Dus vanmiddag naar de kapper. Meestal een hele rij wachtenden voor me, nu maar één. Heerlijk. Helaas was de kapster die precies snapt wat ik bedoel er niet, maar ja...ik vind dat ik niet echt mag klagen voor het bedrag wat ik met wassen, knippen en ook nog föhnen kwijt ben. En ik heb redelijk makkelijk haar.
Apart toch, dat die paar centimetertjes zoveel verschil maken. Mijn droom is om leuk spontaan krullend haar te hebben, maar ja daar ben ik niet mee geboren en het lijkt wel alsof permanenten niet meer in de mode is, tenzij je 70+ bent. En zo duur ook! Wel grappig dat mijn dochter, met geweldige krullen, juist droomt over stijl haar. Gewoon je haar kunnen kammen zonder klitten! Af en toe gebruikt ze een stijltang en dan is ze een compleet andere vrouw. Maar ja...op een dag als vandaag hoef je dat niet te doen met kroeshaar.
Herinner me toen ik begin 20 was, ik mijn lange haar niet alleen liet knippen, maar ook liet permanenten. Dat was eind jaren 70, begin jaren 80 trendy. Niet het poedel-permanent, maar meer grove slagen en losse krullen. Ook kocht ik contactlenzen en wat zag ik er anders uit en voelde me anders. En daardoor gedroeg ik me ook anders. Het zal natuurlijk ook wel te maken hebben met het feit dat ik in die tijd voor het eerst op mijzelf woonde in een andere stad en met mijn vriendin het uitgaansleven aldaar ontdekte.
Leuke tijd, heerlijk onbezorgd. Totdat zij uitging met een man die in een andere stad al een vriendin had. Dat wist ze en toch ging ze met deze meneer door. Tsja...ik vond dan ook dat ze niet moest zeuren over te weinig aandacht van hem, want ze wist waar ze mee verder ging. Zij zat vanaf toen altijd ieder weekend met die druiloor op haar kamertje, want stel dat iemand ze zag in de stad. Ik mocht het uitzoeken in mijn uppie. Gelukkig had ik wat andere vrienden gemaakt waar ik leuke dingen mee kon doen. Het was eigenlijk het begin van het einde van onze vriendschap. Mijn vriendin wist namelijk altijd heel goed anderen te vertellen hoe ze zich moesten gedragen, alleen leefde ze er zelf helemaal niet naar. Maar voor haar was natuurlijk alles altijd anders.
Anyways...genoeg over vroeger.
Mijn zoon hoorde van de week dat hij vanaf februari (jeee....dat is volgende week al!!) weer in de lucht mag. Weer als standplaats het land van de Kleine Zeemeermin. Wat geweldig voor hem! Tot eind september is hij weer onder de pannen en hopen dat daarna de luchtvaart-economie zodanig is aangetrokken dat hij wat dichter bij huis zijn thuisbasis krijgt. Dus binnenkort weer voor een hele tijd afscheid van hem nemen. Nou ja...hele tijd. Zijn vriendin woont weer hier en dus zal hij best wel regelmatig overkomen.
Nu net even naar De Slimste Mens gekeken wat ik opgenomen had. Leuke serie, spannende finale en kijk altijd of ik ook een slim mens ben. Niet alleen moet je slim zijn, maar ook tactisch inzicht hebben.
Altijd goed om scherp te blijven.
Vanavond ga ik geroerbakte spitskool maken, met reepjes zalm en puntpaprika. Daaroverheen gooi ik meestal nog wat kruiden en sesamzaad. Goh....echt heel lang terug dat ik voorbewerkte zaken maakte als eten. En zoals Maarten t'Hart al zei: ik mag overal in bijten, als ik er maar goed van ga schijten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten