De grote honger is beter onder controle omdat ik gewoon netto minder te besteden heb en wel gek zou zijn om mijn oude patroon nog aan te houden. Maar ook omdat ik merk dat ik beter nadenk. Is de gigantische aanbieding wel echt een nu-of-nooit aanbieding. Heb ik het echt nodig?
Meestal is het antwoord dan ontkennend. Alleen bij zaken die niet kunnen bederven en echt nodig zijn is het interessant om wat bulk aan te schaffen, maar ik merk dat ik me iedere keer afvraag hoeveel Deo een mens op voorraad moet hebben. Hoeveel is genoeg. Nu ik alleen ben gaat de voorraad sowieso minder hard (we gebruikten allemaal dezelfde Deo, die van de duif), dus dat scheelt. Maar me niet meer laten beheersen door wat een goede aanbieding die moet ik nu onmiddellijk gaan halen, is een stuk rustiger.
Een truc die ik ook toepas is gewoon minder frequent naar de winkels gaan. Wat je niet ziet, kan je ook niet kopen. Natuurlijk hebben we daar een oplossing voor gevonden en die heet online winkelen, maar ook daarvan weet en besef ik....al die zogenaamde lastminute aanbiedingen komen over een paar maanden ook weer voorbij.
Hetzelfde geldt voor snacken en snaaien. Wat je niet in huis hebt, kan je ook niet opeten.
Het enige nadeel van weinig naar winkels gaan is dat je dagelijkse uitje dan ook niet meer bestaat en je daar iets anders voor moet bedenken. Voor de broodnodige zuurstof en beweging. En misschien dat je al lopende nog eens iemand tegen het lijf loopt.
Al schrijvende besef ik dat ik dus nu naar buiten ga, even zuurstof happen in plaats van de hele dag vacatures najagen, de badkamer een sopje geven of mijn administratie bij te werken. Heb niemand gezien, niemand gesproken en ga een beetje op een kluizenaar lijken zo.
Oeps...zoonlief komt even langswaaien. Ook gezellig. Even samen Groene thee drinken en horen hoe blij hij is dat zijn vriendin eind van de week weer terug in het land is, na een half jaar stage in het land van ABBA.
Hij moest even naald en draad hebben om een gat in zijn broek te maken. Heeft dit zelf ook wel, maar zit kennelijk nog ergens in een verhuisdoos. Dus thee gedronken en hij maakte ondertussen zijn broek.
En dus nu maar even naar buiten en blij zijn dat ik naar buiten kan, zelfstandig. Ik kan gewoon lopen, lopen waar ik wil, waarheen ik wil. Mijn benen doen het gewoon. Kom ik terug, staat mijn huis er nog, kan ik straks veilig slapen en heb ik een koelkast vol met voedsel.
En een foldertas vol met impulsaandrang.
2 opmerkingen:
Herkenbaar, ik heb ook geen last van koop-impulsen.
Ik heb ook niks nodig wat in de folders staat, en ik laat het me ook niet aanpraten.
Vroeger deed ik dagelijks boodschappen, toen woonde ik ook in de binnenstad. Inmiddels doe ik al jaren maar 1 x per week boodschappen.
Voor mijn broodnodige buitenlucht en sociale contacten ga ik wandelen, of bij (een van de) buren langs. Altijd gezellig :)
Al die folders zijn ook online te vinden. Als ze niet meer gedrukt hoeven te worden kunnen de prijzen misschien ook weer omlaag. Scheelt ook heel veel bomen, afval en benzine verbruik.
Een reactie posten