele grote vuilniszak vol met oude documenten van mijn vorige werk weggedaan. Heeft geen nut meer om dat te bewaren, jaar na jaar. Dat is geweest en komt niet meer terug. Andere tijden. Niet blijven steken in het verleden en gedachten van stel dat... Ik focus me op andere kansen, andere tijden.

Vanochtend haalde zoonlief zijn auto op en vertelde dat hij een netwerkgesprek had met  iemand op de luchthaven. Altijd handig om die contacten warm te houden. Waarschijnlijk vertrekt hij over een tijdje weer richting Scandinavië. Wat zijn standplaats zal worden weet hij nog niet, maar hij is gewoon flexibel en allang blij dat hij kan werken. De allerbeste standplaats zal leuk zijn voor hem, dan ga ik 'm zeker opzoeken, maar dat is nog heel erg hush hush....

Eén van de Flylady opdrachten voor vandaag was het schoonmaken van de ruimte achter en rondom de wc in de badkamer. Stond ik te bedenken dat mijn schoonmaakmiddel er niet was, mijn doekje om schoon te maken nog beneden lag en kon ik niet beter toch even....Goh...uitstelgedrag dus. En hoppa...direct een sopje gemaakt van de zeep die aanwezig was, want het maakt niet uit met welke zeep/schoonmaakspul je het doet, als je het maar doet en aanwezig doekje gebruikt en SCHOON is mijn kunstgebit!

Net gebeld door recruiter, maar nee....de opdrachtgever wil perse iemand met een bepaalde HBO opleiding en die had ik niet, ga er ook niet om liegen, maar wel 20 jaar ervaring in Sales. Maar goed...de markt is gewoon zo; men kan hoge eisen stellen, want keus genoeg.  Nu nog even verder werken aan mijn ondernemingsplan (hahah...) en kijken of het levensvatbaar is wat ik mijn hoofd heb.

En zo niet ben ik in ieder geval van de straat....

Onderbroek-zwijmel

Toen ik gisteren een stelletje nieuwe onderbroeken kocht moest ik meteen aan een ontzettend leuke VPRO kinderserie denken. Ik werd altijd vrolijk door haar klunzigheid, haar hang naar goede sfeer en dan ook nog die zoektocht naar een knappe tafelheer.

Wat waren die zondagochtenden knus, mijn kinderen nog jong, soms lekker samen in mijn grote bed onder het dekbed naar de tv kijken als het snotweer was, lekkere warme broodjes uit de oven. Vooral gezelligheid en warmheid herinner ik me.

Gisteren kreeg ik een Whats-appje of ik tijd had om samen met mijn dochter langs de doe-het-zelfwinkel te fietsen. Ze had een kabel nodig voor de tv. Ik was in de buurt van zo'n winkel en gaf aan dat ik het wel even zou halen op mijn weg terug naar huis en het bij haar zou brengen. Scheelde haar weer een fietstochtje. Ze was een beetje lamlendig, niet echt ziek, maar wel een heet hoofd. Samen een kopje thee gedronken en dat was gezellig. En daarna weer huiswaarts. Ook fijn.

Voorheen zou ik zuchten en steunen en gewoon te moe zijn om weer helemaal om te fietsen (nou ja om...maar in mijn ogen dan). Nu gewoon doen. En nog genieten van het droge weer en de mogelijkheid om even lekker een middagje in ons stadje rond te neuzen en dan alleen met onderbroeken en een kadootje voor mijn moeder thuis te komen. Zoals op de planning stond.

En genieten van de wc in die doe-het-zelf-winkel, want al die hoeveelheden Groene Thee geven grote aandrang :)

Het verhaal van een medebestuurder aanhoren die in de bijstand dreigt te verdwijnen. Wat dat betekent en hoeveel je de controle over je eigen leven daardoor kwijtraakt. We raakten direct geinspireerd om ons programma hier op toe te spitsen. Niet alleen maar luxe te lopen denken over droombanen, omscholen, omdenken, maar gewoon ...wat betekent het nou om met veel veel minder geld te moeten rondkomen en hoe zorg dat je als de donder uit de bijstand blijft. Dat een lange ww-uitkering ook de urgentie minder maakt om betaald werk te vinden, zo snel mogelijk. Moet er natuurlijk wel werk zijn. Na meer dan 200 sollicitaties ga je je dat echt afvragen.

