Hi Ha Huttertje, uit is Het Puttertje

Net terug van de bibliotheek. Had bovenstaand boek, omdat het een recente titel is, 2 weken in de leen, maar was pas vorige week begonnen te lezen, omdat ik eerst met een ander boek begonnen was. Haha...925 pagina's in één week. Doet me weer terugdenken aan het lezen voor je lijst voor de middelbare school. En ook nog allemaal gelezen in de avonduren, als ik in bed lig. Overdag is het uhm...werkdag (aka zoek naar werkdag).

Maar wat een mooi boek zeg....ga ik zeker, als het in de Ramsj ligt, of als ik genoeg bol.com bonnen heb verzameld, aanschaffen. Is een boek om nog een keer te lezen, alle details in je op te zuigen. Ik vond het vanochtend bijna jammer toen ik op bladzijde 900 kwam en me realiseerde dat het boek bijna uit was (en weg moest).
Het deed me ook aan mijn vader terugdenken, die bijna zijn hele leven, volières heeft gehad met diverse soorten vogeltjes. Vinken (zoals het Puttertje eigenlijk is), maar ook exoten. Dat gaf het boek nog een extra dimensie.

Kon eigenlijk wel tot maandag wachten, maar dan heb ik een afspraak staan voor mijn s tichting met een hoge ambtenaar van een gemeente en ik vermoed ook dat het weer dan meer winters is geworden en even snel heen en weer fietsen wat minder aantrekkelijk is. Het viel me nog mee buiten. Het is gewoon heerlijk fietsweer; niet glad, niet heel erg koud en weinig wind. Volgens de weersverwachting gaat dat in de loop van de avond veranderen.

Ook net mijn boodschappen in huis gehaald. Een klein lijstje, maar wel een beetje afgestemd op wat dingen op voorraad nemen want stel dat we insneeuwen hahahah.... Nee, laat het nog maar even een weekje of zo wachten met snertweer want mijn zoon moet volgende week weer naar L egoland rijden en dan is het een veiliger idee dat het niet glad is onderweg. Stom mens he....daarna kruipt hij elke dag in een 737 om die even naar Spanje, Turkije of Griekenland te vliegen. Wat nou maak ik me druk om gladheid.


Wat dacht ik dat ik alles al wist toen ik begin jaren 80 (van de vorige eeuw) mijn echtgenoot tegenkwam. In zijn witte pak en Italiaanse schoenen en afrohaar, met eeuwige afrokam in zijn binnenzakje op de dansvloer van een bekende discotheek. Ik dacht dat ik een vrouw van de wereld was. Op mijn 21e.. Nu lach je erom en weet ik dat ik op mijn 53e nog helemaal niet uitgeleerd ben en er nog zoveel te zien en te beleven is. Het leven nog zoveel wendingen kan nemen.