Ik zit dan met vele mitsen en maren en vraag me en hem ook echt af hoeveel marktonderzoek hij heeft gedaan naar zijn plan temeer daar hij geen enkele ervaring heeft op dit gebied en met zijn dienst. En hoeveel realiteitswaarde zijn plan heeft. Ik weet dat ik altijd kritisch ben, maar ook een realist en weet hoeveel sprongen hij al eerder dit jaar heeft gemaakt die wel wat beweging hebben gegeven, maar weinig geld opleverden.
Maar ja...de bijstand dreigt en dan maakt een kat rare sprongen. Dus vraag ik me af of ik dan ook zo raar zou springen en of de regering mensen dwingt om raar te springen omdat ze anders in een mega-grote financiele afgrond donderen. En misschien door die rare sprongen nog veel slechter af zijn.
Maar terug naar mijzelf. Als ik ontevreden ben met het tot nu toe behaalde resultaat op wat voor gebied dan ook, ben ik toch echt de enige die daar wat aan kan doen. Het helpt mij niet om norsig te reageren op anderen die wel durven springen, het helpt mij ook niet om jaloers te zijn op Postcodeloterij-winnaars en het helpt mij ook niet om het aloude, ja maar, van stal te halen.
Niet miepen, maar bewegen. Veranderen wat ik veranderen kan, accepteren wat buiten mijn macht ligt en vooral genieten van alle zaken die ik zomaar gratis krijg aangereikt. Een roodborstje vanochtend in mijn tuin, de Vlaamse Gaaien die elke dag toeren draaien om een likje pindakaas te bemachtigen en daarbij bijna van het dak van het pindakaashuisje afvallen, de kauwen die dat moeiteloos doen en uiteraard de vele koolmeesjes die iedere dag zowat in de pot verdwijnen en dan weer vrolijk verder fladderen.
Gisteren liep ik een heel eind door die stad aan het Spaarne en zag heel veel mooie dingen in etalages. Geen enkel moment kreeg ik koopzin of had ik last van jammer dat ik geen geld heb. Ik genoot gewoon van de schoonheid van alle uitgestalde (vooral bric-a-brac en antiek) waren. Smaakvol. Inspirerend. Gratis de batterij opladend. En vroeg in de ochtend de batterij van een groot aantal medewerkzoekenden opgeladen. En daardoor ook weer die van mij.
4 opmerkingen:
Wow hier kunnen vele mensen een voorbeeld aan nemen. Je kan een slachtoffer zijn of een vechter in t leven. knuffel van mij.
een kennis van mij is ook net weer voor zichzelf begonnen, hij heeft al eerder een eigen bedrijfje gehad en heeft dat opgegeven voor iemand met wie hij een relatie had en die liever wilde dat hij voor een ander ging werken, omdat dat betekende dat hij regelmatiger werktijden had, die relatie is stuk gelopen en in de tijd daarna is hij de weg een beetje kwijtgeraakt geweest ,nu hij alles weer een beetje helder ziet wil hij toch weer voor zichzelf beginnen , hij heeft ervaring en ook genoeg werk, het enige wat niet in zijn voordeel is, is zijn leeftijd , hij is al 62 en alhoewel dat niet echt oud is, is het toch een grote stap om weer een nieuw begin te maken, het werk dat hij doet vereist nogal wat fysieke inspanning en bovendien lange dagen, maar vind het wel positief dat hij niet gaat zitten afwachten hoe het nu verder moet en gewoon aan de slag gaat.
Hoi zwijmelaar,
Ik zie via Hélène dat jij ook zwijmelnummers plaatst. Ik dacht dat het eenmalig was t.g.v. het eenjarig bestaan van zwijmelen op zaterdag. Jammer dat ik dat niet wist.
Je mag gerust je linkje op mijn blog plaatsen of mij een mailtje sturen, dan kunnen de anderen ook meegenieten. Of wil je bewust niet meer meedoen?
Je kunt me mailen op marja@fobo.nl.
Laat maar even weten of ik je vorige zwijmelnummers nog in mijn lijstjes moet opnemen.
Groetjes uit Vlaanderen.
Ik had een bed&breakfast in mijn te grote huis. Liep goed. Uk had zelfs uitbreidingsplannen. En toen kwam man. Die had geen zin in toeristen in huis....of ik de boel wou stoppen. Vaste gasten teleurgesteld en de zaak opgedoekt. 5 jaar later exit man en met twee kids in klein huisje.....zo'n spijt van gehad.
Maar ja....er komt wel iets anders. En wi dowshoppen is soms ook leuk, hoewel de wandeling het fijnste is. Wat zijn nou spullen niet waar?
Je instelling getuigt van moed en zin in het leven. Ga zo door hoor X
Een reactie posten