Hij is nu bezig met een plan en hoopt financiele ondersteuning van de bank te krijgen. Ik zie heel veel haken en ogen en zou zoiets niet ondernemen, maar bedenk ook dat ik hem niet ben en dat ik wel wat lef van hem mag lenen. Just do it. En kennelijk niet de hete adem van de bijstand in mijn nek voel. Dus me dit half jaar dit wel moet gaan voelen. En me meer moet gaan richten op wat goed voor MIJ is. Niet meer teveel moet bezig houden met anderen het naar hun zin maken. Goed doen.

Het valt me op dat veel mensen rondom me maar weinig beseffen hoe snel het echt fout kan gaan. Baan kwijt, partner baan kwijt, bedrijf failliet, huis onder water, grote schulden uit in tijd waarin dat kennelijk nog allemaal kon, elke 3 jaar moest er een nieuwe auto komen.

Maar ook dat ik zelf dacht dat ik wel een aardig salaris had en dan hoor wat mensen verdienen netto in bijv. een consultancy baan, echt nog twee keer zoveel en dan direct snap dat ze het moeilijk hebben. Dat hun hele ww-uitkering alleen al hun vaste lasten omvat. Dus niet rondkomen. En straks van de bijstand met een eigen huis helemaal niet weten hoe ze moeten rondkomen.

Dan ben ik wederom dankbaar dat ik door Motormaniaman een hele tijd terug ben wakker geschud en toen mijn financiele gezondheid ben gaan aanpakken. Soms wat beter dan anders, soms met een terugval, maar wel met constant inzicht.

En dat ik creatief ben, creatief genoeg om met weinig toch veel te hebben. In alle aspecten van mijn leven.

Nu nog weer een magneetje op de koelkast zetten en dan vanmiddag kijken of ik nog steeds magneetwaardig blijf. Ga naar de verjaardag van mijn moeder en dat betekent gebak, zoutjes en dat soort zaken. En mensen die omzichtig vragen wanneer ik klaar ben met mijn dieet. Misschien maar mijn eigen bak nootjes meenemen.

Net een lekkere bak havermoutpap gegeten en een verse bak koffie. Nu nog even een laatje ontrommelen. Maandag wordt de klikko geleegd dus alles wat weg is, is ook echt weg.

Een sticker van de juf!

In mijn geval een magneetje op de koelkast. Voor elke dag van de week dat ik goed voor mezelf heb gezorgd. Geen koekjes heb geschranst, goed heb gegeten in de vorm van verantwoord ontbijt, een lekkere lunch en goed avondeten. En goede tussendoortjes in de vorm van een eitje, een handje (grote handen..) nootjes, komkommer, stukje kaas. Dus geen pak TUC. Of Oliebollen (gelukkig zijn die niet meer verkrijgbaar)..

Heb een periode gehad dat ik wel manisch leek. Ik moest dat pak Caffee Noir opmaken. NU. De houdbaarheidsdatum stond immers over een half uurtje.....

Besef dat dit oud gedrag is. Mezelf zoet houden (letterlijk), bang zijn voor succes (gewoon normaal eruit zien...niet meer dik en dus afwijkend), geen excuses hebben doordat ik niet meer zo dik ben, bang voor kritiek, bang om terug te vallen in oud gedrag. Nou...noem het maar op en ik heb het bedacht.

Het helpt om te zien hoeveel dagen ik al lekker bezig ben. Het helpt zeker om mezelf niet af te kraken en naar beneden te halen, maar mezelf te belonen. In de vorm van een koelkastmagneet. En bij genoeg koelkastmagneten mag ik van de juf een kadootje uitzoeken. Iets wat me blij maakt. (Nee..geen rol koekjes...hahaha).

Simpel, maar kennelijk helpt simpel.

Ik moet blij zijn dat ik mezelf kan blijven motiveren. Heb geen betaalde baan waardoor ik elke dag op tijd op moet staan en toch doe ik dat. Het maakt geen moer uit als ik elke dag zou uitslapen of elke dag laat naar bed. Niemand die me erop aanspreekt. Toch hou ik heel bewust een weekritme aan. Door de weeks op normale tijd opstaan en normale tijd (rond 22.30 uur) naar boven, stukje lezen nog en dan slapen. Dus goed voor mezelf zorgen door mijn lichaam genoeg slaap te gunnen. En regelmaat.

En mijn Flylady-routines geven me houvast. En een goed gevoel dat de chaos om me heen is verdwenen, net als die in mijn hoofd. Dat ik goed genoeg ben. In elke vorm. Met baan, zonder baan.
Ga nu even de hamsteraanbieding Gehakt voor mijn dochter in diepvrieszakjes doen. Kan ze die ophalen als ze tijd heeft. En zin.

Wat me ook helpt is dat ik moet leren dat ik niet meer voor alles en iedereen's welzijn verantwoordelijk ben. En me meer mag bezighouden met wat goed voor mij is. En wat meer op de voorgrond mag treden. Step into the light!

Hoeveel ben je waard

Zag gisterenavond op SBS6 dit programma en vond het, voor mij althans, een eye-opener.

Een echtpaar, hij een vaste baan en een redelijk inkomen, zij schnabbelde bij en een koopwoning en ook een auto en 2 kinderen (waarvan in ieder geval zo ik me het herinner eentje volwassen, thuiswonend en een baan en niets hoeven bijdragen).

Bleek na afloop dat de tweede dame meer waard was dan het eerste stel. Hoe dat kwam? Doordat het eerste stel kennelijk in de goede tijden een huis hadden gekocht en daar fors bij hadden gefinancieerd om leningen af te lossen nu nog steeds een grote lening hadden lopen. Het huis was veel minder waard dan toen ze het kochten, de hypotheek was al veel hoger dan de waarde van het huis toen ze het kochten, stond dus zwaar onder water, de verbeteringen die ze dachten te hebben gedaan, hadden alleen voor henzelf sentimentele waarde, maar geen waarde-vermeerdering en al hun geld (leningen incl) was opgegaan aan spulletjes. Spulletjes die niets waard waren. Ze hadden geen spaargeld. De eindberekening gaf aan dat ze zwaar in de schulden zaten zouden ze nu uit hun huis moeten.

Wat natuurlijk niet aan de orde is, maar ja....dingen kunnen zo veranderen en daar zit je dan met tienduizenden euro's schuld. En je Mercedes. En je moderne hoekbank. En je boedhabeeldjes.

De tweede dame leefde alleen en het leven van een happy single, lekker kleertjes en schoenen kopend en iedere maand een botoxje en maar een huurwoning. Wel op een bijzonder mooie plek in het centrum, dus ik vond het een koopje. En kastenvol met designerkleding. En designerhorloges en schoenen. Die hadden nog wel enige restwaarde, meer dan de standaard meubelboulevardspullen van het stel. En de tweede dame had een bedrag van rond de 48.000 op haar spaarrekening staan. Wow....Met 100 euro sparen per maand? Een een netto salaris van 2400,-- En haar uitgavepatroon, alles ging op namelijk? Lijkt me dat er iets niet klopt. Maar ja, misschien een leuke erfenis en natuurlijk Mam die bijspijkert. Wel heel goed van haar dat ze geen schulden had en uitstekend op de hoogte is van haar financiele situatie.

Maar waar het mij om ging was mensen die zich op de borst kloppen dat ze een koopwoning hebben (voor sommigen het hoogste goed), vergeten dat die van de bank is tot het moment dat de laatste hypotheekbetaling is gedaan. Pas dan bouw je kapitaal op.

En dat zaken zoals auto's, meubels (behalve antiek neem ik aan) geen drol meer waard zijn na aankoop. En dat de meeste mensen hun spulletjes teveel waarde geven, terwijl als dit opgekocht wordt veel minder waarde heeft. Het is denk ik vooral de sentimentele waarde. Het kunnen hebben van spulletjes.

Mijn eigen inboedel is ook niks waard. Ikea, een gekregen bank, een antiek stoeltje, een eettafel die al meer dan 25 jaar oud is (zo oud dan hij nu weer bijna modern is). Daar zit mijn (geld)waarde niet in.
Geen auto, Halfordsfiets van de aanbieding, helemaal niks noppes nada van waarde in dit huis.
Vind ik het erg?

Ik vind het jammer dat ik nu niet aan kapitaalopbouw kan doen. Droom over een rijtje garageboxen die ik kan kopen en dan verhuren. Mijn pensioengat is geen gat maar een ravijn, maar goed....mijn vader werd snel na zijn pensioen dement dus alleen mijn moeder geniet van zijn pensioen. Ik heb geen partner, dus wat maak ik me druk.

Waar ik naar uitkijk is de uitzending van volgende week, dan komt Annemiek van het Consuminderhuis aan de beurt. Bijzonder inspirerend. Hoe je je rijk kan voelen, zonder rijk te zijn.

Uiteindelijk lijkt de dat de clou voor mij van dit programma.

Vanochtend al lekker uitgewaaid, rondje lopen en wind tegen. Nou...dan waaien sombere gedachten zo uit je kop. Nu een lekker kopje koffie en verder met zoeken naar een betaalde baan.

Vliegdame

Hoewel ik niet echt supervroeg uit mijn bed was, heb ik wel een prettig gevoel over het verloop van de ochtend. Met grote dank aan Flylady.net

Als er in huis heel veel dingen te doen zijn en je hopeloos achterloopt met de simpelste dingen en je bovendien ook nog van de hamsters afstamt, dan slempt je huis voor je het weet dicht met allerlei spullen en zaken waarvan de hamster in jou meent dat hij/zij ze ooit echt nog wel eens kan gebruiken. En ben je dan ook nog niet gezegend met het echte huisvrouwenbloed en snapt dat je niet elke dag uuuuuuuuren hoeft te boenen, maar wel regelmatig...dan verslonst je huis. En dan bevangt je waarschijnlijk een soort van nou ja...als ik het niet echt goed kan doen, laat dan maar zitten...Misschien helpt een beetje depri zijn ook wel mee.

En laat ik ook niet vergeten dat ik in die tijd meer dan fulltime werkte. Dat schiet ook niet echt op met tijd voor schoonmaken. Plus dat je de weekenden graag wilt gebruiken om iets leuks met de kinderen te doen. Ik was dan weliswaar een gescheiden moeder, maar mijn kinderen waren nooit bij hun vader en daardoor had ik weinig echt vrije tijd.
En waar ik het helemaal nooit met iemand over heb gehad. Ik kon, doordat ik zo dik was, gewoon niet zo soepel door de knieen, of laag bukken om die onderste keukenkastjes eens lekker uit te soppen. Ik was al moe als ik een fles schoonmaakmiddel zag. Dus dan krijg je zo'n houding van ach....ik besteed mijn tijd liever aan mijn kinderen dan aan schoonmaken. Of aan een literbak ijs leegeten :)

Maar eigenlijk hou je jezelf voor de gek. Maar goed; nu weet ik beter en doe ik beter (denk ik). Dank zij de Flylady dus. Die me met haar mailtjes juist bemoedigt en niet afblaft dat het echt niet schoon genoeg is, of met een witte handschoen over de vensterbank gaat. Vanochtend alle kastjes in de keuken afgesopt o.a. En elke dag is het heerlijk om je slaapkamer te zien, waar je bed netjes is opgemaakt en niet de hele dag ligt te luchten....omdat je te lui bent om je bed op te maken (maar het luchten noemt).

En heerlijk om in de avond mijn keuken te zien. Helemaal leeg het aanrecht en de afwasbak ook. Geen lege borden of rommel. Dat kon ik me jaren terug echt niet voorstellen. Dan stond mijn afwas lekker te wachten of nog een afdruiprek met spul...En nee, ik heb geen afwasmachine, dus daar verstop ik niets. Wel een teiltje onder mijn aanrecht, waar ik, tot ik ga afwassen éénmaal per dag, alles in kieper. Ideale oplossing. Werkt al jaren erg goed.

En ik merk dat ik zelf zie dat mijn huis ervan is opgeknapt en ik bedenk wat er nog meer verbeterd kan worden. Van die afstreeplijsten. Zonder een slaaf van mijn huis te worden. Of een hysterisch huis te krijgen zonder gevoel, maar wel heel schoon en opgeruimd. Een soort van toonzaal van een meubelzaak. Of er druk achter te hebben dat dit voor .... gedaan moet zijn. Ik moet niks, ik wil wel veel. En dat maakt dat het anders voelt.

Oh ja en wat ook enorm helpt: mijn kinderen zijn de deur uit, dus de enige rommel die er gemaakt wordt is van mij (nou ja....en alle dozen en zaken die 'tijdelijk' hier nog staan van die kinderen dus en zelfs nog van een broertje van mij....die doos staat geloof ik al meer dan 10 jaar op mijn zolder).

Dus deze maanden weer lekker doorpakken met ontrommelen. Dingen die ik zelf niet meer gebruik doorgeven en zaken die echt geen waarde meer hebben (kapot zijn of zoiets) wegmieteren. En daardoor ruimte in mijn hoofd creeren.

Vandaag mijn woningbouw-vereniging gebeld want de automatische incasso had niet plaatsgevonden. Saldo was er voldoende. Ze legden uit dat door een IBAN omschakeling er iets fout was gegaan, maar dat ze morgen een nieuwe poging gingen wagen. Blij dat mijn eigen administratie op orde is en ik kon zien dat er iets niet klopte. En dat ik niet dacht dat ik nog lekker geld over had en daarmee wel kon gaan shoppen of zo.

Verder nog een kasstorting voor de stichting gedaan, een rondje kringloop gedaan (wat brengen en helaas ook wat halen hahah...3 Ikea-lijsten voor de prijs van nog niet één). En wat was het warm op de fiets met mijn winterjas. Het zweet brak me uit en toen ik thuis kwam moest ik een ander shirt aantrekken. Helemaal klammig. Neem aan dat heel Nederland over 3 weken klaagt over de lagen sneeuw die er liggen. Maar wel fijn voor de gasrekening.

En ook nog even verder broeden op wat plannen. Altijd fijn om broeds te zijn! Komt alleen geen Haan aan te pas.

Heet

Gisteren had ik Pittige wortelsoep gemaakt naar een recept bij Zuinigaan. Of eigenlijk eergisteren. Madame Jeanette erin. Even vergeten hoe onzettend heet die kunnen zijn, vooral formaatje nogal groot. En kapotgekookt. Ai.

Vandaag is de soep zo mogelijk nog heter dan gisteren...Lekkerrrrrrr!

Voor de rest mijn maandagroutines gedaan, veel administratieklussen voor mijn stichting, voor mijzelf mijn to-do lijstje afgewerkt, wassen, de ramen lappen en echt..die Flylady Paarse doeken zijn echt wonderdoeken en me verder verbazen over hoe zacht het buiten is. Wel fijn voor de gasrekening.

En ja hoor...de eerste oefeningen voor de slanke lijn zijn alweer voorbij gekomen...zo grappig. Hoe alles hetzelfde blijft. En dan straks waarschijnlijk weer bikinistress bij half Nederland, waarna we ons daarna op de Kerststress kunnen storten.

Ik neem nog een kopje hete soep.

Waar is de mol?

Het was het eerste gedeelte van de middag hier nog stralend blauw en dus ben ik op de fiets geklommen en ben een eindje gaan fietsen. Dat dachten waarschijnlijk meer mensen, want het was ontzettend druk in het nabijgelegen bos. Sommige wandelaars letten niet echt op en denken dat ze alleen op de wereld zijn; laten hun hond of kind lekker van links naar rechts lopen; zonder uit te kijken of te bedenken dat ze op een fietspad lopen. Daar kunnen die honden en kinderen niets aan doen, maar diegenen die op hen letten wel.

Maar goed, behalve bijna een hond omver gereden (sorry hond) niets gebeurd en het was lekker om buiten te zijn. Helemaal niet koud, had echt geen handschoenen nodig en de winterjas voelde ook bijna te warm.
Daarna wat opgenomen series bekeken (Luther o.a.) en nog wat administratieve klusjes gedaan.

Gisteren nog naar de bibliotheek geweest. Het rook daar enorm naar dennebossen, want de Gemeentereiniging had daar zijn inleverpunt voor oude Kerstbomen. Als rattevangertjes van Hamelen kwamen overal kinderen aanlopen met 1 of 2 of sommigen wel 3 kerstbomen. Waarschijnlijk kregen ze er iets voor, maar omdat mijn kinderen ruim volwassen zijn, zijn dit soort acties aan mij voorbij gegaan. En natuurlijk omdat ik een nepperd heb.

Zag nog een interviewtje in Jinek met de heer De Mol over zijn nieuwe show Utopia. Ik ben benieuwd. Ik geloof niet zo in een Mooie Goede nieuwe samenleving vanuit het niets (maar wel met tig camera's die je bespieden). Hij bracht het nieuws alsof er een nieuw mensch zou ontstaan, beter, mooier en dit de aanzet zou zijn tot een enorme wereldverbetering. De heer De Mol als God.2.

En dan is het morgen weer een normale week. Geen feestdagen meer, morgen alleen om 12.00 uur het alarm en dan wachten op de winter. Zonder de ellende van uitglijden of valpartijen liefs.
Maar aan de verse molshopen te zien vandaag gaat het morgen eerst weer regenen.

Nou...saai logje vandaag. Toch voel ik me niet saai, maar wel een beetje braaf. Ondanks de pittige groene laarsjes en een jurk aan op de fiets :)

Zaterdagzwijmel

Ken ik mijzelf eigenlijk wel. Gisteren een lang gesprek gehad met iemand die een eigen bedrijf gaat opstarten en nu van alles aan het regelen is daarvoor.
Ik zit dan met vele mitsen en maren en vraag me en hem ook echt af hoeveel marktonderzoek hij heeft gedaan naar zijn plan temeer daar hij geen enkele ervaring heeft op dit gebied en met zijn dienst. En hoeveel realiteitswaarde zijn plan heeft. Ik weet dat ik altijd kritisch ben, maar ook een realist en weet hoeveel sprongen hij al eerder dit jaar heeft gemaakt die wel wat beweging hebben gegeven, maar weinig geld opleverden.

Maar ja...de bijstand dreigt en dan maakt een kat rare sprongen. Dus vraag ik me af of ik dan ook zo raar zou springen en of de regering mensen dwingt om raar te springen omdat ze anders in een mega-grote financiele afgrond donderen. En misschien door die rare sprongen nog veel slechter af zijn.

Maar terug naar mijzelf. Als ik ontevreden ben met het tot nu toe behaalde resultaat op wat voor gebied dan ook, ben ik toch echt de enige die daar wat aan kan doen. Het helpt mij niet om norsig te reageren op anderen die wel durven springen, het helpt mij ook niet om jaloers te zijn op Postcodeloterij-winnaars en het helpt mij ook niet om het aloude, ja maar, van stal te halen.

Niet miepen, maar bewegen. Veranderen wat ik veranderen kan, accepteren wat buiten mijn macht ligt en vooral genieten van alle zaken die ik zomaar gratis krijg aangereikt. Een roodborstje vanochtend in mijn tuin, de Vlaamse Gaaien die elke dag toeren draaien om een likje pindakaas te bemachtigen en daarbij bijna van het dak van het pindakaashuisje afvallen, de kauwen die dat moeiteloos doen en uiteraard de vele koolmeesjes die iedere dag zowat in de pot verdwijnen en dan weer vrolijk verder fladderen.

Gisteren liep ik een heel eind door die stad aan het Spaarne en zag heel veel mooie dingen in etalages. Geen enkel moment kreeg ik koopzin of had ik last van jammer dat ik geen geld heb. Ik genoot gewoon van de schoonheid van alle uitgestalde (vooral bric-a-brac en antiek) waren. Smaakvol. Inspirerend. Gratis de batterij opladend.  En vroeg in de ochtend de batterij van een groot aantal medewerkzoekenden opgeladen. En daardoor ook weer die van mij.

Nieuwe mappen

Nou ja, eigenlijk gereclycleerde mappen (ordners) voor 2014. Altijd aan het begin van het nieuwe jaar gooi ik de administratie ouder dan 5 jaar weg. Lekker snipperen. Dan heb ik weer een ordner over en die kan dan weer ingezet worden voor het nieuwe jaar. Een fijn rijtje dezelfde kleur mappen.

De tabbladen kunnen ook nog weer een jaartje mee. Omgekeerd nogmaals beschrijven maar dan aan de achterkant van de tab, of gewoon dezelfde volgorde aanhouden.
Ook heb ik een aantal tabbladen per maand, voor elke maand eentje en daarachter stop ik alle facturen die in die maand betaald moeten worden, zodra ze binnenkomen. Niet in een laatje dus, maar hoppa...in de map.

Vind dit altijd een heerlijk werkje. Ook direct, als de jaaropgaven binnen zijn die onder het Tabje Belastingen opruimen, dan heb ik alles bij elkaar.

Heel verschil met zo'n administratie Schoenendoos of rechterbovenlaatje.

En mijn uitgebreide excelsheet, met diverse tabbladen voor bijvoorbeeld mijn huishoudgeldbesteding, mijn begrotingen voor diverse zaken en een tabblad met de maandelijkse vaste lasten en overzicht wanneer wat wordt afgeschreven en ook daadwerkelijk is afgeschreven. In leuke kleurtjes, dan kan ik snel zien of ik inderdaad helemaal bij ben. Geen achterstanden. Kost me wekelijks maar een kwartiertje werk. Maar wel de gemoedsrust van weten wat er uitgaat en wanneer de hobbels en bobbels in het jaar zijn te verwachten (zaken die maar éénmaal per jaar komen of een paar keer in het jaar).

Vanochtend hadden we weer een bijeenkomst van mijn kluppie werkzoekenden. Het was weer inspirerend en fijn om te zien dat we niet bij de pakken blijven neerzitten, maar echt in aktie komen. De komende weken moeten we aan de bak met een aantal aktiepunten en ik ben benieuwd naar de verslagen. Ook direct zelf weer aan de bak. Was will das weib en was kann das weib?? Ook maar weer eens gaan mappen. Mindmappen.

En GRoter leren denken, niet zo bescheiden. Ga die plannen verder uitwerken dus. De discipline heb ik....hoe kan het anders dat een werkzoekende gewoon op vrijdag 3 januari om 0800 uur bij de bushalte staat om te gaan netwerken? Niemand die me dwingt.

En daardoor ook nu weer het gevoel heeft dat het weekend voor de deur staat. Deze week lekker bezig geweest en nu weer even ontspannen :)

Nieuwe ronde, nieuwe kansen - 2014

Wat een uitermate ontspannen Oudejaarsavond. Omdat ik niets hoefde. Of persé gezellig moest doen in gezelschap. Of bij mensen moest zijn waar ik niets mee heb. Dat moeten we dus ook maar niet meer doen in de toekomst.

Mijn zoon kwam even langs; hij had een feestje bij vrienden in het midden van het land en kwam wat kleding halen en me alvast een Gelukkig Nieuwjaar wensen. Wat zag hij er weer volwassen uit (hahah...ja, dat krijg je als je 25 bent).

Daarna kwam mijn dochter met haar vriendin langs. De dames zagen er beeldig uit. All the Single Ladies, met hakken van......meer dan 10 cm! Ze gingen naar een feest ergens in de hoofdstad en ook zij wensden me alvast een fijn uiteinde. Vandaag moest ze weer werken.

Lekker naar wat dingen om te lachen gekeken, de leukste stukjes uit DWDD en hoewel Theo Maassen aangekondigd stond, heb ik deze avond niet naar hem gekeken. Ik vond hem te grof voor mijn stemming. Wat ik wel heb gezien is erg corny, maar ach...wie kan t schelen...Diner for One op de Duitse tv. The same routine as last year??
Het is oeroud, maar gewoon zo lekker simpel dat ik hardop heb zitten lachen. In mijn uppie.

Ondertussen was buiten de Derde Wereldoorlog uitgebroken aan de knallen te meten en ik vroeg me af of ze nog iets over hadden voor 00.00 uur. Genoeg!
Niet naar buiten geweest, het regende en ik had geen zin in opgelegde verplichte beste wensen en vond het binnen gewoon heerlijk. Ben uiteindelijk niet heel erg laat naar bed gegaan, nog heel erg foute muziek uit de jaren 70 en 80 op de Duitse tv gezien en bedacht me dat elke dag een nieuw begin in zich heeft. Niet perse die allereerste dag van een nieuw jaar.

De Kerstboom zit weer in de doos en ook de kerstspullen en ballen. Alleen de Kerstster mag van mij nog tot en met 6 januari hangen. Lekker gevoel dat opruimen en je huiskamer weer naar normaal teruggetoverd. En zonder er tegenop te kijken. Gewoon doen. Vandaag nog wat opgenomen BBC dingen gekeken. O.a. een documentaire met deze heerlijke man over auto's, snelle auto's. En een oude Wallander.

Ondertussen nog een kort bezoekje van zoonlief, mooie gesprekken over zijn zoektocht naar werk, een diepgaand telefoontje van een vriend en net een lekkere salade gemaakt van Ruccola, zalmstukjes die eigenlijk op een toastje moesten, (maar dat weten zij niet) en wat geitenkaas. Lekker hoor.  Vanavond Sherlock Holmes op de Beeb, wat ook weer fijn is en ondertussen lekker doorbreien aan iets wat een vest moet worden.
En dan morgen weer een gewone werkdag. Nou ja...zoeken-naar-werkdag.

Het is nu al een prima dag. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen!